inkiek19

Inkiekje #10 | Op avontuur (in elke zin van het woord)

  • 29 juni 2020
  • 35 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

De afgelopen twee weken waren gevuld met heel wat avonturen. Het ene spectaculairder dan het andere trouwens. Zo nam ik op een wat bijzondere manier afscheid van mijn oude werkplek, startte ik een nieuw Instagram-avontuur en gingen Pippa en ik een avontuur aan dat van ons allebei niet per se had gehoeven. Je leest er alles over in mijn Inkiekje.

bananenplant

De afgelopen week werden er een paar pakketjes bij mij bezorgd. In één van de pakketjes zaten mijn nieuwste “groene vrienden” (zoals de tekstschrijver van Plantsome ze zo leuk noemde) voor in huis. Een blogsamenwerking naar mijn hart! Ik ben nu onder andere een bananenplant rijker. Volgens mij gaat hij groeien als kool, tenminste als mijn plantenmoederskills het niet laten afweten. Zoals je ziet, komt er alweer een nieuw groot blad aan.

ananasplant

In datzelfde pakketje zat ook deze ananasplant. Pippa vond het duidelijk een nogal interessant ding en heeft er nogal wat kopjes aan gegeven. Maf, lief beestje ook!

Ik krijg trouwens wel vaker de vraag of Pippa nooit aan mijn planten klaagt. Maar nee, die laat ze eigenlijk bijna altijd wel met rust. Alle nieuwe planten moeten wel eerst altijd uitgebreid besnuffeld worden. Verder wroet Pippa hooguit in een gekke bui een keer in de aarde en geeft ze één specifieke vetplant soms heel wat kopjes, maar daar blijft het bij. Aan planten kauwen doet ze gelukkig niet. Snel even afkloppen…

expeditie achtertuin

Naast alle planten kwam er nóg een pakketje binnen, maar dit keer niet voor mij. Dit boek was mijn vaderdagcadeau voor dit jaar. Het is een fotoboek met prachtige foto’s van allerlei plekken in Nederland. Van Texel tot Groningen en van Noord-Limburg tot de dijken in Zeeland. Echt een feestje om doorheen te bladeren! Aangezien mijn vader heel Nederland door crost op zijn fiets vond ik dit echt een boek voor hem. Gelukkig viel het zichtbaar in de smaak bij hem!

Mocht je benieuwd zijn naar de binnenkant van het boek, bekijk dan het inkijkexemplaar op bol.com. *De link hieronder is een affiliate link.

vrije universiteit leeg

Verder ging ik vorige week in mijn uppie naar de Vrije Universiteit, de plek waar ik de afgelopen 1,5 jaar heb gewerkt (en daarvoor 5 jaar heb gestudeerd). Door de corona-uitbraak heb ik nooit echt afscheid kunnen nemen van mijn werkplek. Mijn spullen lagen er nog precies zoals ik ze in maart achterliet. Eerlijk gezegd vond ik het best wel emotioneel om weer even op de VU rond te lopen. Het is toch een plek waar ik deels ben geworden wie ik nu ben. Heel gek om die plek nu zo leeg, zonder studenten en medewerkers, te zien! Ik maakte nog snel een foto voordat ik met mijn opgehaalde spullen de deur weer uitliep.

Tot ooit weer ziens, VU! Maar dan voor een fatsoenlijk afscheid!

amsterdamse bos blauwe lucht

Onder het mom van “het nuttige met het aangename verenigen”, combineerde ik het uitstapje naar de VU met een wandeling door het Amsterdamse Bos met broerlief. Het was ’s ochtends nog heerlijk rustig, waardoor we op ons gemak op 1,5 meter konden wandelen en bijkletsen. De blauwe lucht was er ook gezellig bij.

amsterdamse bos koeien

De boswandeling beviel zo goed dat ik diezelfde avond nog een keer naar het bos ging, maar dit keer met mijn vriend. Ik blijf het bijzonder vinden dat er naast de stad zo’n groot bos ligt waar je je echt even in de natuur waant. De Schotse hooglanders die daar rondlopen, droegen natuurlijk extra bij aan dat gevoel.

