Hoogsensitief. Wie, ik? Ik heb die term heel lang weggewuifd en vond dat ik niet in het beeld van een HSP’er paste. Totdat mijn leven vorig jaar door corona werd stilgezet en ik steeds meer merkte dat ik gevoeliger en introverter was dan ik altijd had gedacht. Toen ik de online cursus ‘HSP, wat nu?’ mocht volgen, hoefde ik geen seconde na te denken. Dit zijn de 7 belangrijkste inzichten die ik door de cursus heb geleerd over HSP zijn.
HSP, wat nu?
Hoogsensitiviteit is een onderwerp waar ik me heel graag in verdiep. Mijn gevoeligheid ben ik steeds meer gaan omarmen, maar er zijn ook momenten dat het me in de weg zit. Bijvoorbeeld als het barst van de negatieve prikkels om ons heen (het nieuws, zorgen van anderen, verdrietige verhalen op social media, gefrustreerde mensen, etc.).
De online cursus ‘HSP, wat nu?’ (edit: die is nu niet meer te volgen!) volgde ik om “als hooggevoelige in mijn kracht te komen!”. De cursus wordt gegeven door Natasja, die vanuit haar eigen praktijk als coach en ervaringsdeskundige veel hoogsensitieve mensen coacht. Tijdens deze online cursus leerde ik via korte video’s en een e-book veel meer over hoogsensitiviteit. Ook kreeg ik allerlei praktische tips, maakte ik opdrachten en nam ik deel aan meditaties. Het is bepaald geen stilzitten-en-luisteren-cursus dus.
Ik rolde na 14 dagen met een goed gevuld hoofd én notitieboekje uit de cursus. Hieronder deel ik mijn 7 belangrijkste inzichten.
1. Ook ik ben HSP
Gek genoeg heb ik heel lang gedacht dat het label “HSP” niet op mij als persoon paste. Ik zag vooral dingen aan mezelf die ik niet hoogsensitief vond. Zo kan ik me tijdens het werk prima afsluiten voor prikkels. Bovendien ben ik eerder onderprikkeld dan overprikkeld. Bankhangen, bingewatchen of gewoon twee uur rustig zitten komt niet echt in mijn agenda voor. Ik kon dan toch niet HSP zijn?
Maar toen kwam die ene pandemie die ook mijn leven on hold zette. Toen merkte ik pas dat mijn behoeften heel anders waren dan ik al die tijd dacht. Ik had veel meer alleentijd nodig dan ik mezelf jarenlang had gegund. En dat ik me soms vastgelopen of uitgeblust voelde als er bijvoorbeeld een naar sfeertje hing ergens, bleek een reden te hebben. Ik heb gewoon wat sterkere voelsprieten qua emoties, waardoor dat soort prikkels bij mij extra sterk binnenkomen. Om het maar een label te geven: ik ben hoogsensitief.
Mijn kenmerken van hooggevoeligheid
- Ik voel vaak aan wat de sfeer in een groep is (en neem een negatieve sfeer ook over), bijvoorbeeld als twee mensen elkaar niet mogen.
- Ik heb elke dag behoefte om even alleen te zijn. Waar andere mensen collega’s missen, vind ik het juist fijn om in mijn uppie te werken.
- Ik pik snel signalen op van anderen als ze zich verdrietig of boos voelen. Dat soort emoties beïnvloeden vaak ook mijn humeur.
- Ik ben een perfectionist en heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel.
- Ik hecht veel waarde aan persoonlijke ontwikkeling en vind het ook fijn om met anderen over “diepzinnige” onderwerpen te praten.
- Ik heb een hekel aan confrontaties en wrijving. Die los ik het liefst zo snel mogelijk op.
- Ik heb wat sneller last van subtiele geluiden, zoals een tikkende klok of borrelende leidingen.
Lees ook: 23 HSP-kenmerken die ik bij mezelf herken.
