Dus. Ik ben introvert. Ik ben zo iemand die niet heel gelukkig wordt van grote verjaardagsfeesten, die liever naar huis glipt voordat de leuke netwerkborrel start en die ook niet heel veel energie haalt uit een bomvol weekend met tig afspraken. En nee, ik ben niet sociaal gestoord. Niet bepaald verlegen ook. En – volgens mij – ook niet saai. Ik ben introvert. En sinds ik dat weet, is er een wereld voor me opengegaan. Dit zijn de belangrijkste dingen die ik leerde (en ging accepteren) over introvert zijn.
Ik ben introvert – altijd al geweest, niet altijd geweten
Ik heb me vooral als puber best wel vaak een buitenbeentje gevoeld. Ik gaf niets om uitgaan en vond er niet veel aan om urenlang op feestjes te staan. Daarentegen vond het totaal geen straf als ik een weekend alleen maar thuis had doorgebracht. Toch trok ik dat alles standaard elke maandagmorgen in twijfel als ik weer vanuit mijn Eastpack boeken in mijn kluisje stopte. Dan hoorde ik de verhalen van klasgenoten over gezellige feestjes, logeerweekenden of dansjes op de bar. Niet dat ook maar iets daarvan mij aantrok, maar ik voelde me toch een beetje vreemd. Was ik de enige die al die dingen niet per se dé manier vond om je weekend door te brengen? En die het gezelliger vond om gewoon met één vriendin te kletsen of een weekend lang mezelf te vermaken? Was ik niet vreselijk saai?
1. Er is niets mis met introvert zijn
Pas de afgelopen twee jaar ben ik gaan ontdekken dat dat alles een oorzaak heeft. Of nee, dat klinkt nu alsof ik een enge ziekte heb. Ik bedoel eigenlijk gewoon te zeggen: ik ben introvert. Dat is geen vreemde afwijking. Het houdt simpelweg in dat ik oplaad van momenten voor mezelf. Extraverte mensen hebben het nodig om bij anderen te zijn om een extra energieshot te krijgen. Als je introvert bent, kun je ook heus genieten van die sociale dingen, maar heb je daarna simpelweg wat oplaadtijd nodig door even alleen te zijn (of met je partner of iemand anders die jou energie geeft).
Het enige lastige is dat een veel groter percentage mensen in de wereld extravert is. Dat inzicht leerde ik uit deze podcast van Celine Charlotte (Gaat dat luisteren, die podcast! Ik heb er heel veel aan gehad!). Dat betekent dat niet iedereen zal begrijpen dat dingen voor jou zo werken. Ja, dat kan soms lastig zijn. Nee, dat maakt je niet gek. Op de wereld zijn zowel extraverte als introverte mensen nodig. Alleen maar fijn dus dat jij er bent!
2. Het is niet gek om alleentijd te willen
Ik denk dat ik als introvert net wat meer behoefte heb aan alleentijd dan anderen. Niet af en toe een maskertje of uitgebreid douchen, maar net wat meer dan dat. Voordat corona ons sociale leven aardig op z’n kop zette, plande ik gerust vier sociale dingen in een weekend. Stom eigenlijk, want ik wist bij voorbaat dat dat me totaal leeg zou slurpen.
Mede door corona ben ik veel meer naar mijn eigen gevoel gaan luisteren in plaats van alles als “moetje” te zien. Daarom let ik nu bewuster op mijn agenda. Ik zou bijvoorbeeld na een drukke dag met Zoom-meetings niet snel ’s avonds ook nog met een vriendin gaan thee drinken. Op zo’n moment wil ik liever eventjes alleen (of met mijn vriend) zijn. Ik weet nu dat dat niet stom of gek is. En dat ik het zelf voor elkaar kan boksen dat ik die alleentijd daadwerkelijk krijg (of nee: zelf pak).
3. Weet dat je niet extravert hoeft te gaan doen
Aangezien het merendeel van de mensen extravert is, loop ik als introvert regelmatig tegen “gezellige” situaties aan waarvan ik minder enthousiast word dan menig ander. Zo vind ik om eerlijk te zijn werkborrels niet het hoogtepunt van de week, bleef ik liever een avondje thuis dan een teamuitje te hebben en zie ik mezelf totaal niet op groepsreis gaan. Nee, dan ga ik liever met één ander persoon die ik heel goed ken op pad.
Natuurlijk kun je niet onder al die situaties uitkomen. En soms moet je iets doen omdat het uiteindelijk toch verrassend leuk is en de energie hartstikke waard blijkt. Wel kun je dan met kleine trucjes voorkomen dat je energietank onnodig leegloopt.