kilometerstand

Na het weekend bereikte ik overigens een bijzondere mijlpaal. Geen mijlpaal die in het rijtje diploma halen en baan opzeggen thuishoort, maar als liefhebber van ronde getallen vond ik het toch een mijlpaal die een plek op mijn blog verdient. Precies op het moment dat ik thuis aankwam, stond mijn kilometerteller namelijk op 90.000 km. Hoe toevallig! Nog steeds is mijn autootje, naast mijn huis, absoluut mijn beste aankoop ooit. Mijn fijne Ford Ka heeft me heel wat vrijheid gebracht en nieuwe kansen gegeven. Op naar de volgende 10.000 km!

pippa op doos
schrammen

Verder stond Pippa en mij deze week iets spannends te wachten. Op de foto links zat Pippa nog nietsvermoedend op een doos, niet wetende dat in die doos haar reismandje zat om naar de dierenarts te gaan. Het was namelijk tijd voor… de jaarlijkse vaccinaties! Man, wat zag ik daar tegenop. En Pippa met mij.

Pippa is een onwijs lief beestje, maar in onverwachte situaties verandert ze in een enorme stresskip (of stress-Pip). Pip háát opgesloten worden, ze háát het reismandje, ze háát autorijden en ze háát de dierenarts al helemaal. Zodra ze het reismandje ziet staan, weet ze niet hoe snel ze zich ergens moet verstoppen. Ik had ergens gelezen dat je een kat het beste in het reismandje kunt tillen via de bovenkant aan zijn/haar nekvel. Dat probeerde ik dus! Helaas leverde poging 3 me deze schrammen op. Kan Pip overigens niets aan doen! Ik vond het meer sneu voor haar dan voor mij.

Maar goed, toen Pip en ik eindelijk in de auto zaten voor ons ritje van precies twee minuten, bleek het reismandje aan de bovenkant niet goed dicht te zitten. Oftewel, Pip rende de hele auto door – nog steeds totaal in paniek. Gelukkig was het maar twee minuten rijden en wist de dierenarts mevrouw veilig uit mijn auto te krijgen. Tjeetje, ik weet niet wie er naderhand meer in paniek was: Pip of ik. Ach, de vaccinatie zit er weer in, Pip kan er weer een jaar tegenaan en het mandje staat nu – gefixt en wel – in de berging te wachten. Heb ik een jaar de tijd om te bedenken hoe we dit in 2021 handiger kunnen aanpakken!

pippa in mandje

Gelukkig waren Pip en ik twee uur later alweer vriendjes. Lief meisje! Mevrouw wist overigens het ultieme plekje voor wat verkoeling in huis te vinden. Mazzelaar! Ze zouden ook eens zo’n fijne cocoon voor mensen moeten maken om de hitte door te komen.

mie met groenten

Verder genoot ik van lekker zelfgekookt eten. Met dit keer onder andere deze mie met héél veel groenten en vega-visnuggets op het menu. Ik gooide een extra lepel pindakaas door de mie en dat smaakte verrassend goed. Net als de vega-visnuggets trouwens. Die zal je binnenkort nog voorbij zien komen in een nieuwe vega-review.

blauwe lucht zonnige dag

Ook fietste ik naar de fysiotherapeut door dit fijne blauwe landschap. Het was een gekke fietsrit trouwens. Ik hoorde tijdens het fietsen al een heleboel sirenes en een traumahelikopter. Achteraf bleek dat er – precies op het moment dat ik op de fiets zat – een dodelijk ongeluk was gebeurd op de plek waar ik vaker langs fiets. Ik kan twee routes nemen naar de fysiotherapeut en had er die dag voor gekozen de andere route te nemen. Een heel bizar idee! Zoiets zet je wel weer even met beide benen op de grond en deed me meer dan ooit beseffen hoe belangrijk het is om echt alles uit het leven te halen.

lila hortensia

Gelukkig waren er ook fijne dingen. Deze hortensia’s bijvoorbeeld. Als ik ooit een huis met tuin heb, dan wil ik sowieso zulke hortensia’s in mijn tuin hebben staan. Zo mooi vind ik ze! Juist ook deze lilakleur.