2. Ik ben een hoogsensitieve belevingszoeker
Door de cursus leerde ik dat er vier typen hoogsensitieve mensen bestaan:
- Introverte rustzoeker
- Extraverte rustzoeker
- Introverte belevingszoeker
- Extraverte belevingszoeker
Mij kun je in het hokje ‘introverte belevingszoeker’ stoppen. Ik ben graag alleen, maar vind het ook belangrijk om mezelf continu uit te dagen. Ik heb best wel wat prikkels nodig, maar die prikkelbehoefte is tegelijkertijd niet oneindig. Ik ben ook graag op mezelf, dus mijn prikkels zoek ik het liefst in dingen die ik zelf oppak. Als ik veel bezig ben met anderen, slurpt dat juist mijn energietank leeg en raak ik soms wel degelijk overprikkeld. Liever zoek ik mijn prikkels in cursussen (zoals deze!), mijn blog, werk, fotografie, lezen en creatieve bezigheden.
3. Niet alles ligt op mijn schouders
“Wat is van mij?”
“Wat is van een ander?”
Twee simpele zinnen uit een opdracht in de cursus, die me opnieuw aan het denken zetten. Hoogsensitiviteit uit zich er bij mij vooral in dat ik gevoelig ben voor emoties en sfeer. Als iemand bijvoorbeeld verdrietig of boos is, neem ik dat gevoel soms over en wil ik het oplossen. Maar ja, soms kan dat niet. Ook is het niet altijd handig, want als je het gevoel overneemt, heeft niet alleen de ander, maar ook jij er last van.
Natasja gaf me opnieuw het inzicht dat niet alles op mijn schouders ligt. In de cursus gaf ze deze tip:
Probeer wel waar te nemen wat er gebeurt, maar het niet te analyseren.
Als je het niet helemaal bij je binnen laat komen, hoef je het ook niet los te laten. Zo had ik laatst een vergadering waarin iemand best wel negatief was. In zo’n geval probeer ik mijn humeur minder door zo iemand te laten beïnvloeden. Die frustratie is iets van de ander, niet van mij.
4. Onderprikkeling en overprikkeling zijn allebei valkuilen
Door deze cursus leerde ik dat het lijntje tussen over- en onderprikkeling subtiel is, zeker als je een sensation-seeking HSP’er bent. Ik ben nogal een bezige bij, maar heb ook zo mijn momenten dat ik juist iets te veel prikkels over me heen heb laten komen. Bijvoorbeeld als ik een keer wel mijn dag vol afspraken plan, geen tijd voor mezelf neem of van de ene in de andere call rol.
Vaak hoor je dat HSP’ers snel overprikkeld raken. Maar ik heb zelf een tijdje juist last gehad van onderprikkeling. Ik voelde me te weinig uitgedaagd, had tijd over en merkte dat ik weinig voldoening haalde uit mijn bezigheden. In die tijd wilde ik niets liever dan extra prikkels. Daardoor was ik naast werk steeds op zoek naar extra uitdaging. Nadeel daarvan was dan weer dat ik soms na het werk zó druk was dat ik juist overprikkeld raakte.
Wat me nu helpt bij de balans vinden, is elke keer dat ik me overprikkeld of onderprikkeld voel nagaan waar dat vandaan komt en wat ik anders kan doen. Bijvoorbeeld meer tijd tussen calls plannen, maximaal één afspraak op een dag of na een lastig gesprek even wandelen. Ik merk dat dat al helpt om een uitgeblust gevoel te voorkomen.
5. Mediteren is wél wat voor mij
Tot een jaar of drie geleden vond ik alles wat naar spiritualiteit neigde per definitie “niets voor mij”. Zelfs over dingen als yoga en mindfulness deed ik wat lacherig. En meditatie? Dat was al helemaal een ver-van-mijn-bed-show, dacht ik. Moest ik zeker in lotushouding gekke hmm-geluiden maken?!
Wist ik veel dat meditatie helemaal niet om lotushoudingen en hmmmm-geluiden gaat. Door deze cursus heb ik mijn vooroordelen losgelaten en het mediteren toch een kans gegeven. Natuurlijk zat ik niet meteen volledig zen op de grond met een hoofd zonder gedachten, maar dat hoort erbij. Ik kan door meditatie in vrij korte tijd van volledig “aan” staan naar wat meer rust gaan. Heel fijn voor het slapengaan en nooit gedacht dat zoiets kon!
