De afgelopen weken was ik in de ban van nieuwe hobby’s proberen. Met name in fotograferen en foto’s bewerken ging veel tijd zitten sinds ik een nieuw programma heb ontdekt. Maar dat was niet het enige wat ik deed. Ik ging ook bepakt met grof geschut en met mijn laarzen de modder in voor een wel heel leuk zondagochtendavontuur. Daarnaast trakteerde ik mezelf na een kruikongeluk eindelijk op de geliefde Stoov die ik al zo lang wilde (in een roze kleur!), planden Bart en ik een uitstapje naar Rotterdam, kregen we er de allermooiste kunst voor aan de muur bij en werd ik door officiële post herinnerd aan een belangrijk 10-jarig jubileum. Kijk je mee?

Laten we beginnen met een spotlight voor de spotlight in mijn werkkamer: deze vrolijke bloemenlamp. Die hangt sinds twee weken en fleurt mijn werkkamer meteen letterlijk op. Het is een van mijn favoriete lampen in ons huis. In de woonkamer hebben we ook een mini-bloem hangen, maar deze bloemenparade vind ik nóg leuker. De lamp is echt een vrolijkmaker als ik tijdens een werkdag een blik naar boven werp!

Nog een nieuwe aanwinst voor mijn werkkamer is dit verlengsnoer. Ik had nooit verwacht nog eens een verlengsnoer-aankoop op mijn blog te showen, maar gezien de roze kleur vond ik hem een blogplek meer dan waard. Op Instagram zag ik eens dat het merk Avolt stijlvolle verlengsnoeren maakt in allerlei kleuren en vormen. Weer eens wat anders dan de standaard witte IKEA-stekkerdozen die we verder overal hebben liggen. En niet onbelangrijk: het snoer matcht met de muur in mijn werkkamer. It’s all in the details en dit detail vond ik de aankoop zeker waard.

Maar mijn meest favoriete “ding” op de werkkamer is uiteraard onze kleine Pip. Deze opbergdozen met papier staan hier tijdelijk totdat de zolder af is, maar mevrouw Pippa heeft ze benoemd tot haar nieuwe slaapplek. Wie vertelt haar dat het kattenmandje daarnaast eigenlijk voor precies dat doel was gekocht…? Nu gebruikt ze het als opstapje om op de blijkbaar heerlijk slapende opbergdozen te klimmen.

EkoPlaza is voor mij wat een snoepwinkel is voor een zoetekauw-kind. Ik word er altijd blij van om nieuwe producten en merken te ontdekken die nog nergens anders liggen. En ik werd dit keer extra blij van het bezoekje omdat ik vanwege mijn prikkelbare darmen een paar weken geen tarwe eten. Daar hebben ze bij Ekoplaza een stuk meer goede opties voor dan in de supermarkt. Zo gebruik ik nu speltnoedels (die gewoon smaken als volkoren-noedels!) en werden Bart en ik allebei erg blij van gele-linzen-lasagne. Veel glutenvrije lasagnebladen zijn gemaakt van maïsmeel, maar daar slaat mijn suikerspiegel nogal van op hol. Dus dit is een top-alternatief. Dat vraagt om een goede ovenschaal vol lasagne deze week.

Zaterdag deed ik iets héél leuks: ik kreeg een workshop fotobewerking met Adobe Lightroom. Snappen hoe dat programma werkt stond al drie jaar op mijn bucketlist. Dit jaar maakte ik er zelfs één van mijn zakelijke doelen voor 2024 van om met Adobe LightRoom te experimenteren en er zo beter in te worden. Dat doel kan ik hierbij afvinken!

Een fotograaf uit mijn woonplaats bood workshops aan over dit programma en maakte me er in twee uur compleet wegwijs in. Zo fijn! En omdat meters maken de beste manier is om er handiger mee te worden, heb ik de afgelopen week maar meteen al mijn nieuw gemaakte foto’s direct met Lightroom bewerkt. Ik ben zó enthousiast over alle opties. Links zie je bijvoorbeeld hoe deze pannenkoeken straight from the camera op de foto stonden; rechts zie je de bewerkte versie van de foto. Aan dit programma ga ik zeker voor foodfoto’s zo veel plezier aan beleven.

Zondag stond iets op het programma waar ik al weken naar uitkeek: we mochten ons schilderij ophalen bij Bonny van Studio Aya Aya. Omdat het schilderij een bijzondere betekenis voor ons heeft en de belangrijkste/grootste muurdecoratie in ons huis wordt, konden we allebei niet wachten om het in handen te hebben. We plakten er meteen een mini-dagje Rotterdam aan vast. Er bleek precies die dag een marathon te zijn in Rotterdam, dus de Koopgoot, kubuswoningen, een paar heerlijke eettentjes in de stad en andere trekpleisters sloegen we over. Maar een wandeling door Delfshaven was ook erg leuk.

