hoe oud voel je je 2

Hoe oud (of jong) voel jij je?

  • 29 september 2019
  • 25 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

“Je bent zo oud als je je voelt.” Als kind vond ik dat vooral een suffe uitspraak voor oude vrouwen die een excuus wilden hebben om alsnog een korte jurk of leren rok aan te trekken. Twintig voelden ze zich, zestig waren ze. Inmiddels ben ik gaan beseffen dat in die uitspraak een kern van waarheid zit. Dat mijn leeftijd 26 is, hoeft helemaal niets te zeggen over hoe ik me voel en hoe mijn leven eruitziet. Soms voel ik me piepjong, dan weer ontzettend volwassen.

Meisje of mevrouw?

Ik ben op een punt beland (oh, die zin alleen al! *kriebels*) dat ik me soms afvraag of ik nog steeds een “meisje” ben of dat ik me toch echt “vrouw” mag noemen. Bij de kassa ben ik inmiddels steevast “mevrouw”. Hetzelfde geldt voor instanties waar de medewerkers ongetwijfeld opgedrongen is om iedereen met “u” en “mevrouw [achternaam]” aan te spreken.

Als ik buiten caissières en getrainde callcentermedewerkers om “mevrouw” hoor, schrik ik altijd even op. Ik voel me dan net iemand die haar volwassen zaakjes serieus op orde heeft. Zo iemand tegen wie ik vroeger opkeek die daadwerkelijk weet wat er in de ingewikkelde brieven van de Belastingdienst staat. Zo iemand die aan weekboodschappen doet en die haar avonden strijkend doorbrengt. Ware het niet dat ik nog steeds vaker “dat meisje” dan “die mevrouw” ben, en dat stiekem zo erg nog niet vind.

Loodgieters, APK’s en eigen boontjes doppen

Ik heb momenten waarop ik voor mijn gevoel een en al volwassenheid ben. Dan voel ik me geen 26, maar eerder 30. Of zelfs 40. En nee, dan heb ik het niet alleen over de vrijdagavondmomenten waarop ik om elf uur al begin in te kakken. Ik heb het over mijn huiskoopavontuur, of over situaties waarin ik als ondernemer of huiseigenaar mijn eigen boontjes dop. Hup, belastingaangifte de deur uit. Hopsakee, loodgieter gebeld. Hoppa, akkefietje met een instantie opgelost. En dan nu onderweg om mijn auto voor het eerst naar de APK te brengen. Volwassenheid alom. Althans, zo voelt het heel even. Totdat ik vervolgens moet googelen wat zo’n APK eigenlijk precies inhoudt.

Broekie, newbie en beginneling

Tegelijkertijd zijn er momenten waarop ik me weer piepjong voel. Bijvoorbeeld als ik me niet serieus genomen voel of voor “stagiaire” aangezien word. Of als collega’s van 15 jaar ouder praten over hun puberende kinderen, schoolkeuzestress en de kinderbijslag, en ik me realiseer dat mijn puberteit pas een paar jaar achter me ligt. Of als mensen lachen wanneer ik het heb over “toen ik jong was”. Zoals mijn oma lachend zei wanneer ik het woord ‘vroeger’ liet vallen: “Ik weet als 86-jarige pas écht wat ‘vroeger’ is.”

Broekie of een en al volwassen?

Vaak is hoe oud ik me voel afhankelijk van de mensen met wie ik ben. Als ik met collega’s praat die peuters hebben rondrennen en klagen over de prijzen van de naschoolse opvang, dan voel ik me even een broekie met mijn eigen appartementje, eenpersoonshuishouden en een kat in plaats van een kind. Maar praat ik met iemand met een bruisend studentenleven, dan voel ik me een suffe volwassene die iets te blij wordt van wapperende wasjes en schoonmaken op zaterdagochtend. Het ene moment voel ik me tien stappen verder dan toen ik twintig was. Het andere moment besef ik dat ik nog altijd niet zelfstandig een gat in de muur kan boren en dat er nog een heel leven vol ontwikkelingen voor me ligt.

