Burano2 3

Ik beken | Ik ben een énorme navigatiekneus!

  • 3 april 2019
  • 34 Reacties
Categorieën: Persoonlijk
ik kan de weg niet vinden

Aangenaam! Ik ben Romy en ik ben een navigatiekneus! De weg vinden is nooit mijn grootste talent geweest. En dat is eigenlijk nog zachtjes uitgedrukt. Hoeveel kilometers ik al niet ben omgelopen of omgereden doordat mijn wegwijsintuïtie me weer eens in de steek liet! Op zich kan ik links en rechts prima uit elkaar halen, kan ik omgaan met een plattegrond en heb ik ooit met een paar tienen voor topo de basisschool afgerond. Toch is die navigatieknobbel bij mij nooit echt ontwikkeld.

Eeuwige dank aan Google Maps

De uitvinder van mijn goede vriend TomTom én de bedenker van mijn rechterhand (a.k.a. Google Maps) ben ik eeuwig dankbaar. Dat ik op tijd op de plek van bestemming beland, heb ik regelmatig aan een van beide gadgets te danken. Autorijden met een geprinte routebeschrijving of plattegrond, hoe deden mijn ouders dat?! Zelf ken ik bijna geen enkele snelweg bij naam en kan ik zelfs na drie keer een route te hebben gelopen nog de foute weg kiezen. En nu ik in een nieuwe woonplaats ga wonen, begin ik weer helemaal opnieuw met het vinden van de juiste wegen. Ondertussen doe ik maar alsof ik soms expres fout rijd. “Dan zie ik nog eens wat van de omgeving!”

De toeristische route

Zelfs met de Google Maps-app presteer ik het om verkeerd te lopen of rijden. Heb je weleens iemand eerst naar links zien lopen en vervolgens rechtsomkeert zien maken met haar telefoon in de hand? Misschien was ik dat verwarde meisje wel, want ook ik kom er vaak pas na een paar seconden achter dat ik het kaartje niet goed had gelezen. Overigens is een kleine omweg of zelfs een flinke toeristische route mij niet vreemd. Zo nam ik ooit twee keer achter elkaar dezelfde (!) verkeerde afslag, waardoor ik een vriendin per ongeluk een flinke sightseeing over de parkeerplaats in Schiphol heb gegeven. Een plek die niet helemaal op de route lag! Ach, ik had natuurlijk altijd al eens de vliegtuigen van dichtbij willen zien opstijgen.

Vertrouw op je intuïtie, of toch niet?

Maar goed, als je me mijn navigatiegadgets ontneemt en me met alleen mijn intuïtie op pad stuurt, is het risico op omwegen nóg groter. Zo bevond het kantoor van mijn vorige werkgever zich op 2 minuten loopafstand van het metrostation. Lees: je loopt zo op het kantoor af als je het station uit liep. Raad eens wie er hopeloos aan de overkant van de weg aan het zoeken was voor haar sollicitatiegesprek? Juist, moi! Of dan die keer dat ik in Amsterdam vol trots een snelle sluiproute dacht te herkennen om bij mijn bushalte te komen? Tja, beetje jammer dat het een ander straatje bleek, wat leidde tot een onhandige verdwaalactie. Ach, het leverde wel een paar nieuw ontdekte straatjes én een hoog getal op mijn stappenteller op.

Doe mij maar New York!

Ook mijn navigatietalenten op vakantie laten nogal eens te wensen over. Als kind hobbelde ik altijd gewillig achter de man des huizes met plattegrond aan. Maar zodra ik mijn vader uit het oog verloren was, kon ik de weg onmogelijk nog terugvinden. Inmiddels waag ik toch regelmatig een dappere poging met een plattegrond erbij op vakantie. En eigenlijk gaat het steeds beter. Mijn motto? Als je eerst twee keer verkeerd loopt, moet het de derde keer vast wel goed gaan!

Toch zou het leuk zijn als er meer steden waren zoals New York, waar alle straten zijn genummerd en de plattegrond op een overzichtelijk schema lijkt. Kijk, daar wordt de structuurliefhebber in mij blij van!

