Oh boy, het is zover. Voor het eerst sinds drie jaar ga ik weer eens een week weg. Nee hoor, niet morgen; wel over niet al te lange tijd. Met leuk gezelschap bij me (a.k.a. Bart) en met een idyllische plek in eigen land als bestemming. De eerste vakantieplannen worden inmiddels gesmeed en Pips oppas is al geregeld. Ik ben dan misschien een huismus met heimwee. Maar wel een huismus die stiekem harder aan vakantie toe was dan ze zelf doorhad. Ik praat je bij over mijn vakantievoorpret.

Poede-watte?

Mijn laatste vakantie van meer dan 4 dagen is alweer drie jaar geleden. Destijds stapte ik met mijn moeder in het vliegtuig naar Bologna om zeven dagen te genieten van Romeo en Juliet-taferelen, heerlijke pasta en de kobaltblauwe zee. Mijn vakantiebestemming van dit jaar is iets minder subtropisch en zonovergoten, maar daarmee zeker niet minder fijn. We gaan namelijk naar Poederoijen.

Nu hoor ik je denken “Waar ligt dat nu weer?”. Tja, ik moest er ook een Google Maps-zoekactie aan wijden om daarachter te komen. Maar het is een klein dorpje op de grens van Gelderland, Zuid-Holland en Noord-Brabant. We hebben er de fijnste Airbnb ooit gehuurd. Nog groter dan mijn eigen appartement én met een eigen tuin (daar kan voor mij geen subtropisch zwemparadijs tegenop!). In the middle of nowhere maar tegelijkertijd dicht bij een paar Brabantse steden. Oftewel: genoeg (coronaproofs) te doen in de omgeving.

Op de paklijst staan sowieso mijn camera (met de Biesbos en de duinen dichtbij), een hele stapel boeken, een paar spellen en mijn laptopje. Ja sorry, maar juist op vakantie heb ik veel bloginspiratie. Ik ben en blijf een schrijver die het toetsenbord niet helemaal kan loslaten. Oh ja, en een lading strandjurken moet natuurlijk ook mee. Ook al zijn we niet op een tropisch strand, met een strandjurk lijkt het al snel heel wat. Misschien is een leuke jumpsuit ook een slim idee. Je weet maar nooit hoe tropisch warm het ook in Nederland nog kan worden. Ik zag in het assortiment van LASCANA al een aantal vrolijke exemplaren.

Huismus met heimwee

Gek genoeg vond ik een vakantie boeken best een ding. Als kind had ik vaak last van heimwee. Nee, daar zit geen stoornis achter. Ook geen angst of paniek. Gewoon een lichte hang naar mijn fijne eigen huisje. Niet dat ik daarom nooit op vakantie ging – zeker niet. Ik heb alsnog een Pinterest-bord vol droombestemmingen, heb zeker wel wat avontuurlijks in me en kan intens genieten van meer moois van de wereld te zien dan alleen mijn eigen omgeving. Als ik er eenmaal ben, geniet ik volop. Maar het weggaan zelf? Tja, dat vind ik echt wel een dingetje.

Ik vind het thuis al heel fijn en heb het avontuurlijke-reizersgen gewoon niet meegekregen (ik denk dat dat volledig naar mijn broertjes is gegaan: broer 1 heeft drie maanden in Barcelona gewoond en broer 2 reisde in zijn uppie naar Mexico). En oké, ik vind het – gênant maar waar – een ding om Pip achter te laten. Niet dat het haar ook maar aan enige aandacht, liefde en voer ontbreekt, want mijn ouders en broertje staan alle drie klaar om haar te overladen met liefde. Ik denk dat Pip mij andersom best kan missen (hele dagen stiekem op tafel zitten en ongegeneerd met schroefjes spelen – hoera!), maar toch zit dat tussen mijn crazy-catlady-oren.

Rust na een bizar jaar

Aan de andere kant was ik na dit bizarre jaar echt wel aan vakantie toe. Ik startte vorig jaar als fulltime ondernemer, vind het soms bijzonder verleidelijk om met een baan die ook mijn hobby is lekker dóór en dóór te gaan, we kregen een bizarre pandemiesituatie in onze maag gesplitst, mijn broertje kreeg een hersenbloeding en we hebben met veel verdriet afscheid moeten nemen van Barts moeder. Ik moet zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven echt het gevoel heb dat ik een weekje weg wel kan gebruiken.

En buiten de deur – dat ook. Thuis valt je oog toch in die vrije minuut op de volle wasmand, het chaotische aanrecht en de dwarrelende stofdeeltjes op de lampen. Voor je het weet sta je (of tja, ik) alweer te boenen, stoffen en schrobben. Bovendien hebben Bart en ik nog niet veel vakanties gehad samen. Hoewel we al bijna twee jaar samen zijn, staat de teller nu op vier dagen Veluwe en twee dagen Venlo samen. Daar mocht wel een weekje vakantie bij opgeteld worden. Zelfs ik was na het bewonderen van een paar Airbnb’s mijn heimwee acuut vergeten.

Naar het zonovergroten Nederland

Dan was er alleen wel nog dat virus dat nog steeds niet om zeep geholpen is. Wel een dingetje natuurlijk. Ik ben niet het type dat normaal gesproken zonder moeite een week op een handdoekje in een all-in resort doorbrengt. Ik wil dan graag dingen ontdekken, uit eten gaan, attracties bezoeken en de highlights zien waar andere hordes toeristen ook op afkomen. Dat soort dingen. En tja, met corona zijn meerdere van die dingen óf niet mogelijk óf niet helemaal verantwoord óf mischien-straks-wel-mogelijk-maar-dat-weten-we-nog-niet.

Dat gok ik er liever niet op, dus waren we er al snel over uit dat we in Nederland wilden blijven. Vind ik sowieso geen straf. Ik ben jarenlang in de veronderstelling geweest dat je op z’n minst voet buiten eigen land moet zetten om vakantie te hebben. Maar mede door corona hoef ik het allemaal niet meer zo ver te zoeken. Stiekem vind ik het wel fijn om mijn vertrouwde brood bij Appie te kunnen halen in plaats van mijn tanden in zuurdesembrood, Franse pains of (de ergste!) mierzoet wit sandwichbrood te moeten zetten.

De out-of-office-mail

Toen ik vorige week een paar van mijn vaste opdrachtgevers vast inlichtte over mijn vakantie, begon het voor het eerst echt te kriebelen. Wauw, ik ben gewoon vrij straks. Hoe geweldig leuk ik mijn werk ook vind en hoezeer het ook mijn hobby en werk ineen is, ik begin nu te beseffen dat ook ik als eigen baas iets scheutiger mag zijn met een keer vrij nemen. En dus staan er die week een paar dikke kruizen in de agenda. In plaats van tekstentikkend mijn dag door te brengen, gaan we met de auto volgeladen op stap inclusief een heleboel leuke maar ook ontspannende plannen. Ondertussen breek ik mijn hoofd alvast over een taalkundig originele out of office-mail en verheug ik me op de stapel boeken die ik dan eindelijk in een rapper tempo kan verslinden dan nu. Laat de vakantie maar komen!

Heb jij een vakantie geboekt voor dit jaar?