In de bijna drie jaar dat ik nu blog, zijn er al heel wat persoonlijke stukjes online verschenen. Van mijn stiekeme voorliefde voor het uitzoeken van sorteerdozen tot mijn totale gebrek aan navigatiekunsten of mijn eerste avonturen als op zichzelf wonende twintiger die ook maar wat doet – er is heel wat over mij te lezen op mijn blog. En daar kies ik natuurlijk bewust voor. Maar soms spookt er een vraag door mijn hoofd: hoe zal ik eigenlijk overkomen op lezers? Kom ik over zoals ik ben?
Maar voordat ik verderga met mijn verhaal, eerst even een verdiende eervolle vermelding voor de maker van bovenstaande tekening. Deze tekening maakte de getalenteerde Ilona, een lieve en trouwe blogvolger, op basis van hoe ze mij kent. Zomaar, als verrassing. Ontzettend lief en leuk! En zo knap! Ik herken mezelf er helemaal in.
Wil je ook jouw eigen illustratie laten maken of kun je andere grafische hulp gebruiken? Neem een kijkje op Ilona’s site: Studio Ilona.
Dat even tussendoor. Terug naar mijn verhaal…
Een fractie van je leven
Hoe je overkomt als blogger, hangt natuurlijk af van wat je wel en niet deelt. Op internet krijg je altijd maar een deel te zien van iemands leven. Logisch. Niet alleen laten mensen online vaak negatieve dingen achterwege, maar misschien zie je ook de meest hilarische momenten of juist de mooiste mijlpalen uit iemands leven niet. Te persoonlijk, te kwetsbaar of simpelweg niet voor het internet bestemd. Tja, het is natuurlijk niet heel handig om in geuren en kleuren te vertellen over ongemakken met tampons, vervelende werkperikelen of burenruzies. Maar als je maar een fractie van je leven deelt, wat betekent dat dan voor het beeld dat mensen van je hebben?
Een kluns met kleurrijke kleding
Hoe kom ik over op mijn blog als je mij in het echt niet kent? Voor mijn gevoel ben ik op mijn blog wie ik in het echt ook ben. Iemand die de hele dag door een beetje veel nadenkt, van alles leuk vindt, niet vies is van een beetje zelfspot, en die soms dolenthousiast is en soms juist een tikkeltje onzeker. Af en toe een kluns of een beetje vreemd, en in het echt net zo slecht in navigeren als ik online doe vermoeden. En ja, ik draag in het echt dezelfde kleurrijke kleding als op de foto’s (het zou wat zijn als ik een verstopte collectie volledig zwarte kleding blijk te hebben). Dus in die zin ben ik echt. Denk ik.
Maar er is méér?
Ik ben gewoon Romy. Ik kan nogal blij worden van kleurrijke muren, ik klets tegen mijn kat, besteed graag tijd aan kringloopwinkelen, klets soms een beetje veel over dingen die niet per se boeiend zijn en moet regelmatig lachen om dingen die in mijn hoofd grappiger zijn dan in het echt. Ik ben graag vrolijk, maar heb ook momenten waarop het huilen me nader staat dan het lachen. Ik probeer zoveel mogelijk blij te zijn, maar heb ook weleens flinke frustraties. En naast de kleurrijke outfits zijn er ook dagen waarop ik gewoon lekker in mijn oncharmante pyjama rondbanjer met alleen een beetje deodorant op. Is dat ook wat je zou verwachten als je mijn blog leest? Geen idee.
Verlegen of juist stoer?
Soms vraag ik me af hoe het overkom als ik heel persoonlijke dingen deel. Struggles of onzekerheden bijvoorbeeld. Zouden mensen me daardoor onzeker vinden overkomen? Verlegen? Of juist stoer? Als iemand die geen gêne heeft? Die alles denkt te weten (ik hoop het niet!)? Die niets of juist veel heeft meegemaakt? Iemand die enorm spontaan is? Of andersom – ben ik in werkelijkheid juist meer verlegen dan je op basis van mijn blog zou denken? Ik weet het niet. Ik kan het niet weten natuurlijk. En gelukkig hoef ik het ook niet per se te weten.
Wat vinden anderen?
