Tegenwoordig smeren we ons al op jonge leeftijd suf aan anti-rimpelcrème en zijn facelifts helemaal hip. Mensen zijn doodsbang om ouder te worden. Of nog erger: om ouder te worden geschat dan ze zijn. Bij mij is al mijn hele leven het tegenovergestelde het geval: ik word juist standaard jonger geschat dan ik ben. Daarmee bedoel ik dat mensen er soms echt 6-7 jaar naast zitten en verbaasd opkijken dat ik mijn examen al heel lang achter de rug heb. Hoe is het nu eigenlijk echt om altijd jonger geschat te worden dan je bent? Vandaag vertel ik je er meer over.
“Zeg meisje, moet jij niet naar school?”
Al als jong kind kwam ik erachter dat mensen mijn leeftijd vaak niet goed konden inschatten. Toen zag ik het nog als een groot voordeel. Zo stopten mijn ouders me stiekem als negenjarige nog in de ballenbak bij IKEA, die eigenlijk voor kinderen tot acht jaar bedoeld was. Ik had plezier voor tien en niemand die het opmerkte, want ik zag er toch jong uit voor mijn leeftijd. Aan het begin van mijn puberteit begon ik me er wel steeds bewuster van te worden. In de brugklas was ik echt nog een klein meisje in een spijkerrokje en met een tas die groter was dan mijn bovenlichaam. Hoe vaak is het wel niet voorgekomen dat mensen op een vrije middag aan me vroegen “Zeg meisje, moet jij niet naar school?” Ze stonden nog net niet op het punt om mijn ouders te vragen hun verloren basisschoolkind op te halen. Als brugpieper kon ik me daar groen en geel aan ergeren en maakte het me ook best onzeker.
“Zijn je ouders ook thuis?”
Inmiddels krijg ik gelukkig niet meer de vraag of ik niet op school moet zitten, maar nog steeds zijn veel mensen verbaasd als ik ze vertel dat ik ben afgestudeerd. Als ik vervolgens vertel dat ik ‘al’ 23 ben, zakt hun mond vaak open van verbazing. Zo stond er laatst iemand voor de deur van een goed doel. “Zijn je ouders thuis?” vroeg hij. Dat is op zich een normale vraag, maar zijn vervolgopmerking was iets minder leuk. “Of ben jij wel al ouder dan 16?” Het huilen stond hem nader dan het lachen toen ik hem daarna vertelde dat hij me zeven jaar te jong had ingeschat. Ook stond ik onlangs bij de kringloopwinkel met een paar dvd’s voor mijn uitzet, waarna de winkelmedewerkster zei “Gelukkig heb je nog lang de tijd om te sparen voor je uitzet. Het duurt vast nog jááren voordat jij het huis uitgaat.” Ai! Ik heb maar niets teruggezegd.
“Je praat wel als iemand van 23”
Vaak vraag ik me af waar het nu aan ligt dat zoveel mensen me jonger inschatten dan ik ben. Zijn mijn wangen zo bol? Heb ik te weinig vormen? Of draag ik zulke kinderachtige kleding? Ik heb echt geen flauw idee wat het is. Als puber dacht ik dat ik het met ‘een beetje’ make-up wel kon verhelpen, wat resulteerde in de charmante (ahum!) look linksonder. Helaas was dat dus niet zo’n succes. Ook zelf zie ik wel dat andere 23-jarigen vaak iets ouder ogen dan ik, maar ik kan de vinger er niet echt op leggen waar het verschil hem dan in zit. Gelukkig is het echt niet altijd vervelend om jonger geschat te worden. Zo kreeg ik eens van iemand te horen dat hij me jonger schatte dan ik ben, maar daarvan terugkwam toen hij me hoorde praatte. Hij zei dat ik veel te wijs praatte voor iemand van 16 en dat hij me toen wel 25 schatte. Geen idee hoe hij het precies bedoelde, maar ik vatte het maar op als een leuk compliment.