Maar ik maak ook vorderingen!

Tegelijkertijd heb ik overigens wel voorzichtige vorderingen gemaakt. Soms helpen herkenningspunten me een heel eind op weg. Zo kon ik in Londen 5 jaar na mijn eerste bezoekje nog feilloos de weg vinden naar de London Eye, omdat ik een fontein herkende. In Valencia heb ik me helemaal alleen (nou ja, met mijn telefoon) kunnen redden vanaf Schiphol tot aan mijn appartement onder de Spaanse zon. In Italië heb ik van tevoren alle OV-routes uitgestippeld en zijn we geen enkele keer fout gegaan. En toen de TomTom me laatst op weg naar Alkmaar de afslag naar Osdorp op stuurde, bleek mijn topografiekennis voldoende op peil om daar niet in te trappen.

Maar vraag je mij om de weg te wijzen naar een paar straten verderop, ook al is het in mijn eigen dorp? Tja, dan zal ik je toch subtiel naar een mede-dorpsbewoner moeten doorverwijzen… Ach, ieder zijn expertises.

Wat is jouw grootste blunder met het kwijtraken van de weg?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Darina 3 april 2019 op 6:38 am - Beantwoord

    Ik ben een keer verdwaald en dat was nog voor de Google Maps tijd. Dat was wel spannend maar het is goedgekomen. Op zich heb ik een goed richtingsgevoel en nu met Google Maps is het ook wel makkelijker.

    • Romy 4 april 2019 op 7:39 am - Beantwoord

      Google Maps heeft de dingen inderdaad wel een stuk makkelijker gemaakt. Ik herinner me nog hoe lastig het was om verdwaald te raken in de tijd dat ik die app nog niet op mijn telefoon had staan…Drama!

  2. Naomi 3 april 2019 op 8:52 am - Beantwoord

    We zouden op dit gebied tweelingzussen kunnen zijn. Mijn grootste blunder was toch wel toen ik de straat bij mijn moeder in reed (mijn broertje navigeerde me) en vervolgens vroeg waar hij nu toch weer heen ging. Ik wilde naar huis…En nee, ik herkende het in het donker gewoon echt even niet.
    En ik ben zo erg dat ik, als er een omleiding is, geen idee heb waar ik beland ben. Ik moet dan serieus mijn broer bellen, omschrijven waar ik ben en dan wijst hij me de weg. Vrij ernstig… ?

    • Romy 4 april 2019 op 7:41 am - Beantwoord

      Haha, oeps! Maar dingen zien er in het donker ook gewoon iets anders uit dan in het licht, dus ik snap je maar al te goed.
      Overigens heb ik ook weleens mijn auto langs de weg gezet om mijn moeder te bellen toen er een omleiding was, haha. Ik weet dan ook gewoon echt niet wat ik aanmoet, zeker niet als de TomTom me steeds terugstuurt 😉

  3. Shirley 3 april 2019 op 8:52 am - Beantwoord

    Ooh, dit is zo herkenbaar! Mijn richtingsgevoel is echt onder 0. Met navigatie aan gaat het ook nog regelmatig fout. Gelukkig heb ik na ruim 9 met mijn rijbewijs geen stress meer door een verkeerde afslag, dat scheelt. Ik ben ook heel goed in anderen blind volgen, waardoor ik dan in mijn eentje de weg nog niet leer kennen.

    • Romy 4 april 2019 op 7:45 am - Beantwoord

      Haha, ik ben blij om te horen dat ik niet de enige ben zonder richtingsgevoel 😉 Gelukkig helpt TomTom altijd als je een verkeerde afslag hebt genomen. Dat geeft mij ook altijd wat rust. Anderen blind volgen, doe ik ook vaak trouwens. Ik vertrouw zo weinig op mijn eigen intuïtie dat ik vaak gerust achter bekenden aanloop die de weg wel denken te kennen, ook als ze de weg uiteindelijk toch niet zo goed blijken te kennen 😉

  4. Audrey 3 april 2019 op 9:06 am - Beantwoord

    Hahaha, zo herkenbaar! Ik kan dat dus ook echt niet, navigeren. Als ik met iemand anders ben en we zijn de weg kwijt, hoor je mij vaak zeggen: “mijn gevoel zegt linksaf, dus dat zal het waarschijnlijk juist niet zijn”.