Kom ik op mijn blog over zoals ik in het echt ben? Alleen mensen die mijn blog lezen én me in het echt kennen kunnen die vraag beantwoorden. In Antwerpen hadden Shirley en ik het daar toevallig kort over. Eigenlijk vond ik haar reactie wel mooi. “Je bent in het echt spontaner dan ik dacht”, antwoordde ze. Daar werd ik wel vrolijk van, als iemand die zichzelf nog altijd ziet als een kat-uit-de-boom-kijker die pas na een tijdje mensen de oren van het hoofd durft te kletsen.
Mijn ding doen
Ach, ik doe hoe dan ook mijn ding. Online en in het echt. Wat voor beeld mensen van me hebben, weet ik niet. En of dat beeld klopt met de werkelijkheid? Ik hoop het. Maar ook als dat niet zo is, staat één ding vast: ik probeer mezelf te zijn. In het echt en op mijn blog. Welk beeld anderen daardoor van me hebben, weet ik niet. Maar het beste wat je als blogger in mijn ogen kunt doen, is gewoon trouw blijven aan jezelf.
Vraag jij je weleens af of je op mensen (online of in het echt) overkomt zoals je bent?
Grappig, ik vraag mezelf dit namelijk ook wel eens af n.a.v. mijn blog, maar vooral mijn Instagram Stories haha.
Hoe jij op mij overkomt. Een vrolijke, blije meid die veel kleur heeft in haar leven. Die weet wat ze mooi vind en dit ook uitstraalt. Die zichzelf heeft ontwikkeld tot de jong vrouw die ze nu is. Verlegen? Ik denk dat dit wel meevalt. Al denk ik niet dat je diegene in een groep bent die het hoogste woord hoeft te hebben. Je komt over al lief, lief voor een ander, lief voor de wereld en lief voor dieren. Ik vind je een prachtig persoon. Dus vertel me niet dat ik alles verkeerd heb ;-).
Wat een lieve reactie, zeg! Ik word er helemaal stil van. Dank je wel! <3
En het klopt inderdaad dat ik meestal niet per se verlegen ben, maar in groepen wel wat meer op de achtergrond blijf 🙂
Trouw blijven aan jezelf is inderdaad het beste dat je kunt doen. Een beeld dat iemand van je vormt, hangt van zoveel dingen af. Ik kwn bijvoorbeeld alleen maar leuke Romy’s, zoiets ‘onbenulligs’ draagt denk ook bij aan het beeld dat je van iemand vormt.
Haha, herkenbaar is dat met namen inderdaad. Andersom heb ik ook weleens gehad dat ik bepaalde namen met “kakkers” of “ouderwetse” mensen associeer, terwijl dat dan in de praktijk helemaal niet bleek te kloppen. Grappig hoe zelfs zoiets als een naam bepaalde vooroordelen kan opleveren.
Ik vraag het me soms ook wel af! Ik heb ook die vraag ooit eens op mijn blog gesteld aan mijn lezers en volgens mij bleek het wel wat te kloppen 🙂
Je lijkt me ook iemand die heel lief en vrolijk is en ontzettend van haar leven geniet hoe het nu op dit moment is. Op mij kom je trouwens net wel spontaan over. Niet dat jij altijd het hoogste woord voert maar ik denk dat je absoluut niet bang bent om op mensen af te stappen en dingen te vragen ofzo en het lijkt me ook alsof je wel makkelijk een praatje kunt maken met iemand die je niet kent.
Wat leuk om te horen hoe jij mij ziet 🙂 Ik denk dat je beeld aardig klopt inderdaad. Ik kan prima met mensen een praatje maken, maar ben nooit echt iemand die het hoogste woord voert.
Ik vraag me dat inderdaad ook wel af. Al schrijf ik weinig persoonlijks :-). Als ik jou zo ken van je blog, lijk je me een heerlijke vriendin. Goed gesprek, vrolijk en altijd in om te shoppen en te knutselen :-).
