Normaal gesproken houd ik de data op mijn pasjes niet nauwlettend in de gaten. Maar één bijzondere datum staat nog altijd in mijn geheugen gegrift. 17 augustus. De dag waarop ik geweldig nieuws ontving en een brief kreeg overhandigd om mee naar het gemeentehuis te gaan. Roze is altijd wel mijn ding, maar het moment waarop ik mijn roze pasje mocht ophalen was al helemaal een moment waar ik nog altijd door een roze bril op terugkijk. En dat moment is nu dus exact vijf jaar geleden. Gefeliciteerd, lief rijbewijs! Wat fijn dat we alweer vijf jaar gelukkig samen zijn.
Geen succesverhaal
Mijn rijlesavontuur is geen succesverhaal van iemand die de fijne kneepjes van het autorijden ongemerkt al beheerste en direct op eigen houtje de sterren van de hemel reed. De rij-instructeur en ik spraken sowieso niet dezelfde taal:
“Parkeer even naast die Audi”
“Bedoel je die grijze auto?”
Ook trapte ik het ene moment het gaspedaal per ongeluk veel te hard in, dan weer was ik te gespannen om ook maar een beetje gas te geven. We hebben tientallen kilometers omgereden omdat ik afslagen miste of niet durfde in te voegen. En twee dingen tegelijk doen (koppelen en sturen) vond ik destijds een lastige uitdaging. Tachtig lessen, vier examens en heel wat “Waarom doe je dat nou?”-opmerkingen van mijn instructeur had ik nodig om de fijne kneepjes van het vak te leren.
Of toch wel…uiteindelijk?
Toch zijn mijn rijlesavonturen achteraf gezien iets waar ik nog steeds trots op ben. Ik had in mijn hoofd gehaald dat ik dat roze papiertje moest en zou halen. Al kostte het me tien examens. Er waren talloze keren dat ik de handdoek in de ring wilde gooien. Dit kon ik gewoon niet. Ik wist zeker dat de rij-instructeur me dom vond. En de teleurstelling bij elk examen was groot.
Ik herinner me dat ik me op een gegeven moment vasthield aan het idee dat ik de rij-instructeur weleens een poepje wilde laten ruiken. Ik wilde hem bewijzen dat ik dit heus wel kon. Ik bleef rijden, pogingen doen tot parkeren, fouten maken en hopen dat het goed zou komen. En uiteindelijk kwam dat moment. “Gefeliciteerd je bent geslaagd!”, waarna ik bijna de instructrice een knuffel had gegeven. Een moment dat vandaag precies vijf jaar geleden is.
Vele kilometers verder
Na mijn rijbewijs heb ik zeker twee jaar rijangst gehad. Ik voelde me opeens heel verantwoordelijk zelfstandig op de weg. Er zat nu niemand meer naast me als ik een keer iemand over het hoofd zou zien. Wat nu als er iets mis zou gaan? Eerst gaf ik daar aan toe. Maar na een tijdje kon ik ervaren dat ik met de kilometer zekerder werd van mezelf. En nu, vijf jaar later, heb ik nog steeds geen brokken gemaakt. Ik heb inmiddels de auto van mijn ouders ingeruild (nou ja, niet letterlijk – dat zou niet zo aardig zijn) voor mijn eigen knalgele Ford Ka. Ik ben naar Nijmegen geweest, naar Friesland en naar Hengelo en allerlei plekken daartussenin. Ik heb vele veilige en ontspannen kilometers gemaakt en profiteer nog elke week van mijn felbegeerde rijbewijs.
De les die mijn rijbewijs me leerde
Vandaag vieren we ons succesvolle vijfjarige huwelijk, dat roze pasje en ik. Mijn rijbewijs lijkt een simpel pasje in mijn portemonnee met een belabberde foto die ik destijds nog had liggen, maar eigenlijk herinnert het pasje me er steeds weer aan dat je soms hard moet werken om te bereiken wat je wilt. Er zijn nu eenmaal dingen waar je niet in uitblinkt. Maar laat dat je er niet van overtuigen dat je iets niet kunt. Zelfs als ieder ander denkt dat je niet zult slagen, dan nog kun jij het tegendeel bewijzen. Misschien kost het je wat meer tijd, misschien doe je het met een omweg – als je er maar komt!