    Toen ik alleen op reis was in Engeland en Schotland heb ik het ook voor elkaar gekregen om op een stukje van 400 meter – vooraf uitgestippeld met Google Street View – 2 keer verkeerd te lopen.

    • Romy 4 april 2019 op 7:46 am - Beantwoord

      Haha, dat zou ook echt een uitspraak voor mij kunnen zijn. Ik weet dat mijn intuïtie met de weg vinden nogal slecht is, dus ik ga er al automatisch vanuit dat het wel niet zal kloppen 😉
      Oeps van dat stukje in Engeland en Schotland! Soms zie je het ook gewoon écht niet.

  5. Yvonne 3 april 2019 op 9:09 am - Beantwoord

    Hihi, lang leve het tijdperk waarin we leven! Mijn richtingsgevoel is best ok, als ik eenmaal zelf ergens naartoe ben gegaan. Al leer je wel minder snel met die navigatie vind ik, alsof je ‘onthoudknopje’ niet aanstaat dan. Die staat trouwens permanent uit als ik als bijrijder in de auto zit. Ik kan tientallen keren met iemand meerijden maar dan let ik blijkbaar echt niet op de route.

    • Romy 4 april 2019 op 7:49 am - Beantwoord

      Dat niet opletten als bijrijder heb ik inderdaad ook. Ik ben dan vaak zo druk bezig met kletsen dat ik geen idee heb waar we op een bepaald moment zijn. En met het onthouden van routes werkt de uitvinding van de TomTom natuurlijk ook niet echt mee. Ik kende bijvoorbeeld tot een tijdje geleden helemaal geen namen van wegen, op de A4 en een paar provinciale wegen bij mij in de buurt na. Als mensen dan probeerden uit te leggen “Ja, je moet nu de A2 nemen en dan…”, kon ik alleen maar denken “Eh, wat is de A2?”. Oeps! Inmiddels probeer ik me daar toch wat meer in te verdiepen om mezelf daar een handje bij te helpen, haha.

      • Yvonne 4 april 2019 op 8:04 am - Beantwoord

        Haha, dat van die snelwegnummers… voor sommige mensen is dat vast onbegrijpelijk! Ik heb zelf tijdens mijn studie een hele tijd een baantje gehad als ontbijtchauffeur (ik bezorgde dus, jawel, ontbijtjes!). Daar heb ik wel veel wegnummers door leren kennen. Al reed ik wel met TomTom, ik heb daardoor in elk geval ook wel van veel plaatsen ongeveer het idee waar ze liggen.

        • Romy 6 april 2019 op 9:50 am - Beantwoord

          Ideaal, zo’n bijbaantje achter het stuur! Dan leer je de snelwegnummers inderdaad wel snel kennen. Ik merk ook dat het bij mij al helpt om zo vaak mogelijk de snelweg op te gaan én daarbij vooral ook even naar de informatie op de TomTom te kijken in plaats van alleen naar wat mr. TomTom zegt 😉

  6. Josephine 3 april 2019 op 9:33 am - Beantwoord

    Hahaha, dit is zo herkenbaar! Ik kan nog verdwalen op een recht stuk weg! 🙂 Ook grote zwembaden zijn voor mij verwarrend en wanneer we een week in een vakantiepark vertoeven, weet ik altijd pas tegen de tijd dat we weer weggaan de route naar het centrum. Ahum…. Laat ook ik inderdaad maar zeggen dat ik gewoon andere talenten heb… 😉

    • Romy 4 april 2019 op 7:50 am - Beantwoord

      Haha, goed om te weten dat ik niet de enige ben en dat jij ook regelmatig wat navigatieprobleempjes hebt 😉 Ik herken de situatie met vakantieparken overigens ook helemaal. Vaak duurt het bij mij wel een tijdje voordat ik de route naar de uitgang of naar het huisje ken. En tegen de tijd dat dat moment daar is, gaan we vaak alweer weg…