Deze trucjes ben ik sinds een half jaar meer gaan toepassen:
- Ik zorg ervoor dat ik na een drukke dag vol afspraken de volgende dag even voor mezelf (of voor mij en mijn vriend) heb. Dan ga ik bijvoorbeeld niet de volgende avond ook weer de deur uit.
- Ik gebruik de lunch als oplaadmoment en neem daar ook echt de tijd voor in plaats van snel iets naar binnen te proppen. Daarom plan ik op doordeweekse dagen nooit belafspraken om lunchtijd.
- Ik stel vaker voor om van zakelijke afspraken een Zoom-afspraak te maken (ook los van corona). Dat scheelt soms heel wat energie (en reistijd).
- Ik probeer niet meerdere avonden achter elkaar van huis te zijn, tenzij ik daar behoefte aan heb of het even niet anders kan.
- Als ik teamuitjes had, vond ik het heerlijk om daarna alleen in het OV te zitten. Ik sloeg dan bijvoorbeeld bewust een lift met de auto af om even alleen te kunnen zijn.
- Ik zeg vaker “nee”. Niet bij elk (digitale) filmavondje hoef je aanwezig te zijn als je daar even geen behoefte aan hebt.
4. Er is niets mis met “losse” vriendschappen
Als tiener keek ik weleens op tegen groepjes vriendinnen die elk jaar samen op vakantie gingen en alles met elkaar leken te delen. Je weet wel: van die groepjes op de middelbare school die nog net geen vriendschapsketting dragen. Ik was er om eerlijk te zijn weleens (onnodig) jaloers op. Dat terwijl 1) groepsreizen niet mijn ding zijn, en 2) ik 1-op-1-contact vaak veel fijner vind dan met een grote groep mensen zijn. Toch had ik een soort-van-angst om iets te missen.
Inmiddels weet ik dat het veel beter bij mij past om individuele vriendinnen te hebben. Ik heb een aantal dierbare vriendinnen, die elkaar bijna allemaal niet echt kennen (behalve van mijn verjaardagen). Ik moet zeggen dat dit voor mij veel fijner voelt. Al is het maar omdat ik geen groot fan ben van “chit chat” en één op één veel fijnere diepgaande gesprekken kan voeren.
5. Niet iedereen hoeft “introvert zijn” te begrijpen
Ik merk dat het in mijn omgeving helemaal niet zo raar is dat ik introvert ben en soms tijd alleen doorbreng. Ik heb veel vriendinnen en anderen om me heen die diezelfde behoefte hebben. Dat helpt al heel erg!
Toch krijg ik ook weleens gekke reacties. Zo vind ik het soms fijn om even alleen met mijn tranen te zijn als ik verdrietig ben – iets wat voor anderen misschien vreemd klinkt. Ook vinden mensen het soms gek dat ik in mijn eentje wandel of in mijn uppie ga winkelen. Hoe vaak ik ook wel niet de vraag heb gekregen of ik het niet “vreselijk eenzaam” vind om als ondernemer vooral in mijn eentje thuis te werken. Maar nee hoor, dat vind ik dus allesbehalve sneu.
Dat alles neemt niet weg dat ik óók graag tijd doorbreng met mensen die me dierbaar zijn en die me juist energie geven (zoals mijn vriend en andere dierbaren). En dat ik er na twee dagen alleentijd enorm naar kan verlangen weer iemand te spreken. Als ik tussendoor maar ergens een moment heb om eventjes (al is het maar een kwartier) in mijn vertrouwde schulp te kruipen. Oplaadtijd!
Ben jij meer een introvert of een extravert?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Wat als je een rotdag hebt? | 25 overleef-je-rotdag-tips
Eenhoorns, regenbogen en zonnestralen? Hoe mooi dat ook zou zijn, niet elke dag ga je huppelend van roze wolk naar roze wolk door het leven. Er zijn van die dagen waarop werkelijk alles lijkt tegen te zitten. Zelfs als je keihard je best doet om positief te blijven, zit er op sommige dagen gewoon niet meer in dan een glimlach als een boer met kiespijn. Hoe overleef je dan die rotdag? Ik deel mijn eerste-hulp-bij-rotdagen-actielijst. Dit zijn 25 dingen die je kunt doen als je een rotdag hebt.
Echt jezelf zijn, wat betekent dat?
