Ken je van die maanden waarin je na twee weken al denkt “Jeetje, is dat allemaal in twee weken gebeurd?!”? Nou, zulke weken hadden wij afgelopen twee weken. Het waren vooral weken vol leuks. Uiteraard stond de grote vrijmarkt al wekenlang op de planning. Maar ook gaf ik me op voor een sportieve uitdaging waarvan ik nooit had verwacht er eens aan mee te doen. Verder gooiden we de kofferbak vol planten voor een nieuw huis- of nee tuin-project, ging onze keuken op de foto, vond ik simpele vegan balletjes die verrassend verrukkelijk bleken, en daagde ik mezelf in de keuken uit met een olie waar ik nog steeds geen raad mee weet. Spiek je mee in mijn Inkiekje?

De week begon met sportieve plannen. Op dinsdag 23 april zat ik klaar voor de inschrijving voor de Dam-tot-Dam-loop in september. Ik hardloop al heel wat jaren, maar heb nooit zo de drang gevoeld om marathons te lopen of überhaupt iets wedstrijdachtigs te gaan doen. Ik doe het hardlopen vooral om op conditie te blijven en mijn hoofd leeg te maken. Maar toen ik ontdekte dat er van de Dam-tot-Dam-loop een “by night”-editie bestaat van 8 kilometer, dacht ik “Let’s go!”. Ik ren standaard al rondjes van 5 kilometer, dus dat kleine schepje erbovenop moet vast lukken. En hoe dat afliep met het inschrijven? Het lukte. A.k.a. er is geen weg meer terug: ik sta aan de startlijn eind september.

En er stond die dag meer spannends op de planning. Na 4 raamdecoratie-loze hebben we eindelijk gordijnen en jaloezieën op de benedenverdieping. Precies op tijd voor het zonnige weer! Dag open en bloot zitten, welkom terug privacy (en verkoeling in de zomer)! We bestelden zowel de gordijnen als de jaloezieën bij Veneta. Ik ben de afgelopen jaren doodgegooid met hun online advertenties, maar had er nog nooit iets besteld. Maar ik kan het bedrijf zeker aanraden. Hun producten zijn heel betaalbaar (goedkoper dan wat we bij een gordijnenwinkel betaalden) en alsnog van mooie kwaliteit. Ook vond ik het ideaal dat de medewerkers thuis kwamen om mee te kijken wat bij ons passend is.

Achter hebben we beigekleurige gordijnen met een geel tintje. Heel blij mee! Ze laten wel wat licht door, maar zijn precies verduisterend genoeg en geven wat meer warmte aan de kamer.

In de keuken namen we na lang wikken en wegen jaloezieën met houtlook. Onze raamsituatie was niet de makkelijkste, omdat we een heel groot raam in de keuken hebben. Omdat we ook pal voor het raam staan te wassen, zijn vouwgordijnen niet ideaal. En door de mini-luxaflex in ons oude huis had ik een complete aversie gekregen voor jaloezieën (vanwege hun stof-aantrekkingskracht). Toch gingen we uiteindelijk overstag. We kozen voor lekker grote jaloezieën van kunststof. Dat scheelt schoonmaakwerk en ziet er wat stoerder uit. Heel blij met de uiteindelijke keuze én blij dat we daardoor minder te kijk zitten in onze keuken.

Je vraagt je vast af: “Jij bent toch niet de doelgroep van Plus Magazine?”. Klopt, daar ben ik nog een paar jaar te jong voor. Maar deze stapel tijdschriften ligt met een reden op mijn bureau: ik mag als freelancer een artikel schrijven voor de papieren editie van Plus Magazine en dat vind ik me een partij leuk. Een artikel voor een tijdschrift schrijven stond al héél lang op mijn zakelijke doelenlijstje. Wat zeg ik? Het is zelfs een kleine-meisjes-droom. Heel bijzonder dat die nu uitkomt! Ergens eind dit jaar komt het magazine met een artikel met mijn naam erbij (*knijp me!*) uit. As we speak ben ik het aan het schrijven 🙂