  7. Meaghan 3 april 2019 op 11:00 am - Beantwoord

    Hahaha, wat een grappige blog! Ach, niet iedereen heeft een goed richtingsgevoel. Dat kan soms inderdaad onhandig zijn als je een sollicitatiegesprek of een andere belangrijke afspraak hebt, maar het geeft, zoals uit deze blog maar weer blijkt, ook wel hilarische situaties. Zelf heb ik wel een aardig goed gevoel voor navigatie en kan ik ook wel aardig kaart lezen. Zo ben ik bijvoorbeeld op vakantie altijd degene die de kaart in handen heeft en kan ik door herkenningspunten vrij makkelijk onthouden waar ik heen moet of waar ik ben. Het was zelfs een keer zo dat mijn vriend en ik op vakantie gingen naar Mallorca en we met een taxi naar ons hotel werden gebracht vanaf de luchthaven. Alleen zag ik al vrij snel dat de taxichauffeur verkeerd reed! We zouden rechtsaf moeten slaan richting Sealife (mijn herkenningspunt), maar we gingen linksaf! Ik had van te voren al opgezocht hoe lang het rijden was vanaf het vliegveld naar ons hotel en ik zag toevallig dat we langs sealife zouden rijden. Uiteindelijk wilde de taxichauffeur ons afzetten bij het verkeerde hotel! Het hotel had dezelfde naam als ons hotel, maar stond op een geheel andere plek en had ook niet de omgeving die de website van ons hotel beschreef… Gelukkig dat ik dat op tijd had gezien, want mijn vriend had niks door en anders hadden we daar gestaan met onze spullen voor het verkeerde hotel!

    • Romy 4 april 2019 op 5:51 pm - Beantwoord

      Wauw, dat is echt wel een richtingsgevoel om jaloers op te zijn! 🙂 Wat goed dat je nog op tijd zag dat de taxichauffeur totaal verkeerd reed. Zo had je in ieder geval erger kunnen voorkomen.
      Het grappige is trouwens dat ik herkenningspunten vaak wel heel goed onthoud. Zo herken ik afslagen vaak aan bepaalde winkels of gebouwen daar in de buurt. Het enige probleem is dat die winkels en gebouwen daar niet altijd eeuwig blijven staan en dat ik dan meteen de weg weer kwijt ben, haha.

  8. Anouk 3 april 2019 op 12:48 pm - Beantwoord

    Ik heb nog nooit een enorme blunder gemaatk in de weg vinden, maar dat komt vast nog wel! Nu ik ouder wordt moet ik steeds vaker zelf ergens heen (in plaats van met je ouders mee), ik weet zeker dat die blunders nog gaan komen. Maar over het algemeen ben ik vrij goed in de weg vinden, een zegen vind ik dat

    • Romy 4 april 2019 op 5:52 pm - Beantwoord

      Ideaal dat je best goed bent in het vinden van de weg! Bij mij kwamen de blunders ook toen ik meer zelf dingen ging ondernemen vanaf mijn puberteit. Maar gelukkig leer je, juist door toch vaak zelf op stap te gaan, uiteindelijk met vallen en opstaan wel beter navigeren 😉 Zelfs ik!

  9. Saskia 3 april 2019 op 1:25 pm - Beantwoord

    Oh dit is zeker wel herkenbaar. Ik ben ook zeker niet goed in de weg vinden… En als het wordt uitgelegd snap ik er soms nog niets van haha :’)

    • Romy 4 april 2019 op 5:53 pm - Beantwoord

      Haha, heel herkenbaar! Ik onthoud vaak alleen het eerste deel van de uitleg als iemand me de weg wijst. Dan weet ik nog dat ik bij de eerste afslag links moet en vraag ik na die afslag maar weer aan de volgende persoon hoe ik daarna verder moet 😛

  10. Evelyne 3 april 2019 op 1:36 pm - Beantwoord

    Ahum, dat meisje die eerst naar links gaat maar eigenlijk naar rechts moet en midden op het voetpad opeens rechtsom keert.. dat ben ik! Ik ben altijd zo blij als ik iets vind waar ik niet gewend ben van te gaan, maar het gebeurt dat ik zo zenuwachtig word van het niet vinden alleen dat ik het opgeef.. Gelukkig weten mijn ouders van mijn navigatie-probleem en stellen ze bijna altijd voor om mij te brengen. Thank God!