druppels op bladeren

Naast bloemen was er ook nattigheid in de natuur. Letterlijk. Stiekem was ik wel blij met de flinke regenbuien dit weekend. Maakt het een stuk koeler in huis en is natuurlijk ook weer goed voor de plantjes (nooit verwacht dat laatste nog eens te zeggen – vroeger vond ik dat echt zo’n “volwassen-mensen-uitspraak”).

rode jurk

Verder nam ik voor het eerst een Instagram Stories-filmpje op. Vond ik dus heel spannend! Mijn leven in tekst en foto’s delen op mijn blog vind ik geen enkel probleem, maar zodra er een video bij komt kijken vind ik het opeens een stuk spannender worden. Geen idee waarom eigenlijk. Maar goed, na drie takes vond ik de video goed genoeg om online te gooien. Hij was puur bedoeld als aankondiging voor mijn nieuwe zakelijke Instagram-account trouwens. Mocht je het leuk vinden om iets mee te krijgen van mijn schrijftips en van mijn dagelijks bestaan als freelance tekstschrijver, dan kun je me op dit aparte Instagram-account volgen.

Ik maakte een snelle selfie in mijn rode jurkje om dit heuglijke feit vast te leggen.

Over mijlpalen gesproken, ik ging dit weekend met mijn vriend naar Ikea en kocht daar ein-de-lijk een goede bureaustoel én een leuk kastje. Dat mag ook een prestatie op zich heten, want ik was naar beide al maanden op zoek. Een uitgebreid artikel volgt natuurlijk binnenkort, maar hierbij alvast een sneak peek. Zo fijn dat ik nu eindelijk ergonomisch verantwoord kan werken. Ik ben een gelukkig mens! Was ik ook al vóór die Ikea-aankopen, hoor. Maar nu mijn rug blij is, ben ik dat al helemaal.

Heb jij dit weekend nog wat leuks gedaan?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Darina 29 juni 2020 op 6:29 am - Beantwoord

    Leuk om te lezen en wat een mooie plantjes. De ananasplant heb ik ook. Het lijkt me ook zeker vreemd om na zo’n tijd naar je werkplek te gaan zonder een echt afscheid maar dat komt vast nog wel. En arme Pippa!

  2. Daenelia 29 juni 2020 op 6:40 am - Beantwoord

    Nee! Nooit je kat in de nekvel grijpen om te dragen. Dat werkt met kittens, maar volwassen katten vinden het vreselijk om als kitten behandeld te worden. (Alleen vrouwtjes vinden het prima als ze krols zijn, dat de kater hen in de nek grijpt, maar dat zijn speciale omstandighedrn).
    … neemt niet weg dat er voor mij ook meer dagen zijn met krassen op mijn arm, hoor. Onze kater toont zo zijn liefde.
    Raar om de VU zo leeg te zien. Dat ken ik alleen maar van de zomervakanties.
    Dit weekend hebben we een nieuw computerspel geprobeerd en ik ben er redelijk weg van. Je moet toch wat… Ik ben nog niet overtuigd dat het voor mij goed is om nu weer van alles buiten te gaan doen.

    • Romy 2 juli 2020 op 11:27 pm - Beantwoord

      Ik vond het eerst ook zielig om Pippa zo in haar nekvel te pakken, maar volgens de dierenarts is dat een effectieve manier om katten in het mandje te krijgen. Zij gaf aan dat katten bij het pakken in hun nekvel het idee hebben dat je de moederpoes bent en zich daaraan overgeven. Helaas doet Pippa niet aan zich laten overgeven, haha. Ik denk dat ik volgend jaar maar de dierenarts bij mij thuis laat komen. Dat scheelt vast heel wat stress en gedoe met reismandjes.

  3. Tineke 29 juni 2020 op 6:53 am - Beantwoord

    Arme pip en arme jij! Die ananas plant is wel heel erg leuk!

  4. Naomi 29 juni 2020 op 7:29 am - Beantwoord

    Och, die Pippa. Geen leuke avonturen voor jullie deze keer, maar gelukkig heeft mevrouw het je ook snel vergeven;). Om zo terug te komen op een lege werkplek lijkt me echt heel gek. Laten we hopen dat er toch nog een fijn, goed afscheid komt voor je. En ja, zo’n ongeluk op een plek waar je ook vaak komt (en zelfs op dat moment had kunnen zijn!) is heftig. Zet je even stil.
    Fijne nieuwe (werk)week!

