Van interviewen en verhalen schrijven vanaf mijn kantoorzolder tot muren verven in mijn vlekkerige joggingbroek. Dat is zo’n beetje hoe mijn weken er nu voornamelijk uitzien. Hopelijk ben je mijn inkiekjes vol verbouwfoto’s nog niet zat, want ook de afgelopen weekenden klusten we er weer op los. Maar los van ons eigen kluswerk gebeurde er nog een hoop. Zo werd onze trap in een week tijd omgetoverd tot iets compleet anders, trakteerden Bart en ik elkaar dit jaar op wel heel bijzondere (vervroegde) Valentijnscadeaus, ontdekten we eindelijk of er een romance in zit tussen Pippa en de brutale buurkat en viel ik als een blok voor een flauwe woordgrap op een waszak. Spiek je mee in mijn afgelopen twee weken?

Twee weken geleden bracht ik weer vier dagen met Pippa (en al haar spullen) op zolder door. Best gezellig en we zijn het door de vele klusjes inmiddels wel gewend. Dat op zolder werken deed ik dit keer in mijn nieuwe lievelingsjasje in het lila (tweedehands, van de webshop Dubbel Goed) én met een vrolijke kat achter me, die in de zijkant van ons logeermatras nu haar nieuwe chillplek heeft gevonden. Waarom we hele dagen boven zaten te werken (of nou ja, ik zat te werken, Pip childe vooral)? Onze trappen werden die week aangepakt. Kijk maar…

We hadden twee standaard witte houten trappen. Op zich qua looks niet veel mis mee, behalve dat ze nogal wat deuken, butsen en afgebladderde verf hadden. Maar de belangrijkste reden dat we er iets mee wilden, was dat onze trappen énorm kraakten. Het was niet een gezellig kraakje zoals ik dat van vakantiehuisjes met authentieke houten trappen kende. Het klonk echt alsof iemand op teenslippers naar beneden kwam sprinten wanneer je gewoon op je sloffen naar beneden liep. Compleet beïnfluenced door de woonprogramma’s lieten we de trappen aanpakken door Upstairs. Niet gesponsord (mocht ik willen, gezien de hoge rekening achteraf 😉), maar we vonden het elke cent waard. De kraakjes zijn helemaal weg en de trap is nu een stuk mooier, warmer en onderhoudsvriendelijker.

Zijn er trouwens meer mensen die lichtelijk panisch zijn met gloednieuwe spullen of interieurdingen voor het eerst gebruiken? Wij zijn nog steeds übervoorzichtig met onze nieuwe keuken en op de nieuwe vloer til ik soms zelfs de stofzuiger op uit angst krassen te maken met de wieltjes. Maar het schijnt dat je dat na een paar maanden wel loslaat 😉

Met de trap was ik al net zo voorzichtig bij de eerste stapjes die ik erop zet. Toen de mannen van Upstairs aan het eind van de dag weggingen na dag 2, wist ik dankzij deze duidelijke waarschuwing gelukkig welke trede ik absoluut niet mocht gebruiken. Ik moest erom lachen dat ze zowel ‘a.u.b.’ als ‘s.v.p.’ hadden opgeschreven. Ze dachten vast: “Dan snapt ze het ook als ze alleen de Franse uitdrukking kent.”

Verder genoot ik van de eerste ontmoeting van Pippa met onze lichtelijk brutale buurkat. Even wat achtergrondinformatie: deze buurkat loopt bij alle huizen in de buurt naar binnen en lag tijdens onze verbouwing regelmatig ergens in ons huis te slapen. Nog steeds sneakt hij weleens naar binnen als bouwmensen de deur laten openstaan. Voor hem is het dan ook even wennen dat de deur niet meer standaard wagenwijd voor hem openstaat.

Nóg meer wennen was het ongetwijfeld toen bleek dat “zijn” huis nu gekaapt is door een ander poesje: Pippa. Toen de buurkat laatst miauwend voor het keukenraam stond, zoals hij wel vaker doet, zag Pip hem vanuit haar ooghoek en kwam ze direct toegesneld. Ik hielp haar een handje bij de ontmoeting door een stoel neer te zetten zodat ze eersterangs-uitzicht had. De buurkat zette het vervolgens op een miauwconcert waar de hele buurt van kon mee genieten, en Pip bleef eerst geïnteresseerd kijken maar haakte na een tijdje met een “Doei, aansteller!”-blik af.