En dus stop ik mijn rijbewijs vandaag met gepaste trots terug in mijn portemonnee. Ha, heb ik die rij-instructeur toch maar mooi een poepje laten ruiken. Ik hoop nog altijd dat ik hem een keer tegenkom als ik mijn auto keurig netjes in de straat inparkeer. Naast een zilverkleurige Audi uiteraard.
Heb jij rijlessen gevolgd?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Vivera-vleesvervangers review | Welke vond ik een succes?
Alweer een hele tijd terug viel mijn oog op een nogal goede aanbieding voor vleesvervangers. Voor maar € 1,- per verpakking scoorde ik een hele lading Vivera-vleesvervangers. Dat varieerde van nogal pittige balletjes tot mijn geliefde kaasschnitzel. Mijn koelkast puilde uit
Ik heb mijn rijbewijs nu zo’n drie jaar een ik heb er 2 examens overgedaan. Bij mijn eerste examen werd ik al op de afrit van het gebouw waar het examen begon afgetrapt, toen was ik zo nerveus dat alles mis ging. De tweede keer gelukkig wel gehaald. Ik heb vriendinnen met net zo’n verhaal en daar hoef je je gelukkig ook niet voor te schamen, rijden is nou eenmaal moeilijk
Wat knap zeg dat je je rijbewijs met twee examens hebt gehaald! Wel balen dat de zenuwen zo heftig waren bij het eerste examen. Het is ook best wel een zenuwslopende bedoening natuurlijk, zo’n examen. Dat vond ik ook elke keer.
Leuk om te lezen. Ik heb mijn rijbewijs in ongeveer 80 lessen en in een examen gehaald. Het was een lange weg zullen we maar zeggen 🙂
Wat goed dat je toch bent doorgegaan met rijden én dat het je uiteindelijk je rijbewijs heeft opgeleverd 🙂 Het kost soms wat tijd en frustratie, maar uiteindelijk levert het je wel je felbegeerde roze papiertje op.
Joepie! Gefeliciteerd met jullie succesvolle huwelijk. Ik vierde destijds dat exact vijf jaar hebben van het pasje met een uitje en twee weken later met eh…twee boetes die ik tijdens dat uitje binnen had gehaald. Dat waren mijn eerste twee, maar toch…ik had me een ander feestje voorgesteld;).
Haha, geniaal dit! Dat werd een iets duurder feestje dan gehoopt 😉 Hopelijk was het uitje wel geslaagd.
Jouw verhaal lijkt een beetje op mijn verhaal. Ik heb ook vier keer rijexamen gedaan. Het aantal lessen heb ik nooit durven tellen. Ik moet nog steeds regelmatig rijden, anders durf ik niet meer zo goed. En dat na bijna tien jaar…
Toch goed dat we ons allebei niet uit het veld hebben laten slaan na de vele lessen en de drie eerdere rijexamens. Ik vind het trouwens al best een prestatie op zich dat je nu in België rijdt. Een ritje in het buitenland blijf ik zelf toch nog spannend vinden, terwijl ik verder wel van mijn rijangst verlost ben.
Wat een mooie mijlpaal. En dat je 80 lessen en 4 examens nodig hebt, maakt niet uit. Je hebt uiteindelijk de kneepjes van het vak geleerd en hebt een hartstikke leuk, eigen autootje! Ik heb mijn rijbewijs inmiddels 2,5 jaar, bij mij ging het allemaal redelijk vlot en ik haalde beide examens gelukkig in 1x, maar ik rij momenteel al anderhalf jaar niet meer vanwege paniekaanvallen en mijn medicatie, dus uiteindelijk maakt het aantal rijlessen echt niet uit ;).
Wat knap dat je beide examens in één keer hebt gehaald! Wel lastig, lijkt me, dat je nu niet meer kan en mag rijden. Het komt hopelijk wel weer, dat weet ik zeker 🙂
Woohoo! Gefeliciteerd! 😀
Ik heb het heel lang uitgesteld, ik durfde het niet, vond het te duur en áls ik dan mijn rijbewijs zou hebben (waar ik al mijn twijfels over had…), dan wilde ik óók een eigen auto (en dat vond ik óók veel te duur).
En met de fiets (en later een brommertje) kwam ik ook wel waar ik zijn moest, we woonden ook redelijk centraal (10 minuutjes fietsen van het centrum en mijn werk).
