Werken aan mijn eerste echte tijdschriftartikel. De tafel tot een kruidenbende omtoveren met een wel heel leuk resultaat voor ogen. Verschijnen in een podcast. En verrast worden door een vegan product dat van Bart zowaar een 9 kreeg. Dat en meer gebeurde afgelopen weken! Het waren zonnige weken vol leuke werkprojecten, mooie eerste keren, kleurrijke outfits en veel goed eten. En oh ja, ik kreeg ook nog (zelfs een week voor de grote dag al) een paar verjaardagscadeaus. Spiek je mee in mijn Inkiekje?

Van de kleur ben ik altijd al geweest in mijn outfits. Maar sinds de zon weer volop schijnt, trek ik mijn meest kleurrijke items extra vaak uit de kast. Zo leuk dat het seizoen van jurken zonder mouwen, blouses en maxi-rokken weer is aangebroken! Hier draag ik een van mijn fijnste Koningsdag-vondsten: een groene Sissy-Boy jurk. Glitterig, lekker vrolijk en druk bedrukt. Oftewel: helemaal mij! Extra leuk is dat ik die dag 2 complimenten over mijn outfit (of in elk geval over de bovenkant daarvan) kreeg tijdens videogesprekken. Dat maakte mijn dag!

De witte teddy-stoel op mijn werkkamer is niet alleen groot favoriet bij mij. Ook mevrouw Pippa is er blij mee. Ik blijf het hilarisch vinden dat katten vaak de minst comfortabele plekjes uitkiezen om op te slapen. Zo slaapt Pip op dit moment vooral veel op plastic dozen en op het smalle randje van deze stoel. Ik zou denken: ga dan óp de stoel liggen? Maar volgens mij verkiest Pippa uitzicht over de buurt boven een ergonomisch slaapplekje.

Voor een leuke samenwerking op Instagram mocht ik een gerecht ontwikkelen en fotograferen met één specifiek ingrediënt. Zo’n leuke samenwerking! Ik ben sowieso dol op koken en houd wel van een creatieve uitdaging in de keuken. Voor dit recept mocht ik met één ingrediënt aan de slag dat ik sowieso al heel vaak gebruik en dat je vaker op mijn blog tegenkomt. Kun jij raden welk ingrediënt het is?

Wat word ik blij van nieuwe vegan ontdekkingen tijdens een rondje door de supermarkt! Ik vind het zo leuk om te merken dat er steeds meer producten bij komen, ook voor mensen die normaal voor niet-vega(n) dingen gaan en misschien eens een plantaardig alternatief willen proberen. Laatst spotte ik deze “plantaardige variatie op vla met vanillesmaak” (goed bekkende naam wel…). Omdat Bart graag een bakje vla eet, besloot ik deze vegan vla eens voor hem mee te nemen.

We waren allebei superenthousiast over de vla. De vla smaakt heel erg vanillevla-achtig. Hij heeft wel een soja-nasmaak, maar verder kwam hij glansrijk door onze kritische keuring heen. “Schrijf maar dat ik hem een 9 geef!”, riep Bart achteraf.

Zelf houd ik ook wel van een experiment in de keuken. Regelmatig ga ik net te laat naar de supermarkt voor weekboodschappen om nog speltbrood te kunnen scoren. In plaats van de volgende dag terug te gaan, besloot ik eens een week broodvrij door het leven te gaan en mezelf uit te dagen om andere lunches te maken. Zo maakte ik een van de dagen deze chiapudding met cacaopoeder en pindakaas. Tip voor als jij matig enthousiast bent over chiapudding: doe de chiapudding in de blender. Dan verdwijnen de zwarte “pikkels” en maakt de kikkerdril-substantie plaats voor een echt goede pudding-look.

