Heb jij ook weleens van die maanden waarin je complete familie en vriendenkring jarig lijken te zijn? Voor ons zijn maart en april van die maanden. Onze weekenden zaten dan ook goed vol met een hoop gezelligheid. Maar er was ook tijd om lieve familie ons nieuwe huis te showen en daarbij verrast te worden met een wel heel bruikbaar cadeau. We sloegen ook onze slag bij Lidl voor een apparaat dat ik al heel lang wilde, maar waar Bart nog niet zo van overtuigd was (nu wel dus!). We bewonderden de meest magische bloesemplek die ik ken en we vinkten klusdingen af van de klus-to-do-list, waaronder de meest mooie lamp op de wc laten schitteren. Ik neem je mee!

Twee weken geleden kwamen een vriendin en haar vriend gezellig langs om ons nieuwe huis te bewonderen. En alsof hun gezelschap nog niet genoeg was, kregen we ook nog een IKEA-cadeaukaart én deze vrolijke Blond Amsterdam-boodschappentas cadeau. Zo wordt boodschappen doen nóg leuker.

Die nacht schrokken we wakker van een hoop kabaal beneden. Het bleek een “eerste keer in het nieuwe huis” te zijn waar we niet per se op zaten te wachten: het eerste ding dat Pippa van tafel heeft laten kukelen door ermee te “spelen” (Pippa zelf noemt het liever “de werking van de zwaartekracht testen”). We hebben het vaasje in Londen gekocht, dus een vervanger zit er helaas niet in. Een betere kattenopvoeding hopelijk wel.

Verder had ik twee heerlijke werkweken. Nog altijd vanaf mijn tijdelijke zolder-thuiskantoor én in goed gezelschap van onze viervoeter. De afgelopen twee werkweken waren na een drukke werkperiode iets minder druk. En het grappige is dat ik als zzp’er dan nog steeds standaard een korte vlaag van paniek voel: “Oh nee, als het maar niet rustig blijft. Wat als het werk volledig opdroogt?”. Maar standaard krijg ik dan ook diezelfde week nog opeens heel veel leuke nieuwe opdrachten. Zo ook deze week.

Ik probeer mezelf dan ook maar toe te spreken dat het áltijd goed komt. Er is altijd werk en het freelance leven is nu eenmaal geen week hetzelfde. Rustige dagen of weken zijn juist fijn om de drukkere weken af te wisselen. Deze week heb ik het dan weer juist knetterdruk, dus de rustige week hiervoor was achteraf heel welkom.

Verder kwam er een plant binnen van PLNTS.com. We hadden daar laatst een plant besteld, maar die kwam half geknakt aan. Als tegemoetkoming mochten we een nieuwe plant uitkiezen. Ik koos voor Barts favoriet: een monstera-look-a-like waarvan ik de officiële naam ben vergeten. Overigens blijkt na twee weken al dat dit een plant is die in no-time de kamer omtovert tot een urban jungle, want in 14 dagen heeft hij er al twee nieuwe joekels van bladeren bij gekregen. Ach, groei maar fijn door, plant. Ik vind een beetje oerwoud in huis wel wat hebben.

Die vrijdag ging ik met Joyce winkelen in de Haarlemmerstraat in Amsterdam. Ik ben vrij goed bekend in onze hoofdstad, maar dit stukje van Amsterdam kende ik nog totaal niet. En dat blijkt zonde, want deze straat vlak achter Centraal Station barst van de vintage boetiekjes. Ik slaagde heel goed bij een kilo-sale en scoorde dit bloemerige bordeauxrode jasje voor maar € 15,-.

Die zaterdag dook ik de keuken in voor een taartexperiment. Ik wilde al heel lang eens een tarte tatin maken en deed een poging daartoe met nectarines bovenop (eigenlijk onderop dus). De taart was bijzonder goed gelukt. Ik was helemaal trots op mezelf. Het voordeel van een gezonde taart bakken in het weekend: je hebt de hele week iets om van te snoepen.

Verder bestelde ik voor het eerst in mijn leven boodschappen bij Crisp. Op YouTube en Instagram hoorde ik veel mensen mega-enthousiast over deze online supermarkt praten, en ik was heel benieuwd of het echt de hype waard is. Het antwoord op die vraag bewaar ik tot een aparte review-blog. Maar ik stond in ieder geval te popelen op de zaterdagochtend dat de boodschappen zouden aankomen. Een doos vol lekkere dingen is nooit weg (inclusief een fles roze douchegel, die ik stiekem vooral had gekocht omdat ik de fles zo leuk vind en die wil hergebruiken).