  5. Shirley 29 juni 2020 op 7:56 am - Beantwoord

    Kan me voorstellen dat zo’n afscheid best emotioneel is. Gek om het zo leeg te zien. Mooi je nieuwe bananenplant! Ik heb een aantal kleine, die maken in goede tijden een blad per week. Als hij al zo groot is, zal het wellicht iets langzamer gaan, maar hij kan vast snel groeien.

    • Romy 2 juli 2020 op 11:28 pm - Beantwoord

      Wauw, dat gaat wel heel hard met jouw bananenplanten! Tof hoor! Mijn nieuwe blad is ook al in een paar dagen tijd uitgekomen, dus dat geeft hoop dat hij het goed gaat doen. Ben benieuwd!

  6. Audrey 29 juni 2020 op 8:33 am - Beantwoord

    Poe, dat lijkt me best eng als opeens je kat door de auto racet! Ik vind bananenplanten echt leuk. Die van jou lijkt me aardig hoog. Ik heb een lage volle, zeg maar. Ook heel blij mee!

  7. Nikita 29 juni 2020 op 8:36 am - Beantwoord

    Mooi inkiekje weer! Ik kan me voorstellen dat jij en Pippa die vaccinatie niet leuk vonden. Maar het is wel voor haar eigen gezondheid natuurlijk. Ik hoop dat als de Corona-crisis gaan liggen is, je netjes afscheid kan gaan nemen van je collega’s. Want dat is ook belangrijk natuurlijk.

    Mijn weekend was rustig, maar dat had een reden. Donderdag en vrijdag waren twee volle dagen. Donderdag was ik vrij, maar het was mijn verjaardag. Dus toen heb ik ‘s middags geluncht met mijn beste maat in de stad, wat heel lekker was want het was mijn favoriete restaurant. En heel lang geleden dat ik daar was geweest. In de namiddag heb ik zelf gekookt. En vrijdag had ik ‘s morgens de vroege shift, en ‘s avonds ben ik Pizza gaan eten met mijn beste vriendin en we hebben nog iets gedronken. Beide dagen waren zo gezellig en ik had dat echt nodig. Na al die drukke en stressvolle dagen tijdens het werken. En in het weekend ben ik zaterdag naar de bibliotheek geweest en zondag was een rustdag. Want ik moest wel bijkomen van al die drukke dagen. En vandaag is het gewoon weer werkdag, wat ook prima is.

    • Romy 2 juli 2020 op 11:34 pm - Beantwoord

      Wat heerlijk zeg, zo’n verjaardagslunch! Zeker omdat het in je favoriete restaurant was natuurlijk! Tegelijkertijd kan ik me goed voorstellen dat je na die drukke dagen wel een rustmomentje kon gebruiken. Wat fijn dat ook dat is gelukt en dat je daarbij heerlijk wat boeken kon lezen. Dat is natuurlijk dé manier om een fijn momentje voor jezelf te hebben 🙂

  8. Anouk 29 juni 2020 op 8:44 am - Beantwoord

    Wat een avontuur bij (of eigenlijk onderweg naar) de dierenarts zeg. Je maakt me wel heel nieuwsgierig naar je ikea aankoopjes zo, ben heel benieuwd naar het artikel erover.

  9. Lianne 29 juni 2020 op 8:45 am - Beantwoord

    Gek lijkt me dat, zo’n afscheid op je werkplek onder deze onder deze omstandigheden! Oh ja, onze katten moesten laatst ook voor hun vaccinatie, volgens mij hebben ze een trauma gekregen van het reismandje! Vooral Charlie wilde echt niet, die moesten we er echt in duwen, zo zielig! Gelukkig hoeft het maar een keer per jaar. Wat goed trouwens dat je video’s voor Stories hebt opgenomen. Ik doe het ook al een tijdje en ik vind het eigenlijk niet eens zo moeilijk! Goed bezig ben je 🙂