Vorige week zaterdag stortte ik me op een leuk project waar ik serieus al jaren van droom. Op Instagram word ik regelmatig doodgegooid met de hypergeorganiseerde kruidenlades, waarbij alle kruidensoorten in dezelfde potjes zitten. Dát wilde ik ook! Ik kwam alleen steeds maar niet de juiste potjes tegen: echt glazen potjes met een houten dop bleken moeilijk vindbaar. Totdat ik deze potjes op bol.com (inclusief de stickers, etc.) zag en direct verkocht was. Bart vond ze ook heel mooi, dus was het tijd om eindelijk afscheid te nemen van de ongeorganiseerde kruidenla die je hierboven ziet…

Kijk nou! Ik heb een opruimtic en kan nogal enthousiast worden van dingen die er hypergeordend uitzien. Deze verzameling potjes is toch wel echt een droom. Het was overigens wel een klus om alle kruiden in de potjes te krijgen. Na 1,5 uur was de tafel een bende, rook de hele kamer naar citroengras en kerrie (omdat ik die twee per ongeluk wat naast het potje had geschonken) én had ik deze verzameling potjes staan. Mocht je benieuwd zijn naar het proces, ik was zó enthousiast over dit hele kruidenpotjesproject dat ik er deze Instagram-video over maakte.

Ta da, zo georganiseerd ziet de kruidenla er nu uit. We hebben ook nog een aantal lege potjes over, zodat onze kruidenverzameling verder kan groeien. Hoera! En voor de oplettende kijker: ja, ze staan op alfabet. Dat leek me een handige manier om de kruiden altijd te kunnen terugvinden. En vooruit, mijn opruimerige ik werd er ook gewoon heel blij van.

Ik ben trouwens wel benieuwd: lijkt jullie kruidenverzameling qua typen kruiden wat op de onze? Missen we nog belangrijke klassiekers of zie je er misschien een potje tussen staan dat jij juist nooit zou gebruiken? Naast de potjes op de foto, hebben wij ook nog peper, kardemom en knoflookpoeder. Maar die waren net op toen ik deze foto maakte 🙂

Vorig weekend voelde ik me niet helemaal topfit. Ik had het steeds snikheet en mijn energie moest ik ergens uit mijn kleine teen halen. Voor mij werkt het dan vaak goed om tóch – soms met enige tegenzin – de buitenlucht op te zoeken. Dat is tegenwoordig extra leuk, omdat ik nog niet alle buurten en straten in Amstelveen ken. Hoe fijn om dan al fietsend een ander straatje dan anders in te slaan en zo opeens dit soort mooie plekken te ontdekken!

Die woensdag reisde ik af naar Amsterdam om een wel héél leuke reden. Laurie is mijn bussiness buddy én vriendin en onze wekelijkse belafspraak is vaste prik. Maar vanwege haar verblijf in het buitenland hadden we elkaar een hele tijd niet meer in het echt gezien. Nu ze terug thuis is, spraken we direct iets leuks af in Amsterdam. En dat was niet zomaar een bijkletsdate…

Nee, we spraken af onder het genot van vegan sushi! Bij de Vegan Sushi Bar in Amsterdam hebben ze fantastische vegan sushi in allerlei soorten en smaken. We waren er vorig jaar al eens, maar dit was de eerste keer dat het me lukte om de sushi met stokjes te grijpen. Nou ja, in de meeste gevallen dan. Over dat ene sushi-stukje dat ik per ongeluk een plonsduik liet maken in het bakje sojasaus zullen we het maar niet hebben. Maar gezellig én lekker was het zeker!

Verder kreeg onze gang dé decoratie die al heel lang klaarstond om opgehangen te worden. Deze hertenschilderen hadden we in ons oude huis boven de eettafel hangen. Nu hangen ze prachtig te shinen in onze pastelkleurige gang. Leuk om erbij te vermelden: we hebben de kleuren van onze gang zelfs afgestemd op deze schilderijen. De beige/geelachtige tint komt terug in de schilderijen en ook de lila-tint van de deur is in de schilderijen verwerkt. En sst, niet verder vertellen, maar met de schilderijen hebben we ook meteen een gat in de muur gecoverd.

Verder werd er gewerkt! Ook op Hemelvaartsdag werkte ik een paar uur. Misschien een onpopulaire mening, maar ik vind het soms juist wel fijn om op dat soort vrije dagen nog een paar uur te werken. Je krijgt op dit soort dagen geen belletjes of mailtjes, waardoor ik ongestoord kan doorwerken aan een paar focusprojecten. Kat erbij op schoot (die de minuut hierna mijn panty sloopte…), een kop thee ernaast en ik vind het prima te doen.