Eén ding kan ik al wel verklappen: er zat één product bij dat niet te pruimen was. Bart verklaarde me al voor gek dat ik dit product überhaupt kocht. En ik geef toe: choco-pastinaakpasta klinkt niet als het meest aantrekkelijke ooit. Toch had ik goede hoop: met cacaopoeder kun je alles lekker maken en vies vind ik pastinaak ook niet. Met “Het is vast een soort chocopasta”, probeerde ik Bart nog te overtuigen.

Ik zette zelf als eerste mijn mes in het goedje, maar mijn gezicht vertrok direct bij hap 1. Gadverdarrie. Dit is pure pastinaak op brood. Het ziet er misschien uit als chocopasta, maar ik proef niet eens in de verste verte een klein beetje cacao. Wat een smerig spul! Ik kan me oprecht niet voorstellen dat er ook maar iemand is die dit vrijwillig op brood smeert, behalve misschien de über-pastinaakfans. Maar ja, dan zou ik gewoon pure pastinaak op je brood doen en niet dit prijzige choco-pastinaakgoedje zonder chocosmaak.

Gelukkig at ik daarna iets wat wél heel goed te pruimen was. Bart en ik gingen naar de Amsterdamse Pijp: mijn lievelingsstukje van Amsterdam en misschien zelfs wel mijn favoriete stukje Nederland. We gingen er in eerste instantie naartoe om voor Bart glutenvrije croissants te halen bij zijn favoriete eettentje: Crafts & Pastry. Maar helaas waren meer mensen op dat idee gekomen en stond er daarom een rij van hier tot Tokio. Dus gingen we maar andere plekken in de Negen Straatjes verkennen. Zo belandden we voor de lunch bij het zaakje Coffee & Coconuts. De inrichting doet denken aan een hippietentje op Ibiza. Geheel in stijl ploften wij neer op een “bean bag” (een hip woord voor “zitzak”) aan een tafel op de vloer. Het eten (deze goed gevulde smoothie bowl) was er verrukkelijk.

We gingen uiteindelijk met lege handen naar huis vanuit Amsterdam, maar hadden wel een leuke middag achter de rug. Omdat we de afgelopen maanden vooral heel veel weekenden hebben besteed aan klussen, verhuizen en alles daaromheen, hebben we ons voorgenomen om vaker in het weekend leuke dingen te doen. Ook al is de klustakenlijst nog lang niet ten einde. Een huis is toch nooit af, en het is ook gewoon fijn om soms zonder klus- of schoonmaakoutfit weekend te vieren. Dat houdt ook de klusenergie op peil, dus het leek ons een win-win.

Verder kokkerelde ik een gnocchi-maaltijd in lentestijl in elkaar. Ik vond lange tijd gnocchi echt niet lekker en vooral veel te vullend. Maar sinds ik heb ontdekt dat je ze ook gewoon kunt bakken, ben ik deze Italiaanse deegbolletjes juist enorm gaan waarderen. Je kunt ze heel lekker krokant maken, en dat smaakt heerlijk in combinatie met een romig sausje. Hier zie je gnocchi met een goddelijke pestosaus. Dit lente-recept komt binnenkort online op de blog.

Zondag hadden we een gezellig feestje van familieleden én deden Bart en ik een belangrijke en langgekoesterde aankoop. Bart had altijd een frituur om zijn frietjes in klaar te maken, maar ik was geen groot fan. Er komt zo’n intense lucht van dat ding af en dat leek me in combinatie met onze inbouw-afzuiging (dus geen afzuigkap boven het fornuis) al helemaal niet ideaal. Ik had Bart al heel vaak geprobeerd over te halen om tóch voor een airfryer te gaan, omdat je daar ook groenten, aardappels, snacks en zelfs baksels en broodjes heel lekker in kunt klaarmaken. Toen een vriendin laatst razend enthousiast vertelde over haar airfryer én we precies in die week een aanbieding bij Lidl zagen van deze Philips-airfryer, was ook Bart om. We scoorden de airfryer door de goede deal voor maar € 70,-.

Ik ben helemaal in mijn nopjes. En Bart? Die heeft het ding ook helemaal goedgekeurd en had niets te klagen over zijn airfryer-frietjes. Ik ben ondertussen al in de airfryer-recepten gedoken en kan niet wachten om met deze grote vriend lekkere dingen te maken. En de frituur? Die mag nu officieel het huis uit.