“Hoe oud schat je me dan?”
Inmiddels heb ik er echt wel vrede mee dat veel mensen me jonger schatten dan ik ben. Soms drijf ik er zelf ook een beetje de spot mee. Als iemand vraagt hoe het kan dat ik al afgestudeerd ben, stel ik bijvoorbeeld als tegenvraag “Hoe oud schat je me dan?” Als iemand er weer eens ver naast zit, zie ik daar de humor ook wel van in en lachen we er samen om. Een andere grappige situatie is toen ik laatst een nieuw paspoort moest aanvragen en aankwam met foto’s van vijf jaar geleden. De vrouw achter de balie dacht dat ik die foto net had laten maken en keurde ze dus zo goed. Ben ik dan echt niet veranderd in vijf jaar tijd? Ik hoop toch wel dat er iets aan me verander is… Het scheelde me in ieder geval een paar euro voor een nieuwe foto. Dat dan weer wel.
Gelukkig ben ik ervan overtuigd dat je zo oud bent als je je voelt. Van binnen voel ik me gewoon een volwassen vrouw die zelf freelance klusjes bij elkaar sprokkelt, aan het solliciteren is en serieus en realistisch nadenkt over haar toekomst. Ach, zo erg is het aan de andere kant ook weer niet om een soort forever young te blijven. Als ik over 20 jaar nog steeds jonger geschat word, vind ik dat vast een groot compliment.
Word jij weleens jonger geschat dan je bent?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Mini Action shoplog: spullen voor (kerst)kaarten
Ook deze winter wil ik weer al mijn kerstkaarten zelf maken. Dat is altijd een flinke klus, maar gelukkig begint mijn stapeltje kerstkaarten inmiddels aardig te groeien. Vaak vind ik het vooral met kerstkaarten zonde om veel dure materialen te gebruiken. Maar gelukkig kun je tegenwoordig ook met budgetspullen een heel eind komen. Gisteren bracht ik weer eens een bezoekje aan de Action om nieuwe spullen voor (kerst)kaarten te scoren. Vandaag laat ik je zien wat ik allemaal kocht.
22 ontdekkingen over mezelf die ik deed tijdens de "lockdown"
Tijdens de intelligente lockdown vooral op jezelf aangewezen zijn, brengt heel wat teweeg. Zo werd ik nóg meer een kattenvrouwtje, ontdekte ik dat iets in mij het héérlijk vind om om acht uur 's ochtends de weekboodschappen doen en deed ik er heel wat extra zelfkennis door op. Over valkuilen, stiekeme voorliefdes en mijn eigen kracht. Dit zijn 22 ontdekkingen die ik deed in lockdown.
Mijn 8 grootste ondernemersfouten (en hoe ik daar een stokje voor stak)
Struikelen doe ik uiteraard niet graag (wie wel?). Maar een tijdje na de struikelpartij ben ik vaak tóch een soort van blij dat ik onderuit ben gegaan. Zonder schaafwonden en onhandige acties zou je altijd maar blijven staan waar je staat en nooit iets leren. Dus proost op fouten maken! Omdat anderen misschien ook nog van mijn gemaakte fouten kunnen leren, deel ik 8 dingen waarmee ik als ondernemer hard op mijn bek ben gegaan (en waar ik uiteindelijk toch wat van leerde.
Gelukkig gebeurt dat af en toe nog eens bij mij, happy happy joy joy! 😀 Bij mijn kinderen ook, altijd! Mijn jongste is nu ook 23 en mensen schatten haar nog altijd 17. Goed voor later zeg ik altijd maar.. en zéker beter dan andersom!
Ja precies! Het lijkt me ook vervelender om ouder geschat te worden dan je bent. En later komt er vast een moment dat ik het juist leuk vind.