Echt jezelf zijn, trouw zijn aan jezelf en jezelf ontdekken. Het zijn thema's waar ik de laatste tijd regelmatig mijn hersens over kraak, zeker nu er zoveel in mijn leven gaande is. Wat wil ik in mijn leven? Wil ik voldoen aan het standaard plaatje of wil ik een ander pad volgen? Pas ik wel in de hokjes waar anderen mij soms in stoppen? Echt jezelf zijn is soms nog best lastig en roept talloze vragen op. Hoe kun je ontdekken wie jij bent en wat betekent het om 'gewoon' jij te zijn? Is dat wel zo 'gewoon'?
Inkiekje #82 | Cabaret, cheesecake van cashewnoten & carwash-voornemens
De afgelopen twee weken stonden in het teken van leren. Tenminste, dat label plak ik er zo even op. Ik leerde dat cheesecake maken van cashewnoten prima kan en lekkerder is dan die combinatie van ingrediënten doet vermoeden. Ik leerde dat je onder bepaalde bomen beter niet kunt parkeren, dat sommige dingen niet tot 18.02 uur kunnen wachten, dat je kunt schrijven voor het brein en dat het een prima volgorde kan zijn om eerst de theedoek en dan pas het nieuwe huis te kopen. Goed, een hoop cryptisch geneuzel! Laten we vooral overgaan op het nieuwe Inkiekje!
Dit is zó herkenbaar voor mij. Ik ben ook graag alleen en heb ook oplaadmomenten nodig na een sociaal gebeuren. Vroeger dacht ik dat het ‘raar’ was dat ik geen grote groepen vrienden had en niet zo van uitgaan hield maar ik heb dat toen best snel los kunnen laten. Die podcast wil ik zeker gaan beluisteren.
Ik ben een extraverte introvert en mijn gozer is een introverte extravert. Ik heb wel behoefte aan grote gezelschappen, van tijd tot tijd. Maar een week niemand zien is ook prima. Ik geniet in grote gezelschappen van andere mensen, maar hoef me niet in gesprekken te mengen. En in 1 op 1 kan ik mijn ei kwijt. Maar ik hou vooral van luisteren.
Het is niet het een of het ander, voor mij.
Ohhh het is alsof je mijn jeugd beschrijft! Ik hield ook niet van feestjes en uitgaan, had maar een paar vriendinnen en was altijd dat rustige, stille meisje in de klas terwijl anderen altijd zaten te kletsen en te roepen. Mensen vonden mij al gauw vreemd e dan ga je geloven dat je dat inderdaad bent. Nu weet ik: er is niets mis met mij. Ik ben introvert. Maar het is wel jammer om te weten dat het grootste deel van de mensen extravert is. Dan begrijpen ze gewoon niet dat je eens een avondje alleen moet zijn. Of niet blij wordt van een gezellig vriendensamenzijn op bijvoorbeeld oudejaarsavond. Werken doe ik ook het liefste alleen. Het ZZP-schap is voor mij ideaal! Dus ik herken heel veel punten wat je beschrijft. Gelukkig ken ik nu veel meer mensen die net zo zijn als ik en weet ik dat er niet iets vreemds aan is. En wat dat betreft heeft corona voor introverte mensen best voordelen, haha!
Zo herkenbaar. Wat een fijn artikel, dank je wel! Ik vond het ook een verademing om te ontdekken dat ik ‘gewoon’ introvert ben en er niets mis met me is omdat ik oplaad van alleen zijn I.p.v. alles tot de nok toe te vullen met sociale afspraken. Of inderdaad op de middelbare school niet elk weekend tot diep in de nacht in de kroeg te hangen.
Een groot misverstand is inderdaad dat mensen soms denken dat je eenzaam bent, terwijl ik misschien wel vaak alleen ben, maar vrijwel nooit eenzaam.
Hoe ervaar jij dat nu met corona? Ondanks dat ik me zorgen maak om mijn dierbaren en het moeilijk vind om niet als vanzelfsprekend bij ze te kunnen zijn, ben ik nu al acht maanden zo opgelucht dat er zoveel meer tijd alleen is. Als ik terugkijk op de tijd voor corona zie ik dat ik toen eigenlijk al jaren continu over mijn grenzen ging vanuit de sociale druk van anderen. Mijn collega’s en vriendinnen vinden het lastig dat er zoveel niet kan, terwijl ik die afspraken eigenlijk helemaal niet mis zolang ik hen via whatsapp, post of telefoon blijf spreken. Daar voel ik me soms wel eenzaam in, in dat ik niet terugverlang aan hoe mijn agenda eruitzag voor corona, in een maatschappij die alles het liefst meteen weer terug wil zoals het eerst was.