Tot nu toe lijken de romances tussen Pip en de buurkat nog even uit te blijven dus. Maar wie weet draait de tikkeltje chagrijnige kater nog bij en kunnen ze dan alsnog iets liefdevoller kennismaken. Grappig detail: de kater heeft inmiddels een GPS-tracker om zijn nek, dus blijkbaar is hij wel vaker in huizen van vreemde mensen geweest (of het is gewoon een stiekeme spionkat) 😉

Bart verdiende de titel ‘beste vriend van het jaar’ toen hij spontaan deze vegan paaseitjes voor me meenam van de Albert Heijn. Yum! Pasen laat nog even op zich wachten, maar met paaseitjes kun je er wat mij betreft niet vroeg genoeg bij zijn.

En er gebeurde nog iets leuks in ons huis: na de traprenovatie kregen we een trapkast. Op de plek van de zandkleurige kast zat eerst een gat met heel veel loze ruimte. Nu kunnen we die plek perfect gebruiken om jassen op te hangen en schoenen op te bergen. De trapkast is van Mublio trouwens. Zij maken prachtige trapkasten op maat voor elke loze ruimte. Ik zal er binnenkort nog een apart artikel aan wijden, maar wij zijn in elk geval razend enthousiast. De hal oogt meteen veel rustiger én we hebben zo nooit meer last van rondslingerende schoenen of overvolle kapstokken in het zicht.

Verder was het een zeer geslaagde zaterdag, want ik maakte voor het eerst een vegan Mac ’n Cheese die door mijn eigen keuring heen kwam. Ik had al meerdere pogingen gedaan, maar die mislukten steeds compleet. Er was in de verste verte geen kaassmaak te bekennen. En de variant met bloemkool die in een Pinterest-recept heerlijk oogde op de foto’s werd bij mij een papperige derrie die meer weg had van een stamppot dan van een romige pastasaus.

Maar de aanhouder wint. Ik probeerde iets nieuws met sojaroom, mosterd, edelgistvlokken en uienpoeder. Ik was extra trots toen zelfs Bart – die heel kritisch is op alles wat naar nep-kaas neigt – ‘m goedkeurde.

Onze weekenden stonden in het teken van één voor één klusjes in huis afvinken. Het einde van de lijst komt nog niet bepaald in zicht, maar met elke klus komen we weer een stapje verder. Vorig weekend stortte ik me onder andere op onze mooie vintage kast inruimen. Ik kocht allerlei bakjes en mandjes, zodat we onze spullen geordend konden opbergen. Op dit soort momenten ben ik helemaal blij met de vele tips die ik van het programma ‘Je huis op orde heb geleerd’. Pip vond het hele gebeuren ook interessant en keek vanaf de onderste plank toe.

Verder kon ik als liefhebber van flauwe woordgrappen deze waszak van het merk Zusss niet laten liggen. Te flauw voor woorden, maar juist daardoor zo leuk. Het maakt wasjes draaien meteen een stuk vrolijker.

We besloten vorige week zaterdag voor het eerst sinds lange tijd weer eens uit lunchen te gaan. De afgelopen weken zijn we allebei vooral aan het werk en aan het klussen geweest, dus we snakten naar tijd samen zonder kluskleding. We streken neer bij Le Pain Quotidien in Amstelveen. Ik kreeg dit heerlijke broodje hummus. Overigens vond ik het achteraf wel een tikkie overpriced. Ik had een iets groter broodje verwacht en ging dus nog hongerig naar huis, en rekende alsnog voor dit broodje € 15,- af. Volgende keer gaan we toch maar naar een ander lunchtentje waar ze grotere porties voor minder geld serveren 😉

We wisten daarna wel heel goed te slagen bij Dille & Kamille. Sinds ik in een plaats woon waar een Dille & Kamille zit, is die winkel niet meer veilig voor mij. Ik heb er al heel veel accessoires voor de keuken gekocht en kan er gewoon niet vandaan komen zonder iets mee naar huis te nemen. Dit keer waren dat deze twee (letterlijk) fleurige theedoeken. Leuk om te zien en ook nog praktisch (aangezien we al een tijdje klaagden over een theedoekentekort).

De week van de traprenovatie was de laatste volle week dat we hele dagen boven moesten blijven vanwege klussers. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om voor mijn lunch weer eens soep te maken. Dat is voor mij altijd hét luxe-ding van thuiswerken: zelfgemaakte soep kunnen opwarmen. Het werd mijn lievelingssoep van dit moment: deze pompoen-pindasoep.

De week daarna kregen we de loodgieter over de vloer, want na 3 (!) maanden wachten waren onze radiatoren voor de bovenverdieping er eindelijk. Er was blijkbaar een hoop pech in het productieproces, maar eindelijk hebben we dus weer verwarming boven. Yes yes! Ik ga ze op twee kamers nog een kleurtje geven, maar dat ze hangen is al een enorme verademing op zich na een paar weken onszelf in dekens hullen.