Zo herkenbaar! Ik begrijp je echt volledig en dit is al heel mijn leven zo, maar ik heb er ook vrede mee genomen. Binnen dit en een 5-tal jaar zal ik het leuk beginnen vinden (dan word ik 30). In het begin van 2016 kocht ik heel onschuldig een kraslotje, doe ik niet vaak maar ik dacht die dag, laat ik me er maar ééntje aanschaffen.. De man vroeg om m’n identiteitskaart…… dus hij dacht niet eens dat ik 18 was terwijl ik toch toen 24 jaar oud was. Beetje lastig soms maar ach ja, niets aan te doen!
Zo herkenbaar inderdaad! Ik moet mijn ID-kaart ook altijd voor alles laten zien. Gelukkig heb je er net als ik vrede mee. Over een tijdje vinden we het vast niet erg meer! 🙂
Ik zie er op zich niet echt jonger dan mijn leeftijd uit, maar toch werd mijn ID vorige week nog gevraagd toen ik een fles wijn wilde kopen. Ik was eerst heel verbaasd, maar achteraf vond ik het ook wel heel grappig. Jij hebt het je hele leven al. Het is misschien soms wat vervelend, maar inderdaad, over een paar jaar hoopt iedereen er zo jong uit te zien als jij!
Wat grappig! Ik kan me nog herinneren dat ik ooit als caissière bij Albert Heijn aan iemand van 26 een ID-kaart vroeg en me vervolgens rot schaamde, haha. Soms is het ook gewoon best lastig om iemands leeftijd in te schatten.
Leuk artikel, herken mezelf hier wel in! Ik word nog steeds vaak jonger geschat. Ik denk vooral omdat ik vrij klein ben. Soms maak(te) ik daar ook misbruik van. Als iemand aan de deur stond (verkoper) en ik had daar geen zin in zei ik gewoon “ik ben nog geen 18” hihi. De dag dat ik het als compliment ga zien is nog niet gekomen haha.
Haha, zo kun je er inderdaad ook gebruik van maken! Mijn ouders hebben er trouwens ook weleens misbruik van gemaakt. Hoe vaak hebben ze op mijn veertiende wel niet gezegd dat ik 12 was om kinderkorting te krijgen, haha.
Oh zo herkenbaar. Ik word nog steeds jonger geschat.. Vroeger vond ik het wel irritant, mijn jongere vriendin zag er ouder uit en mocht gewoon drank halen en hoefde haar ID niet te laten zien bij het uitgaan en/of de bios films voor + leeftijd…
Heel herkenbaar inderdaad, dat ze een jonge iemand niet om een ID-kaart vragen en jou wel. Hopelijk vind je het nu niet meer zo irritant als vroeger 😉
Heel herkenbaar haha! De limit was bij AH dat mijn zus (die liep toen tegen de 30) gevraagd werd of ze wel 18 was. En ik heb het zelf ook andersom meegemaakt, dat ik op mijn 16e al 25 werd geschat. Nu is het gelukkig andersom! 🙂
Wauw, dat is inderdaad wel heel extreem! En wat grappig om het ook eens andersom te horen!
Vroeger wel eens, maar de laatste tijd heb ik het niet meer gemerkt.
Leuk artikel, het lijkt me best vervelend! Ik heb het zelf ook weleens maar niet zo erg als jou..
Heel herkenbaar! Ik had dat “vroeger” ook. MOest vaak mijn id laten zien omdat ik wat wou drinken. Vond ik toen heel vervelend. Nu ben ben ik “ietsjes”ouder en schatten mensen mij GELUKKIG jonger. Dus er komt een moment dat je dat heel fijn gaat vinden. Leuk stukje.
Dankjewel! Ik geloof inderdaad dat ik het op latere leeftijd heerlijk ga vinden om jonger geschat te worden 😉
Herkenbaar ik heb hier ook zelf veel mee te maken. Wel een voordeel als je straks 40-50 bent!