Tot ik een keer, ’s avonds na het sporten, twee onprettige types tegenkwam op het fietspad. Ze gingen niet opzij en ik wilde ook niet tussen de struikjes doorgaan om op het voetpad te rijden omdat ik niet langs ze durfde. Dus reed ik met mijn spiegel tegen de arm van een van die figuren aan (omdat ie ineens heel erg naar het midden ging). Toen was ik zó bang, mijn spiegel hing omlaag (ik kon ze dus niet meer zien), maar ik durfde niet te stoppen om ‘m weer omhoog te draaien. Dát was het moment dat ik besloot dat ik rijlessen ging nemen. Dat was in oktober 2006. Proefles genomen en mijn instructeur dacht dat een pakket van 35 lessen wel genoeg voor mij zou zijn. Toen een volle dag theorie, toen nog een ochtend en daarna theorie examen. Ik zat op de voorste rij, hoera… 😐 Als je naam na afloop genoemd zou worden was je helaas niet geslaagd. Toen ik werd overgeslagen dacht ik écht even dat het niet klopte, maar het klopte wél: maar 2 foutjes! Daarna rijlessen, zonder al te veel bijzonderheden (wel een keer mist en een keer met 1 wiel in de berm; van schrik moest ik enorm huilen).
Begin januari 2007 had ik eerst de ttt, die ik goed heb gedaan, dus hoera: vrijstelling voor bijzondere verrichtingen bij mijn examen! 😉
Daarna had ik nog een paar lessen en heb ik 1 uurtje bij gekocht, omdat ik voor mijn examen graag nog 2 uur wilde rijden. Heb me klem gevreten aan bananen, want dat zou stressverlagend zijn 😉
Die dag, 18 januari 2007, stormde het ook echt ENORM! Vond ik óók eng, want fietsen was geen pretje en ik was bang dat er een fietser op mijn motorkap zou waaien. Gelukkig ging ook het examen goed. Wel een stoeprandje meegepikt, inwendig van alles geroepen tegen mezelf, maar zo op het oog bleef ik kalm, examinator zei wel dat ik ook even kon wachten als ik twijfelde. Natuurlijk dacht ik gelijk dat ik het had verprutst… Toen we terugkwamen en mijn instructeur (ik wilde hem niet mee) me vragend aankeek, wist ik écht niet wat de uitslag zou zijn. Maar ik was gewoon geslaagd! In 1 keer! Ben nog nooit zó blij geweest en ben ook nog nooit zó trots geweest op mezelf 😀 Mijn examen was wel een van de laatste van die dag, het ging alleen maar harder stormen, dus veel examens werden afgelast.
Het was hier toen koopavond, maar omdat het zo stormde was het stadhuis niet open, dus ik ben de volgende dag gelijk gegaan en heb mijn rijbewijs met spoed aangevraagd, die 40 euro extra kon er óók nog wel bij tenslotte 😉
Een maand en een dag voor mijn 31e verjaardag heb ik dus mijn rijbewijs gehaald, die dag vergeet ik ook niet meer 🙂
De eerste keren alleen vond ik best eng, precies om die reden die jij noemt. En nog steeds zweet ik wel eens peentjes hoor, dat de A6 nu totáál veranderd is heeft ervoor gezorgd dat ik acht maanden geleden zwáár verkeerd ben gereden en zowat jankend in mijn auto zat (mijn navigatie lag thuis, want ‘dat kan ik wel’…) Maar ook dát is goed gekomen 😉
Nog nooit schade gereden, de aanrijding van een paar maanden terug was geheel buiten mijn schuld om (iemand die op de rotonde van rijbaan wisselde omdat ze van rechts een tractor wilde inhalen…), maar goed, heb ik dát ook eens meegemaakt 😉
Kan me nu ook écht niet voorstellen hoe het zonder rijbewijs zou zijn, alles op de fiets, in regen, storm en wind én als het 40 graden is… nee, ik kan mijn autootje niet meer missen hoor! Mijn Panda is mijn derde auto, we zijn nu ruim 5 jaar samen.
Het enige waar ik van baal is die afschuwelijke foto op mijn huidige rijbewijs, ik lijk wel zo’n ontsnapte crimineel… :-/
Wauw, wat een prestatie inderdaad! Wat goed dat je zowel je theorie- als je praktijkexamen in één keer hebt gehaald en dat zelfs nog met flinke storm. Een rijbewijs en een eigen auto geven zo veel extra vrijheid en zijn zeker met lastige weersomstandigheden inderdaad bijna onmisbaar. Ik kan me voorstellen hoe blij je nog altijd bent dat je destijds tóch voor je rijbewijs bent gegaan. Ik zou me ook echt geen leven zonder meer kunnen voorstellen, zeker nu ik op mezelf woon.