    • Romy 2 juli 2020 op 11:35 pm - Beantwoord

      Ah arme katten! Zo zielig altijd als ze weer naar de dierenarts moeten, ook al is het natuurlijk voor hun eigen bestwil.
      Ik kijk jouw video’s op Insta Stories ook steeds met veel plezier. Zo tof dat jij er ook toch mee bent begonnen en je doet het supergoed 🙂

  10. Hermien - KouweKleren 29 juni 2020 op 9:04 am - Beantwoord

    Ach, arme jij en arme Pippa. Snap dat je in de stress zat. Wij doen ook altijd een achttiendubbele check voor we met het reismandje de deur uit gaan, zoiets overkomt je een keer en daarna gaat het altijd goed. Wij wandelen altijd naar de dierenarts, maar ik moet er ook niet echt aan denken wat het loslaten van onze ultieme binnenkat op straat zou betekenen. Ik vond je filmpje ook leuk om te zien!

    • Romy 2 juli 2020 op 11:37 pm - Beantwoord

      Ik zat er toevallig ook aan te denken om misschien een volgende keer naar de dierenarts te wandelen. Het is 5 minuten lopen, dus op zich kan dat prima. Misschien scheelt dat al wat stress in vergelijking met autorijden. Gelukkig weet ik inmiddels wel hoe ik de klemmetjes op de reismand écht goed dicht kan krijgen. Dat is de volgende keer al een stressfactor minder 😉

  11. Ilona Wielinga 29 juni 2020 op 9:43 am - Beantwoord

    Wat een mooie avonturen. Behalve van Pip en jou, dat is wat minder. Gelukkig kan ze er nu weer een jaar tegenaan.
    Wij hebben het geluk dat onze hond dol is op autorijden (zolang hij maar naar buiten kan kijken) en de dierenarts helemaal prima vind. Hij was er alleen niet zo blij mee toen hij ingeslapen werd (voor een operatie) en daar achter moest blijven. Maar zelfs daarna ging hij de volgende keer zonder problemen mee.

    • Romy 2 juli 2020 op 11:38 pm - Beantwoord

      Wat heerlijk, zo’n rustige hond die zelfs de dierenartsbezoekjes wel kan tolereren. De kat van mijn schoonouders loopt zelf altijd gewillig zijn mandje in. Zo’n groot contrast met Pippa, haha.

  12. Anna 29 juni 2020 op 9:53 am - Beantwoord

    Wat een leuke foto’s! Wat sneu dat Pippa zo’n stress krijgt van het reismandje :(. Ik heb ooit eens gelezen dat het kan helpen om het mandje gewoon in je woonkamer (of waar dan ook) te laten staan als een soort accessoire, zodat de kat het mandje niet meer associeert met iets negatiefs en er aan went. Geen idee of dit echt kan helpen, maar het klonk best veelbelovend :p. Wat misschien ook kan helpen, is haar in een grote doek wikkelen (mits ze dit toelaat natuurlijk, dat verschilt echt per kat) en haar dan in het mandje zetten, zodat ze je niet kan krabben en ook niet kan tegenstribbelen. Gelukkig hoef je voorlopig niet weer terug naar de dierenarts.. :p

    • Romy 2 juli 2020 op 11:39 pm - Beantwoord

      Oeh, dat is wel een goede tip inderdaad! Net als de tip van de doek! Ik ga ze allebei zeker proberen volgend jaar. Alhoewel ik ook blij ben dat het volgende dierenartsbezoekje nog even op zich laat wachten. En Pippa zelf vast ook 😉

  13. johanna 29 juni 2020 op 9:56 am - Beantwoord

    Nu een volwassenkat mag je niet aan hun nekvel oppakken, die zijn veel te zwaar! Onze tip: ten eerste de reismand gewoon in de kamer laten staan, dan kan ze er aan wennen, en haar geur geven. Om haar erin te krijgen, duw je poes achterstevoren er in. (staart eerst), en dan gauw het deurtje dicht. Voor je dat sluit natuurlijk de laatste pootjes er weer in proppen. En als je je wilt beschermen tegen krabben etc, koop dan een paar goede tuinhandschoenen van leer. Zo doen wij dat!
    Maar bij ons gaat het ook niet altijd gladjes! De eerste keer bij onze hidige madame dacht mijn man dat met netjes toespreken voor elkaar te krijgen, nu na 1.5 uur patstelling, de afspraak naderde, heb ik madame gewoon opgepakt, met handschoenen, en erin gepropt. Niks communicatie!