Dit is dus het prachtige schilderij. De inspiratie was een ansichtkaart die ik ooit kocht en die voor mij symbool staat voor de quote “The only way is up”. Bonny gaf haar compleet eigen draai aan het schilderij en deelde ook aan Pippa en een roodborstje een plek uit in de compositie. En dat alles ook nog in precies de schitterende kleuren die zo mooi in ons huis passen! Het hele verhaal achter het schilderij (en de foto’s van hoe het schilderij hangt in ons huis) bewaar ik voor een volgende blog. Maar geweldig blij met het schilderij zijn we zeker.

Een dag struinen door Rotterdam Centrum zat er dus even niet in, maar we zochten wel een eettentje met lekker eten uit. Al googelend kwamen we spontaan uit bij Happy Food & Health in Rotterdam. Niet alleen zag het interieur er geweldig leuk kleurrijk en botanisch uit. Ook het eten smaakte heel goed. Bij dit restaurantje is de hele menukaart vegan en glutenvrij. Ze serveren er onder andere deze verrukkelijke pancakes met pindakaas (dat klinkt als een combinatie die onmogelijk niet lekker kan zijn, en dat was het gelukkig ook zeker niet!).

Bart ging voor zijn grote favoriet: friet (met een vegan hamburger). Ik vind het altijd helemaal leuk als ik Bart enthousiast krijg om toch een vegan restaurant te proberen. Meestal is hij eerst even sceptisch als hij hoort dat er geen saté en hamburgers op de kaart staan. Maar zoals ook bij dit restaurant, was hij meteen om toen hij ontdekte hoe goed de plantaardige burger wel niet smaakte. Dus: ook namens mijn niet vegetarische geliefde is dit tentje een aanrader.

Verder fotografeerde ik erop los het hele weekend. Na mijn Lightroom-ontdekking schoot ik nog veel meer foto’s en heb ik vele uren bewerkend doorgebracht. Zo maakte ik ook foto’s van deze Wisselwaar-potten voor een Instagram-samenwerking. Productfotografie vind ik altijd onwijs leuk om te doen. En dit was ook nog eens een nogal gelukkigmakende samenwerking. We kregen al deze potten met heerlijke pure producten, zoals walnoten, kikkererwten, havermout en cashewnoten. Dat komt wel op!

Verder leefde ik me uit op een bakidee dat spontaan in mijn hoofd was ontstaan: een upside down cake met banaan. Zoals bij iedereen lukken ook mijn baksels lang niet altijd de eerste keer. Op de foto hierboven zie je de goed gelukte versie met heerlijke plakjes gekarameliseerde banaan. Voor de eerste versie van dit baksel gebruikte ik zó veel karamelsaus dat de taart instortte, de bovenkant zompig werd en het geheel er niet uitzag. De smaak was wel goed trouwens, dus die cake verdween alsnog in onze magen. Maar (uit)deelwaardig was-ie niet. Maar de versie hierboven gelukkig wel.

Bakken is wat dat betreft dé hobby die laat zien dat je nooit meteen moet opgeven. Soms moet je een baksel wel 3 of 4 keer maken voordat het smakelijk en goed gelukt uit de oven rolt. Maar dat is ook oké. Als het dan uiteindelijk goed gaat, is het alleen maar des te leuker.

Ik heb een haat-liefdeverhouding met “onze” Albert Heijn. Ik ben heel gelukkig dát we een Albert Heijn op loopafstand hebben en dat ze veel producten wel hebben. Maar het lijkt wel een vloek te zijn dat onze Albert Heijn steeds precies de producten uit het assortiment haalt die wij graag kopen. Eerst was al mijn miso-pasta niet meer te krijgen, later werd de amandelmelk uit het assortiment gehaald (ik vraag me nog steeds af waarom er wel erwtenmelk is en geen amandelmelk; best een gekke keuze, toch?) en nu is ook nog mijn groene thee met sinaasappel-papaja geschrapt uit het theeschap. Oftewel: eens in de paar weken gaan we naar een groter filiaal om daar eens flink in te slaan. Ik kan er weer een week of vier tegenaan met mijn theevoorraad!

Maandagochtend stond er een leuke huisklus op de planning: onze benedendeur werd gefixt. Eindelijk! We hadden een glazen deur van Karwei gekocht met witte buitenranden, maar moesten er nog latjes op bevestigen en de deur laten verven. Maandag was het zover! De schilder kwam langs om de deur een subtiel roze/crème tintje te geven, zodat hij mooi blendt met de rest van de muur. Verder waren we helemaal trots op ons eigen creatieve idee met de latjes op de deur. Oorspronkelijk was het plan om de 4 latjes keurig met gelijke tussenpozen horizontaal te bevestigen op de deur. Maar op het moment suprème bedacht ik dat we ook een latje verticaal konden opplakken. Dat leidde tot dit resultaat. Zo is onze deur net even anders dan anders.