En haha, wat is dat toch altijd met rijbewijs- en paspoortfoto’s. Bij mij worden die ook nooit al te charmant 😉
Ik was ook geen natuurtalent. Op mijn 19e lessen gevolgd en toen gestopt toen de instructeur heel hard begon te lachen na 30 lessen toen ik vroeg of ik binnen enige afzienbare tijd richting examen zou gaan. Bah! Een paar jaar later weer begonnen, toen was ik wat minder onzeker over mijn kunnen maar het heeft nog vele lessen geduurd voordat ik het een beetje onder de knie kreeg. Met name het achteruit inparkeren vond ik lastig en ik begreep de bijbehorende logica niet. De tekst ‘ je moet het voelen welke kant je stuur op moet draaien’ vond en vind ik waardeloos :)) Maar goed, uiteindelijk wel in 1 x geslaagd, maar dat was denk ik wel na in totaal 80 a 90 lessen. Nadien vond ik rijden erg spannend, pas een paar jaar later ben ik regelmatig gaan rijden, aanvankelijk met de nodige stress. Dat was in het Midden-Oosten waar ik destijds woonde en ik een autootje toegeschoven kreeg. Een buitenkansje! Hoewel ik het een angstig avontuur vond heb ik daar wel echt leren rijden. Op gevoel, op inzicht en anticiperend op andere weggebruikers. Het enige nadeel is dat ze daar nauwelijks aan verkeersborden doen ik ik dat dus, vele jaren later, nog steeds niet gewend ben om heel goed op te letten. Maar autorijden kan ik wel. Net als inparkeren op onmogelijke plekken, als het moet helling op en achteruit. Hellingproef zonder enig bezwaar en zelfs wat proactief rijden heb ik onder de knie (maar nog steeds geen voorkeursstijl).
Pff, wat een stomme reactie van die instructeur inderdaad. Ik kan me voorstellen dat dat nogal demotiverend werkte toen je net met rijlessen was begonnen.
Wat goed trouwens dat je ondanks alles bent blijven doorgaan met rijlessen en daarna met rijden. Zo zie je maar dat de aanhouder wint. Rijden in het buitenland en in een vreemde auto lijkt me trouwens echt wel een heel avontuur. Knap dat je dat toch hebt gedaan! Achteruit inparkeren op een helling doe ik je niet na, hoor 😉 Bij het idee alleen al krijg ik het Spaans benauwd.
Gefeliciteerd! Nu ben je officieel geen beginnend bestuurder meer! Leuk dat je er zo op terugblikt. Fijn dat je nu een stuk zelfverzekerder bent in de auto, ondanks dat het een grote uitdaging voor je was. Ik heb mijn rijbewijs in november vijf jaar, dus dan ben ik ook geen beginnend bestuurder meer. Ook ik heb rond de 85 rijlessen gehad, maar ik haalde mijn rijexamen wel in één keer gelukkig! Ik was geen natuurtalent op de weg, maar sinds ik mijn rijbewijs heb, probeer ik zo veel mogelijk te rijden. Op een gegeven moment was ik genoodzaakt elke dag een uur heen en een uur terug te reizen met de auto voor mijn stage en in die periode heb ik veel rijervaring opgedaan, waardoor ik nu een stuk zelfverzekerder ben. Daardoor voelt het nu al meer dan twee jaar vertrouwd om te rijden en is het mijn tweede natuur geworden haha. Ik ben ook nog elke dag dankbaar voor het feit dat ik kan autorijden en dat een rijbewijs zo veel vrijheid geeft.
Klopt, ik ben nu officieel niet meer beginnend bestuurder. Best wel een gave mijlpaal als ik er zo over nadenk 🙂 En die mijlpaal komt voor jou ook al heel binnenkort in zicht zo te horen. Wat goed dat je na je rijbewijs steeds bent blijven rijden. Juist door de auto regelmatig te pakken, doe je inderdaad veel rij-ervaring en zelfvertrouwen in de auto op. Dat is ook wat mij uiteindelijk van mijn rij-angst af heeft geholpen. En daar ben ik net als jij zo blij mee. Een rijbewijs hebben is echt heel fijn!
Leuk!
Wij hebben geen auto, geen rijbewijs, nooit nodig gehad. Zo’n onzin als je in de stad woont en alles op loopafstand is. … En sorry. Beter voor het milieu natuurlijk. Maar nu er veel elektrische alternatieven zijn wil ik er nog wel eens over nadenken. Misschien. Maar ach. Echt, we missen het niet.