Geïnspireerd door de cursus heb ik me zelfs aangemeld voor een geleide meditatie waar ik nu elke week aan deelneem. De Romy van één jaar geleden had je vierkant uitgelachen als je me dat toen had verteld.
6. Neem je sociale verplichtingen onder de loep
Pleasen schijnt een ding van HSP’ers te zijn. Het is sowieso een van mijn grootste valkuilen. Zo zal ik niet snel afspraken afzeggen en blijf ik het lastig vinden om mensen teleur te stellen. Daardoor ga ik alleen soms over mijn eigen grenzen heen of vergeet ik te kijken naar waar ik behoefte aan heb. Ik merk dat ik dan bijvoorbeeld sneller geïrriteerd ben over een lastig mailtje of iets anders. Gelukkig ben ik al veel minder een pleaser dan voordat ik de 25 aantikte, maar helemaal losgelaten heb ik het please-gedrag nog niet.
De cursus gaf me een nieuwe wake-upcall dat ik ook bij sociale verplichtingen niet zoveel “moet” als ik soms denk te moeten. Zeker als ik al laag in mijn energie zit, kost zelfs twee uur bijkletsen (over de telefoon) me al veel energie. In zo’n geval wil ik toch vaker ‘nee’ zeggen en kijken naar wat ik echt nodig heb.
7. Pas op met in je hoofd schieten
Dit is mijn grootste valkuil en is ook meteen de reden dat ik heel lang dacht geen HSP’er te zijn. Mijn hoofd is tot de nok toe gevuld met gedachten en ik heb regelmatig de neiging om me daar volledig door te laten meeslepen. Zelfs zoveel dat ik vergeet wat ik nu eigenlijk voel.
Door de cursus ben ik bewuster bij mijn gevoel gaan stilstaan – iets waar ik sowieso sinds vorig jaar meer mee bezig ben. Ik ben dan ook bewust aan het kijken hoe ik na een werkdag meer uit mijn hoofd kan komen. Twee keer per week mediteren, veel wandelen, hardlopen en pilates doen, blijken samen al een succesvol medicijn tegen mijn overactieve hoofd te zijn. “Aarden” noemt Natasja dat. Je niet laten afleiden door alles wat er speelt, maar vooral in contact blijven met wat je voelt, wilt en nodig hebt.
Dat is misschien wel het mooiste vuurtje dat de cursus in mij heeft aangewakkerd. Want precies dat in contact zijn met mezelf in plaats van steeds door te razen is iets waar ik veel meer mee wil doen.
Wat vond ik van de cursus over hoogsensitiviteit?
De cursus was voor mij een mooie manier om me volledig onder te dompelen in de wereld van hoogsensitiviteit. Ik heb veel geleerd over mezelf. Ook heb ik door de opdrachten praktische handvatten gekregen om me minder te laten meeslepen door emoties van anderen.
Verder vind ik het tof dat de cursus je op een toegankelijke manier laat kennismaken met mediteren. Ook ik ben meditaties daardoor een kans gaan geven. Ik merkte wel dat ik zelf langere meditaties fijner vind, omdat ik vaak even nodig heb om uit de “Oh jee, ik moet ook nog…”-gedachtestroom te komen. De meditaties in deze cursus zijn iets korter. Maar ze waren voor mij alsnog een mooie manier om voor het eerst met mediteren te oefenen.
Al met al vond ik het een waardevolle cursus waar ik mooie inzichten, handige tips en ook gewoon een leuke beleving aan heb overgehouden. Ik ben hoogsensitief, ja. Ik zie nu in dat dat niet alleen lastig maar ook mooi kan zijn. En dat je met de lastige kanten dankzij de juiste handvatten prima kunt dealen.
Ben jij hoogsensitief?
Ik mocht de cursus gratis volgen in ruil voor dit artikel. Dat beïnvloedt mijn mening natuurlijk niet.
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Blij Lijstje #25 | Verrast, verliefd, verpot (nou ja, bijna!)