    • Romy 4 april 2019 op 5:54 pm - Beantwoord

      Wat lief dat je ouders je vaak afzetten zodat je niet zelf hoeft te strugglen met het vinden van de weg! Maar zoals je zegt, het kan wel een hele overwinning zijn als je toch een nieuwe route rijdt of loopt en dan zowaar goed uitkomt. Ik voel me dan ook altijd echt een beetje trots.

  11. Judith 3 april 2019 op 1:37 pm - Beantwoord

    Mijn richtingsgevoel en navigatieskills zijn gelukkig heel goed! Iedereen heeft zo z’n kwaliteiten 😉 Ik ben waarschijnlijk op andere punten echt weer een kluns.

    • Romy 4 april 2019 op 5:55 pm - Beantwoord

      Count your blessings! 🙂 Ideaal dat jij wel met een goed richtingsgevoel gezegend bent.

  12. Rachel 3 april 2019 op 5:34 pm - Beantwoord

    Ik ging een keer zelf naar Amsterdam naar een event. Op dat moment… heb ik 1,5 uur rondjes gelopen in het centrum. Ik kon het werkelijk niet vinden.. ik was helemaal van slag. En mijn app bleef mij maar rondjes sturen. Uiteindelijk heb ik iemand gebeld die daar al zat en die heeft mij de weggewezen. Gisteren had ik een cursus in Utrecht en ik ben gewoon in 1 x goed gereden haha ik was gewoon een klein beetje trots.

    • Romy 4 april 2019 op 5:56 pm - Beantwoord

      Haha, oeps! Soms is het toch fijn als er dan mensen in de buurt zijn die wat handiger zijn met de weg vinden of die de weg al kennen 😉 Daar maak ik stiekem ook dankbaar gebruik van.
      Wat knap dat je in 1x goed reed naar de cursus. Daar zou ik ook trots op zijn 🙂

  13. Mariska 3 april 2019 op 6:50 pm - Beantwoord

    Eerlijk gezegd heb ik dat nooit echt omdat ik altijd de navigatie op mijn telefoon gebruik gewoon de standaard app. Werkt altijd wel goed, ook in Duitsland waar ik regelmatig kom 🙂

    • Romy 4 april 2019 op 5:57 pm - Beantwoord

      Waar zouden we toch zijn zonder Google Maps of de kaartenapp?! Ik ben ook echt blij dat zulke apps tegenwoordig bestaan om me veel omwegen te besparen 😉

  14. Lianne 3 april 2019 op 9:23 pm - Beantwoord

    Ik mag mezelf zegenen: ik heb voor een meisje op zich nog best een goed richtingsgevoel. Ik raak maar zelden echt de weg kwijt. Voor nieuwe bestemmingen moet ik ook altijd de tomtom of Google maps gebruiken, maar dat gaat eigenlijk ook meestal wel goed. Maar ik kan me voorstellen dat de navigatieskills voor sommige mensen nogal eens te wensen overlaten!

    • Romy 4 april 2019 op 5:58 pm - Beantwoord

      Ideaal dat jouw navigatieskills je vaak wel op de juiste bestemming weten te brengen! Zeker bij vrouwen hoor je dat volgens mij niet vaak.
      Ik merk wel dat het bij mij al stukken beter gaat dan een paar jaar geleden, maar een echt navigatiewonder met een geweldig richtingsgevoel zal ik vast nooit worden, haha. Ach, er zijn ergere dingen 😉

