ik woon twee jaar in huis

Ik woon alweer twee jaar in mijn huis

  • 5 maart 2021
  • 12 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

Gisteren precies twee jaar geleden pakte ik met bibberende handjes de peperdure notarispen vast. Klaar om het koopcontract voor mijn eerste eigen woning te ondertekenen. En om daarmee aan een gloednieuw avontuur te beginnen. Maandenlang had ik ernaartoe geleefd en gefantaseerd over hoe mooi mijn roze stoel in dat ene hoekje zou staan. En toen was het moment daar. Ik kreeg een sleutelbos in mijn handen gedrukt, had er een hypotheek bij en kon aan mijn leven op eigen benen beginnen. Een terugblik over persoonlijke groei, het Airbnb-gevoel en nieuwe vloerkleden!

En dan ben je opeens huiseigenaar!

Het blijft vreemd dat je op basis van één bezichtiging van een half uur een keuze maakt over waar je daarna meerdere jaren van je leven het grootste deel van je tijd gaat doorbrengen (zeker nu thuiszitten het nieuwe normaal is!). Maar de plek voelde goed, de woning voldeed aan mijn niet al te bescheiden eisenlijstje en ik had mijn hart al verloren aan de fijne keuken (zes pitjes, wauw!) en de gezellige omgeving.

Ondanks dat had ik de weken voor hét notarismoment heus de kriebels in mijn buik. Hoe zou dat zijn, alleen wonen? Zou ik het missen dat ik niet altijd iemand heb om tegen aan te praten na een drukke werkdag? Hoe zou de nieuwe omgeving bevallen? Kan ik me hier net zo thuis voelen als in het huis waar ik 25 jaar van mijn leven had doorgebracht? Allemaal gedachten die ik op dat bewuste tekenmoment liet varen. Ik was vooral klaar om dit avontuur aan te gaan – met alle spanning én leuke dingen die daarbij kwamen kijken.

Benieuwd naar mijn klusperikelen van toen? Toen ik dit artikel schreef, was ik net begonnen met verven. Vond ik zelf wel grappig om terug te zien!

Het Airbnb-gevoel

Gek eigenlijk dat het nog steeds voelt alsof ik pas net in dit huis woon. Ik weet nog dat het de eerste weken aanvoelde alsof ik permanent een Airbnb mocht huren en daarin alles mocht doen en laten wat ik wilde (om half negen ’s avonds pas koken als je eerder geen zin hebt, altijd eten maken waar jij zin in hebt, je ontbijtbord laten slingeren zonder kritiek, zonder wachtrij de badkamer gebruiken – hell yes!). Soms voelt het nog steeds een beetje zo. Op een positieve manier dan. Mijn eigen ding doen bevalt me nog veel beter dan ik had kunnen bedenken.

Never not restyling

Grappig ook hoeveel er in twee jaar tijd is veranderd! Sowieso in mijn huis. Bijna elk plankje of kastje in huis is al een keer of drie opnieuw ingedeeld. Mijn muur kreeg een nieuwe kleur, mijn hobbykamer ondergaat op dit moment een make-over en van de logeerkamer hebben we laatst een thuiskantoor gemaakt. Dat ik tot team ‘Never Not Restyling’ behoor, blijkt wel uit het feit dat ik ook nu nog barst van de ideeën om dingen anders te doen in huis. Het houdt niet op. Niet vanzelf.

Ik zou nog wel een mooi vloerkleed op de slaapkamer willen (op de website van Vloerkledenwereld zag ik prachtige Scandinavische vloerkleden staan, die een goede kanshebber zouden zijn). Naast dat toffe vloerkleed, moet ik echt nog eens die gallery wall in mijn slaapkamer gaan realiseren, en wil ik ook ooit meer van mijn balkon maken dan alleen dat setje van twee tuinstoelen. En het belangrijkste: na anderhalf jaar verdient mijn handdoekrek het om niet langer aan één spijker aan de muur te bungelen. Tja, de uitstelklusjes als je eenmaal ergens woont (alhoewel anderhalf jaar misschien wel heel extreem is voor een klusje van vijf minuten).

Toen ik net mijn huis had gekocht, stond ik met mijn hoofd en IKEA-servies in De Telegraaf over mijn woningkoopavontuur. Let ook vooral even op de wat ongelukkig gekozen kop. Bij dezen sorry voor iedereen bij wie ik blijkbaar huizen voor de neus heb weggekaapt 😉

Het kleine meisje dat volwassen dingen deed

Soms denk ik terug aan de tijd dat ik hier kwam wonen. Ik voelde mezelf een klein meisje dat opeens volwassen dingen ging doen. Een hypotheek afsluiten, verzekeringen regelen, me verdiepen in WOZ-waardes, Belastingdienst-gesprekken voeren, en al dat soort serious shit. Ik maakte de typische beginners-bloopers van iemand die net op zichzelf woont (per ongeluk broccoli zonder water laten koken en pas na een half jaar de uitknop van de stofzuiger vinden waren mijn grootste fails). Inmiddels ken ik gelukkig een stuk meer huishoudelijke trucjes. Maar uitgeleerd ben je nooit; ik ontdek nog regelmatig dat ik dingen totaal onhandig aanpak!).

