Het is zo simpel om jezelf een trap na te geven. Om jezelf te saboteren en steeds te geloven dat jij de mindere bent en dat het allemaal een stuk beter kan. En om elke situatie die dat voor jou bevestigt, te gebruiken als bewijs voor die beklemmende overtuiging. Zie je wel: ik doe het ook nooit goed genoeg. Hoe mooi zou het zijn als je die gedachte uit je hoofd kunt deleten? Dit zijn 7 redenen om ‘m te vervangen door een mooiere gedachte: “Ik ben goed genoeg.”

Maar hoe kom je van dat irritante stemmetje af?

Je criticus de laan uit zetten, is niet zo gemakkelijk als je WhatsApp-geschiedenis opschonen. Maar het is wel mogelijk. Ik heb zelf de laatste tijd een paar dingen hierover geleerd en ingezet die mij enorm hebben geholpen. Misschien jou ook.

Want weet je: ik ben goed genoeg, jij bent goed genoeg, wij zijn goed genoeg. Dit zijn 7 redenen waarom jij ook mag geloven “Ik ben goed genoeg”.

1. Omdat de “Ik ben goed genoeg”-drempel elke dag hoger ligt

Als je nu denkt “Ik ben pas goed genoeg als ik die broek pas” of “Ik ben pas goed genoeg als ik een goede baan heb gevonden”, think twice.

De kans is heel groot dat je als je eenmaal die broek past of de jaloersmakende baan in je LinkedIn-titel hebt staan, je alsnog niet gelooft dat dit goed genoeg is.

Waarschijnlijk heb je dan stilletjes de drempel alweer verhoogd, want het kan altijd meer en beter. En zelfs als je met vlag en wimpel bent geslaagd voor je oorspronkelijke sportschool-, carrière-, vriendschaps- of relatiedoelen, zal je vast op andere gebieden wel weer doelen verzinnen.

Het is niet snel goed genoeg of perfect. Of beter gezegd: misschien wel nooit. Waarom zou je eigenlijk streven naar een doel (100% goed genoeg zijn in jouw ogen) dat zonder enige twijfel onhaalbaar is?

Een vergelijking

Stel: jouw baas belooft je opslag en eeuwige roem als jij een omzet van € 100.000 weet te realiseren. Maar als je op dat punt bent beland, zegt hij “Nee joh, eigenlijk moet het € 125.000 zijn. Je krijgt geen opslag”. En ben je eenmaal daar, dan verhoogt hij de drempel met nog eens € 25.000. Dan ben je er toch ook op een gegeven moment klaar mee en stop je met hem serieus nemen. Zo kun je ook dit onhaalbare zelfopgelegde streven de deur wijzen.

2. Omdat je als gelukkig mens leuker bent dan als streber

Streven naar perfectie en je best doen om het voor iedereen goed te doen, maakt je meestal geen leuker mens voor anderen. Het kost zoveel energie, tijd en hersencapaciteit dat je minder van dat alles over hebt voor anderen. Bovendien straal je het vaak ook uit als je jezelf geen fijn mens vindt op dit moment.

Als je gelooft dat jij er zo al mag zijn, straal je dat ook meer uit. Je zoekt eerder mensen op, weegt niet elke opmerking zorgvuldig af voordat je wat in een gesprek inbrengt, en kunt er ook zijn voor anderen omdat je niet meer een dagtaak hebt aan een betere versie van jezelf worden.

3. Omdat zelfliefde niet voorwaardelijk mag zijn

Iedereen verdient liefde. Als jouw partner een keer je lievelingstrui in de was heeft laten krimpen, neem je dat hem toch ook niet een jaar later nog kwalijk? Als je kind de behangmuur heeft volgekladderd met blauwe poppetjes, is je liefde voor hem ook een paar uur later terug op het niveau van vóór die Karel Appel-taferelen.

Wat is het dan voor gekkigheid als je jezelf een minder leuk mens vindt door dingen die je dagen, weken, maanden of zelfs jaren geleden hebt gedaan?

Zelfs al konden die dingen echt niet door de beugel, bedenk dat je toen hebt gehandeld naar wat je op dat moment het beste leek. Je hoeft niet nu nog jezelf te pijnigen voor hoe je als puber het leven van je ouders soms zuur maakte. Of voor de vreselijke fout die je een half jaar geleden op je werk beging. Je kunt er niets aan veranderen, maar wel ervan leren.

Vergeef jezelf je fouten, zoals je die ook een ander zou vergeven. En geef jezelf de liefde die jij, net als ieder ander verdient. Zelfliefde hoeft niet afhankelijk te zijn van hoe perfect of niet je het doet.