Dus, hoe oud voel ik me?

Ik ben levenservaring rijker. Ik geloof niet meer in mijlpaallijstjes die je voor je dertigste klaar moet hebben. En ik heb me erbij neergelegd dat ik op vrijdagavond regelmatig mijn inkakmoment heb en dan soms hooguit nog – tot mijn eigen (huisvrouw)vreugde – de was kan ophangen. Soms voel ik me ouder dan ik ben, soms voel ik me juist piepjong.

Of ik nu blij word van dingen die de gemiddelde tienjarige dolenthousiast maken of dat ik dingen doe waar mijn gemiddelde veertigjarige collega zich ook mee bezighoudt, ik doe waar ik me goed bij voel. Hoe oud ik me voel? Dat verschilt. Maar gemiddeld zal het vast en zeker rond de 26 jaar uitkomen.

Hoe oud of jong voel jij je?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Naomi 29 september 2019 op 7:54 am - Beantwoord

    Mooi om te lezen en vooral heel herkenbaar. Ik heb het al jaren geleden opgegeven om antwoord te geven op de vraag hoe oud ik me voel. Ik heb geen idee. Maar ja, wél ingewikkeld vind ik wat jij ook schrijft. Ik had met vriendinnen afgesproken (mijn leeftijd) en vertelde mijn moeder wat ik ging doen. Ik had het over ‘de meiden’, maar ja, klopt dat nog op je eenendertigste? Maar om het nou over ‘de vrouwen’ te hebben… Brrr…

    • Romy 29 september 2019 op 9:04 am - Beantwoord

      Haha, inderdaad! “vrouwen” klinkt toch als mensen die al oud zijn. Ik heb het ook nog altijd over “de meiden” en heb zo’n vermoeden dat ik dat over twintig jaar nog zal doen als ik het over leeftijdsgenoten heb 😉

  2. Ilona Wielinga 29 september 2019 op 8:44 am - Beantwoord

    Heerlijk artikel. Erg herkenbaar ook, toen ik me inschrijf bij de KvK, en wanneer ik mijn boekhouding bijwerk voel ik me ook onwijs volwassen. Terwijl ik me juist nog vrij jong voel wanneer vrienden het al hebben over samenwonen.

    • Romy 29 september 2019 op 9:05 am - Beantwoord

      Grappig hè, dat contrast?! Eigenlijk is het soms juist wel fijn om je soms nog jong en dan weer een stuk ouder te voelen. Houdt het een beetje afwisselend 😉

  3. Shirley 29 september 2019 op 9:18 am - Beantwoord

    Een paar jaar geleden wilde een vrouw iets tegen haar kind zeggen over mij. ‘Dat mei… meis… Die mevrouw….’ Meisjes-tijden zijn voorbij, haha. Mijn oma noemt mannen en vrouwen van haar leeftijd ook gewoon meiden en jongens trouwens.

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:08 am - Beantwoord

      Haha, grappig om te merken dat ‘meisje’ zo langzaamaan plaatsmaakt voor ‘mevrouw’. Ik heb inderdaad ook het idee dat je altijd mensen van je eigen leeftijd ‘meisje’ of ‘jongen’ blijft noemen, zelfs als je boven de 70 bent 😉

  4. Audrey 29 september 2019 op 9:35 am - Beantwoord

    Ik heb eigenlijk precies hetzelfde als jij! Ik voel me de laatste tijd trouwens wel veel vaker oud als ik tienermeisjes of studentes zie die zich kleden volgens de laatste mode, terwijl ik er geen snars van snap en het vaak ook niet echt mooi vind, haha!

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:11 am - Beantwoord

      Haha, heel herkenbaar! Ik vraag me vaak bij broeken met gaten ter grootte van je hele knie of bij truitjes tot net onder je borsten ook echt af hoe dat mode kan zijn 😛 Dan maar niet meedoen met de laatste tienertrends!