Ik ben sowieso introvert! Ik kom soms misschien wel extravert over omdat ik best wel een aanwezig type kan zijn en niet bepaald verlegen ben, maar ik weet inmiddels dat dat niet betekent dat ik geen introvert ben. Ik MOET echt voldoende rust en tijd voor mezelf inbouwen. Corona is wat dat betreft wel een fijne reminder voor mezelf geweest, dat ik echt mijn agenda goed in de gaten moet blijven houden.
Al die punten die je omschrijft zijn voor mij enorm herkenbaar. Ik weet denk ik al een jaar of 6, 7 dat ik introvert ben en net als jij was het op de middelbare school voor mij ook een groot vraagteken waarom ik het dan niet interessant vond om uit te gaan, te feesten of met hele grote groepen vrienden iets te ondernemen. Ook ik vind de vrijdagmiddagborrel of het teamuitje echt vreselijk en sla die het liefste af en daarnaast ben ik ook van de losse vriendschappen (bijna al mijn vriendinnen zijn trouwens ook introvert, dus misschien klikt het daarom goed). Ik geniet van alleen wandelen, alleen winkelen of alleen ergens een kop thee drinken op een terras (toen dat nog kon).
Net wat jij zegt, ik ben niet verlegen of sociaal angstig, maar het slurpt gewoon veel energie. Ik heb inderdaad ook die oplaadmomenten nodig en momenten waarop ik even alleen ben. Met mijn vriend heb ik dat dan totaal niet. Als ik met mijn vriend ben, noem ik dat ook “alleen-tijd”, want hij is de enige persoon in mijn leven die helemaal geen energie van mij kost haha. Ook al wist ik al veel over introvert zijn, ik vind het alsnog fijn om dit artikel te lezen en hier herkenning in te vinden. Weet dat je niet de enige bent die introvert is. Ik ken zelfs mensen die introvert zijn, maar die zich extravert voordoen, omdat dat nu vaak van mensen wordt verwacht. Het is juist mooi dat je er nu zo bewust van bent en het ook niet verstopt of je anders voor gaat doen! Heel fijn ook dat je de afgelopen jaren hier meer bent achter gekomen, want dat helpt al enorm om jezelf te begrijpen, maar ook om beter je grenzen aan te geven en te bepalen wat voor jou het meest fijn is!
Ik denk dat ik tussen introvert en extravert in zit, want ik herken mezelf in jouw verhaal, maar vind het ook heerlijk om met anderen te zijn. Alleen wandelen of naar de film vind ik ook prettig. Misschien is het niet zo zwart-wit: iedereen heeft tijd alleen nodig, maar de één wat meer dan de ander en iedereen vult het op haar eigen manier in.
Heel herkenbaar! Ik ben ook een introvert en heb het ook echt nodig om na drukte alleen te zijn om op te laden. En ook dat toch wel enigszins jaloers kijken naar groepen vriendinnen vroeger op school of later op werk die samen op vakantie gaan en van alles samen doen. Maar bij past het inderdaad ook veel beter om een-op-een af te spreken.
En ook het niet zo’n behoefte hebben aan teamuitjes, teamborrels en groepsreizen is zo herkenbaar! Ondanks dat teamuitjes vaak ook wel leuk en gezellig waren, genoot ik ook het meest van het rustig (alleen) weer naar huis reizen.
Eigenlijk zo jammer dat introvert en extrovert pas de laatste jaren bekend is, ik had zo graag toentertijd geweten waarom ik dat soort dingen toch maar liever vermeed en dat het niet raar is om ook te mogen genieten van tijd alleen. Ben heel blij dat dit nu wel een naam heeft én dat er zo veel meer mensen (ook al zijn er misschien meer extraverts in de wereld ;-)) dit ook hebben.
Wat een leuk en herkenbaar artikel! Ik krijg ook de kriebels van netwerkborrels en groepsreizen, haha. Ik ga liever met een vriendin, een klein groepje of alleen op vakantie. Ook werk ik heel graag alleen, samenwerken kost me soms onnodig veel energie (niet in alle gevallen, maar vaak wel). Maar, sinds corona heb ik wel gemerkt dat ik toch extraverter ben dan ik dacht. Het leek me bijvoorbeeld heerlijk om in quarantaine te moeten, maar in de praktijk viel dit toch vies tegen, haha. Ook mis ik de uitstapjes enorm. Ik besef eigenlijk nu pas hoe veel dingen ik voor corona altijd deed en hier genoot ik ook echt enorm van. Maar inderdaad, die alleentijd is zo belangrijk om echt te kunnen opladen!