Verder maakten we heel veel lente-wandelingen. In de winter heb ik soms wat moeite om mezelf na een werkdag ook nog tot een wandeling aan te zetten. In het grauwe landschap en met de donkerte om je heen vind ik het gewoon niet razend aantrekkelijk om doelloos rond te lopen (ook al zet ik me er vaak wel toe aan, omdat ik weet dat het wel gezond voor je is). Maar hoe anders is dat nu! Nu de bloesems en magnolia’s bloeien, sta ik juist te popelen om na werktijd of tijdens de lunchpauze de deur uit te gaan. Dat we in een nieuwe buurt wonen, maakt het nóg leuker. In onze vorige wijk wist ik inmiddels uit mijn hoofd waar de mooiste bloesems te vinden waren. Hier kan ik alle bloesems en magnolia’s opnieuw ontdekken.

Verder kregen we pakketpost binnen met iets héél leuks. We zochten nog een klein extra schoenenkastje en laat stuitte ik spontaan op het merk Splinder Design. Dit merk heeft allerlei handige oplossingen voor in de hal, zoals mooie kapstokken en schoenenkasten. Wij vielen allebei voor dit schattige kastje. In elke la past precies één paar schoenen en de kleur matcht heel mooi met onze halkleuren. Helemaal blij met dit ding! Extra blij was ik met het feit dat het kastje in één stuk werd geleverd, terwijl ik me al mentaal had voorbereid op een flinke bouwpuzzel.

Verder maakten Bart en ik een uitstapje naar Amstelveen Stadshart, het grote winkelcentrum in onze stad. We kochten voor mijn oom en tante, die 30 jaar samen zijn, een pakketje bij Rituals met doucheschuim voor hem én voor haar. Eenmaal in Rituals kon ik het niet laten om deze nieuwe geur te proberen. En jeetje, wat is die lekker! Ik ben best kritisch met geurtjes en koop dan ook bijna nooit parfum, omdat ik al verknocht ben aan de drie geurtjes die ik standaard gebruik. Maar deze vond ik zo lekker dat ik er een body mist-spray van meenam. Het is volgens mij een limited edition-lijn. Mocht je de kans hebben om aan deze geur te snuffelen, doe dat zeker!

Verder genoot ik deze week van veel luxe lunches. Niet in chique lunchrooms, maar gewoon aan mijn thuisbureau. Van mijn broertje kreeg ik een paar heerlijke pestobroodjes mee die hij zelf had gemaakt. Joeri is op dit moment een kookboek aan het maken, dat over een tijdje wordt uitgegeven door een uitgeverij. Zó gaaf! En ik ben die bofkont-zus die regelmatig dingen mag voorproeven. Dit broodje was alvast helemaal goedgekeurd. Daarnaast at ik een stukje van mijn eigen tarte tatin met nectarine. Ik bak regelmatig taarten zonder suiker, zodat je ook prima taart als lunch kunt eten. Ik heb weleens slechtere catering op kantoren aangetroffen 😉

Met mijn kleine uitkijkkat! Pippa heeft twee lievelingsplekjes in ons huis: de stapel verhuisdozen voor het zolderraam en de stapel dozen voor het raam in mijn werkkamer. Ik stel me regelmatig voor dat onze buren continu uitkijken op twee kattenoortjes en een paar doordringende groene kattenogen die boven het raam uittorenen.

Wat trouwens wel handig is, is dat Pippa mijn extra bel is. Ze houdt de straat altijd nauwlettend in de gaten en gaat direct opstaan zodra er een pakketbezorgbus voor onze deur staat. Daardoor kan ik zelfs al voordat de bezorger aanbelt een sprintje naar beneden trekken.

Verder stortte ik me op de inrichting van nog meer hoekjes huis. Een van de leukste dingen aan een huis inrichten vind ik schuiven met de kleinste details. Bart kijkt me altijd lachend aan als ik weer eens allerlei vazen uit de kast heb getrokken om een half uur mijn hoofd te breken over hoe ik één klein nisje inricht. Maar zoals dit nisje bij ons keukenblad er nu uitziet, ben ik aardig tevreden. Vooral de roze vaas met vilten bloemen vind ik geweldig. Die vaas kochten we laatst bij fonQ (van het merk Zuiver) en het is sowieso mijn lievelingsvaas ooit. Gelukkig is hij ook nog loodzwaar, dus de kans is klein dat Pippa deze ooit in tien stukjes uit elkaar laat vallen.

Ook heel gelukkig ben ik met onze kledingkast die nu 100% af is. Bart heeft nu ook de deurgreepjes erop gemonteerd en ik kan er niet over uit hoe blij ik ben met het eindresultaat. Trouwens, is het herkenbaar voor anderen dat de klusjes die je inschat als “zo gepiept” soms véél langer duren dan je denkt? Wij dachten bijvoorbeeld dat handgreepjes monteren wel in een uur gepiept is. Maar dat is nogal een precisiewerk zonder voorgeboorde gaten en was een hele middag werk.