  5. bychristiana 29 september 2019 op 9:58 am - Beantwoord

    Haha, die eerste! Ik vind het stiekem ook wel leuk om nu ‘mevrouw’ genoemd te worden. Net als jij word ik vaak jonger geschat en ik kan me voorstellen dat als je straks zeventig bent het leuk is dat mensen denken dat je 55 bent (je weet wel. bij wijze van spreken…) maar als je een getrouwde vrouw van 34 bent en iemand je aanspreekt met ‘meisje’ (zoals dus laatst op mijn werk gebeurde)…is DAT niet echt tof.

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:12 am - Beantwoord

      Hmm, in werksituaties is het inderdaad echt niet leuk om “meisje” genoemd te worden. Ik vind het dan haast een beetje denigrerend klinken. Maar zoals jij ook al zegt, over heel wat jaren kunnen we het vast waarderen dat we jonger worden geschat 😉

  6. Anouk 29 september 2019 op 11:50 am - Beantwoord

    Zo herkenbaar! Ik ben elke keer nog in de war als ik mevrouw word genoemd maar het overkomt me steeds vaker, ik moet ook zeggen dat ik mezelf ook niet meer als meisje zie.

  7. Daenelia 29 september 2019 op 11:54 am - Beantwoord

    Woorden zijn belangrijk, dat weet jij. Jij bent een jonge vrouw, want je bent een volwassene. Jezelf meisje noemen maakt niet dat jij jonger bent en een kind, maar door jezelf meisje te (laten) noemen, geef je een signaal dat je dus niet volwassen bent en dat je dus ook niet over je eigen leven kunt beslissen.
    Wees een jonge vrouw.
    Ook als je zelf nog jeugdig en fris bent!
    Ik ben leeftijdloos, heb ik besloten. Ik ben wel dezelfde kern van toen ik 22 was, maar met meer ervaring. En verder laat ik mijn leeftijd niets voorschrijven. Als ik verdikke een minirok aan wil, dan doe ik dat. Of wat dan ook. Er zijn geen regels voor mij, gebaseerd op mijn leeftijd.
    En ik laat mij nooit meisje, een van de meiden, kippetje, dametje, mevrouwen of wat dan ook noemen. Not cool.

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:15 am - Beantwoord

      Dat zijn wijze woorden. Ik ben niet echt iemand die er een probleem van wil maken als mensen me ‘meisje’ noemen. Maar ik merk dat ik me er wel soms ongemakkelijk bij voel als dat in formele situaties gebeurt. Gelukkig is dat niet heel vaak. Zelf vind ik de term ‘meid’ wel fijn. Dat ligt misschien net tussen ‘meisje’ en ‘mevrouw’ in.
      Je hebt gelijk trouwens. Je bent oprecht zo jong als je je voelt. Als je ook na je twintigerjaren een minirok draagt, is daar niets mis mee. Het gaat er maar om waar jij je prettig bij voelt.

  8. Ingrid 29 september 2019 op 9:31 pm - Beantwoord

    Zo leuk dit onderwerp. Ik ben 47 jaar naar voel me dichterbij mijn collega’s van 25+ jaar dan bij die van 60+. Terwijl het nuchter bekeken natuurlijk andersom is. Ik heb (bijna) studerende puberkinderen en sta met 1 been in mijn midlife (haha). Toch voel ik me van binnen niet ouder dan zeg, 33 jaar. Ik vind dit een heerlijke leeftijd. De onzekerheden (ben ik wel goed genoeg, voldoe ik wel aan de norm… je (her)kent het vast wel), van mn jongere ik heb ik achter me gelaten en ook ben ik met de jaren wijzer en rijper geworden. Maar dan zónder het kind in mezelf te verliezen. Echt een heerlijke leeftijd dit!