Langzaamaan druppelen er nog meer dingen binnen voor ons huis. We hebben expres heel uitgebreid de tijd genomen om alle meubels bij elkaar te zoeken. Van eerdere interieurmiskopen heb ik geleerd dat je jezelf soms maar beter “sprokkeltijd” kunt gunnen dan te snel dingen te kopen om maar iets te hebben staan. Zo hebben we zeker 200 stoelen gezien (online en in het echt) voordat we definitief voor deze gingen. Het is deze stoel van het merk WOOOD. Hij zit heerlijk en heeft ook nog eens een vrolijk kleurtje. Er zijn ook andere kleuren van trouwens, mocht je (net als wij eerst) toevallig op fauteuil-jacht zijn.

De link naar de stoel is een affiliate link.

Nog meer nieuws: ik ontdekte via Bonus Vegan (echt een aanrader om te volgen als je regelmatig vega(n) eet en benieuwd bent naar nieuwe vegan producten of goede aanbiedingen) dat De Vegetarische Slager de Cordon Blij heeft uitgebracht. Van de naam alleen al werd ik vrolijk. En van de smaak werd ik al net zo blij. Hij is zó goed nagemaakt. Ik vond de ham verdacht veel naar ham smaken.

Sowieso vind ik het tof dat het vega(n) schap in veel supermarkten zich alsmaar uitbreidt en dat het allang niet meer zo lastig is om lekker vega(n) te eten als toen ik 17 jaar geleden vegetariër werd.

Verder verruilde Bart zijn tijdelijke verhuisdozen-met-een-plank-erop-bureau voor een nieuw bureau. Hij kocht op aanraden van collega’s een zit-stabureau en ik vind hem er zo mooi uitzien dat ik haast een beetje jaloers ben. Ik dacht dat zit-stabureaus altijd een witte plank met plastic onderstel zijn (wat ook heel mooi en stijlvol kan zijn!), maar deze is heel mooi van hout. Ook tof is dat we Barts kamer nu écht helemaal kunnen gaan inrichten. Dan is dat straks de eerste kamer in het huis die helemaal af is.

Verder had ik een leuke werkweek (vanaf mijn tijdelijke zolderwerkplekje) met veel toffe opdrachten. Ik interviewde een paar inspirerende mensen (onder andere voor SharePeople, 365 Dagen Succesvol en Universiteit Maastricht), tikte blogs voor opdrachtgevers over allerlei onderwerpen én ontving de nieuwe huisstijl voor mijn website RomyVeul.nl. Mijn site wordt véél kleurrijker dan hij nu is en wordt mede daardoor veel meer “mij”. Ik kan niet wachten totdat de nieuwe site (hopelijk over 1,5 maand) in de lucht is.

Een van de dingen in huis waar ik dus echt niets van snap, is lampen ophangen. In het oude huis heb ik dat na een paar pogingen (en na meerdere mensen om hulp gevraagd te hebben) zelfs aan een klusser van Werkspot uitbesteed. Maar nu woon ik samen met een man die lampen ophangen zelf kan. Ik bof! Het is wel een stuk meer werk dan het vaak lijkt, maar lamp voor lamp maken de peertjes in huis nu plaats voor mooie lampen.

De eerste lamp die een plekje kreeg, was deze schattige bloemlamp (deze van het merk Umage). Hij hangt in ons leeshoekje in de woonkamer. En alleen al deze lamp nodigt nog meer uit om daar regelmatig in de roze stoel neer te ploffen met een goed boek of een kopje thee.

Verder trakteerde Bart me op een misschien een tikkeltje verrassend maar wel heel leuk Valentijnscadeau. Ik ben een enorme fan van pindakaas en haal eens in de paar maanden een Too Good To Go-box bij De Pindakaaswinkel (de makerij van De Pindakaaswinkel zit vlak bij ons). Die vrijdag had ik alleen geen tijd om daarnaartoe te gaan en ik twijfelde of ik wel of niet een box zou bestellen. Bart grapte toen dat hij de box wel als vervroegd Valentijnscadeau voor me kon ophalen en betalen. Vond ik eigenlijk wel een tof idee, dus maakten we er een serieus plan van. We hebben weer een flinke pindakaasvoorraad voor de komende weken! En ja, bij ons gaat er echt één pot per week doorheen. Soms zelfs meer dan dat.

Overigens geef ik Bart ook een praktisch Valentijnscadeau terug. Zijn hoofdkussen is hard aan vervanging toe, dus ik grapte dat ik hem er wel één kon geven voor Valentijn. Ook dat vond hij een strak plan. Dus we zitten helemaal in de a-romantische maar wel handige cadeaus voor Valentijn dit jaar. Ach, mij maak je daar blijer mee dan met een hartjesbeertje of een heliumballon met zoetsappige tekst 😉

Zoek je zelf nog leuke Valentijnscadeaus? Ik maakte vorig jaar dit lijstje met originele Valentijnscadeaus.