Als ik door Amsterdam wandel, voel ik me altijd weer een beetje student. Ik heb in mijn studententijd vele kilometers gelopen van de metrohalte naar de campus, naar afspraken in de stad, naar de UvA waar ik mijn minor volgde, naar onderzoeksinstituten en bibliotheken… Nog altijd staat wandelen door Amsterdam voor mij voor vrijheid, want “vrij” was hoe ik me voelde als student. Vrij om eigen keuzes te maken, vrij om je toekomst uit te stippelen, vrij om doelloos door de stad te banjeren… Mede daarom kom ik nog altijd zo graag bij de grachten. Maar waarom ik deze foto eigenlijk plaatste: kijk al die fietsen! Ook dát is Amsterdam: de fietsparkeerplekken liggen niet voor het oprapen.

Die donderdag zetten we wat laatste puntjes op de ‘i’ in onze woonkamer en keuken. Ons huis afstylen vind ik een van de leukste dingen om te doen. Overigens is ‘afstylen’ in mijn geval vooral een chique term voor ‘alles eindeloos heen en weer schuiven totdat je tevreden bent’. Waar ik direct tevreden over was, waren deze bloesemachtige kunstbloemen in een oranje vaas. Ik bestelde de bloemen bij Blushing en ze waren “iets” groter (lees: 2x zo groot) dan ik had ingeschat, maar eigenlijk kwam dat heel goed uit. Ze maken onze keuken helemaal af en doorbreken de kale muur meteen. Zoveel vrolijkheid op het aanrecht!

Daarnaast gaf Bart ons schilderij een plek boven de eettafel. Wat voelt het opeens af nu! Zijn er trouwens meer mensen met “boorangst”? Zeker omdat onze muren allemaal vers gestukt zijn, vind ik het reuze-spannend om gaten in de muur te boren (of beter gezegd: om Bart dat te laten doen). Maar goed, nergens voor nodig natuurlijk! Het schilderij hangt kaarsrecht en stevig én het hangt er vooral heel mooi bij. Ik ben helemaal gelukkig met hoe de eethoek is geworden én met onze eerste echte kunst aan de muur (gemaakt door Studio Aya Aya).

Ook erg blij werd ik van de vrijmarkt. Met de andere april- en mei-feestdagen doe ik niet veel bijzonders, maar Koningsdag blokkeer ik altijd al maanden van tevoren in mijn agenda. De vrijmarkt is een van mijn lievelingsdingen van het hele jaar. Ook dit jaar stonden mijn vader, Bart en ik al in alle vroegte klaar om koopjes te scoren en te lachen om de vele (soms lichtelijk ingestorte) oranje cupcakes die je om half 8 ’s ochtends om de tien meter worden aangeboden.

Ook de realiteit: verregend en oververmoeid terugkomen van de vrijmarkt. De laatste weken gaat het niet heel lekker met mijn buikklachten, waardoor ik wat sneller vermoeid en overprikkeld ben dan anders. Ook kwam de regen halverwege de vrijmarkt met bakken uit de hemel storten. Dus nee hoor, niet alles is unicorns & rainbows. Soms is er ook gewoon rain. Letterlijk 😉

Maar we waren niet voor niets gegaan. Ik scoorde een tas vol kleding en een knalroze toetsenbord. De rode rok heb ik de afgelopen twee weken al vaak gedragen. Wat een fijn en mooi ding is dat! Mijn prinsesjesgevoel schiet direct omhoog als ik met dat lange ding rond zwier.

Nieuwsgierig naar mijn vrijmarkt-aanwinsten? Ik show ze uitgebreider in dit artikel.

Verder werden vorige week foto’s gemaakt van onze keuken. En niet zomaar snelle kiekjes! Marije, de interieurontwerper die het ontwerp voor onze keuken heeft gemaakt, had een fotograaf ingeschakeld om foto’s te maken van het eindresultaat. Superleuk! Daardoor kan ik binnenkort een keer uitgebreid het resultaat laten zien op professionele foto’s. Ook Bart, Pip en ik staan op de foto. Zo gaaf en bijzonder om daardoor mooie foto’s te hebben van onszelf in ons – als je het mij vraagt – fijnste plekje van het hele huis.

De foto is trouwens gemaakt door Esther Scherpenzeel: een super-getalenteerde interieurfotograaf die zelfs onze keuken met veel tegenlicht heel mooi op de foto kreeg.