Blije momentjes sparen en opschrijven is een van mijn favoriete bezigheden. Al is het maar omdat dat me helpt om de lichtpuntjes te blijven zien. Aan de ene kant is deze periode door omstandigheden verdrietig. Aan de andere kant zorgt dat er wel voor dat ik extra hard op zoek ga naar lichtpuntjes. Zo werd ik onverwachts oma van een paar plantenbaby's, wordt mijn geduld op een positieve manier op de proef gesteld en nam Pippa een loopje met me. Ook werd ik op meerdere manieren verrast én stelde ik zelf een verrasing samen. Al mijn blije momenten vind je weer terug in dit lijstje.
Mijn zakelijke doelen (als tekstschrijver) voor 2020
Het jaar 2020 is alweer een week onderweg. De oliebollen zijn op, de meeste kerstbomen zijn inmiddels weggedaan of opgeborgen en de feestjurkjes hebben weer plaatsgemaakt voor alledaagse werkoutfits. Kortom, een nieuw werkjaar is begonnen. Daarom vond ik het hoog tijd om mijn zakelijke doelen voor dit jaar te delen. Mijn persoonlijke doelen kregen op de eerste dag van dit jaar al een speciaal plekje op mijn blog. Nu de eer aan mijn zakelijke doelen. Ik zal je niet met alle cijfertjes en details lastigvallen, maar deel wel globaal een paar dingen die ik in 2020 als tekstschrijver hoop te bereiken.
Persoonlijk | Over klein blijven en volwassen worden
"Hoe wil jij je pensioen beleggen?" Die vraag moest ik laatst even laten bezinken toen een adviseur op het werk mij dit vroeg. Begin twintig zijn is soms best wel een uitdagende tweestrijd. Aan de ene kant voel ik me een meisje dat pas net om de hoek komt kijken. Met mijn diploma vers op zak en nog een bucketlist vol met dromen om ooit waar te maken. Aan de andere kant kom ik stapje voor stapje terecht in een toch wel heel volwassen wereld. Zou nu dan officieel de tijd zijn aangebroken van serieuze beslissingen nemen, nadenken over een hypotheek, praten over politiek, mijmeren over mijn pensioen en vooral Spongebob Squarepants voor eeuwig de rug toekeren?
Interessante cursus! Ik ben zeker hoogsensitief en de laatste paar jaar kan ik er steeds beter mee omgaan, al vind ik het soms nog best lastig, vooral als een sfeer niet goed is. Ik probeer het dan dus ook niet of minder te analyseren. En mediteren heb ik ook ontdekt, dat vind ik zo fijn en het helpt ook heel goed.
Leuk dat jij ook bent begonnen met mediteren! Inderdaad zo fijn om je hoofd tot rust te brengen, zeker als je introvert en/of hoogsensitief bent.
Wat goed dat je een cursus hebt gevolgd om meer over jezelf en HSP te leren. Mooie ontwikkeling! En ook goed om te lezen dat je er zo veel aan hebt gehad. Haha toch leuk dat je er nu achter bent gekomen dat meditatie wel wat voor jou is! De dingen die je in je artikel schrijft herken ik ook en daar ben ik me ook bewust van dat dat zo is. Ik ben net als jij een introverte belevingszoeker. Ik hou wel van uitdagingen, maar niet te veel en zeker niet tegelijk. En ik heb ook (vooral na sociale activiteiten) veel behoefte aan alleen tijd. Zo kan ik na een lange Teams meeting met collega’s echt helemaal leeg zijn en dan vind ik het ook wel fijn dat ik thuis werk, omdat ik dan even tijd voor mezelf kan nemen om weer even op te laden. En ook meditatie doe ik sinds vorig jaar, maar dat komt voornamelijk door het boek Mindgym dat mij ook ontzettend heeft geholpen om beter met mijn gevoeligheden en gedachten om te gaan. Ook voor mij zijn er nog veel leermomenten, maar ik vind wel dat ik de afgelopen jaren goed aan mezelf heb gewerkt en mij ook steeds bewuster ben van het hele introvert zijn en licht hoog gevoelig zijn.
Precies wat jij beschrijft over meetings heb ik ook inderdaad. Na een lange Teams-meeting ben ik soms best wel moe en vind ik het heerlijk om even wat tijd voor mezelf te hebben.
