Als je iets een tijdje moet missen, ga je het nóg meer waarderen wanneer je het weer hebt. Dat kon ik opnieuw ervaren toen we deze week na twee maanden weer mét een kledingkast én met deuren in huis door het leven gaan. Wat een luxe! maar dat was niet het enige wat er deze twee weken speelde. Ik leerde ook een eetskill die me veel gênante situaties gaat besparen, waagde me voor het eerst in mijn leven aan een potje zeewier, verdiepte me in de wereld van de deurklinken en vergaderde op een wel héél mooi stukje Nederland. Spiek maar mee in dit zonnige Inkiekje.

Voor mij is het als vegan elke week de Week Zonder Vlees & Zuivel. Toch word ik extra blij als deze week zich aandient. Dat betekent héél veel vega(n) aanbiedingen. We sloegen dan ook flink in om van de goede deals bij AH te profiteren en scoorden een koelkast vol vleesvervangers (waaronder een paar van deze nieuwe vleesvervangers van Albert Heijn).

Extra leuk was dat Bart vrijwillig meedeed aan een vlees- en zuivelvrije week. Bart houdt nogal van met name gehakt, kip en kaas, dus we haalden veel speciale vegan dingen in huis om deze week alsnog draaglijk en zelfs heel lekker te maken. Tip van Bart: de boterhamworst van De Vegetarische Slager is góed, liet hij weten. (Ik ben zelf niet zo van de nepworst, maar hij als vleeseter vond dit een goed alternatief.)

Verder vertrokken we op een random dinsdagavond naar Karwei voor onze deurbenodigdheden-jacht. Die vrijdag kwam een deurenmonteur langs om een paar nieuwe deuren in huis te plaatsen. Dat betekende ook deurklinken uitzoeken. Pas toen ik op de deurklinkenafdeling rondliep, wist ik hoeveel soorten er wel niet zijn. Het is grappig dat je denkt “Ik wil gewoon een deurklink” voordat je een winkel in stapt en dan voor je het weet heel Google afzoekt om te bekijken wat anderen voor deurklinken hebben en opeens heel stellig bent in wat je wel en niet mooi vindt. Keuzestress alom!

Ik heb overigens ook nooit geweten dat die deurklinken en het deurbeslag dat erbij hoort zo prijzig zijn. We liepen € 250 lichter de Karwei uit, maar wél met een paar mooie klinken in handen.

De dag daarna zat ik de hele dag al positief zenuwachtig te werken. Soms verwacht je een pakketje waar je bij voorbaat zó blij van word dat je als een klein kind zo blij de voordeur in de gaten houdt. En dat ging dus niet om een supersonisch apparaat of een PlayStation 5 waar we jarenlang voor hebben gespaard. Nee, het ging om een paar kleine accessoires van Westwing. Ik was gewoon zó verliefd op deze schattige kopjes, vooral die met de tekst Hygge. Ik kon al een tijdje niet wachten om ons bijzetkastje in te richten en dankzij deze fleurige kopjes had ik eindelijk alles compleet om aan het stylen te slaan.

De kopjes zijn trouwens van Design Letters. Wij kochten ze dus bij Westwing, en ze zijn ook nog met allerlei andere teksten verkrijgbaar.

Daarnaast kocht ik een bord waar ik acuut verliefd op werd toen ik een avond lang door de Westwing-site scrolde. Voor mijn recepten ben ik altijd op zoek naar mooi servies, om van te eten én om foodfoto’s op te maken. Dit roze gestreepte bord is voor elk mogelijke doel helemaal iets voor mij. Het is dat de borden niet heel goedkoop zijn, maar anders zou ik hier zo ons hele servies van bij elkaar sprokkelen. Het bord is van het merk Anna + Nina, wat sowieso een lekker vrolijk interieurmerk is.

Voor sommige mensen is zeewier een ware delicatesse. Maar ik vind alles wat ook maar naar zeewier- of vissmaak neigt niet te pruimen. Maar sinds kort waag ik me er toch aan, in elk geval aan één schepje per dag. Ik kreeg de tip dat veel Nederlanders tegenwoordig te weinig jodium binnenkrijgen, onder andere omdat veel mensen minder brood eten dan vroeger. Met onder andere een schepje zeewier kun je dat voorkomen. Daarom eet ik sindsdien – met een ietwat vertrokken gezicht, want lekker vind ik het niet – een schepje van dit zeewier per dag. Nu ben ik benieuwd: wie van jullie zou dit vrijwillig over zijn eten strooien?