Leuk om dat te horen! Dank je! En dat laatste klopt ook zeker: ik ben er altijd wel voor in om te gaan shoppen of knutselen 😉
Je komt op mij juist heel ontwikkeld en volwassen over. Je houdt van kleurrijke kleding en je site heeft een kleurrijke look, geweldig toch? Ik bedoel, hallo; je hebt net in je eentje in een huis gekocht en uit de dingen waar je over schrijft blijkt wel dat je heel erg volwassen en ontwikkeld bent in alles!
Wat mooi om dat te lezen! Dat vind ik wel een heel mooi compliment 🙂
Jazeker, ik vraag mezelf dat regelmatig af. Vooral omdat ik ook vrij vaak geconfronteerd word met het feit dat mensen niet door mijn vrolijke masker heen kunnen prikken. Ik denk dat ik online nog bijna beter te begrijpen ben dan in het echt, hoewel ik dan online weer juist niet alle hoogtepunten deel. Inderdaad, te persoonlijk, te vaak met familie te maken.
Jij komt op mij altijd over als vrolijk en enthousiast en tegelijk eerlijk. Mensen die doen of het leven alleen een feestje is, ga ik niet volgen. Daar ben ik allergisch voor. Jij laat zien hoe je in een leven dat heus niet altijd een feestje is toch lichtpuntjes vindt en zoekt. Ik vind dat heel mooi!
Wauw, wat mooi hoe je dat verwoordt. Dank je wel voor je mooie reactie! Ik vind het zelf ook heel belangrijk om duidelijk te maken dat het leven niet alleen maar uit blij-ei-momenten bestaat, maar dat er toch genoeg is om blij mee en dankbaar voor te zijn.
Het blijft toch een lastige vraag hoe je online overkomt. Ik kan me voorstellen dat jij daar ook weleens mee worstelt bij de onderwerpen die je bespreekt. Tegelijkertijd is het natuurlijk wel heel mooi dat je soms misschien online beter kunt uitleggen hoe iets voor jou werkt – voor jezelf en misschien ook voor de mensen om je heen die je heel dierbaar zijn.
Hier heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht, terwijl ik zelf natuurlijk ook een beeld heb bij al mijn mede bloggers. Ik heb je één keertje mogen ontmoeten tijdens de Masterclass van Tedje en Femke en daar vond ik je precies zo overkomen als op je blog!
Leuk om dat te horen! En andersom geldt eigenlijk precies hetzelfde. Jij was ook helemaal zoals ik je had voorgesteld naar aanleiding van je blog 🙂 Leuk om elkaar bij de masterclass kort gesproken te hebben!
Heel herkenbare vraag. Je komt op mij over zoals je jezelf beschrijft hierboven. Dit klinkt nog steeds een beetje vaag, maar ik heb geen perfect beeld van je (denk ik). En rondbanjeren in een pyjama is gewoon heerlijk, vooral blijven doen! Ik maak me ook weleens zorgen over hoe ik online over kom en echt. In het ‘echte leven’ moet ik altijd even wennen aan een (nieuwe) sociale situatie en dat is nu net iets dat niet echt overkomt via een blog. Hopelijk hebben de mensen die mij ooit in het echt tegen het lijf gaan lopen, een beetje geduld met mij 😉
Een heel herkenbaar gevoel, hoor! Ik denk dat je precies het kat-uit-de-boom-kijken-gevoel beschrijft dat ik zelf ook heb. Daarom vraag ik me weleens af of ik niet meer verlegen lijk in het echt dan online, maar ik weet van mezelf dat mijn verlegenheidsmuurtje na een kwartier of een half uur vaak wel afgebroken is. En ik weet zeker dat dat voor jou ook wel zal gelden. Enne, misschien liever zo dan dat je direct haantje de voorste bent, toch?! 🙂
Leuk om te lezen! Je komt op mij over precies zoals je beschrijft. Ik heb mijzelf ook weleens afgevraagd hoe ik als blogger overkom.
Daar heb ik eigenlijk nog niet eerder echt over nagedacht! Natuurlijk hebben mensen wel een bepaald beeld van je, maar wat ze echt van me denken? Geen idee, haha. Jij komt in ieder geval over als een vrouw die goed weet wat ze wil en die haar ambities en dromen achterna gaat. Je bent bescheiden en twijfelt misschien soms, maar je komt uiteindelijk altijd waar je wezen moet. Je bent denk ik een vrolijke noot en aardig voor anderen :). En een verzamelaar van kleurrijke, tweedehands spulletjes!