    • Romy 4 juli 2020 op 9:05 am - Beantwoord

      Dank je voor de tip over het reismandje én de handschoenen! Die tips ga ik allebei eens proberen als het volgende dierenartsbezoekje op de planning staat. Overigens had ik de tip van in het nekvel pakken van de dierenarts gekregen. Zij gaf aan dat katten die manier van oppakken kennen van de moederpoes en zich er daardoor sneller aan overgeven. Helaas bij Pip dus niet zo’n succes.
      Haha, communicatie zal inderdaad bij veel eigenwijze poezen niet echt iets doen. Ik heb zo’n vermoeden dat Pippa daar ook niet heel gevoelig voor is 😉

  14. Meaghan 29 juni 2020 op 10:12 am - Beantwoord

    Hahaha ik moest er wel om lachen dat Pippa kopjes gaf aan de ananasplant. Blijkbaar is de plant helemaal goedgekeurd door haar! Wat fijn ook dat je even afscheid kon nemen van je oude werk op de uni. Dat lijkt mij inderdaad een emotioneel moment omdat je er zowel als werknemer en als student hebt rondgelopen. Echt een hoofdstuk dat je nu afsluit. Nu kun je het ook met een goed gevoel achter je laten denk ik. En haha dat van die kilometerteller ken ik. Ik vind getallen als 11.111 ofzo ook altijd heel bijzonder om te zien.
    Oh en super gaaf dat je eens een filmpje hebt opgenomen, ook al ligt het buiten je comfortzone. Echt heel leuk dat je zoiets probeert en toch die stap neemt om je nieuwe account te promoten!

    • Romy 4 juli 2020 op 9:06 am - Beantwoord

      Oeh ja, als ik ooit de 11.111 km met mijn auto bereik (duurt vast nog wel een tijdje, haha), dan ga ik ook zeker een foto maken. Gewoon zo leuk om dat soort ronde getallen te zien!

  15. bychristiana 29 juni 2020 op 10:34 am - Beantwoord

    Ach arme Pippa, wat zielig dat ze zo gestrest raakt van nieuwe situaties, het is dan ook zo moeilijk om ze gerust te stellen hè? Gelukkig is het weer achter de rug. Ik vind hortensia’s in de tuin ook zo mooi, toch heb ik ze niet gekozen voor in onze nieuwe tuin, omdat ze bij ons in de tuin steeds doodgaan, heel erg zonde.

    • Romy 4 juli 2020 op 9:07 am - Beantwoord

      Volgens mij zijn hortensia’s inderdaad best lastige planten. Volgens mijn moeder doen ze het vaak beter in de schaduw, maar je hebt natuurlijk niet altijd schaduw in de tuin. Ach, gelukkig zijn er genoeg andere leuke planten te vinden 🙂

  16. Irene 29 juni 2020 op 10:45 am - Beantwoord

    Leuk die planten! Bananenplanten vind ik super mooi maar die overleven het helaas nooit bij ons, al hebben we er nu wel een kleintje in de tuin staan die het toch vrij goed schijnt te doen.
    Wat kan helpen met Pippa is om het reismandje ergens te zetten, deurtje open, waar ze er aan kan snuffelen en er zelf in kan kruipen als ze er eens zin in heeft. Dat ze het dan niet meer associeert met horror maar gewoon, een extra plekje waar ze in kan gaan liggen. Weet niet of het helpt en of het bij een kat überhaupt zo werkt – bij een hond wel alleszins 😀

    • Irene 29 juni 2020 op 10:47 am - Beantwoord

      Haha ik lees nu de andere reacties en de reismandjestip komt een paar keer voorbij zo te zien :p

    • Romy 4 juli 2020 op 9:07 am - Beantwoord

      Thanks voor je fijne tip voor het reismandje! Ik denk inderdaad dat ik dat volgend jaar maar eens ga proberen. Hopelijk helpt dat haar al om niet acuut in de stress te schieten als ze het mandje alleen al ziet staan.