Ik maakte voor het eerst een badkamerspiegelfoto (want wauw, we hebben gewoon een badkamer, een echte mét een tweede toilet erin). Maar dat deed ik niet om onze badkamer te showen of om je oog te laten vallen op de toiletrol die heel erg niet-Insta-proof op de achtergrond staat te stralen. Nee, ik maakte deze foto omdat ik mijn groene blazer met bloemen herontdekte. Waar een verhuizing al niet goed voor is! Ik was dit jasje een klein beetje vergeten, maar heb het sinds de verhuizing alweer vaak aan gehad. Shoppen in je eigen kledingkast blijft één van de leukste (en goedkoopste!) manieren van kleding kopen.

Dat jasje trok ik aan naar een (letterlijke) heidag van een tekstbureau waar ik voor werk. We hielden een brainstorm over de ultieme checklist voor goede teksten. En dat vond plaats op een prachtige locatie: een mooi gebouw midden op de Hilversumse hei. Zo’n mooie vergaderplek als deze heb ik niet eerder gevonden.

Terwijl ik op de hei mijn hoofd brak over leuke tekstvragen, was Bart thuis met de deurenmonteur. We hebben in totaal twee maanden zonder tussendeur beneden geleefd, dus je snapt vast dat we erg uitkeken naar zijn bezoek. Ook boven kregen we nieuwe deuren. Hier zaten eerst basic witte deuren die bijna allemaal niet meer goed sloten. Wij lieten ze vervangen door deuren met panelen erop. Ze staan nu nog in de grondverf, dus de overloop wordt ooit nog een minder wit geheel dan het nu is. Maar jeetje, wat ben ik blij! Het is zo’n ander gezicht met deze deuren én het is een verademing om weer een kamerdeur beneden te hebben na vele maanden zonder.

Verder braken we ons hoofd over een volgend dilemma: raamdecoratie beneden. Er hangt nu nog niets voor onze ramen, waardoor we vooral aan de voorkant van het huis lekker te kijk zitten. Ik vraag me al af of de buren me inmiddels zien als “die vrouw die ’s avonds vaak aan het barretje op haar laptop zit”. Máár dat is binnenkort verleden tijd, want we krijgen mooie jaloezieën in de keuken. Aan de achterkant van het huis komen gordijnen in een bruinachtige tint. Dus we zijn binnenkort overal voorzien van mooie bekleding voor het raam.

We bestelden alle raamdecoratie bij Veneta en zijn heel goed geholpen door hen. Ik was de afgelopen jaren doodgegooid met reclame van dit merk en ben bij fanatiek met marketing strooiende merken soms licht sceptisch of een bedrijf wel echt zo goed is als het overal en nergens beweert. Maar tot nu toe zijn we positief verrast. De gordijnen zijn een stuk goedkoper dan in veel winkels (maar wel kwalitatief goed). Verder vonden we het ideaal dat de Veneta-meneer aan huis kwam. Wij hebben een ingewikkelderaamsituatie in de keuken, dus het was fijn dat iemand kon meekijken.

Die zaterdag was ons huis één grote rotzooi, maar met een goed doel voor ogen. Terwijl ik opruimde en schoonmaakte, stortte Bart zich op een nieuw lampenproject. Ik heb inmiddels wel geleerd dat lampen ophangen vaak niet zo simpel is als het lijkt. Gelukkig is Bart er een stuk handiger in dan ik. Na twee uur priegelen met stroomkabels en een boor hing onze mooie terra cotta lamp aan het plafond. Ik ben er zó blij mee. Eindelijk is onze zithoek écht af.

Hier zie je het eindresultaat. De kleur van de lamp stemden we af op de muurkleur naast de tv. Ik ben superblij dat we uiteindelijk voor een opvallende en fleurige lamp zijn gegaan nadat we ook al veel meer basic lampen hadden bekeken. Wij kozen voor deze lamp van It’s about Romi (what’s in a name?). Ik vind hem zo mooi staan in dit hoekje en ben ook verliefd op het “slingerende” snoer boven de lamp. Mocht je meer van onze zithoek willen zien, spiek dan even in mijn artikel over onze (vind ik) gezellige zithoek.

Zaterdagen staan bij mij vaak in het teken van kook- en bakexperimenten. Ik vind het heerlijk om me na een week computerwerk uit te sloven in de keuken en op die manier creatief en actief bezig te zijn. Ontspannen word ik – als stuiterende creatieve duizenddingendoener – ook van. ook fijn! Dit keer fabriceerde ik worteltaart-havermout. En ja, dat is net zo lekker als het klinkt. Het recept deel ik binnenkort op de blog.