In de stad is een auto inderdaad vaak overbodig. Voor mijn werk in Amsterdam en voor uitjes naar steden als Amsterdam en Utrecht pak ik zelf ook nog altijd de bus of trein. Al is het maar omdat rijden en parkeren daar vaak een crime is.
In mijn geval is een auto verder wel redelijk onmisbaar geworden dankzij een aantal niet al te handige OV-verbindingen (stukjes van 15 kilometer waar je met OV 1,5 uur over doet) naar bijvoorbeeld vriendinnen toe. Op zulke momenten ben ik toch wel blij dat ik mijn roze pasje heb.
Woehoew! Ik heb mijn rijbewijs sinds 2010 (what?! zo lang al :o) maar dat ging ook niet helemaal van een leien dakje hoor. Mijn papa wou het me eerst leren maar dat ging voor geen meter. Dat lag eerder aan mij trouwens 😉 Ik heb dan 20 uur rijles gevolgd en bij bijna elke les moest ik na een kwartier van mijn instructeur aan de kant gaan staan om mijn schouders te ontspannen :p Na die 20 uur mocht ik alleen rijden met een L op mijn auto, wat ik ook een jaar gedaan heb en het is pas door dat alleen rondrijden dat ik echt meer op mijn gemak was in de wagen en het ook echt leuk begon te vinden. Daarna mijn examen gedaan en was er van de eerste keer voor geslaagd. Super trots op mezelf 😀
Ik rijd eigenlijk echt wel graag met de auto maar sommige dingen blijf ik ook eng vinden, zoals het derde vak op de autostrade :p haha.
Ik vind de Belgische manier van rijlessen heel interessant. Ik bedoel, rijles van je ouders en de weg op voordat je een rijbewijs hebt?! Daar zou je hier voor opgepakt worden denk ik, haha! Ik ben wel stikjaloers want het is zo een stuk goedkoper!
Dat klinkt inderdaad wel als een interessante manier van rijlessen volgen. Lijkt me stiekem best fijn als ik eerst wat lessen van mijn vader had kunnen krijgen in plaats van alle lessen van mijn niet al te tactische instructeur te krijgen 😉
Wauw, al bijna 9 jaar je rijbewijs! Goed dat je toch hebt doorgezet totdat je je rijbewijs echt in handen had. Trouwens, die taferelen met de auto aan de kant zetten klinken allesbehalve ontspannend. Ik denk dat die instructeur dat niet al te handig aanpakte, haha. Maar gelukkig is het helemaal goed gekomen en ben je zelfs in één keer geslaagd. Echt knap! 🙂
Gefeliciteerd met je 5-jarig rijbewijs jubileum! Ik heb nu sinds april 6 jaar mijn rijbewijs maar daar is ook een lijdensweg aan vooraf gegaan. Ik heb ook ongeveer 80 lessen gehad (als het niet meer is) en een vreselijke TTT. Gelukkig was ik voor mijn theorie en praktijk wel allebei de eerste keer geslaagd. Ik moest mezelf ook even knijpen toen die examinator het zei. Ik geloofde het echt niet, haha! Ik was zo blij! Zo fijn dat we toch allebei doorgezet hebben en nu vol trots kunnen zeggen dat we zonder moeite en angst in de auto zitten 🙂
Wat knap dat je uiteindelijk toch je rijbewijs in één keer hebt gehaald! Een hele prestatie en ook een enorme opluchting natuurlijk na alle lessen die je hebt gehad en de tussentijdse toets. Gelukkig zijn we allebei het bewijs dat je met geduld en doorzettingsvermogen een heel eind komt en zelfs na heel wat lessen uiteindelijk vol zelfvertrouwen achter het stuur kunt zitten 😀
Ik huilde van blijdschap (samen met mijn moeder) toen ik eindelijk slaagde! In die tijd zorgde mijn moeder nog voor kinderen en snapten zij niet waarom wij aan het wenen waren. Haha, ondertussen hebben die kleintjes zelf een rijbewijs en zullen ze zelf wel weten hoe dat gevoel voelde 😉
Wat een opluchting kan het toch zijn als je eindelijk je rijbewijs hebt gehaald. Ik huilde zelf ook bijna van blijdschap toen ik het goede nieuws kreeg, dus ik begrijp je helemaal 🙂
Geweldig, een feestje waard! Ik heb ook heel wat lessen gehad, maar het gaat om het resultaat. De eerste keer examen was in de spits in Amsterdam…gezakt omdat het invoegen niet vlot genoeg ging. Maar de aanhouder wint. Ik ben ook nog steeds reuze blij met m’n rijbewijs.