Verder had ik een héééél leuk gesprek over iets rondom werk. Ik werd verrast door een mailtje met een vraag of ik een bepaald type opdracht zie zitten, en toevallig is dat iets waar ik al jaren van droomde. Het was zelfs een kleine-meisjes-droom om dit nog eens te doen. Je begrijpt: ik moest hard mijn best doen om in het gesprek een soort-van-bloedserieuze pokerface op te zetten en niet happy dancend voor de webcam te staan tijdens de meeting. Maar jeetje, wat is dit leuk! We moeten nog wat dingen officieel regelen. Maar als de opdracht ook op papier doorgaat, kan ik er hopelijk snel meer over vertellen.

Verder had ik een niet zo handig kruikongeluk: de kruik ging plotseling lek toen ik hem op mijn buik wilde leggen en ik had nog mazzel dat het gloeiend hete water de andere kant van de kamer op spoot en niet op mijn buik kwam. Omdat ik vanwege mijn buikpijn dagelijks een kruik gebruik, besloot ik het nadeel (kapotte kruik) maar om te draaien naar een voordeel. Na een jaar twijfelen trakteerde ik mezelf tochr op een Stoov-warmtekussen. Ik had er al zo veel over gelezen, maar vond het best een smak geld en vroeg me af of ik dit ding wel echt zou gebruiken. Ja dus! Een paar dagen later was het ding al mijn beste vriend!

Wat het er nog leuker op maakt, is dat zo’n Stoov-kussen het ook best goed doet in je interieur. Ik koos bijvoorbeeld voor de velvet roze variant en die matcht perfect met mijn werkkamer en met onze woonkamer. Ik zal trouwens nog eens een aparte review wijden aan het Stoov-kussen. Juist omdat ik zelf zo benieuwd was of zo’n kussen het flinke prijskaartje waard is, deel ik graag mijn ervaringen.

Iets wat je niet afziet aan de vrolijke foto’s hierboven, is dat afgelopen week helaas niet één en al blijheid was. Ik heb al langere tijd prikkelbare-darm-syndroom, maar afgelopen week wilde mijn buik écht niet meewerken. Toen de dokter luisterde, hoorde hij mijn darmen nauwelijks nog geluid maken. Ik voelde me heel beroerd en zelfs een glas water was al zwaar op de maag. Het eindigde uiteindelijk in een uitstapje naar de huisartsenpost (met gelukkig de geruststelling dat het geen blindedarmontsteking was!) en een heel pakket aan dingen die ik moet slikken om mijn buik weer op gang te krijgen.

Gelukkig gaat het een paar dagen later alweer een stuk beter. Maar het was best even schrikken en liet me ook extra inzien dat ik beter op mijn gezondheid moet letten. Ik ben altijd iemand die pas naar de huisarts gaat als de situatie al flink uit de hand gelopen is. Maar ik heb door dit gebeuren wel geleerd dat ik volgende keer eerder aan de lijn moet hangen.

We bleven nog even in de ziekenboeg, want ook Pippa moest even later langs de dierenarts. Arm meisje! We vermoedden dat haar buik verstopt zat, maar het leek volgens de dierenarts meer op een blaasontsteking. Gelukkig lijkt het medicijn al na één dag te werken en is Pippa alweer meer haar energieke zelf. Morgen even langs de dierenarts voor een check en dan hopen dat het goed zit!

Daarnaast werd ik herinnerd aan een bijzondere mijlpaal: ik heb mijn rijbewijs over een paar maanden alweer 10 jaar. Jeempie! Ik herinner het me nog als de dag van gisteren dat ik na 80 lessen en 4 rijexamens eindelijk de verlossende woorden te horen kreeg van de examinator: “Ik mag je feliciteren. Je bent geslaagd!”. Ik vond rijlessen verschrikkelijk, werd heel onzeker van mijn instructeur en voelde me altijd een complete stumperd in de lesauto als ik weer eens dingen fout deed. Al die keren zakken maakten het er niet beter op. Dat moment dat ik mijn roze papiertje mocht ophalen, was dan ook sowieso één van de momenten in mijn leven waarop mijn “Yeah!”-stemming het hoogst was. Leuk om daar nu door deze brief weer eens bij stil te staan!