Maar het mooiste vind ik dat ik op deze dag, nu het precies twee jaar geleden is, weer stilsta bij wat er in die tijd allemaal is veranderd. Ik voel me niet meer het meisje dat volwassen dingen doet, maar neem mezelf een stuk serieuzer. Ik voel mezelf best wel een independent woman (behalve dan dat ik nog steeds geen fietsbanden kan plakken), kan wel zeggen dat ik mijn eigen pad heb ontdekt en ik heb ook echt mijn plekje gevonden hier. Dat nog naast het feit dat er veel mooie dingen in mijn leven bij zijn gekomen in de afgelopen twee jaar. Met een kat, Bart en mijn eigen bedrijf als drie hoogtepunten die boven al het andere uittorenen.

Wat op mezelf wonen me bracht?

Twee jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik nu op het punt zou staan met een lieve jongen dit fijne plekje te gaan delen en dat ik vanuit huis aan te gekke freelance opdrachten mag werken. Ik had sowieso niet gedacht dat op mezelf wonen me zoveel zou brengen. Niet alleen de kans om al mijn Pinterest-interieurborden naar een echt interieur te vertalen, maar vooral vrijheid, groei en het besef dat ik mezelf heb om terug te vallen. Daarnaast is er nog wel meer wat mijn eigen huis me heeft gebracht.

Natuurlijk had ik twee jaar geleden ook nooit kunnen bedenken dat er zoiets als een virus zou komen waardoor je opeens noodgedwongen bijna non-stop thuis zit en door dagelijkse ommetjes de hele buurt als je broekzak kent. Op alle momenten waarop thuis zijn het nieuwe normaal is, besef ik des te meer hoe blij ik mag zijn dat ik mijn plekje heb gevonden. Hoe spannend ik het twee jaar geleden ook vond om van het huis van de Funda-advertentie mijn thuis te maken, ik had destijds geen betere keuze voor mijn eerste eigen plekje kunnen maken.

Trouwens, dit doet me eraan denken dat het eigenlijk zonde is als je pas bij zo’n mijlpaal gaat kijken waar je vandaan komt en waar je bent gekomen. Daarom een vraag voor jou:

Als jij terugdenkt aan wat jij de afgelopen twee jaar hebt bereikt, waar ben jij dan het meest trots op?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Wendy 5 maart 2021 op 8:49 am - Beantwoord

    Die kop van dat krantenartikel! XD Echt erg. En gefeliciteerd met dit jubileum! Ik zou ook graag een huisje willen waarin ik van alles naar hartenlust kan aanpassen, maar voorlopig doe ik het nog maar even met het Airbnb-gevoel dat mijn huurkamer mij oplevert.

  2. Darina 5 maart 2021 op 9:21 am - Beantwoord

    Gefeliciteerd met dit mooie huis jubileum! Waar ik het meeste trots op ben is dat ik assertiever ben geworden en eindelijk weet wat ik echt wil. Heeft even geduurd, maar nu ben ik blij, dat ik de stappen heb genomen die ervoor nodig zijn en dat is ook heel wat waard.

  3. Meaghan 5 maart 2021 op 10:03 am - Beantwoord

    Ha twee jaar alweer! Wat vliegt de tijd! Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik al je artikelen las met updates rondom je huis. Ik heb echt van die artikelen genoten en ik heb zelf ook veel aan jouw artikelen gehad toen ik op zoek ging naar een koophuis. Echt zo fijn dat je van jouw appartement je eigen plekje hebt kunnen maken en dat je daar ook zo veel van hebt geleerd en er ook van kan genieten! Ik ben zo nieuwsgierig hoe dat straks bij mij gaat! Ik moet nog naar de notaris om straks die handtekening te gaan zetten en ook van het huis dat ik slechts één keer heb bezichtigd mijn thuis gaan maken. En natuurlijk zal ik ook nog genoeg bloopers gaan maken hahaha, dat hoort er allemaal bij! En we mogen zeker blij zijn dat we allebei een mooi huis hebben weten te bemachtigen! Daar ben ik ook het meest trots op, dat het mij in zo’n korte periode is gelukt om een huis te kopen. En natuurlijk ben ik ook trots op mijn masterdiploma, mijn baan en mijn hbo-diploma, dat is ook allemaal in de afgelopen twee jaar gebeurd! 🙂

  4. Audrey 5 maart 2021 op 10:11 am - Beantwoord

    Happy house-anniversary! Bij mij was 2018 het jaar van de grote veranderingen in mijn leven, Ik voel me nu inderdaad ook veel volwassener en zekerder van mezelf.