Precies! Waar een wil is, is een weg. Wat goed dat jij uiteindelijk ook alsnog je rijbewijs hebt gehaald. Dat is waar het om gaat natuurlijk.
Mijn rijbewijs haalde ik op mijn zus haar verjaardag. Dat was mijn derde examen, maar wel binnen 4 maanden gehaald (ANWB lespakket gekocht om mee te beginnen.) dat is nu al 21 jaar geleden (ik ben al oud…)
17 augustus is voor mij ook een bijzondere datum. In 2005 trouwde ik op die dag met mijn lief. Helaas ging in 2008 op dezelfde datum mijn vader dood…dus een datum met een heel dubbel gevoel.
Ik wens je nog heel veel jaren rijplezier ?
Groetjes,
Jantine
Wat goed dat je je rijbewijs binnen 4 maanden hebt gehaald! Een hele prestatie!
Zo te horen is 17 augustus voor jou inderdaad een datum met een nogal dubbele lading. Best heftig dat die twee dingen precies op één dag zijn gebeurd.
Ik heb geen rijbewijs en voorlopig vind ik dat om eerlijk te zijn prima. Ik vind het niet erg om te reizen met het OV en ik geniet er zelfs van. Ik raak waar ik moet raken. Maar heel je blogartikel deed me wel aan iets anders denken. Aan 2015. Ik zat nog in mijn vorige opleiding, in verzorging. Ik heb voor mijn publiciteits-opleiding (waar ik ben afgestudeerd in 2018) een verzorgingrichting gedaan maar op stage bleek al snel dat het me niet lag en dat ik heel ongelukkig was. Toen mijn stagebegeleider me toen vroeg wat ik wel zou doen waren zijn woorden; Jij gaat nooit slagen in een creatieve richting. Velen hebben getwijfeld en ook het eerste jaar dat ik zat was ik zelf heel onzeker en bang. Maar ik wist diep vanbinnen dat er niks was dat ik liever wilde dan tekenen. Dus ik bleef gaan. Ik heb rapporten met verschrikkelijk lage cijfers gezien (voor de praktijkvakken dan) en toch wilde ik blijven gaan. Na veel gezucht van mezelf. Ik bleef gaan. Tot ineens einde dat schooljaar. Ik hoorde dat ik geslaagd was en naar het volgende jaar mocht. En ik ben blijven tekenen (uiteraard heb ik het inmiddels goed in de hand). Ik heb gevochten voor iedere voldoende toen, maar ik ben geslaagd. Vorig jaar op de diploma-uitreiking was ik heel blij toen ik mijn diploma kreeg en rapport kreeg. Maar iets in mij dacht ook aan die stagebegeleider van in verzorging. Ik dacht bij mezelf; wie zei er dat ik niet ging slagen in een creatieve richting? Laat een ander nooit vertellen wat jij wel en niet kan. Natuurlijk kan je adviezen serieus nemen of luisteren. Maar als jij denkt dat je het moet doen en kan, moet je het gewoon proberen. Want niet altijd heeft een ander gelijk. Als ik destijds naar die man had geluisterd was ik nu heel veel geluk misgelopen. Dat weet ik wel heel zeker. Ik heb dus zeker geen spijt van het feit dat ik het ooit geprobeerd heb. Het deed mij heel erg aan mijn verhaal denken. Maar ik ben zo trots ook op jou Romy. Het is helemaal niet zo vanzelfsprekend om een rijbewijs te halen en het is oprecht heel moeilijk. Ik ben ook trots dat je bent blijven doorzetten. Want inderdaad, dat is de enige manier om te bereiken wat je echt wilt. You go girl!
Wat een prachtig verhaal met een heel belangrijke boodschap! Inderdaad, het is zo belangrijk om door te zetten en om in jezelf te blijven geloven, zelfs als één ander vervelend persoon dat geloof in jou (volledig onterecht) niet heeft. Zo zie je maar: met alleen al doorzettingsvermogen en wilskracht kun je ontzettend ver komen en kun je soms zelfs mensen om je heen versteld doen staan. Daar mag je nog altijd hartstikke trots op zijn!