Wat goed dat je zo veel van dat boek hebt opgestoken en mede daardoor zo veel aan jezelf hebt kunnen werken! Het helpt al zo erg als je weet waar jij behoefte aan hebt en waar jij wel en niet van oplaadt.
Mooie inzichten heb je opgedaan! En yep, ik ben ook hoogsensitief. Ik vind het alleen nog wel lastig om te zeggen of ik nou een rustzoeker of een belevingszoeker ben. Ik kan net als jij last hebben van onderprikkeling en overprikkeling.
Je moet het een naampje geven. Ik vind het zelf nogal moeilijk om te zeggen ‘het komt bij mij harder binnen dan bij een ander’ bijvoorbeeld. Want ik heb geen idee hoe een ander iets aanpakt op oppakt. Ik maak daar liever geen aannames over. Ook omdat mensen nogal vaak aannames doen over mijn inner-wereldje gebaseeerd op hoe ik iets aanpak. En dat staat echt vaak haaks op hoe ik me voel. Mensen die zeggen dat ze zo empatisch zijn, zijn dat vaak niet 🙂
Uiteindelijk moet je jezelf een beetje de ruimte geven en minder gericht zijn op wat anderen vinden en bepalen. Met natuurlijk wel in je achterhoofd dat je dingen niet moeilijker voor andere maakt om het voor jezelf heel veel makkelijker te maken. Balans moet er zijn. Geven en nemen!
Feit is wel dat meisjes, vrouwen, heel vaak wordt aangeleerd dat ze meegaand moeten zijn en het anderen vooral naar de zin moeten maken. (Ja, daar gaan we weer met mijn feminisme…) Dat we daar uitbreken, via welke weg dan ook, is prima! Ik denk dat de meeste vrouwen sowieso als volwassenen verder prima met anderen rekening blijven houden, maar met mate en veel meer in verhouding zodat we onszelf niet meer wegcijferen zoals onze grootmoeders, en overgrootmoeders tegenwoordig, dat deden.
Okay, vierde paragraaf (en ik heb een eigen blog…). Maar over dat mediteren: ik denk dat ik dat vroeger in de bus deed. Ik zat ruim een uur in de bus om naar mijn werk te komen. Ik kan prima mijn ogen dichtdoen en dan was ik ‘weg’. Niet zozeer in slaap, maar even ‘uit’. Ik heb nog nooit mijn uitstaphalte gemist, want ergens bleef ik me wel bewust van waar we waren. En als ik niet mijn ogen sloot, dan las ik een boek. Eerlijk gezegd: ik denk dat lezen voor mij ook meditatie was. Je bent dan echt even niet bezig met je eigen ding.
Hmm ja, goede punten wel! Het is natuurlijk altijd lastig om te zeggen of jij meer of minder van iets in je hebt dan een ander als je niet in de binnenwereld van een ander kunt kijken. Ik baseer het zelf vooral op wat ik bij mensen om me heen denk te zien en wat ik bij mezelf merk. Maar daar kan natuurlijk altijd iets niet in kloppen.
Tof dat je vroeger ongemerkt al mediteerde! Ik ben het trouwens helemaal met je eens dat ook lezen (of in mijn geval creatief bezig zijn) al een vorm van meditatie is. Ook allebei prima manieren om je gedachten even helemaal los te laten!
Leuk artikel. Ik ben ook hoogsensitief, ik kwam daar ongeveer 1.5 jaar geleden achter. Ik liep bij een pyscholoog voor een angststoornis (die heb ik overigens nog steeds, maar ik kan er tegenwoordig redelijk mee omgaan) en die zijn ineens: sommige dingen zullen ook gewoon zo blijven omdat jij nou een maal een heel gevoelig mens bent. Ik was helemaal in shock omdat ik juist mijn hele leven heb gedacht dat ik niet zo gevoelig ben (dat kwam dan weer doordat mijn broertje autisme had en hij altijd de gevoelige was van ons twee). Ik heb zo moeten wennen aan het idee dat ik HSP ben, ik leer er nog steeds mee omgaan. Ik denk dat ik een rustzoekende introvert ben. Klinkt als een hele fijne cursus, helaas heb ik niet even 130 euro liggen om eraan mee te doen.
