De afgelopen weken blies ik 31 kaarsjes uit, gooide ik (of nou, eigenlijk de websitebouwer!) mijn website door een flinke vernieuwingsorkaan en scoorde ik een tweedehands jurk in een kleur die ik nog bijna niet heb. Verder maakten we onze tuin ietsje groener en voegden we een flinke lading roze toe aan de slaapkamermuur. En oh ja, ik tikte een hoop teksten, herontdekte onze nieuwe woonomgeving en kwam wandelend door het Amsterdamse centrum weer eens tot een sentimenteel besef. Kijk mee in mijn laatste week als 30-jarige én de eerste als vrouw met 31 kaarsjes op de teller.

Twee weken geleden was het Tweede Pinksterdag. Ik rondde ’s ochtends eerst een paar werkopdrachten af en ’s middags reden we naar Hilversum voor een shopmiddag. Er is onder andere een Appel & Ei in Hilversum, dus ik móest even binnenstappen. Daar scoorde ik deze prachtige rode jurk voor maar € 20,-. Hij is dus tweedehands, maar ziet eruit als nieuw en heeft ook een kleur die ik nog bijna niet in mijn kast heb hangen. Mooi rood is niet lelijk! Dus extra leuk om nu wel iets knalroods in mijn kast te hebben hangen én aan te trekken. Deze jurk kreeg ook meteen de eretitel van ‘verjaardagsjurk’. Ik heb er mijn hele verjaardag in rondgelopen.

Een groot project waar ik de afgelopen weken hard aan werkte, is mijn eigen website. Dit is trouwens niet Vaker Vrolijk, maar mijn schrijfwebsite RomyVeul.nl voor freelance opdrachten (als je op de link klikt, krijg je nu nog mijn oude site te zien). Ik ben er al sinds begin dit jaar mee bezig en was de laatste tijd samen met Lamper Design de puntjes op de ‘i’ aan het zetten qua lay-out. Verder sleutelde ik aan de teksten en kregen de nieuwe foto’s een plek op mijn site. Hopelijk kan mijn nieuwe online plekje ergens deze week of volgende week live. Maar hierboven zie je alvast een voorproefje. Eén ding kan ik alvast verklappen: de vernieuwde site is veel kleurrijker (en daarmee meer mij) dan zijn voorganger was.

Verder kokkerelde ik iets in elkaar met een ingrediënt dat ik nog nooit had gebruikt: polenta. Dat is maïsgriesmeel waarvan je (in combinatie met (plantaardige) melk en water een puree kunt maken. Ik verwachtte een romig aardappelpuree-achtig prutje, maar vond het resultaat een tikkeltje teleurstellend. Het ziet er wel feestelijk uit, maar ik ga nog maar eens in de polenta-bereidingstips duiken om er een iets smaakvoller prutje mee te maken. Ik snap de polenta-hype nog niet helemaal. Maar wat niet is, kan nog komen. Als jij nog geniale polenta-bereidingstips hebt, laat het me zeker weten!

Pippa’s weekdagboekjes zouden er een stuk eentoniger uitzien dan die van mij. Pip doet vooral aan slapen, eten, bijkomen van het eten, slapen, zeuren om eten, eten en slapen. Maar het mooie van katten is dat je ze ondanks dat ze precies niks uitvoeren toch fantastisch vindt als baasje. En zeg nu zelf: als je je kat er zo snoezig bij ziet liggen, dan kun je toch niet anders dan je kattenbeest op een voetstuk plaatsen.

Grappig detail: Pippa vindt ons vloerkleed nu al 3 maanden te spannend om overheen te lopen. Het is waarschijnlijk te glad of pluizig voor haar, dus ze loopt altijd met een boog om het kleed heen en weigert er ook maar een stap op te zetten. Held op sokken…

Die vrijdag kwamen twee vriendinnen langs. Ik bakte een snelle chocoladetaart, maar kwam er achteraf achter dat ik die misschien iets te ver naar één kant in de oven had gezet. De taart was namelijk tot ontploffingshoogtes gerezen, waardoor hij wel wat weghad van een planeet met diepe kraters. Maar hé, de smaak was goed. Daar gaat het om.

Verder was het weer tijd voor zomerjurken zónder vestjes eroverheen. De afgelopen weken werkte mijn buik niet helemaal mee (elke dag een opgeblazen buik, etc.), dus ik vind het dan heerlijk om in een fladderige jurk rond te lopen zonder afknellende rokjes, panty’s en strakke schoenen. Ik leef in maxi-jurken op dit soort dagen en kan niet wachten totdat het in de zomer weer fulltime maxi-jurken-weer is.