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:19 am - Beantwoord

      Wat mooi om te horen dat je in zo’n fijne periode in je leven bent gekomen. Ik kan me voorstellen dat je inderdaad je onzekerheid steeds wat meer verliest naarmate je de 20 en 30 voorbij bent. Prachtig dat je tegelijkertijd het kind in jezelf ook nog niet bent verloren.
      Geniet vooral van deze heerlijke leeftijd! 🙂

  9. Sanne 29 september 2019 op 10:01 pm - Beantwoord

    Haha, dit is een groot feest der herkenning voor mij! Ik vond dit vroeger de grootste onzin als mijn moeder dit zei, maar nu begrijp ik het he-le-maal. Het probleem is meer dat ik niet helemaal weet hoe oud ik mezelf moet voelen. Niet écht volwassen, maar ook zeker niet meer jong (dat wordt helemaal duidelijk als ik weer eens een keer op stap ga en tussen de wél jongere mensen sta haha). Ik werd op mijn nieuwe werk ook door iemand aangezien voor de nieuwe stagiaire, en ik ben toch al 29. Complimentje? Niet helemaal zeker van haha.

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:18 am - Beantwoord

      Haha, de vraag of je de stagiaire bent is inderdaad een beetje dubieus als “compliment” 😉
      Misschien zijn je twintigerjaren ook wel een periode waarin je precies tussen “jong” en “volwassen” in zit. Ik merk dat ik vaak echt tussen die twee dingen schommel.

  10. Josephine 30 september 2019 op 8:04 am - Beantwoord

    Haha, ik moest zo lachten van je inleiding en je eerste zin! Ik vond dat ook altijd zo’n suffe uitspraak! Maar ja, inmiddels… Door omstandigheden ben ik vaak niet bezig geweest met datgene waar mijn leeftijdsgenoten op dat moment wél mee bezig waren. Stereotype levensloopzaken kwamen daardoor eerder, of juist later op mijn pad. Hoe oud ik me dan voel? Gemiddeld zal het inderdaad ook wel bij mijn kalenderleeftijd liggen ;-).

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:29 am - Beantwoord

      Haha, ik moet ook zeggen dat ik die suffe uitspraak inmiddels wel ben gaan begrijpen. Ieders leven loopt anders en soms gebeuren dingen eerder of later dan bij mensen om je heen. Het belangrijkste is dat je jezelf goed voelt, welke leeftijd daar ook aan gekoppeld is.

  11. Lianne 30 september 2019 op 10:29 am - Beantwoord

    Wat een mooi artikel! Ik heb door de jaren heen ook geleerd dat je zo oud bent als je je voelt. Mijn moeder zegt altijd dat ze zich mentaal nog 25 voelt, dat vond ik vroeger zo stom omdat ze in de 50 is, haha! Maar wie weet, misschien denk ik op mijn 50e ook wel zo. Ik voel me nu in ieder geval wel ergens in de 20. Soms heel volwassen, soms nog wel eens stiekem een kind 😉

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:34 am - Beantwoord

      Mooi om te horen hoe oud (of jong) jij je voelt. Laten we inderdaad hopen dat wij over een jaar of twintig onszelf ook een stuk jonger voelen dan we zijn. Volgens mij is het heerlijk om altijd een beetje kind of tiener te blijven 🙂

  12. Geke 30 september 2019 op 6:50 pm - Beantwoord

    Mooie blogpost, geeft stof tot nadenken 🙂
    Ik ben er 41, maar voel ik me zo? Hoe zou je je moeten voelen dan? Ik denk dat iedereen zich anders voelt op andere leeftijden.
    Soms ben ik serieuzer, ik maak me niet meer zo zorgen om dingen die er niet toe doen. Maar evengoed kan ik me nog verliezen in dingen die niet zo erg volwassen zijn, of gek doen met mijn neefjes en nichtjes…
    Dus ik denk dat het goed is zoals het is 🙂