Heel logisch dat je best wel aan het idee moest wennen van HSP zijn toen je dat te horen kreeg – zeker vanuit je gezinssituatie. Maar het klinkt wel alsof je er steeds meer je weg in bent gaan vinden.
Mocht je het leuk vinden, Sarah Rebecca heeft laatst een podcast gemaakt over haar hoogsensitiviteit. De podcast is te vinden op Spotify (zoeken op ‘Sarah’s Stories’). Vond ik zelf ook heel interessant 🙂
Ja die podcast wil ik zeker nog gaan luisteren! Ik volg Sarah op instagram en had hem al opgeslagen in mijn podcast app, nu jij hem ook nog tipt ga ik hem helemaal luisteren binnenkort!
Interessante cursus en artikel. Ik ben er eigenlijk nog niet echt uit wat ik ben. Soms denk ik, ik ben hoogsensitief omdat ik gevoelig ben aan mét of zonder mensen rondom mij te zijn, maar dan later denk ik, ik ben het niet. Ik heb het gevoel dat ik er ook zo wat tussen zweef, ik weet niet goed hoe ik dat moet uitleggen. Misschien word dat met de jaren meer en meer duidelijk 😉
Ik begrijp wel wat je bedoelt inderdaad. Ik heb ook heel lang getwijfeld of ik het wel of niet was, omdat ik dus sommige dingen wel en andere dingen niet in mezelf herkende van hoogsensitiviteit. Die vier typen HSP gaven mij veel inzicht. Daardoor ontdekte ik dat wat ik altijd onder HSP verstond niet het type hoogsensitiviteit is dat ik heb.
Ach, uiteindelijk maakt het misschien niet eens zo uit welk labeltje je het geeft. Als je zelf maar weet wat jouw behoeften zijn en waar je wel en niet bij geholpen bent 🙂
Interessant om te lezen en ik herken er wel veel in. Zeker sinds de coronatijd, waarin ik merkte dat ik het totaal niet erg vind om alleen thuis te werken en in mijn eigen bubbel te blijven, maar ook het nieuws dat mij erg raakt.
Heel erg mooie lessen. Die vier ’typen’ vind ik interessant. Over hsp had ik al wel veel gelezen, maar niet over die vier typen. Ik denk dat veel mensen daar iets aan zullen hebben.
Wat fijn dat je cursus je meer inzicht in jezelf heeft gegeven! Het is heel fijn als je je leven kan vormgeven op een manier die bij je past.
Ik vind HSP een beetje een lastig onderwerp, ik kan het niet zo goed plaatsen. Ik ben zelf recent gediagnosticeerd met autisme, en tijdens pogingen om meer te begrijpen over autisme kwam ik ook theorieën over HSP tegen. Sommige mensen zeggen namelijk dat autisme bij vrouwen verward kan worden met HSP. Autistische vrouwen zijn vaak helemaal niet zo slecht in sociale situaties, maar wel heel gauw overweldigd door alle indrukken en niet meer in staat om dan te doen wat ze willen, waardoor ze alsnog vastlopen in die situaties. Dat werkt dus op een heel andere manier dan de sociaal totaal onwetende autist die je voor je ziet als je “de autist” bedenkt. Sommige vrouwen beschrijven dus dat ze dachten dat ze niet autistisch konden zijn, want ze wisten niet dat autisme zich anders uit in vrouwen dan in die typische (mannelijke!) autist, maar HSP voelde veel passender voor ze. Die vrouwen zijn uiteindelijk met autisme gediagnosticeerd na een burn-out of depressie. Maar het blijft wazig, want natuurlijk zijn die vrouwen niet met HSP gediagnosticeerd toen ze hulp zochten bij burn-out of depressie, want HSP staat niet als een oorzaak daarvan in de psychologieboeken. Misschien zijn ze toch HSP en gingen zij en hun omgeving er verkeerd mee om waardoor ze een burn-out kregen.