Afgelopen donderdag gingen Bart en ik samen naar het theater. Deels in het kader van “meer leuke niet-klus-dingen doen samen”, deels om ons 4,5-jarig jubileum te vieren. Eind augustus zijn we alweer 5 jaar samen. Onvoorstelbaar aan de ene kant dat we alweer zo lang bij elkaar zijn, en aan de andere kant ook onvoorstelbaar dat er een tijd was waarin we elkaar nog niet kenden.

Anyway, voordat ik in zoetsappig gezwets verval waar je vast niet op zit te wachten, we gingen naar de voorstelling van Marcel van Roosmalen en Eva Hoeke over wonen in een klein dorp (de voorstelling heet ‘Zandweg 17, Wormer’). Vooraf hadden we niet al te beste recensies over de theatershow gelezen, maar wij vonden ‘m zelf tamelijk hilarisch en hebben ons goed vermaakt. Je moet een beetje tegen vooroordelen en flauwe grappen kunnen. Maar als je dat wel kunt waarderen, is het zeker een aanrader van een voorstelling.

Zaterdagochtend stond in het teken van iets heel leuks: op kraambezoek gaan bij een vriendin. Zij heeft een tijdje geleden haar tweede kindje verwelkomd: een heel lief en schattig meisje met de mooiste grote blauwe kijkers. Bart en ik namen twee cadeautjes mee: een badponcho met konijnenoortjes voor de kersverse dame en een houten tractor voor haar grote broer. Trouwens, lang leve de webshops met gratis inpakservice! Wij bestelden deze twee cadeautjes bij Studio Bambacht (een geweldige kinderwebshop waar ik ook blogs en teksten voor schrijf). Ik ben voor een creatieveling bijzonder slecht in inpakken en ben altijd blij als anderen dat met meer precisiewerk voor mij kunnen doen.

Verder bakte ik brownies van onder andere dadels en pindakaas. Gisteren kwamen mijn opa en oma en oom en tante langs om voor het eerst ons huis te bewonderen. Ik wilde heniets lekkers en speciaals voorschotelen, maar natuurlijk wilde ik de dag ervoor alvast uitproberen of het recept daadwerkelijk zo lekker uitpakte als ik hoopte. En yes, dat deed het! Dus kon ik ze met een gerust hart serveren aan de familie (en heb ik nu nog 3 brownies over om deze week van te smullen, wát een straf!).

Om alle vrolijkheid en leuke dingen in perspectief te zetten: sommige dingen gingen iets minder lekker. Ik heb sowieso last van prikkelbare-darm-syndroom, maar de afgelopen twee weken waren mijn buikklachten nogal extreem. Een glas water viel al zwaar op de maag, mijn buik was de hele dag opgeblazen alsof ik net een zevengangendiner op had (terwijl ik op de gemiddelde dag uiteraard luchtiger lunch dan dat) en ik zat regelmatig met mijn handen in het haar. Ik ben nu in overleg met een diëtist aan het kijken of psyllium-vezels verschil maken. Op zulke momenten ben ik trouwens wel echt heel blij dat ik thuis werk en daardoor makkelijk met een kruik en plaid over mijn buik kan werken. Op kantoor je gezicht in de plooi houden tijdens een langdradige vergadering en in een strakke blazer moeten zitten, lijkt me met dit soort klachten echt geen pretje.

Verder bouwde Bart zijn kast van Tylko in elkaar. Ik heb er ook één in het roze voor mijn werkkamer, maar die wacht nog even in de dozen totdat mijn bureau helemaal klaar is. Barts kast staat alvast in de basis. Er komen nog deurtjes voor sommige vakken en uiteraard moeten we de kunstige stickers nog weghalen. Maar ik vind het nu al zo’n toffe kast. Een ideaal ding om boeken en andere spullen in kwijt te kunnen én persoonlijke spullen in uit te stallen.

