Afgelopen woensdag was voor talloze scholieren de dag van hét verlossende telefoontje. Ik zag dan ook talloze aankondigingen van trotse moeders van geslaagde pubers, blogartikelen van pas afgestudeerde slimmeriken en natuurlijk veel vlaggen met bungelende rugzakken voor de ramen. Dat deed me denken aan mijn eigen middelbare-schooltijd, die ik 7 jaar geleden – met precies hetzelfde telefoontje – afrondde. Weet je nog, die tijd van spannende schoolfeesten, gelanceerde geodriehoeken en (in mijn geval) zelfs een theaterstuk met een blote Belg? Tijd voor een sprong terug in de tijd!

Van fashion victim naar diploma

Op die bewuste dag in juni 2011 telde ik gespannen de tijd af. Ik wist bijna zeker dat ik geslaagd zou zijn, maar toch wilde ik die magische woorden eerst uit de mond van mijn mentor horen. De vreugdedansjes konden dan ook pas beginnen toen ik officieel hoorde dat ik mijn vwo-diploma in ontvangst mocht nemen. Tegelijkertijd betekende dat papiertje ook het einde van een fijne tijd. De tijd die ik begon met een roze Eastpak-rugzak en in de geweldig stijlvolle combinatie – ahum! – van een spijkerbroek met spijkerrok, maar eindigde met een zwarte schoudertas en met het spannende vooruitzicht dat mijn leven als student zou gaan beginnen.

Verfrommelde stencils en kleurrijke broodtrommels

Beginnen op de middelbare school betekende ten eerste een eigen agenda, volgekliederd met stickers, krabbels en notities. De schoolcampus van V&D was bijna hét event van het jaar. Ik herinner me ook nog de studiepleinen waar we stiekem tóch kletsten, de te-laatbriefjes waar ik 6 jaar lang – soms op het nippertje – aan heb weten te ontkomen en de slimme, grappige, vervelende of juist geweldige docenten. Ook denk ik terug aan de pauzes met kleurrijke broodtrommels, de melige grappen bij Duits, de hilarische vertalingen bij Latijn en de talloze informatiestencils bij economie die ik soms weken later verfrommeld uit mijn tas moest vissen.

Het toneelstuk met de blote Belg

Verder denk ik met plezier terug aan de schoolfeesten waarvoor ik me de hele vrijdagmiddag opdofte. Van een gemaskerd bal tot aan het eindexamengala, waarbij we in een paardenkoets onze entree mochten maken. Ook aan de excursies naar pretparken of juist naar musea die indrukwekkend saai bleken, koester ik warme herinneringen. Mijn mooiste herinnering is toch wel die keer dat we voor Latijn naar een cultureel verantwoorde voorstelling gingen waar per ongeluk een blote Belg (en met bloot bedoel ik écht BLOOT!) in bleek op te treden. Ik herinner me nog hoe de docente beschaamd meedeelde dat we de evaluatie van het stuk bij nader inzien maar lieten zitten…

Vliegende geodriehoeken en broeken op halfzeven

Qua rebelsheid kwam ik zelf overigens niet veel verder dan boeken vergeten en lessen bijna niet halen. Wel genoot ik als ietwat brave leerling stilletjes van het kattenkwaad van klasgenoten. Neem bijvoorbeeld de verzamelingen winkelhaken die menigeen bij elkaar spaarde om aan een rugzak te hangen. En wat te denken van de geodriehoeken die regelmatig met ninjabewegingen in het plafond werden geworpen. Zelfs de kauwgomkauwende en stiekem pingende jongens achter me zijn inmiddels een mooie herinnering. Dat deden ze overigens in een hoog opgetrokken Bjorn Borg-boxershort met hun broek op halfzeven. Mode is veranderlijk!

Herinneringen uit de oude doos

Goh, wat een herinneringen een vlag en een rugzak al niet kunnen oproepen. Zelfs om mijn eerste onvoldoende (een carrière in de natuurkunde bleek toen al niet voor mij weggelegd!) kan ik nu stiekem lachen. En ook over de muzieklessen waarin mijn ritmegevoel dramatisch bleek, ben ik inmiddels wel heen. Hoewel het met mijn gebrek aan muzikaal talent nooit meer goed gekomen is. Gelukkig bleek taal wel mijn ding en werd ik juist wel opmerkelijk vrolijk van tautologiën, pleonasmen en werkwoordspelling. Maar het mooiste aan die tijd? Dat zijn toch absoluut de dierbare vriendinnen die ik eraan overgehouden heb en nog steeds wekelijks spreek! ♥

Wat is jouw mooiste herinnering aan de middelbare school?