Speciaal voor de fotoshoot bakte ik deze muffins. Want hoe vaak word je nu in een schone keuken op de foto gezet?! Als ik bak, ziet de keuken er normaal gesproken tamelijk ontploft en allesbehalve fotogeniek uit. En om eerlijk te zijn, geldt die omschrijving ook een beetje voor mijzelf na een driftige mixsessie 😉 Anyway, ik bakte dus muffins. Kokosmuffins werden het. En als je goed kijkt op de foto hierboven, kun je ze ook daar spotten.

Verder heb ik afgelopen twee weken tig keer geroepen hoe blij ik wel niet ben met onze nieuwe deurmat. Het idee was om hem in de achtertuin te zetten, maar ik vind hem eigenlijk veel te leuk om naar buiten te doen. Nu ligt hij binnen voor de buitendeur. Ook leuk! Nog leuker is dat ik – sinds deze mat Pippa’s nieuwe lievelingsplekje blijkt – steeds kan grappen “Pippa zit even in de smilezone”.

Mocht je net zo enthousiast worden van deze blije mat als ik, hij is van het merk Mad About Mats en dat merk verkoopt nog veel meer écht leuke matten die allesbehalve standaard zijn.

Verder sloeg ik aan het bakken met rabarber. Met die groente maak ik bijna nooit iets, maar voor cake en taart maak ik graag een uitzondering. Deze rabarbertaart was het resultaat van de baksessie en smaakt zó goed. Het recept voor de vegan rabarbercake staat al op mijn blog.

Een van de dingen waar ik het meest gelukkig van word, is als je in de spullen die je al hebt dé perfecte accessoires voor in een leeg hoekje vindt. Het plankje op ons mooie toilet stond er al maanden heel leeg bij. Ik kon maar niet de juiste accessoires vinden. Totdat ik een verhuisdoos uitpakte en deze blauwe vaasjes (allebei van Ikea) opnieuw tegenkwam. Wauw, precies wat deze ruimte nodig had. Dat scheelde weer een shopsessie en een paar tientjes uitgeven aan extra woondecoratie.

Bij Albert Heijn nam ik weer eens iets anders dan anders mee. Ik vind het leuk om mezelf soms uit te dagen om met nieuwe ingrediënten iets te koken of bakken. Dit keer was een fles walnootolie de gelukkige. Of nee, ik moet zeggen: ik heb de fles gekocht, maar heb er nog niets mee gemaakt. Ik gok dat dit heel lekker smaakt door een dressing bij quinoa of couscous. Je schijnt er niet zo goed in te kunnen bakken, omdat de smaak van walnoot bij hoge temperaturen verdwijnt. Maar ik ga mezelf eens uitdagen om deze fles op te maken en er van alles mee te creëren. Als iemand ideeën heeft, kom maar door!

Verder was mijn hoofd blijkbaar nog niet helemaal ingesteld op het voorjaar. Ik trok afgelopen week nog deze trui uit de kast om dan een uur later te ontdekken dat het helemaal niet zulk winters weer is als ik in mijn hoofd had. Oepsie! Die trui mag weer tot de herfst in de kast blijven dus. Tijd om de zomerkleding weer naar voren te schuiven in onze PAX-kast!

In de categorie ‘waar een mens al niet blij van kan worden’: nieuwe kitrandjes! De aannemer moest nog één piepklein ding fixen om de hele verbouwklus af te ronden en dat waren de kitrandjes bij alle vensterbanken. Die zijn nu dus gefixt! Kortom: onze verbouwing is officieel helemaal afgerond. We zijn nog steeds heel gelukkig met het resultaat en ook met de aannemer die we hadden ingeschakeld! Ik had niet durven dromen dat het zo soepel zou gaan. Natuurlijk hadden ook wij tegenvallers (zoals de kapotte cv-ketel, stukwerk dat na 5 weken nog niet droog was en het domino-effect dat daardoor ontstond…), maar al met al mogen we zeker niet klagen. En vooral is het eindresultaat het allemaal meer dan waard geweest!