Iets anders waar ik vaak over nadenk is over gevoeligheid en intelligentie. Dan bedoel ik niet per se IQ-intelligentie, maar juist intelligentie in een bredere vorm, dus ook sociale en emotionele intelligentie. Er zijn theorieën dat intelligentie voortkomt uit het 1) beter opmerken van dingen en 2) het beter opslaan van de dingen die je opgemerkt hebt. Om goed te kunnen leren en functioneren, moet je opmerkzaam zijn en dingen kunnen onthouden. Er lijken “trends” te zijn in hoe mensen en hun eigenschappen gelabeld worden. Toen jij en ik klein waren, was hoogbegaafdheid “in” en HSP niet. Nu wordt die gevoeligheid HSP genoemd en niet meer hoge sociale/emotionele intelligentie.
Uiteindelijk betekent dat dat ik niet goed snap waarom ik autisme heb, niet kan overzien wat het zou betekenen om HSP te zijn in plaats van het autisme, en ook niet weet of ik het maar aan intelligentie moet ophangen. Ik zit hier al tijden op te puzzelen, maar ik krijg het niet helderder opgeschreven dan dit. Je snapt dat ik het een ingewikkeld onderwerp vind!
En de grap is dat het eigenlijk helemaal niet zo veel uitmaakt hoe je iets noemt. Het gaat erom dat je zelfkennis opdoet en leert om goed met jezelf om te gaan.
Hmm, lastige kwestie inderdaad! Ik denk dat wat je op het laatst zegt misschien wel het belangrijkst is: welk label je er ook op plakt, uiteindelijk is het belangrijkst dat je jezelf leert begrijpen en weet hoe je met jouw valkuilen of met dingen die je lastig vindt kunt omgaan.
Ik heb toevallig een tijdje geleden ook wat gelezen over autisme bij vrouwen. Daar stond inderdaad ook dat autisme zich vaak heel anders uit dan het stereotype beeld dat veel mensen hebben (zeker bij vrouwen). Goede vraag of HSP en autisme misschien samenhangen of dat het een het ander kan veroorzaken. Daar heb ik zelf nooit zo bij stilgestaan, maar er zit best wat in dat je misschien onterecht het ene labeltje krijgt, terwijl het andere meer passend is.
Ach, nogmaals: als we onszelf maar (leren) begrijpen. Dat is belangrijker dan welk label de psychologieboeken daar dan op zouden plakken.
Hier nog een introverte belevingszoeker! Interessante cursus lijkt me 🙂
Leuk artikel! Ook ik ben dat. Al hou ik me er de laatste tijd minder mee bezig. Ik denk juist dat HSP heel normaal is, dieren zijn het vaak ook. Het is juist de maatschappij waarin je je emoties en alles minder mag laten zien. Maar dat is hoe ik er over denk 🙂
Dat is ook een goede manier om ernaar te kijken inderdaad. Je hebt gelijk: de maatschappij is best wel ingesteld op mensen die meer met hun verstand dan op hun gevoel doen. Eigenlijk zou HSP zijn helemaal niet gek moeten zijn. Maar ik vind het zelf wel fijn om tips te krijgen voor hoe je je als introvert of HSP’er staande kunt houden in een wat meer extraverte en op veel prikkels gerichte maatschappij 🙂
Het is zeker heel fijn om in deze maatschappij tips te krijgen hoe je om kunt gaan met allerlei prikkels. Wel erg eigenlijk, dat we ons moeten aanpassen aan de maatschappij. Terwijl steeds meer mensen ziek worden en burn outs krijgen.
Ik weet al bijna 6 jaar dat ik hoogsensitief ben, dat ik heb ik ontdekt in februari 2015. Net als jij heb ik er moeite mee om anderen hun problemen los te laten en daar grenzen in te trekken voor mezelf. Ik zou als ik het kon de wereld redden. Maar een lieve vriendin van mij zegt vaak dit: ‘you don’t have to carry the weigt of the world on your shoulders’. Daarmee bedoelt ze dus dat niet de hele wereld op mijn schouders moet liggen. Maar daar heb ik het moeilijk mee. Ik heb een goed hart en ik zou niks liever doen dan iedereen redden. Maar juist nu moet ik leren mijn eigen grenzen te respecteren, want ze komen steeds dichterbij. Ik ben van plan de cursus ook te volgen trouwens. Ik weet al vrij veel over mezelf en hoe mijn hoogsensitiviteit in elkaar zit. Maar bijleren kan nooit kwaad toch? Vroeger haatte ik mijn HSP-zijn, maar nu heb ik het leren omarmen en daar ben ik heel blij mee. Ik heb geleerd dat ik intens kan genieten van kleine gelukjes, mooie liedjes of zo hard geraakt kan worden door de avondlucht of door een prachtig boek. En echt, dat zou ik heel hard missen moest dat ineens weg zijn. Ik noem het altijd een beetje midden in de wereld staan en dingen raken mij keihard tot op het bot. Soms is dat heel vermoeiend, maar meeste van de tijd voel ik me daar een gezegend mens door.