Verder werkte ik de afgelopen weken aan mijn eerste artikel voor Plus Magazine. Schrijven voor een tijdschrift is al jarenlang een bucketlist-ding voor mij. Voor online heb ik al veel journalistieke artikelen geschreven en ik heb ooit een column gehad in een vakblad voor tekstschrijvers. Maar ik had nog nooit een artikel met mijn naam erbij geschreven voor een tijdschrift dat echt in de winkels ligt. Een meisjesdroom die uitkomt! Het artikel verschijnt trouwens pas ergens in oktober of november, dus het onderwerp houd ik nog even geheim (het heeft iets met financiën te maken). Maar geweldig leuk om te schrijven was het sowieso!

Ook een mijlpaal waar ik trots op was en blij van werd: ik mocht aanschuiven in de podcast van Yasmine Esser (Off the record). Yasmine is businesscoach voor freelance journalisten en schrijvers, en ik volg haar podcast al sinds de allereerste aflevering heel trouw. Het voelde als een hele eer om nu zelf voor deze podcast geïnterviewd te worden over mijn werk als freelance tekstschrijver. Yasmine stelde veel boeiende vragen die mij ook weer aan het denken zetten. Zo vertel ik over mijn grootste ondernemersuitdaging (grenzen aangeven), over mijn allergie voor de vraag ‘Kom je daar dan een beetje mee rond?’ en over hoe ik als twintiger tóch de stap naar het ondernemerschap waagde – ook tegen mijn eigen verwachtingen in. Je kunt de aflevering hier terugluisteren.

Vrijdag had ik een brainstorm van een van mijn opdrachtgevers op een wel heel bijzondere locatie: bij een kasteel in Bunnik. Zo’n mooie bosrijke omgeving hier! Ik stond perplex toen ik door de straatjes in het Bunnikse dorpscentrum reed. Dat er ook nog vegan taartjes voor me klaarstonden, maakte uiteraard dat ik nóg beter van de omgeving kon genieten.

Na een afspraak van 6 uur buiten de deur ben ik wel altijd een beetje gaar. Gelukkig weet ik dat inmiddels van mezelf en probeer ik het mezelf dan wat makkelijker te maken. Zo plan ik na zo’n drukke dag bewust geen interviews of belafspraken meer in, maar werk ik alleen nog in alle rust zelf aan teksten. Ook vraag ik Bart op zulke dagen vaak om het avondeten klaar te maken en zorg ik dat ik ’s avonds geen buiten-de-deur-dingen meer heb. Voor mij helpt dat al enorm om me ’s avonds niet compleet leeggezogen te voelen. Dat is sowieso wel wat ik heb geleerd over introversie: als je je eigen energiebatterij beter kent, is het zoveel makkelijker om hem niet helemaal tot het nulpunt te laten leeglopen, maar bij voorbaat je agenda erop aan te passen.

Verder maakte ik een foto van onze crèmekleurige (van Bart mag ik geen ‘wit’ zeggen) muur in de slaapkamer. Diezelfde muur ziet er over een week of drie namelijk verre van wit uit. Ik mocht na een paar nachtjes slapen van Barts kant dit roze behang met ooievaars bestellen. Van opa en oma had ik geld voor mijn verjaardag gekregen en met wat geld van mezelf erbij vond ik dit een perfect verjaardagscadeau. Ik kan nu al niet wachten totdat de ooievaars ons elke ochtend bij het slapengaan aanstaren.

Verder vierden mijn broertjes en ik zaterdag onze verjaardagen voor mijn ouders. Ik ben volgend weekend jarig en zij zijn begin mei jarig, dus het leek ons ideaal om onze feestjes te combineren. Dan konden we ook meteen iedereen een statusupdate van ons huis geven. Ik vond het allemaal zo feestelijk dat ik er mijn vrolijkste outfit bij aantrok: hét paarse jasje, een rode bloemetjesrok van Koningsdag en een fijn paars truitje van King Louie.