Ik proefde weer eens iets nieuws en het bleek fantastisch te zijn. Het zijn kleine knapperige balletjes, a.k.a. chicken pops van Vivera. Deze balletjes worden superknapperig aan de buitenkant en reuze-mals van binnen. Ik vond het een van de meest geniale vleesvervangers die ik de laatste maanden hebt gegeten. En nee hoor, je hoeft ze niet per se te frituren of in de airfryer te gooien. Ook na 5 minuten sudderen in de koekenpan vond ik ze al een feestje om te eten.

Wat je krijgt als je 1 minuut de deur van de slaapkamer laat openstaan? Een kat die precies in het midden van je bed zit blijkbaar. Pippa mag normaal niet in de slaapkamer komen. Dus als ze de deur hoort opengaan (bijvoorbeeld omdat een klusser in die ruimte moet zijn of omdat we er met de stofzuiger bij moeten), weet ze niet hoe snel ze naar binnen moet glippen. Zie hier de “Joh, ik lig hier gewoon te liggen. Wat nou?”-blik.

Verder leukten we ons huis afgelopen vrijdag op met twee nieuwe aanwinsten. Bij Sofa Company (een fantastische winkel met allerlei Scandinavisch-achtige meubels]!) plaatsten we een bestelling voor twee dingen. Het eerste was deze vrolijke gele poef in een leuke geribbelde vorm. Dit hoekje miste al een tijdje iets. En toen ik online deze poef tegenkwam, wist ik dat dit het “iets” was. Handig voor als er visite komt en we zitplekken tekort hebben! Maar bovenal staat hij gewoon heel vrolijk naast Pippa’s mandje (waar ze overigens precies één keer 3 minuten in heeft gelegen in de 4 maanden dat we hem hebben).

De andere aankoop bij Sofa Company was een teddy-stoel voor mijn werkkamer. Zo één wilde ik al heel lang, maar ik heb lang gewikt en gewogen welke teddy-stoel het dan precies moest zijn. Uiteindelijk besloot ik voor de stoel te gaan die het lekkerst zit en dat was deze van Sofa Company. Hij zit fantastisch en ziet er ook nog eens geweldig uit. Ik ben nu al heel benieuwd hoe hij eruitziet als ooit de Tylko-kast achter de stoel helemaal staat (lang verhaal: iets met een kapotte bovenplank). Ik heb zo’n vermoeden dat ik nog heel vaak op deze stoel te vinden ben.

Bij een blik in de spiegel viel me opeens op dat het sproetenseizoen officieel weer is aangebroken. Woohoo! Waar ik als tiener nog een totale hekel had aan mijn besproete gezicht, word ik er nu vooral blij van. Sproetjes staan voor mij voor speelsheid. Ze zoeken lekker eigenwijs hun eigen plek op je gezicht en kiezen zelf wanneer ze opduiken en wanneer ze het weer voor gezien houden. Omdat ik zelf ook een nogal eigenwijs persoon ben, vind ik zomersproeten helemaal bij mij passen en word ik er tegenwoordig vooral vrolijk van als ze weer te zien zijn.

Verder bakte ik volop tofu afgelopen weken. Sinds ik een paar manieren ken om tofu lekker klaar te maken, ben ik helemaal weg van dat “flubberige witte spul”. Hier bak ik tofublokjes in misopasta, ahornsiroop en sesamolie. Zó lekker! Zelfs Bart – die voorheen al ging tegensputteren als ik alleen al het woord ’tofu’ uitsprak, vindt ze goed te pruimen.

Het klinkt vast een tikkeltje vreemd als ik zeg dat ik wasmiddel koop omdat ik de verpakking zo leuk vind. Maar deze flessen van Seepje kregen het voor elkaar. In onze waskamer wil ik ooit een plankje maken waarop ik wat vrolijke flessen met wasmiddel uitstal. Deze vind ik helemaal leuk om hierna vaker bij te vullen. En oh ja, Seepje is ook gewoon echt een fijn merk. Hun producten zijn allemaal gemaakt zonder dierlijke toevoegingen (in veel wasmiddel zit dierlijk vet!) en van zoveel mogelijk natuurlijke materialen. Ook zijn de verpakkingen recyclebaar. Of je kunt ze dus – zoals wij – lekker zelf houden en als sierobject gebruiken zodra ze leeg zijn.