Wat mooi om te lezen hoe jij mij ziet! Dank je wel voor je mooie reactie! Enne, een verzamelaar van kleurrijke, tweedehands spullen ben ik zeker 😉
Wat leuk om te lezen. Je komt op mij eigenlijk over zoals je jezelf beschrijft, dus dat is wel heel leuk! En ik snap dat je de vraag stelt, ik ben er ook wel eens benieuwd naar hoe ik overkom op het wereldwijde web. En nogmaals bedankt voor het delen van de illustratie!
Graag gedaan! En jij natuurlijk nogmaals enorm bedankt voor de prachtige illustratie 🙂
Goede vraag inderdaad, leuk om eens over na te denken! En misschien vraag ik het ook wel eens op mijn blog, ik ben wel benieuwd.
Jij komt op me over als een puur en authentiek persoon. Uiteraard associeer ik je met vrolijk, kleurrijk en een tikkie klunzig, maar verder denk ik dat je ook heel erg bezig bent met persoonlijke groei en daarbij soms superstoer bent, en op andere momenten wel eens zit te balen van dingen die nog niet helemaal lukken zoals je wil. Ik denk in elk geval dat je heel positief en echt bent, ook op moeilijke momenten.
Wat een mooie, oprechte reactie! Eigenlijk alles van wat je beschrijft herken ik wel (inclusief de klunzigheid, haha). Ik vind persoonlijke groei inderdaad heel belangrijk en soms pakt dat mooier uit dan ik had kunnen hopen, soms juist wat minder. Beide kanten vind ik belangrijk om eerlijk over te zijn.
Interessant artikel met een goede vraag! Je zult het nooit helemaal weten denk ik, aangezien elk individueel persoon weer een ander oordeel over je heeft. Op mij kom je over als een positieve, nonchalante meid die veel vrolijkheid uitstraalt, maar ook niet bang is om wat onzekerheden of klungelige momenten te delen. Ik vind je juist altijd open en persoonlijk, maar wel genuanceerd. Je lijkt op een soort vriendin met wie je goede gesprekken kan voeren over allerlei onderwerpen. Ik volg je al vanaf het begin van je blog en heb ook gezien hoe je je als persoon hebt ontwikkeld (voor zo ver ik dat kan zien dan in wat je deelt). Eerst vond ik je een verlegen en wat onzeker meisje die toch veel positiviteit uitstraalde. Nu vind ik je juist een krachtige vrouw die steeds meer uitdagingen aangaat, steeds vaker buiten haar comfortzone treed en ook net wat persoonlijker wordt op haar blog. Echt heel leuk om die ontwikkeling gezien te hebben! <3 Je gaat je de komende jaren waarschijnlijk nog meer ontpoppen en ook dan zal ieders beeld over jou weer veranderen!
Zelf vraag ik me soms ook af wat andere mensen van mij denken. Ik deel best veel persoonlijke dingen op mijn blog, omdat ik zelf niet van vaag en algemeen hou, maar dat schept ook een bepaald beeld. Ik vraag me ook wel eens af hoe ik overkom, maar aan de andere kant weet ik ook dat mensen die mij alleen via mijn blog kennen of die mij vaag kennen nooit een volledig beeld van mij kunnen hebben, aangezien je maar een klein gedeelte van je leven toont.
Wauw, je reactie is zo lief en mooi! Ik werd er helemaal stil van, zeker van wat je zegt over mijn persoonlijke ontwikkeling. Zo mooi om te lezen hoe je dat hebt ervaren vanaf het begin van mijn blog. Dank je wel voor je prachtige reactie! <3
Mooi gezegd trouwens over wat mensen over jou denken door je blog. Het is inderdaad goed om te beseffen dat bloglezers nooit een volledig beeld van je zullen hebben en dat je dat ook niet kunt willen. Gelukkig weten de mensen die je dierbaar zijn vaak wel hoe je écht bent. En dat is natuurlijk het belangrijkste 🙂
Lief en jong.,maar dat jong: dat is een groot deel van de wereldbevolking voor mij.