Verjaardagen zijn pas compleet met taart erbij. Ik ging er speciaal voor aan de bak en probeerde iets nieuws (wat altijd best tricky is als je wel graag gasten een goed gelukte taart voorschotelt, maar ik heb altijd nog de Jumbo om de hoek als plan B). Maar deze taart pakte zowaar heel goed uit. Het is een aardbeientaart met custard en jam en heerlijke aardbeien bovenop. Zo lekker! Overigens met speciale dank aan Bart die de taart van de verbrandingsdood redde toen ik naar de supermarkt liep en totaal vergat dat de bodem na 20 minuten al uit de oven moest.

Ik ben enorm verwend door mijn ouders en broertjes. Zo kreeg ik van mijn ouders dit prachtige dekbed van Essenza. Dat stond al langer op mijn lijstje. Ik vind de dekbedovertrekken van dit merk schitterend en deze is ook nog dubbelzijdig. Oh, dit gaat zo mooi staan! Ik kan nu al niet wachten totdat ons huidige dekbed weer aan een verschoningsronde toe is.

Daarnaast had ik om veel praktische cadeaus gevraagd. Er zijn altijd nog keukengereedschappen die ik goed kan gebruiken. Zo gaf mijn broertje me het taartplateau van Dille & Kamille dat ik al tijden heel mooi vond. En van mijn ouders kreeg ik een ijsschep en taartschep: twee vrij essentiële dingen die wij – ook na 5 jaar op mezelf wonen – nog niet in de bestekla hadden liggen.

Gisteren sprak ik gezellig af met Niki. Zij kwam vanuit Eindhoven helemaal deze kant op om ons huis en Amstelveen te bewonderen en om bij te kletsen. Ik ontdekte pas na afloop dat ik door het gezellige kletsen helemaal was vergeten mijn gezicht in te smeren. Classic! Dat wordt weer een dag met rode neus door het leven gaan 😉 Maar de gezellige dag was het méér dan waard (en het meeneemflesje zonnebrand voor onderweg zet inmiddels braaf in mijn tas).

Ik had er niet helemaal bij stilgestaan dat op Eerste Pinksterdag de winkels niet, zoals normaal op zondag, geopend zijn. Maar gelukkig was het eettentje waar we onze zinnen op hadden gezet wél open. Ik bestelde er dit heerlijke flatbread met muhammara, edamame-bonen en kiemgroenten. Barts reactie toen ik thuis de foto liet zien? “Dat is pizza!” Maar dan wel een stukje gezonder, minder klef én lekkerder. Ik heb nu helemaal zin om ook zoiets te maken. Zo moeilijk kan het toch niet zijn?

Verder kwam ik tot een belangrijke ontdekking. Blijkbaar gaan huisartsen soms nog uit van een veel lagere vitamine D-waarde dan standaard wordt aangehouden. De huisarts vond mijn waarde “wat laag, maar wel oké”; mijn diëtiste vond het veel te laag. Later ontdekte dat ik per ongeluk tabletjes voor kinderen heb gekocht met een héél lage dosering, wat het meteen verklaarde. Die heb ik nu dus maar ingeruild voor hoger gedoseerde vitamine D-tabletten.

Maar hierbij dus een reminder voor als jij je futloos voelt: laat regelmatig bloed prikken. Vitamine D-tekort komt vaak voor (ook als je niet vega of vegan eet!). Het kan echt vervelende klachten geven, maar is zo makkelijk op te lossen als je maar weet dat je er last van hebt.

En ik sloot de week af met nog een baksessie. Een tijdje geleden maakte ik al eens bananenbrood met passievrucht. Maar mijn twee eerdere versies hadden nog wat verbetering nodig. Ik vind het dan leuk om een recept net zo lang te finetunen totdat ik helemaal happy ben. Soms kan een 5 graden lagere oventemperatuur al een enorm verschil maken. Deze passievruchtcake is nu helemaal goedgekeurd. Oftewel: die mag binnenkort shinen op de blog!

Heb jij dit weekend leuke dingen gedaan? Of heb je misschien nog leuke plannen voor Tweede Pinksterdag?