Zaterdagochtend zaten Bart en ik er op ons best bij. We hadden namelijk iets leuks gepland staan. Een tijdje geleden hielp ik Marissa (een fantastisch goede lifestyle-fotograaf die prachtige foto’s maakt van gezinnen, baby’s en ondernemers!) bij de vindbaarheid van een paar webpagina’s. In ruil daarvoor maakte ze mooie lifestyle-foto’s van Bart en mij. Heel tof om dat in ons nieuwe huis en in ons lievelingsparkje om de hoek te doen. Het was een heel geslaagde ochtend en het kan – Marissa kennende – niet anders dan dat haar foto’s ook méér dan geslaagd zijn.

Ik word zo blij als ik naar dit roze gekleurde hoekje kijk! Maar uiteraard besteedde ik de zaterdag niet alleen starend naar de roze waterkoker. Ik maakte ook een paar nieuwe bakcreaties en stortte me op het uitwerken van een paar receptartikelen voor mijn blog. Op Instagram deelde ik trouwens diezelfde dag deze post over mijn huismus-achtige weekenden. Tegenwoordig ben ik er helemaal oké mee dat “maar wat aanrommelen in de keuken” of een uitstapje naar het tuincentrum soms mijn grootste avonturen op een weekenddag zijn. Vroeger voelde ik me er vaak suf over. Nu vind ik mijn introverte kant heel prima en vind ik het juist wel wat moois hebben dat ik ook van kleine, simpele weekendbezigheden al zielsgelukkig kan worden.

Een van de dingen die ik maakte, was deze mango-mousse. Hij is gemaakt van zijdetofu en dat is vele malen lekkerder dan het klinkt. Ik kan er altijd zo blij van worden als je met maar een paar ingrediënten iets verrassend lekkers kunt maken dat ook nog gezonder is dan je zou denken. Aan deze mousse komt geen suiker te pas en er zitten heel wat eiwitten in verstopt. Het recept? Dat zal ik over een maand een plek geven op de blog.

Verder fietsten we naar de stad om een kookboek te kopen voor mijn broer (dat hij achteraf al bleek te hebben, maar dat terzijde). Wat ook bleef plakken in mijn mandje, waren deze te leuke afwasborstel (met vervangbare borstel) en theedoek van HEMA. HEMA is de laatste tijd echt goed bezig met fijne interieurdingen maken die kleurrijk én betaalbaar én vaak ook nog duurza(a)m(er) zijn.

Maar het allerleukste onderdeel van ons weekend was een bezoekje aan het tuincentrum op zondag. Bart en ik reden naar Intratuin met een boel plannen voor ogen: onze tuin mag iets minder grijs en iets meer groen (of nee, vooral meer kleurrijk!) worden. We hebben een lekker ruime tuin achter en een klein maar fijn voortuintje, maar die bestaan allebei vooral uit tegels en grind. Bloemen mochten er komen dus!

Volgend jaar willen we een keer goed gaan zitten om een tuinplan te maken en onder andere nieuwe tegels uit te zoeken, het “podium” van vlonders uit de achtertuin te slopen en meer bloemperkjes te maken. Maar voor nu vonden we in een paar potplanten en een paar planten voor de grote plantenbakken een goede tussenoplossing. De achterbak van Barts auto heeft er niet vaak zo vrolijk uitgezien als nu.

Eén karretje was nog te weinig om alle planten op kwijt te kunnen. We kochten onder andere de roze bloem waar ik in Zuid-Europa altijd zo verliefd op ben: een bougainvillea (yup, die naam moest ik googelen!). Die staat nu in de grote grijze pot te shinen naast onze voordeur. Helemaal leuk! Alleen al daar fleurt onze tuin van op.

Trouwens, grappig om erbij te vermelden: we vonden het er in dit karretje uitzien alsof we compleet waren losgegaan op de buitenplantenafdeling. Maar eenmaal thuis bleek dat we volgende week naar het tuincentrum terug mogen, omdat we juist nog heel veel kale plekjes over hebben. Ach, geen straf! Ik tel de dagen nu al af.

Ben jij dit voorjaar al in de tuin of op het balkon aan de slag gegaan?