Zaterdag 25 mei was ik jarig. 31 jaar alweer! Mijn dertigste verjaardag vond ik vorig jaar een groot ding. Het voelde als een sentimenteel afscheid van mijn twintigerstijd (de periode waarin er zoveel veranderd is in mijn leven). Na de 30-mijlpaal vond ik 31 een minder big deal. Of – zoals ik tegen Bart zei – “Nu ben ik de dertig toch al voorbij. Pas bij 39 ga ik waarschijnlijk weer de paniekkriebels voelen.” Gelukkig duurt dat nog even.

Ik had een rustige verjaardag dit jaar zonder groot feest. Een bewuste keuze na alle drukte rondom de verbouwing het afgelopen jaar! Ook gingen we op mijn verjaardag al naar een feest van iemand anders. Volgend jaar ga ik het misschien weer iets grootser vieren. Maar dit jaar vond ik het ook heel fijn om de dag alleen met Bart samen door te brengen. Hij verwende me enorm met dit prachtige tasje van Fable England: een van de lievelingsdingen die al heel lang op mijn verlanglijstje stond.

Verder bracht ik een groot deel van mijn verjaardag in de keuken door. Mijn lievelingsplek om in de weekenden te zijn, zéker als ik jarig ben en dus geoorloofd hele dagen van taarten mag smikkelen. De dag erna zou Barts familie gezellig op bezoek komen. Dat vond ik reden genoeg om me uit te sloven op taartjes. Wel betekent dat altijd dat de keuken eerst één grote ravage moet worden. Zoals je hier ziet, wordt de hele bestek-la ervoor opengetrokken en leefde ik me voor deze taartjes uit met héééél veel pure chocola.

Het resultaat van de ontplofte keuken zag er gelukkig iets netter uit dan de keuken zelf. Ik maakte deze mokkataartjes met chocola. Bart keek me even vreemd aan toen ik een espresso stond te maken, aangezien ik totaal niet van de koffie ben. Maar koffie in taart vind ik dan weer wél heel lekker. In combinatie met chocola al helemaal! Het recept voor deze taartjes zal ik binnenkort eens delen op mijn blog. Ze waren heerlijk en zijn ook door onze visite helemaal goedgekeurd.

’s Avonds gingen we op mijn verjaardag naar een andere verjaardag. Wel een grappige gewaarwording om ergens op verjaardagsbezoek te gaan en dan ook met je eigen verjaardag gefeliciteerd te worden door volstrekt vreemden 😉 Het was een heel gezellige avond met veel familieleden bij elkaar. Mijn tante had zelfs een verjaardagscadeau voor me meegenomen, terwijl het niet eens mijn feestje was. We kregen deze twee vrolijke Blond Amsterdam-soepkommen in Efteling-thema. Mijn eerste reactie was trouwens: “Hé, wat een leuke theemokken. En wat fijn, zo lekker groot!”. Mijn tante barstte daarop in lachen uit en legde uit dat het soepkommen zijn. Dat zegt vast wel iets over hoeveel thee ik gewend ben op een dag te drinken…

Verder werd ik verwend met lieve berichtjes, leuke post en een paar cadeaus op mijn verjaardag. Ik kreeg onder andere dit superleuke buitenkussen van Leen Bakker. Een tuinset hebben we nog niet, maar je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn met decoratie voor je toekomstige tuinset verzamelen. Hopelijk gaan we ergens komende weken op jacht naar een mooie tuinset, zodat dit kussen een mooi plekje krijgt én we deze zomer kunnen relaxen in de tuin.

Tussen het verjaardag vieren door was ik vorig weekend even uitgeblust. Dat is het leed van een hooggevoelige introvert zijn die wél alles leuk en gaaf vind. Ik houd ervan om druk bezig te zijn, me op projecten te storten, de keuken in te duiken, met vriendinnen te kletsen, te bloggen en me op mooie werkprojecten te storten. Maar soms vergeet ik even dat ik ook snel overprikkeld raak en kom ik daar een paar uur te laat achter. Gelukkig doet een chillochtend of – middag wonderen. Ik liet deze verhuisdozenstapels even voor wat ze waren, beluisterde een podcast, bewerkte blogfoto’s, wandelde met Bart en voelde me daarna weer mijn minder overprikkelde mij.

Ik ben me de laatste tijd sowieso meer aan het verdiepen in overprikkeling. Waar raak ik overprikkeld van? Wat geeft juist ontspanning? Wat geeft me energie, wat kost energie? Soms moet ik nog steeds eerst in mijn eigen valkuilen stappen voordat ik ze doorheb. Maar ik vind het mooi om mezelf – al vallende en opkrabbelende – steeds iets beter te begrijpen. Kelly Weekers zei daar ook iets moois over in haar boek ‘De kracht van keuze’:

“Je verandert niet. Je wordt steeds iets meer jezelf.”

De taken in huis waren weer goed verdeeld: ik schrobde, Bart schroefde een kast in elkaar. Na heel veel maanden (want: een kapot geleverd onderdeel) staat eindelijk de roze Tylko-kast op mijn kamer. Dé roze kast met veel lades waar ik maanden geleden al verliefd op werd! Bij Tylko kun je zelf je kast samenstellen en dat vond ik zo’n uitkomst. Het lijkt wel alsof deze kast gemaakt is voor dit hoekje. Het staat hier prachtig én ik kan er een hoop knutselspullen in kwijt.