Dit weekend knutselde ik eens een andere havermout dan anders in elkaar. We hadden nog veel peren in de fruitschaal liggen, dus maakte ik gekarameliseerde peer met ahornsiroop. Het smaakte erg goed bij havermoutpap met amandelen. Het recept (dat haast te simpel is om een recept te heten) zal ik binnenkort op de blog delen.

Daarnaast fotografeerde ik een vegan pasta bolognese die ik de laatste tijd vaker heb gemaakt. Op een of andere manier voelde ik me bespied vanonder de bank tijdens het fotograferen…

Ook dit weekend gingen we door met het afwerken van onze klussenlijst. Ik werd van dat vooruitzicht niet heel enthousiast, wél van het resultaat. Zeker bij grote klussen waar je al een tijdje tegen opziet, is het zó fijn als ze achter de rug zijn. Ik stortte me op het schilderen van Barts werkkamer. Die was al drie keer geschilderd, maar de aannemer moest een koofje openbreken na het schilderen én de stukadoor was daarna wat wild met stuk-spul aan het strooien geweest. Daarom moest deze muur twee keer opnieuw geverfd worden. Maar de kleur zit er weer op én er komt geen stukadoor meer. Dus hopelijk was dit de laatste keer deze muur verven voor de komende paar jaar.

Ondertussen werd er aangebeld voor iets leuks: een kattenmandje voor Pippa. Oké oké, Pippa zit bijna nooit in mandjes (kartonnen dozen of gewoon een stoel vindt ze nog altijd leuker), maar ik vond dit mandje zo leuk matchen met de rest van het interieur dat ik het kocht in de hoop dat Pippa dit mandje wél kan waarderen. Pip, mijn hoop is op jou gevestigd.

Een aankoop die wél direct in de smaak viel, was Pippa’s nieuwe krabpaal. Ik weet niet hoe ze het doet, maar Pip weet krabpalen altijd zó enthousiast te gebruiken dat ze na twee jaar compleet gesloopt zijn. We hadden zelfs al een keer nieuw sisaltouw om de vorige paal heen gedaan, maar ook dat mocht niet baten. Dus kochten we een nieuwe krabpaal die ook meteen als Pippa’s opstapje naar de vensterbank dient (ja, onze kat is een lui luxepaard wat dat betreft).

Verder kochten we via fonQ een bijzettafeltje voor bij de roze stoel. Ook dit was een lange zoektocht, maar uiteindelijk vonden we dit tafeltje van alle opties het mooist. Het is van het eigen merk van fonQ en heeft in het echt een subtiel roze/beige kleurtje. Hier zie ik mezelf wel heel vaak aan een kopje thee nippen. Alhoewel, ik geloof dat Bart ook al helemaal voor zich ziet hoe dit zijn vaste morning coffee-stek wordt.

We eindigden het weekend met een krappe autorit, omdat we met een joekel van een plant terugkwamen van het tuincentrum. Tja, dan moet je als bijrijder je plekje delen met de nieuwe groene aanwinst natuurlijk. Gelukkig was de plant het meer dan waard. Hij krijgt straks bij die roze stoel van net een mooi plekje. Oh, ik houd altijd zo van het moment dat je interieur “af” genoeg is om er planten aan toe te voegen.

En we stuitten bij Intratuin op een enorme kunstbloemenafdeling. Ik wist niet eens dat er zó veel soorten kunstbloemen zijn. Al die kleuren bij elkaar voelden als een compleet walhalla. Online had ik al allerlei prachtige zijdeboeketten gespot, maar die zijn vaak onwijs duur. Bij Intratuin waren we véél goedkoper uit en het beste van alles was dat een bloemist ons kon helpen om een boeket samen te stellen. We probeerden eerst zelf wat bloemen bij elkaar te schrapen, maar ontdekten al snel dat bloemschikken niet voor niets een vak apart is. De bloemist wist in 5 minuten een prachtig boeket samen te stellen in de kleuren die we zochten en schikte het ook nog mooi.

Dus vanaf nu is deze gele vaas nooit meer leeg en hebben we er altijd een mooi boeket bloemen in staan zonder dat we daarvoor steeds opnieuw echte bloemen hoeven te kopen. Wat een uitkomst! Ik vind de bloemen ook van supermooie kwaliteit. En waar je bij veel webshops al snel heel veel geld neertelt voor een kunstboeket, waren wij voor dit bosje € 60 kwijt. Dat zijn normaal de kosten voor 3 boeketten die na een week verwelken. Dus ik ben fan! Ik vind de bloemen zelfs zo mooi dat het gisteren lastig was om me op de tv ernaast te focussen 😉

Wat was jouw hoogtepunt van het weekend?