  5. Johanna 5 maart 2021 op 10:45 am - Beantwoord

    Fijn als je nog steeds even blij bent als op de eerste dag. Zo gaat het bij ons ook nog na 20 jaar, alhoewel een nieuw huisavontuur ook leuk zou zijn, maar hier momenteel onbetaalbaar. Dus wordt heg eerder een interieuravontuur. Mijn “grootste” verandering in de afgelopen 2 jaar? 2 dingen. 1. eind maart 2019 is onze pluizenbol hier komen wonen. 2. Dat ik weer meer met het nederlands doe, zowel literatuur lezen als verhalen schrijven.

  6. Giovanna Jansen 5 maart 2021 op 11:20 am - Beantwoord

    Wat een mooie mijlpaal! Mooi om te lezen erover!

  7. Anouk 5 maart 2021 op 1:01 pm - Beantwoord

    Wat tof om te lezen zeg! Ik vind het allemaal nog maar eng al die volwassen mensen dingen als hypotheken, ik woon nog wel even prima haha 🙂

  8. Naomi 5 maart 2021 op 3:04 pm - Beantwoord

    Als ik dit zo lees, denk ik vooral: wauw, wat is er veel veranderd en gebeurd! Wat een stappen gezet. Ik was twee jaar geleden nog een getraumatiseerd, niet werkend vrouwtje. Inmiddels leer ik dat ik, ondanks niet werken, ook mijn waarde heb. Ook een belangrijke les!

  9. Maaike 5 maart 2021 op 6:14 pm - Beantwoord

    Wow, twee jaar alweer! Dat gaat snel. Gefeliciteerd 😀

  10. bychristiana 6 maart 2021 op 11:27 am - Beantwoord

    Wat een mijlpaal weer Romy, enorm leuk! Dat airbnb gevoel is zo lekker, ik heb dat ook altijd na een restyling van ons huis en die zijn er hier natuurlijk ook met regelmaat. Zeker toen de slaapkamer net gedaan was dacht ik echt: huh, is dit onze slaapkamer? Ik had er helemaal een hotel gevoel bij. Enne, ik kan ook geen fietsband plakken maar voel me het grootste deel van de tijd toch best independent;-)

  11. Anna 8 maart 2021 op 11:19 am - Beantwoord

    Wauw, twee jaar alweer, de tijd vliegt! En zo fijn dat je het ook zo enorm naar je zin hebt in je huis, dat lijkt mij toch nog best spannend bij een koophuis haha. Je kunt niet zo snel weg als het toch niet bevalt. En dat restylen herken ik wel, mijn interieur is nooit af en ik denk ook niet dat ik ooit 100% tevreden ga zijn.

  12. Saskia 10 maart 2021 op 11:08 am - Beantwoord

    Oh wauw, dat gaat hard. Weet nog heel goed dat je er allemaal mee bezig was… Zo leuk ook, loopt redelijk gelijk met hoe oud Noa is 😉 Uiteraard op je vraag is dat wel mijn grootste prestatie; mama worden en mama ZIJN.

    Gefeliciteerd met deze mooie mijlpaal met JULLIE huisje 😉

Recente blogs

Outfit | Mintgroene blazer met bloemen

8 april 2019|Outfits|

De afgelopen maand bracht ik vooral veel tijd door in woonwinkels en meubelboulevards. Op zich erg leuk, maar na een tijdje kende ik "mijn" filiaal van Ikea wel van binnen en buiten. Het was dan ook een feestje om dit weekend weer eens niet alleen naar nachtkastjes en pedaalemmers te kijken, maar vooral ongestoord kledingwinkels te bezoeken met mijn vriendin Diana. Bij Steps slaagde ik bijzonder goed en trakteerde ik mezelf op een wel heel fleurige mintgroene blazer. Ik laat je graag mijn lente-outfit zien.

Inkiekje #70 | Antwerpen, appels plukken & de analyse die ik mezelf cadeau deed

24 oktober 2022|Persoonlijk|

Het ene weekend sta je op de step in Antwerpen. Het andere weekend pluk je twee kilo appels om als de doorsnee huismus in de herfst appeltaart te bakken. De afgelopen twee weken ging ik van ziek op de bank naar een stuk fitter en vrolijker een kleurconsult bijwonen. Ik genoot van de herfst, liet bepalen welke kleuren kleding bij mij passen, schoof aan bij restaurant Joeri en kwam van de supermarkt terug met spullen die niet helemaal op het lijstje stonden. Dit is weer een inkiekje in mijn afgelopen twee weken.

Moeite met boos worden? | Mijn verhaal (+tips)

10 april 2019|Persoonlijke groei|

Grote ruzies in het verkeer, scheldpartijen in een voetbalstadion en boze klanten aan de kassa van de supermarkt? Het lijkt wel alsof mensen tegenwoordig een stuk sneller boos worden. Althans, sommige mensen. Maar wat nu als je het lastig vindt om boos te worden? Als je bang bent om het verkeerde te doen of jezelf simpelweg niet anders dan lief, blij en aardig kent in plaats van boos. En wat nu als je je op bepaalde momenten wel heel boos voelt, maar het niet kunt of durft te uiten? Ik deel graag mijn verhaal. Inclusief onzekerheden en mini-successen.