    • Romy 6 oktober 2019 op 9:37 am - Beantwoord

      Blijft toch een lastige vraag hoe oud (of jong) je je voelt! Mooi om te horen dat jij zo te horen ook een fijne mix hebt van je heel volwassen voelen en weer even een beetje kinds zijn. Volgens mij is dat de beste balans 🙂

  13. Amy 2 oktober 2019 op 9:45 pm - Beantwoord

    Ohh dit is zo herkenbaar en dit is ook echt een fase waarin ik nu een beetje zit. Ik noem meiden van mijn leeftijd (rond de 30) standaard nog meisje, om mezelf dan te corrigeren omdat ik me ineens bedenk dat dat misschien gek klinkt. Iemand van 32 kan ik heel volwassen vinden, terwijl ik er zelf maar 2 jaar vanaf zit. En tegelijk heb ik al een paar carrierestappen gemaakt, merk ik dat ik de afgelopen paar jaar echt wel weer veel ontwikkeling heb doorgemaakt (en zie ik in mijn nieuwe, hyperenthousiaste 24-jarige collega echt mezelf van toen ik net begon met werken) en ga ik trouwen.. misschien dat je dit gevoel altijd wel zult houden?

    • Romy 6 oktober 2019 op 2:13 pm - Beantwoord

      Dat denk ik ook inderdaad. Zeker tussen de 20 en 40 jaar maak je volgens mij heel wat ontwikkelingen mee, waardoor je je het ene moment heel volwassen kunt voelen en je het volgende moment misschien nog een “meisje” voelt.
      Wel mooi om te merken dat je in minder dan 10 jaar tijd heel wat ontwikkelingen kunt doormaken.

Recente blogs

De maand van… | November 2017

1 december 2017|Persoonlijk|

Hoe zit het met jou? Ben jij al klaar voor de laatste maand van het jaar? Vanaf vandaag moeten we er toch echt aan geloven. Maar voordat het officieel tijd is voor Sinterklaascadeaus, een huis vol kerstversiering en oliebollen met poedersuiker, heb ik eerst nog mijn maandoverzicht van november voor je klaarstaan. Wat is me zoal bijgebleven van de afgelopen maand? Ik ging onder andere naar de musical, kon een punt van mijn 25 before 25-lijst afvinken en besteedde mijn vrije uurtjes op Funda. Lees snel verder voor een kijkje in mijn maand november 2017.

Online zichtbaar zijn | Privacy, twijfels en misvattingen

16 juni 2020|Persoonlijk|

Bijna vier jaar geleden koos ik ervoor voortaan een stukje van mijn leven op internet te gooien. Best wel een stap! Gelukkig support iedereen om me heen mij daar alleen maar in. Maar van buitenstaanders krijg ik zo nu en dan heus vragende blikken. Een paar maanden geleden nog. Ik zat bij een verzekeringsadviseur voor een zakelijke verzekering. De nette man in pak had na een snelle blik op mijn blog zijn oordeel klaar. "Ik snap dat nooit zo goed," mompelde hij, "dat mensen hun hele leven op internet delen. Moet dat nou?"

20 momenten waarop ik me intens gelukkig voel

3 januari 2018|Persoonlijk, Positiviteit|

Heb je ook weleens van die momenten waarop je je realiseert hoe gelukkig je je voelt? Zelfs als je even niet lekker in je vel zit, kunnen dat soort fijne momenten er zijn. Dat hoeft niet eens te maken te hebben met iets groots als een geboorte, een huwelijksaanzoek of een droomreis te zijn. Ook daarbuiten om kun je momenten hebben waarop je even niet van een roze wolk af te krijgen bent, een glimlach hebt van oor tot oor en je wel duizend vreugdedansjes kunt doen. Zie je het beeld al voor je? Ik wel! Ik wil je graag inspireren om die momenten eens te verzamelen. Daarom noem ik 20 momenten waarop ik me intens gelukkig voel.

Ga naar de bovenkant