Hoe herkenbaar. En nog interessanter, alle mensen die een reactie gaven en zich herkennen, zijn zzp-er en/of blogger. Dit zijn duidelijk beroepen voor introverte mensen. Wat een geluk, dat er nu de digitale wereld is. Nu ook ik ben graag alleen, alleen winkelen ja. Alleen wandelen vind ik minder. En alleen in het ov na een drukke dag vind ik totaal ok. Ik reis sind jaren 1e klas, omdat dat veel rustiger is en ik graag lees en die drukte me stoort. Feestjes in beperkte kring zijn leuk. Maar liever met één of twee vriendinnen. En mijn sociale contacten bewust inplannen, doe ik al jaren. Opladen kan ik alleen alleen of in de natuur. Gelukkig zijn er nog meer zulke mensen. Die podcast moet ik ook eens luisteren.
Heel herkenbaar dit. Ik ben ook heel graag alleen. Met een gezin met 3 jonge kinderen is dat wel een enorme uitdaging. Het voelt weleens lullig als ik bv alleen boven ga eten en mijn man met de kinderen beneden. Maar soms ben ik zo klaar met al dat gepraat aan mn hoofd dat ik het toch doe. Daarna ben ik opgeknapt en doe ik weer mee.
Die trucjes zijn zó herkenbaar! Ik ben ook een introvert en het grappige is dat veel mensen dat niet geloven, ‘want jij kan zo gezellig kletsen.’ Ehm, ja, maar ik word er ook doodmoe van;). Het gaat inderdaad om hoe je oplaadt en dat doe ik door (in mijn geval extreem veel!) tijd voor mezelf te nemen.
Het stukje tekst dat gaat over ”het OV nemen ipv met iemand mee te rijden” is zo herkenbaar. Ik werd helaas als asociaal gezien. Soms helpt het gewoon voor mezelf om op voorhand te zeggen dat ik intro ben en prikkelgevoelig. Dan wordt er minder geroddeld heb ik de indruk.
Ergens kwam ik ook deze quote tegen: ”ik ben niet asociaal, maar selectief sociaal”. Voor mij helemaal van toepassing!
Mooie lessen heb je geleerd. Ik zit er een beetje tussenin denk ik. Ik had bijvoorbeeld wel een grote vriendinnengroep op middelbare school. Aan de andere kant heb ik inderdaad ook echt mijn oplaadmomenten nodig. Ik vind de sociale dingen echt geweldig, maar het kost vaak veel energie. Dus ja, een beetje van beide.
Heel herkenbaar. Ik heb heel lang gedacht dat ik ambivert was (een beetje van beide) maar de afgelopen paar jaar heb ik geleerd dat ik dat vooral dacht omdat de maatschappij me dat opdrukte en dat ik gewoon heel erg introvert ben. Ik dacht dat denk ik doordat toch het idee heerst dat introverte mensen niet houden van sociale gelegenheden (dat doen we dus wel!) en ik dat dus niet kon zijn want ik deed toch leuke sociale dingen. Ik leef wel in een hele introverte omgeving, mijn hele schoonfamilie is introvert dus die begrijpen dat heel goed. Veel van mijn vriendinnen (oké, 3/4 vriendinnen die ik heb, ik ben wel introvert hè) zijn dan weer niet introvert, die snappen niet waarom ik niet op zaterdag kan afspreken als ik zondag al een verjaardag heb.
Als ik dit zo lees, herken ik mij in heel veel dingen! Alleen wandelen en winkelen doe ik bijvoorbeeld ook heel graag. Sowieso kan ik heel goed alleen zijn. Ik moet ook zeggen dat in dat opzicht ik toch vrij weinig moeite heb met alle geldende regels…om eerlijk te zijn! Ik vind het juist heerlijk om in huis te cocoonen en ook ik ben geen liefhebber van een bomvolle agenda vol sociale verplichtingen, drukke feestjes of verjaardagen en zeker niet als ik daar niemand ken (behalve dan de jarige, want anders zou ik er natuurlijk niet zijn;-))
Mooi hoe je dit omschrijft. Toen ik een interview deed voor mede blogger Tamara kwam ook de vraag of ik introvert was. Ik? Juist niet. Maar ze had een punt; het opladen van mezelf doe ik wél heel introvert. Ik ben dus een beetje van beide denk ik, hoewel ik mezelf eerder als extravert zou zien
Ik ben een beetje van beiden. Maar ik denk wel (inmiddels) iets meer introvert. Ik merk dat steeds meer eigenlijk dat me dat beter bevalt. Drukke plekken vind ik niet meer zo fijn en ben ik het liefst snel weg. Terwijl vroeger dat toch wel anders was…