Waar ik ook intens van geniet op weekendochtenden is mijn vroege-ochtend-routine Ik word meestal uit mezelf lekker vroeg wakker, heb om half negen al mijn ontbijt achter de kiezen en schrijf dan aan ons barretje een blogartikel of bewerk wat foto’s. Meestal met goed gezelschap van Pippa naast me. Aangezien onze held op sokken niet zo’n springer is, schuif ik altijd speciaal voor haar een eettafelstoel aan naast de barkruk. Dan kan ze alsnog gezellig bij mij zitten zonder dat ze haar tere kattenpootjes aan een sprong hoeft te wagen. Meer mensen met licht verwende katten?

Die zondag gingen we gezellig naar de verjaardag van Barts zus. Maar vóór die tijd hadden we nog een project dat we wilden afronden: de PAX-kast. Of nou ja, ik zeg “we”, maar eigenlijk heeft Bart bijna al het bouwwerk gedaan. Ik ben zelf totaal onhandig met IKEA-handleidingen, zeker voor zo’n reusachtig kastgeval. Gelukkig ben ik dan weer goed met de schilderkwast en opruimklussen, waardoor ik ondertussen andere dingen kon doen. Máár dankzij Barts fanatieke PAX-werk staat onze kast dus gewoon. En wauw, wat is het mooi! Na twee maanden outfits samenstellen volgens het principe ‘Draag wat bovenin de verhuisdoos voor het grijpen ligt’, heb ik weer een overzichtelijke kledingkast om mijn outfits met meer zorg uit te zoeken.

Daarnaast trakteerde ik onze grote planten op een mini-podium. Van Ilse van Interior Twin leerde ik dat planten niet zo best gaan op vloerverwarming en dat je daarom het beste een verhoging onder je vloerplanten kunt zetten. Dus zocht ik het hele internet af op zoek naar een paar plantenkrukjes. Uiteindelijk scoorde ik twee van deze schattige krukjes bij PLNTS.com. Wij blij, onze planten blij.

Nu ik toch in een plantenwebshop zat, kon ik het niet laten om ons huis op extra groen te trakteren. Ik vind planten altijd zo’n gezellige toevoeging aan een woning. Toen ik deze “Happy Harry”-potjes (zo heten ze echt!) tegenkwam, wist ik direct dat dít was wat ons keukenplankje kon gebruiken. Als je hier niet vrolijk van wordt!

Met die paar plantenpotjes erbij kon ik meteen ons hoekje in de woonkamer verder afstylen. Ik ben nog niet 100% tevreden, maar we komen ergens. Waar ik sowieso zielsgelukkig mee ben, is met het prachtige schilderij van oma in dit hoekje. Mijn lieve oma overleed bijna twee jaar geleden en maakte altijd de mooiste kunstwerken. Bij het leeghalen van haar huis koos ik dit schilderij uit, omdat ik het altijd al prachtig vond toen het nog in het huis van opa en oma hing te schitteren. De cirkel voelt rond nu het hier een plek heeft. Zo is oma, ondanks dat ze ons nieuwe stekkie nooit heeft gezien, er toch nog een beetje bij.

Vorige week wandelde ik weer eens langs het Vondelpark voor een afspraak in Amsterdam. Afspraken in De Pijp, Oud Zuid en het centrum van onze hoofdstad vind ik nooit een straf. Dit zijn een paar van mijn lievelingsstukjes van ons hele land. Wat voel ik me een geluksvogel dat ik door onze verhuizing een stuk dichter bij dit alles woon. Zonnige dagen waarbij je uitkijkt op verliefde stelletjes in het mooiste park van Amsterdam met her en der al de eerste bloesem aan de bomen – heel veel beter wordt het niet.

Of nou ja, het werd tóch beter. Op weg naar mijn afspraak liep ik langs een patisserie waarbij ik vanuit mijn ooghoek “vegan, glutenvrij en suikervrij” op de etalageruit zag staan. Daar móest ik op de terugweg binnen spieken. Ik eet vegan en Bart eet glutenvrij, dus dit tentje schreeuwde onze naam voor een take-away. Ik nam deze drie taartjes mee naar huis en ze bleken alle drie een schot in de roos. De taartjes zijn van Vanilla & Rose en daar hadden ze naast deze drie taartjes nog veel meer verleidelijks achter glas staan. Zeker een tip om eens langs te gaan!