Mij schatten ze ook altijd jong. Laatst nog dacht iemand kennelijk dat ik begin 20 was. Helaas, was het maar zo mooi… 😛
Wat een geweldige foto’s Romy. Vooral de eerste foto, wat een stralende oogjes. Als je zo blijft dan maakt leeftijd niet echt uit.
Ervaringen kan ik niet delen. Volgens mij ben ik altijd wel aardig ‘op waarde’ geschat. Wat ik wel heb is een jonge stem, vooral aan de telefoon. Ik ben al 34 jaar getrouwd en nog steeds vraagt men of mijn vader thuis is……….ahum……..
Haha, wel een groot compliment dan 🙂
Dankje! Dat is ook mijn eigen favoriete foto van ‘vroeger’ 😉
Haha, dat is wel heel ernstig, als ze om je vader vragen! Dat maak ik aan de telefoon ook regelmatig mee, maar ik ben dan wel een stuk jonger 😉
Haha wat een ontzettend leuk geschreven artikel! Wel vervelend dat mensen je zoveel jonger schatten dan je bent. Over een paar jaar is het misschien wel fijn 🙂 Ik zelf werd een paar jaar terug juist ouder geschat met name als ik met zesjarig jonger zusje aan het shoppen was. Dan kreeg mijn zusje wel eens op de opmerking; ben je met mama aan het shoppen…? ? Nu is het juist tegenovergesteld en word ik vaak jonger geschat dan ik ben (26). Ik denk maar zo, ik kan zelf slecht leeftijden inschatten dus daar zullen vast wel meer mensen last van hebben!
Ja precies! Over een paar jaar vind ik het vast niet erg meer 🙂 Lijkt me ook niet leuk als je juist ouder wordt geschat, zeker niet als ze denken dat je de moeder van je zusje bent! Maar inderdaad, het blijft gewoon lastig om leeftijden in te schatten.
Jep, dit is zo herkenbaar! Ik ben ook maar 1,65 en ook nog eens heel slank, dus ik lijk sowieso al veel jonger. Moet wel zeggen dat ik, sinds ik sinds vorig jaar veeeel korter haar heb, niet meer zo veel jonger ben geschat. Dat scheelde bij mij dus een hoop, die lange haren afknippen! Zie er blijkbaar nu volwassener uit, haha. :’)
Wat grappig om te horen! Soms kan zo’n klein verschil inderdaad al veel uitmaken. Ik merk ook dat het bij mij iets minder is geworden sinds ik een bril heb 😉
Ik word altijd jonger geschat dan dat ik ben, soms zelfs wel meer dan 12 jaar jonger! Meestal kan ik er wel om lachen. Inmiddels heb ik wel een zoon van bijna twaalf en hij vindt het iets minder leuk als iemand vraagt of ik zijn zus ben, voornamelijk omdat we die vraag al 100 keer enigszins beschaamd hebben beantwoord.
Oh jeetje, dat is wel een groot leeftijdsverschil en ik kan me voorstellen dat die vraag wel een beetje beschamend is. Gelukkig kun je er zelf wel om lachen.
Oh geloof me, naarmate je ouder wordt verandert het jonger ingeschat worden in een groot voordeel. 🙂 Ik word ook vaak jonger geschat en dat is lekker.
Haha, dat geloof ik ook 😉
Haha, wat een leuke blog! Ik vind het heel herkenbaar en dat verhaal van de persoon aan de deur heb ik ook meegemaakt. Ik was 26 (!) en er werd gevraagd of mijn ouders thuis waren. Ik paste toevallig op het huis (want woonde daar natuurlijk niet meer), en antwoordde afgemeten “dat de hoofdbewoners van het pand niet aanwezig waren”. Reactie van de dame: “Ben je dan zelf boven de 18?”. Zucht. 😉
Komende zondag word ik 33, en onlangs moest ik mijn ID nog laten zien bij de kassa. Prima hoor! De kassadame probeerde haar gezicht in de plooi te houden toen ze probeerde uit te rekenen hoe oud iemand uit 1983 wel niet was. 😀 Inmiddels kan ik er hard om lachen.