Heel mooi om dit artikel te lezen. Stiekem herken ik vele in mijzelf.. vooral bij het kopje ‘Mijn kenmerken van hooggevoeligheid’. Verhelderd.
Ik ben heel wat jaren geleden met dit onderwerp in aanraking gekomen tijdens een propedeuse jaar toegepaste psychologie, en toen herkende ik al wel heel veel dingen. Eigenlijk alle kenmerken die jij noemt slaan ook op mij, vooral geluiden, behoefte om alleen te zijn en een hekel hebben aan wrijving en confrontaties, Natuurlijk zijn die soms onvermijdelijk en ik wil ze dan ook het liefst uit de weg geruimd hebben. En dat onderprikkeld zijn vond ik heel interessant. Ik heb daar ook een hele tijd mee gezeten en het speelde ook een grote rol bij mijn keus om de nieuwe opleiding te gaan doen. Ik ben er dus van overtuigd dat hoogsensitief zijn zeker niet iets slechts is, het kan je mooie dingen geven en nieuwe inzichten, en zeker als je eens artikelen zoals deze leest, dan vallen veel dingen opeens op hun plek.
Ik denk dat iedereen wel in lichte mate HSP is in deze tijd omdat er teveel prikkels zijn en we aan de andere kant ons niet meer ‘kunnen’ vervelen. Ik vind het label soms wat jammer, want het lijkt alsof er iets niet goed met je is. Terwijl het me toch een groter probleem lijkt als je niet gevoelig bent.
Ik ben over het algemeen veel ‘ongevoeliger’ dan mijn huisgenoten (qua geluiden en sfeer), maar als er tocht waait of als kinderen verdrietig zijn ben ik dan weer wat overgevoelig. Heeft denk ik ook rechtstreeks verbinding met dingen uit m’n jeugd. Volgens mij is het vooral (altijd) belangrijk om naar je gevoel te luisteren en niet naar ‘wat hoort’. Maar fijn dat je wat aan de cursus hebt gehad.
Wat een tof artikel! Ook ik heb nieuwe inzichten gekregen tijdens de corona tijd. Ik mis zeker wel de sociale prikkels, maar ik vermaak me echt ontzettend goed in mijn eentje. En zelfs nu we minder dingen buiten te deur kunnen doen, ben ik soms heel moe na 1 sociale afspraak, haha. Best een rare constatering, aangezien het er nu zoveel minder zijn.. Ik vraag me nu oprecht af hoe ik dit ‘vroeger’ deed. Ik weet nu in ieder geval zeker dat ik introvert ben en vermoedelijk ook HSP: Na mijn relatie met een narcist vielen de puzzelstukjes op zijn plek, toen ik een artikel las over waarom hooggevoelige mensen en narcisten elkaar aantrekken. Als HSP kun je je vaak goed inleven in de ander en neem je inderdaad ook negatieve emoties over, wat ook verklaart waarom ik zo lang niet lekker in mijn vel heb gezeten en zoveel spanningen voelde in de relatie.
Tof dat je zo’n cursus hebt gedaan. Ik heb zeker ook tijdens corona heel wat nieuwe inzichten gekregen (als eens gedeeld in een artikel zoals je vast weet) Ik ben denk ik een beetje hoog sensitief. Ik ervaar altijd dat ik door heb hoe een sfeer voelt. Ik voel aan als er met kinderen op mijn werk iets aan de hand is of met collega’s. Ik denk dat ik een Extraverte rustzoeker ben 🙂 Toffe term.