Voor dat nieuwe rijbewijs moest ik ook nieuwe pasfoto’s laten maken. Brr, ik vind dat altijd vreselijk! Ik vind pasfoto’s van mezelf echt nooit mooi en ook dit keer vond ik het allesbehalve een pareltje. Bart zei dat hij me niet eens herkende en dat mijn gezichtsvorm wel breed gerekt lijkt op de foto. Geen idee wat er is gebeurd. Maar RDW was happy met de foto en hij hoeft verder geen prominent plekje op Facebook te krijgen, dus we doen het er maar mee. Trouwens, zijn er überhaupt mensen die weleens een leuke pasfoto hebben laten maken? Of is zo’n foto met alle richtlijnen gewoon gedoemd om er chagrijnig en oncharmant uit te komen?

Na een lange maar leuke werkdag zocht ik afleiding in de vorm van een fijne wandeling door “ons” park. Eén van de redenen waarom we zo graag hier wilden wonen, is dat er heel veel parken in de stad te vinden zijn. Zelfs op loopafstand vind je al de mooiste plekken. Ik werd zowaar getrakteerd op de meest prachtige zonsondergang ooit, die mooi weerspiegelde in de sloot.

Ik besloot meteen van de gelegenheid gebruik te maken om een foto te schieten voor een fotowedstrijd in Amstelveen. Het thema is natuur en ik vond het een mooi contrast om een gehaaste auto vast te leggen in de rustgevende natuur. De foto is inmiddels ingestuurd (om in de running te zijn voor een Canon-camera – wát een prijs!). Fingers crossed! Alhoewel meedoen in dit geval al het leukste is. Ik houd van dit soort creatieve uitdagingen die je dwingen om een out of the box-foto te maken.

Verder kwam de aannemer langs om onze keuken van een vensterbankje te voorzien. Daardoor kijken we eindelijk niet meer tegen een gipsbodem aan. Superfijn! De luxaflex komen deze week en daarna is de keuken eindelijk echt helemaal af. Nu nog leuke plantjes verzamelen om in of voor de vensterbank te zetten!

Zaterdag gingen we op bezoek bij mijn oma voor haar verjaardag. Maar ik besloot ook thuis al iets feestelijks voor mezelf en Bart klaar te maken om te eten. Feestjes kun je niet vaak genoeg vieren! Ik had al de hele week trek in van die fluffy pannenkoekjes, waarschijnlijk geïnspireerd door mijn bord vol pancakes in Rotterdam. Ik was apetrots toen de pannenkoeken daadwerkelijk fluffy uit de pan kwamen. De truc bleek een combinatie van bakpoeder en appelazijn. Het resultaat was zó lekker, zeker met hééél veel ahornsiroop erbij. Het recept zal ik binnenkort eens delen. Mijn eigen zoektocht naar fluffy pancakes duurde een hele tijd, dus wie weet kan ik jou met dit recept ook van je zoektocht naar fluffy-heid in vegan pannenkoeken af helpen 🙂

Zondagochtend was ik al vroeg wakker voor een leuk uitstapje. Degene bij wie ik een workshop Lightroom volgde, biedt ook een workshop vogels fotograferen aan. Dat leek me wel wat om mezelf eens op creatief vlak en qua fotografie uit te dagen. Ik fotografeer namelijk buiten niet veel meer dan bloemen en mooie landschappen. Het is niet dat ik nog niet genoeg hobby’s heb (ik heb zo veel hobby’s dat ik altijd te weinig tijd heb om ze állemaal te kunnen oppakken). Maar voor nieuwe dingen proberen en extra hobby’s maak ik graag ruimte.

Voor dit tripje moest ik wel speciaal grof geschut huren bij Kamera Express: een tele-lens. Zo’n ding ziet er op tv altijd heel gaaf en handig uit. Maar jeetje, ik had me er nogal op verkeken hoeveel gewicht je in je hand meezeult. Met je hand een lens van 2 kilo stabiel proberen te houden, bleek nogal een uitdaging. Ik kwam er daardoor ook achter dat ik zelf niet zo snel voor zo’n groot exemplaar zou gaan. Of ik moet eerst nog wat krachttraining in de sportschool doen om mijn tilkracht te vergroten 😉

Mijn doel met de workshop was vooral om een leuke ochtend te hebben en nieuwe dingen te leren, niet om meteen perfecte foto’s te maken. Maar met deze foto was ik toch wel heel erg blij. Er zaten ook héééél veel onscherpe foto’s tussen mijn vogelserie, maar dat schijnt erbij te horen. Ik was dolgelukkig toen ik een paar scherpe exemplaren tegenkwam, gooide ze in Lightroom en was best een beetje trots op mijn eerste vogelserie. De lens is nu overigens terug naar de camerawinkel, dus voorlopig komen er niet nog meer vogelreeksen aan. Maar het was sowieso een tof uitstapje, dat me ook weer heeft geïnspireerd om vaker met mijn camera de natuur in te trekken.

Wat was de laatste workshop/training die jij hebt gevolgd?