Oh jeetje, ik begrijp helemaal hoe dat voelt inderdaad. Alhoewel je ID moeten laten zien op je 33e wel heel extreem is. Gelukkig kunnen we het over een paar jaar misschien als een compliment zien 😉
Herkenbaar. Ik werd ook altijd jonger geschat. Heb nog een leuk voorbeeld wat hierop aansluit. Ik ging een keer op mijn stage naar een klant samen met m’n baas en toen luidde de vraag of ik zijn neefje was. Heel beschamend natuurlijk hahahha. Soms word ik ook nog eens heel betuttelend behandeld maar heb ook het idee dat dat ermee te maken heeft dat die mensen je klein willen houden. Nu jaren later word ik ook weleens ouder geschat omdat ik schijnbaar wel volwassen overkom. Maar uitstraling en houding doet ook veel.
Hmm, dat is inderdaad een wat beschamende reactie van je baas! Ik vind om eerlijk te zijn dat soort opmerkingen van anderen ook echt niet kunnen, ook niet als iemand er jonger uitziet dan hij/zij is. Gelukkig maakt houding en uitstraling veel goed. En het belangrijkste is natuurlijk dat je zelf weet hoe het zit en wat je kunt.
Ik kwam op dit oudere maar heel leuke blogbericht van je terecht. Zo herkenbaar! Ik werd ook altijd een stuk jonger geschat en vond dat als kind, tiener en jongvolwassene vreselijk. Toen mijn 3 jaar jongere zus naar de middelbare school ging, vroeg iemand aan mij wanneer ik naar de middelbare zou gaan. Daar had ik er inmiddels al 3 jaar opzitten … Ook toen ik als 23-jarige begon te werken als consulent vond ik het vaak vervelend, ook al zei bijna niemand er iets van, maar ik zag mijn klanten soms wel denken: gaat die puber mij verder helpen? Ik denk dat ze gelukkig wel door hadden dat ik een stuk ouder was eens ze me hoorden praten. Ik heb er ook nooit exact te vinger op kunnen leggen wat maakte dat ik er een stuk jonger uit zag. Ik denk dat het een combinatie is: niet zo groot (1,65), eerder fijn gebouwd, een klein, fijn hoofd, en van nature heel lichte wimpers en wenkbrauwen (die ik inmiddels alweer zo’n 20 jaar een tintje bruiner laat verven). Ondertussen kan ik er trouwens prima mee leven dat ze me jonger schatten! Toen ik 2 jaar geleden 40 werd en enkele collega’s die ik maar oppervlakkig ken verbaasd reageerden dat ze dachten dat ik vooraan de dertig was, vond ik dat helemaal niet erg 🙂 Ook omdat je op je 32 natuurlijk net zo goed serieus genomen wordt als op je 40. Dat is wel anders als je werkt als twintiger en ze denken dat je 17 bent. Als ik nu nog ergens wordt aangesproken met “juffrouw” of “meisje” en ik voel dat het niet beleefd maar eerder wat denigrerend klinkt, corrigeer ik al eens naar “Ik ben 42, het is mevrouw” 😀
Leuk om jouw herkenbare ervaringen hiermee te lezen! Rot is het hè als je als puber niet altijd wordt aangezien voor de leeftijd die je hebt?! Ik vond het ook vooral op die leeftijd vervelend, omdat ik me niet altijd serieus genomen voelde. Maar ik kan me voorstellen dat het op latere leeftijd juist een compliment is. Ik houd zelf wel mijn hart vast voor het moment dat ik – als het tegen die tijd allemaal zou lukken – kinderen heb. Het lijkt me best een ding als mensen je dan aanzien voor 10 jaar jonger. Maar ach, dat zie ik tegen die tijd wel weer 😉