De taartjes waren trouwens wel aan de prijs: rond de € 4,- per stuk. Dus ik zou er niet voor al je verjaardagsvisite taartjes halen. Maar om in klein gezelschap van taart te genieten, is dit wel een patisserie om te onthouden!

Het leek wel pakketjesweek. Ik schaamde me lichtelijk voor het aantal dagen dat de pakketbezorger voor de deur stopte. Meestal was het voor huisaankopen, maar dit keer was het een pakketje van Sostrene Grene met servies om eten te fotograferen. En specifiek met één bordje waar ik extreem verliefd op was geworden: dit confetti-bordje in mijn lievelingskleur. Ik zou het haast voor de sier aan de muur hangen (maar nee, dat doe ik Bart niet aan; soms houd zelfs ik met mijn roze-hysterie me in).

Oh ja, ik ging een uitdaging aan waar ik tamelijk trots op was. Toen ik vorig jaar bij de Vegan Sushi Bar met Laurie lichtelijk beschaamd moest vragen “of ze ook gewoon bestek hadden”, sprak ik met haar af dat ik uiterlijk in mei dit jaar met stokjes kan eten. Het oefenen was er alleen een klein beetje bij ingeschoten, dus ik voelde de druk om mijn skills eindelijk op te krikken. Wat was ik trots op mezelf toen ik bij broerlief deze hele portie noedels zonder mes en vork en mét stokjes at. Ik dacht nog dat ik daar met mijn motorische onhandigheid nooit iets van zou bakken, maar dankzij een paar tips & tricks van hem ging het me beter af dan gedacht.

Ik moet nog even onder de knie krijgen hoe je je noedels niet af en toe salto’s van je bord laat maken. Maar als ik dat eenmaal doorheb, kan ik hopelijk over een paar maanden bij de Vegan Sushi Bar aanschuiven zonder die ene gênante vraag om bestek.

Verder begon ik in dit prachtige boek van Eva Jinek. Ik heb een enorme voorliefde voor inspirerende verhalen en kan daar altijd veel moed en positiviteit uit halen. Dit is dan ook echt een boek voor mij. En het boek is zo mooi vormgegeven dat het naast prachtig leesvoer ook dienst doet als sfeervol nachtkastje-accessoire.

Afgelopen weekend nam ik eindelijk de tijd om mijn deel van de PAX-kast volledig in te richten. Mijn jurken op kleur gesorteerd aan het rek hangen was een taak waar ik al maanden naar uitkeek. Nu was hét moment daar. Wat word ik gelukkig als ik naar deze stang vol jurken in allerlei kleuren én met heel veel bloemen kijk. En het leuke is dat ongeveer 85% van wat je aan de hangertje ziet hangen, tweedehands gescoord is. Het blijft geweldig hoeveel moois je pre-loved kunt opduiken.

Zaterdag sprak ik af met Melissa om gezellig samen te lunchen. En dan eens niet in een lunchtentje, maar gewoon bij haar thuis. We zijn allebei dol op koken, bakken en (vooral!) op eten. Dus we bakten allebei iets lekkers en haalden heel veel smeersels in huis om een lekkere lunch mee in elkaar te flansen. Ik bakte deze amandelcake met frambozen. Het was een eerste-keer-probeersel, maar kwam gelukkig helemaal door de keuring heen.

Na een gezellige middag voltooide ik het allerlaatste PAX-kast-project: de sieradenla inrichten. Oh boy, dit zijn toch wel echt de allerleukste klussen van een huis inrichten. Ik kan nu elke ochtend zielsgelukkig deze la openschuiven om mijn favoriete kleurrijke oorbellen uit het vakje te vissen. Ik kan mijn geluk niet op! Dit sorteersysteem komt ook gewoon van IKEA trouwens. Ziet er tamelijk luxe uit, maar is een superbudgetproof ding.

Gisteren genoot ik voor de zoveelste keer van onze plantenbak vol bloemen. Het was een geniaal idee van Bart om een tijdje geleden tussen het dorre gras in onze plantenbak een paar bloembollen te planten. Kijk nou wat een fleurigheid! En de dag werd nog fleuriger: een vriendin en haar vriend kwamen gezellig langs om ons huis te bekijken én om haar verjaardag nog te vieren. Dat betekende: wandelen in de zon, taart eten, uren kletsen en daarna nogal moe maar voldaan van een heel sociaal weekend dit blogartikel typen. Klaar voor een nieuwe werkweek én voor nog meer zonnestralen.

Wat was jouw hoogtepunt van dit weekend?