  17. Amy 29 juni 2020 op 12:44 pm - Beantwoord

    Haha, dat klinkt als een heel bijzonder avontuur: de kat die door je auto heen racet. Gelukkig is het goed afgelopen, maar die schrammen op je armen lijken me minder comfortabel. Ik had je Stories gezien, leuk!

  18. Heidi 29 juni 2020 op 3:57 pm - Beantwoord

    Wat fijne ananas boompje.
    En toch nog een fijne weekje gehad zo te zien.

  19. Tamara 29 juni 2020 op 4:38 pm - Beantwoord

    Aaah arme Pip! Ik kan mij nog de strijd van onze kat vroeger herinneren als ze in het mandje naar de dierenarts moest. Schreeuwde de hele boel bij elkaar en was weken van slag. Gelukkig is Pippa daarna wel snel bij gekomen, maar het zal een behoorlijk trauma geweest zijn (voor jullie beide).

  20. Sanne 29 juni 2020 op 7:18 pm - Beantwoord

    Wat vreemd om de VU zo compleet verlaten te zijn. Kan me voorstellen dat dat zo’n afscheid en end of an era nog een stukje dramatischer maakt. Mijn hond heeft gelukkig totaal geen probleem met naar de dierenarts gaan, ondanks dat ie er toch best vaak vervelende onderzoekjes etc. heeft laten doen, want hij vindt de dierenarts en alle werknemers heel interessant en leuk. Hier dus niet dat soort taferelen, thank god!

    • Romy 4 juli 2020 op 9:09 am - Beantwoord

      Wat heerlijk, zo’n hond die lekker relaxed naar de dierenarts gaat! De kat van mijn vriend schijnt ook uit zichzelf zijn reismandje in te lopen, omdat hij het allemaal wel interessant vindt. Daar kon ik me natuurlijk niets bij voorstellen, aangezien ik Pippa’s paniekerige acties gewend ben 😉

  21. Giovanna Jansen 29 juni 2020 op 7:58 pm - Beantwoord

    Leuk inkijkje, maar wat een avonturen! Vooral Pippa die in paniek door je auto rende, lijkt mij voor jullie beide een angstig moment geweest. Fijn dat je toch nog soort van afscheid hebt kunnen nemen van de VU, ook al was het er onrealistisch stil en verlaten. Wat gaaf je ananasplant! Een bananenplant staat bij mij op mijn planten-wishlist.

  22. Zo simpel is dan geluk 30 juni 2020 op 5:24 pm - Beantwoord

    Dat was wel een heel avontuur met Pippa! Gelukkig heeft ze haar vaccinaties nu gehad.
    Fijn dat je zo lekker aan het wandelen bent geweest!

Recente blogs

Juli 2019 | Tv-opnames, Antwerpen, Pippa's debuut & beugeladvies?

31 juli 2019|Persoonlijk|

Vandaag is het de laatste dag van juli. Hoe dan?! Van mij mag het nog wel even zomer blijven. Oké, zonder de extreme hittegolfdagen graag, maar verder geniet ik zeker van dit seizoen. De laatste dag van juli betekent ook dat mijn laatste vakantiedag er alweer op zit. Ik heb er twee fijne weken vakantie op zitten, beleefde een dagje Antwerpen, kreeg een tv-ploeg over de vloer (echt waar!) en genoot van een diner in een voor mijn doen nogal chic restaurant. Dat en meer lees je in mijn maandoverzicht in (iets meer dan) steekwoorden.

Column | When life gives you lemons, make… broccolisoep

25 september 2020|Persoonlijk, Positiviteit|

Je kent het wel: van die dagen dat de pech je om de oren vliegt. Je stoot je teen aan de stofzuiger, mist de bus op het nippertje en laat vervolgens ook nog eens je ovenschotel aanbranden. Laatst had ik dus zo'n dag. Zonder gekneusde tenen, gemiste bussen en verbrande maaltijden, maar wel met een flinke dosis pech. Letterlijk en figuurlijk. Maar die dag leerde me wel iets. Uiteindelijk is een pechdag alleen een pechdag zolang jij dat zo ziet. When life gives you lemons, make... broccolisoep. Yup, dat laatste zal ik je uitleggen.

Ga naar de bovenkant