  15. Nikita 5 april 2019 op 7:38 pm - Beantwoord

    Ik ook hoor. Vorig schooljaar moest ik naar de oogarts en zou daardoor sowieso te laat zijn in de namiddag. Dus ik kwam in het station en besloot een bus te nemen naar school. Helaas voor mij was dat de verkeerde, waardoor ik in het midden van Brugge verdwaald was. Mijn smartphone was toen ook kapot, waardoor ik met een mobieltje zat zonder internet of google maps. Ik ben daar niet ondankbaar voor, want ik was al blij dat ik bereikbaar kon blijven. Maar daardoor moest ik dus in mijn eentje de weg zoeken. Uiteindelijk heb ik wel een bus terug gevonden en ben ik zo op school geraakt. Het was iets van 14u toen ik eindelijk aankwam, maar ik ben er geraakt haha! Ik voel meestal ook wel aan of ik juist of fout zit, maar ik vertrouw vaak te laat op mijn gevoel.

    • Romy 7 april 2019 op 12:42 am - Beantwoord

      Oeh, wat een stressvolle situatie zal dat zijn geweest! Ik kan me voorstellen dat het een kleine uitdaging was om de weg terug te vinden. Toch knap dat je uiteindelijk in je eentje bij de juiste bus bent beland. Dat zegt wel iets over dat jouw richtingsgevoel best oké is 🙂

  16. bychristiana 7 april 2019 op 9:22 am - Beantwoord

    ‘Ondertussen doe ik maar alsof ik soms expres fout rijd. “Dan zie ik nog eens wat van de omgeving!” haha, hier moest ik wel heel erg om lachen. Heel herkenbaar. Ik ben precies zo, want toegeven dat je zo’n kneus bent op dat gebied is weer een ander verhaal;-)

    • Romy 8 april 2019 op 12:27 am - Beantwoord

      Haha, het is inderdaad één ding om niet zo handig te zijn met de weg te vinden, maar dat ook toegeven is een tweede 😉 Zeker met iemand op de bijrijdersstoel vind ik het soms toch ietwat gênant als ik totaal verkeerd rijd, haha.

Recente blogs

Zomaar wat producten die mij blij maken

12 juli 2017|Lifestyle|

Het afgelopen weekend stond voor mij in het teken van opruimen en heel wat spullen weggooien en weggeven. Ja ja, als een wervelwind ging ik met een vuilniszak door mijn kamer heen. Maar ik heb nog genoeg favoriete producten overgehouden die de vuilniszak absoluut niet haalden. Vandaag laat ik je een paar van die producten zien waar ik de afgelopen tijd blij van werd. Een mix van beauty, leeswerk, fashion en handgemaakt moois dit keer! Lees snel verder.

High-end wish list | 9 producten waar ik voor spaar

24 oktober 2019|Lifestyle|

Over het algemeen ben ik niet echt een luxepaard. Alhoewel ik wel standaard de "dure" pindakaas koop en een paar meubels heb die nogal aan de prijs waren, doe ik verder zelden aankopen die een aanslag op mijn spaarrekening zijn. Wel kan ik er echt van genieten om lange tijd te sparen voor iets moois met een flink prijskaartje. Als ik het dan eindelijk koop, voelt dat echt als een cadeautje. In deze high-end wishlist deel ik 9 wat duurdere aankopen die voor (misschien) ooit op mijn wensenlijstje staan. Zo high-end zijn ze overigens niet. Spoiler: een sportauto of supersonische televisie staat er niet tussen.

Doorpakker of niet, deze 9 dingen stel ik liever uit!

7 december 2019|Persoonlijk|

Over het algemeen ben ik een doorpakker. Ik houd van concrete lijstjes met actiepunten. En die actiepunten vink ik liever vandaag dan morgen van mijn to-do-list af. Ik race dan ook regelmatig als een onrustige wervelwind door mijn huis. Pas als de was gedaan is en mijn mailbox is bijgewerkt, heb ik de rust in mijn kont om op een stoel neer te ploffen. Toch heb ik wel de nodige klussen waarbij het tegenovergestelde geldt. Die doe ik liever morgen. Of nee, overmorgen. Deze 9 dingen staan bij mij bovenaan de uitstellijst.

Ga naar de bovenkant