4. Omdat je precies evenveel verdient als ieder ander

Ha, die zin heeft vast wat toelichting nodig. Want het klopt inderdaad dat niet ieders salarisstrook gelijk is 😉

Ik bedoel ermee te zeggen dat jouw fouten niet zwaarder aantikken dan die van anderen. Dat jij niet meer moet presteren om goed genoeg te zijn dan ieder ander. En dat je ook niet kritischer naar jezelf hoeft te kijken dan dat je naar anderen doet.

Verplaats je in een “Ik voel me niet goed genoeg”-situatie eens in andermans schoenen. Doe alsof jouw beste vriend precies dit vraagstuk aan je voorlegt. Hij is bijvoorbeeld, net zoals jij, een afspraak vergeten door een slordige notering in zijn agenda. “Ik voel me niet goed genoeg. Ik kan ook nooit dingen goed doen!”, roept hij klagend uit.

Waarschijnlijk rol jij met je ogen en verzucht je: “Dat kan toch iedereen gebeuren. Maak er niet zo’n ding van! Het is gebeurd, zand erover.”

Waarom zou je jezelf zo’n situatie dan wel kwalijk nemen? Misschien zelfs een paar dagen later nog? Jij verdient dezelfde vergiffenis en liefde als die anderen volgens jou verdienen. Geef jezelf geen achterstandspositie door al je fouten met een dubbel gewicht op de weegschaal te leggen.

5. Omdat je al zo veel hebt behaald om trots op te zijn

Ook al is er in jouw ogen nog veel meer te behalen en kan het nog vele malen beter, kijk eens achterom. Staar je niet blind op de weg die nog voor je ligt, maar kijk naar de weg die je al hebt afgelegd. De prachtige doelen die je hebt afgevinkt, de mooie stappen die je hebt gezet, de beren op de weg die je hebt overwonnen.

Je kunt jezelf misschien niet goed genoeg vinden, maar al die mooie mijlpalen laten zien dat je heus een hoop in je mars hebt. Je hebt het zelfs al laten zien.

In plaats van te denken dat er altijd verbetering mogelijk is, gun jezelf soms een pauze. Ga zitten met een boekje en pen alles neer wat jij hebt bereikt en waar je oprecht trots op bent. Je zult zien: dat kritische stemmetje in je hoofd heeft helemaal niet zoveel reden om kritisch te zijn.

6. Omdat 90% goed soms beter is dan 100%

Ik las eens dat de laatste puntjes op de ‘i’ vaak de meeste tijd opslurpen. Ben jij ook zo iemand die eindeloos aan een e-mail kan schaven of wel tien keer een foto bewerkt voordat hij online mag? Hoeveel tijd kost dan die laatste 10%? En hoe groot is de kans dat die laatste 10% echt het verschil maakt?

Mensen om je heen hebben er vaak helemaal geen boodschap aan als jij alles perfect in plaats van goed doet. Dat kleine stukje dat altijd nog perfecter kan, kost jou misschien zeeën van tijd. Maar waarschijnlijk ziet de ander het niet eens.

Ik heb er bijvoorbeeld een handje van om lastige e-mails of appjes wel tien keer door te lezen voordat ik op de ‘Send’-knop druk. In mijn hoofd is de toon niet goed; ik ben bang iemand te kwetsen, etc. Maar waarschijnlijk leest de persoon aan de andere kant de tekst alleen vluchtig door en besteedt zij helemaal geen aandacht aan de woordkeuze waar ik mijn hoofd een kwartier op heb zitten breken.

Bespaar jezelf de moeite, verklaar iets minder perfect ook al goed genoeg.

Waarschijnlijk vinden vriendinnen mij net zo leuk als ze tijdens een etentje diepvriesgroenten krijgen voorgeschoteld als wanneer ik drie uur sta te kokkerellen. En de kans is ook vrij groot dat je baas je echt niet beter vindt als jij jonglerend met je tijd en taken ook op dat ene past-niet-project nog met tegenzin “ja” zegt.

7. Omdat het echt zo is: “Ik ben goed genoeg”

Je hoeft niet van alles te presteren en aan allerlei hoge eisen te voldoen om op deze aardbol te mogen rondlopen. Jij doet ertoe, mooi mens. Je kunt een lichtje zijn voor mensen om je heen, alleen al door er te zijn. Je bent waardevol met je mooie talenten en eigenschappen. Ook zonder wat dan ook te veranderen, verrijk jij het leven van vele mensen.

In de perfectionismecursus die ik op dit moment volg, deed ik een mooie maar ook confronterende oefening hierover.

En dat is precies wanneer jij op je mooist bent.

Een vraag voor jou: noem eens één reden waarom jij voelt “Ik ben goed genoeg”?