Ons weekend zat aardig vol, want na de kraamvisite gingen we ’s avonds ook nog naar een verjaardag aan de andere kant van het land. Het was in een prachtig boshuis in Elspeet, midden op de Veluwe. Niet alleen was er leuk gezelschap, maar ook werden we getrakteerd op verrukkelijk eten. Er was catering aanwezig en ik was enorm verrast door alle vegan opties. Kijk nou hoeveel lekkers ik kon pakken! Extra leuk vond ik dat bijna alle opties sowieso vegetarisch waren. Een leuke manier om verjaardagsgasten te stimuleren om vaker voor vega(n) te kiezen 🙂 Ik heb de naam van de cateraar genoteerd voor als wij ooit een feestje hebben 😉

De zondag begon in een feestelijke jurk. Er stond iets heel leuks op de planning: bezoek van opa en oma en mijn oom en tante. Mijn oma is altijd zo heerlijk enthousiast over alle stappen die ik zet, dus ik kon niet wachten om haar (en mijn lieve opa, oom en tante natuurlijk) ons huis te laten zien. Máár deze foto deel ik niet alleen om mijn jurk te laten zien. Extra bijzonder is dat dit de eerste spiegelfoto is in onze nieuwe spiegel. Al jarenlang ben ik helemaal weg van deze IKEA-spiegel. In onze oude kleine slaapkamer was er alleen nergens plek voor zo’n grote spiegel. In onze huidige slaapkamer past hij wel heel goed. Ik ben er zó blij mee. Eindelijk een fijne passpiegel, en sowieso eindelijk dé IKEA-spiegel die jaren geleden al mijn hart stal.

Ken je deze roze stoel nog uit ons oude huis? Dat was één van de eerste huisaankopen die ik destijds deed. Meestal hecht ik niet zo aan spullen, maar deze stoel heeft wel veel waarde voor mij. Niet alleen omdat ik roze fluweel nog net zo mooi vind als toen. Nee, vooral omdat hij me eraan doet denken hoe ik destijds in mijn eentje door een woonboulevard liep en me aan de ene kant gespannen (jeetje, mijn eerste huis alleen – hoe zal dat zijn?) voelde, maar aan de andere kant ook heel stoer (wauw, ik ga dit gewoon in mijn uppie doen!). De stoel herinnert me er nog altijd aan dat ik ook in mijn eentje meer kan dan ik soms besef, zeker als het erop aankomt.

En die bijzondere en lekker roze stoel heeft nu eindelijk een mooi plekje gekregen in ons nieuwe huis. Hij staat in het hoekje van de slaapkamer. Er komen nog een lamp en teddy-kussen bij, zodat we er straks een fijne zitplek van kunnen maken.

Terwijl ik zondagochtend het huis van beneden tot boven en weer terug schrobde en boende, stortte Bart zich op deze puzzel die onze toiletlamp heet. Je moest er nog een boel zelf aan knutselen voordat hij aan het plafond kon hangen, maar Bart is van ons tweeën degene met het ruimtelijk inzicht die dit soort dingen heel goed kan. En kijk nou, is het geen mooi ding?! Het blijft leuk om te zien hoe ons huis lamp voor lamp steeds minder peertjes en steeds meer mooie lampen krijgt.

Het is trouwens deze lamp van het merk Umage. Wij bestelden de kleinste variant ervan. *affiliate link

Het bezoek van mijn opa, oma, oom en tante was onwijs gezellig. Er volgden heel veel oh’s en ah’s en lieve reacties. En we stonden ook met grote ogen te kijken toen mijn familie met een veel te groot cadeaupakket uit de auto stapte. Ze hadden een compleet tuinpakket voor ons samengesteld, omdat we als kersverse eigenaren van een eigen tuin nog totaal geen tuingereedschap in huis hadden. Zo lief en leuk! Hier kunnen we zeker mee aan de bak om onze tuin om te toveren tot iets groeners dan het nu is. De tuinlampjes staan zelfs al. Superleuk hoe die ons olijfboompje ’s nachts in de spotlights zetten!

Als afsluiter van het weekend fietsten Bart en ik naar het Bloesempark in Amstelveen. In dit park kom ik al zeker 8 jaar lang ieder jaar heel trouw. Het is er sprookjesachtig mooi in de bloesemperiode. Hoewel het weer allesbehalve sprookjesachtig mooi was, was het fijn om tussen de roze natuurpracht door te wandelen. En het voelde extra bijzonder dat het park waar ik 8 jaar lang altijd met de auto naartoe ging nu op fietsafstand ligt. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar ik ben zo zielsgelukkig met de plek waar we wonen en moet soms zelfs een traantje wegpinken als ik enkel en alleen naar huis fiets. Ik weet niet wat het is en ik weet niet waarom het zo is, maar ik voel me hier gewoon heel erg thuis. Samen met Bart en met Pip uiteraard, in ons fijne stekkie. Nog niet helemaal af, maar wel nu al heel fijn.

Wat was jouw lievelingsding van het afgelopen weekend?