Bij jong hoort ook naïef. Maar dat is normaal. Veel dingen waar je over schrijft zijn herkenbaar. Past bij je leeftijd. Maar soms juist weer niet, en dan kom je soms toch wel een beetje huwelijk over en juist niet jong.
Wees jong! Verwonder je over het volwassen worden en groei niet te snel op tot ouwe tut!
Een mooi advies! En dat verwonderen is zeker iets wat ik nog lange tijd wil blijven doen. Ik herken wel wat je zegt trouwens: er zijn momenten dat ik het idee heb dat ik de puberteit heel ver achter me heb gelaten, maar soms voel ik me juist weer net even een klein meisje dat pas net in de volwassen wereld om de hoek komt kijken. Ach, dat houdt het in balans 🙂
Wat een fascinerend artikel om te lezen, ik had er nog nooit echt bewust over nagedacht. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed hoe ik overkom online, zoveel deel ik niet en als ik iets deel op insta zijn het highlights. Ik vrees dat ik daar dus niet helemaal als mezelf overkom. Op mijn blog ben ik niet super persoonlijk (ik blog vooral over duurzame tips). Jij komt wel op mij over zoals je jezelf beschrijft, dus jezelf zijn op het internet lukt je in elk geval!
Begrijpelijk dat je op jouw blog niet altijd heel veel van je persoonlijkheid naar voren kunt laten komen, maar tegelijkertijd laat je met je blog wel degelijk zien wat jij belangrijk en interessant vindt. En dat geeft ook al een mooi beeld van jou, ook al is dat beeld niet volledig 🙂
Oké, ik wil het eerst even hebben over die illustratie: hoe leuk ziet die eruit! Ten tweede is het fijn om te lezen dat andere bloggers zich deze dingen ook weleens afvragen. Al denk ik eigenlijk dat eender wie weleens met de vraag zit of ze wel een volledig beeld van zichzelf aan de buitenwereld tonen. Collega’s bijvoorbeeld zien je enkel in een formele setting, terwijl je familie veel meer van je te zien krijgt. Hoe dan ook kan je alleen maar proberen zoveel mogelijk jezelf te zijn, welk beeld mensen daar dan van maken is niet jouw probleem. 🙂
Dat klopt zeker wat je zegt. Ook mensen op mijn werk en soms zelfs vriendinnen die ik niet heel vaak spreek, kennen mij niet volledig. Op zich ook wel een mooi idee dat vooral de mensen die je echt heel dierbaar zijn en het dichtst bij je staan het meeste van je weten.
Ja, dat vraag ik me zeker wel eens af! Zowel met betrekking tot mijn blog als mijn persoonlijke social media.
Jij komt op mij over als een volwassen, vriendelijke, vrolijke meid!
Dank je wel voor je mooie reactie! Leuk om te horen dat je jezelf die vraag ook weleens hebt gesteld. Je zou hem ook eens op je blog kunnen zetten. Ik merk dat het echt heel leuk en inzichtelijk is om te lezen hoe andere mensen mij zien 🙂
Dat hoef je je niet af te vragen. Je komt over als een mooi mens met een geweldige blog. En iemand helemaal kennen (zelfs jezelf) is eigenlijk niet mogelijk omdat het veranderd en per situatie ook weer anders kan zijn.
Wat een lief compliment! Dank je wel!
En je hebt zeker gelijk. Je kunt mensen nooit volledig kennen, ook niet in het echte (offline) leven. Dat houdt contact juist wel leuk en verrassend 🙂
Logisch dat je je soms afvraagt hoe je overkomt en omdat ik je blog zo graag wil ik je graag laten weten dat je boven alles overkomt als een leuk mens. Dus wat mij betreft blijf je lekker schrijven over jezelf en hoe je in het leven staat, je doet mij daar veel plezier mee.
Wauw, wat mooi om dat te horen. Dank je wel voor je lieve reactie! En onwijs leuk dat je mijn blog met plezier volgt!
Ik heb je nog nooit ontmoet (spijtig genoeg, lijkt me heel leuk!) maar je komt voor mij gewoon als een toffe meid over. Iemand die gewoon graag van het leven een feestje maakt hoewel dat soms lastig is. Ik denk dat velen nog wel iets van je houding kunnen leren. Maar tegelijkertijd ben je ook zo wijs en heb je levenswijsheid. Als ik je gemaild heb om mijn hart te luchten heb ik altijd iets aan je antwoord en dat vind ik zo fijn aan jou. En om je vraag te beantwoorden ergens in het midden van je artikel, nee je komt niet als een betweter over. Ik vind de manier waarop je schrijft en adviezen geeft heel fijn. Juist doordat je ook vaak toegeeft dat je iets zelf ook lastig vindt of ermee hebt gestruggled, dat maakt je nog echter. Dat vind ik als lezer nog duizend keer inspirerender dan iemand die beweert alles goed te kunnen en nooit problemen te hebben. Die kwetsbaarheid, daar hou ik van. Natuurlijk begrijp ik dat niet alles online kan, want dat doe ik zelf ook niet. Maar ik volg je blog zoals vaak gezegd al met veel plezier.
Zelf ben ik natuurlijk ook blogger en heb voornamelijk volgers die ik niet persoonlijk ken. Gewoon omdat ik het lef nog niet heb gehad om mijn blog publiekelijk bekend te maken. Maar dat komt nog wel. Maar ik heb wel een vriendin die mijn blog volgt en ze zegt inderdaad dat het beeld van mij op mijn blog en in het echt goed overeen komt. Natuurlijk ben ik wel spraakzamer op mijn blog dan in het echt, dat geef ik toe. Maar ik probeer vooral een eerlijk beeld van mezelf weer te geven op mijn blog, maar net niet te persoonlijk te gaan. Wanneer ik een terugval heb of het slechter gaat zal ik daar ook eerlijk over bloggen. Voornamelijk ook omdat dat mij helpt, maar ook om anderen te inspireren. Zo zien anderen ook dat het bij mij niet altijd over rozen gaat. Ik blog voornamelijk vanwege mijn schrijfliefde, maar ook om mensen te inspireren. Het idee dat ik mensen inspireer klinkt me tegelijk gek in de oren want ik kan het amper bevatten of geloven dat ik met mijn schrijfsels ook werkelijk mensen aan het denken zet. Dat vind ik nog een van de verrassendste aspecten aan mijn eigen blog. Ik denk trouwens niet dat het zin heeft om iemand anders te zijn op je blog. Volgens mij prikken volgers daar na een tijdje doorheen en blijven ze weg dan. Dus je kan maar beter jezelf zijn op je blog 🙂
Superlief dat je de moeite hebt genomen om zo’n uitgebreide en mooie reactie achter te laten. Dank je wel voor je mooie woorden! Daar word ik blij van 🙂
Mooi om te horen hoe jij ook echt jezelf bent op je blog. Dat is toch het belangrijkste en daarmee heb je ook zelf het meeste plezier aan je blog 🙂 En inderdaad, toch wel heel bijzonder om mensen te kunnen inspireren met je blog. Dat blijft toch heel speciaal en mooi.
Over die vraag denk ik ook wel eens na. Ik denk dat veel bloggers wat succesvoller en vlotter overkomen dan dat ze in het echt zullen zijn. De dipjes en (vervelende) bloopers staan er meestal natuurlijk niet op! Dat is denk ik niet erg, want wie heeft er nu zin om een klaagzang te lezen? Ik lees zelf liever stukjes waar ik inspiratie en energie van krijg (zoals bij jou!).
Trouwens, wat een prachtige tekening, inderdaad!
Ik denk inderdaad dat dat wel een beetje het verschil tussen bloggers in het echt en online beschrijft. Dingen op papier schrijven is voor sommige mensen toch makkelijker dan in het echt met een “onbekende” een gesprek voeren. Maar inderdaad, eigenlijk is het juist wel fijn soms dat mensen bepaalde dingen niet delen. Een blog over de kleine frustraties van het leven klinkt ook niet heel aantrekkelijk.
Wat een interessant artikel! Daar heb ik me nooit zo in verdiept eigenlijk. Volgens mij kom ik gewoon over zoals ik in het echt ook ben. Wat leuk dat Ilona die tekening voor je heeft gemaakt!