Verder veroverde een leuk cadeau van een vriendin een plek op de kast: een pannenkoekenposter. Als liefhebber van fluffy pannenkoeken vond ik dit echt een poster voor mij. Dat hij roze is, maakt de match uiteraard nog beter. Hij fleurt de kamer, zelfs zonder verdere decoratie, meteen op.

Die maandag werd er weer gewerkt. Het was een volle week met veel buiten-de-deur-afspraken én heel leuke werkprojecten. Pip en ik vermaakten ons goed met vooral veel blogartikelen, een paar vacatures en interviewartikelen voor klanten. Ik bedacht me opeens: misschien is het leuk om een keer wat artikelen te delen die ik zoal voor opdrachtgevers schrijf. Dit zijn er een paar:

• ‘Babybedje opmaken: hoe doe je dat op een veilige manier?’ – voor Studio Bambacht
• ‘Studeren met ADHD: tips tegen concentratieproblemen en planningsissues‘ – voor Universiteit Maastricht
• ‘Werk en ouderschap combineren? Dit zijn de 5 grootste uitdagingen’ – voor WorkFamily Solutions
• Interview met lifestyle-journalist Kiki – voor 365 Dagen Succesvol
• ‘Hypotheek bijna afbetaald, wat nu?’ – voor Plus Online

Het allerleukste aan mijn werk vind ik dat ik er zelf ook veel van opsteek. Ik mag me in zoveel onderwerpen verdiepen dat ik elke dag wel weer dingen bijleer, en dan niet alleen over mijn vakgebied.

Toen Bart laatst ’s avonds weg was, kwam Pippa spontaan naast me op de barkruk chillen. Ik appte al naar Bart: “Ik ben op kroegentocht met mijn matties” met daarbij deze foto. De introverte realiteit was dat ik de huismus uithing met een half slapende kat naast me, mijn blog voor mijn neus en een kop thee in mijn hand. Lievelingsleven!

Verder kreeg ik goed nieuws uit het ziekenhuis. Twee jaar geleden kreeg ik de diagnose adenomyose als oorzaak voor mijn zware menstruatiekrampen. Vóór die tijd had ik soms wel 3 van de 4 weken buikkrampen en leefde ik met een kruik op mijn buik. Hoewel ik in eerste instantie sceptisch was over hormonen, ben ik op advies van de gynaecoloog toch aan de mini-pil gegaan. En dat heeft blijkbaar geholpen: de plekken die eerst op adenomyose wezen, zijn helemaal weg. Wat een opluchting en een fijne opsteker!

Vrijdag stond er iets héél spannends op de planning. Een paar weken geleden besloten we – na een tijdje twijfelen – toch voor behang op onze slaapkamermuur te gaan. We hadden al een roze muur aan onze bedkant, maar de muur tegenover het bed was crèmewit en ik vond dat toch wat saai om tegenaan te kijken. Omdat het de afgelopen tijd niet echt buitenschilderweer was, had onze behanger al eerder tijd dan gedacht om ons gekozen behangetje op de muur te lijmen. Binnen een week stond ze al op de stoep om de witte muur voorgoed om te toveren tot iets heel anders. En man o man, dat vonden wij allebei best een beetje spannend! Het zou niet zomaar anders worden, maar écht heel anders.

Ta da, het resultaat! Bart moest er een kwartiertje aan wennen, maar was toen ook om. Ikzelf was al verkocht toen het behang op de halve muur zat. Wauw, wat is het mooi geworden! De slaapkamer voelde nooit helemaal af, omdat we een 4,5 meter lange muur hadden waar verder niets tegenaan stond en niets op te zien was. Met het behang is het opeens omgetoverd tot een ware blikvanger. Zelfs de roze stoel komt nu mooier uit. Ik ben er helemaal gelukkig mee en Bart ook.

Het mooie behangwerk is trouwens gedaan door De Schilderkoningin. Mocht je in de buurt van Nieuwveen wonen en nog een goede schilder of behanger zoeken, zij levert echt topwerk! Dit behang zat al in 2,5 uur op de muur en er is geen naadje te zien. Zo knap, want we hadden zeker niet het makkelijkste behang gekozen.

Het prachtige behang is van Annet Weelink Design en heet ‘Storks’.

Ik zocht al een tijdje naar interieurproof flessen voor in de badkamer. Noem me een iets te fanatieke interieurfanaat, maar ik word altijd heel blij van verpakkingen die mooi genoeg zijn om tentoon te stellen. Laatst kwam ik bij de supermarkt deze shampoo van Monday (vegan en dierproefvrij!) tegen in de aanbieding. Die móest ik hebben, alleen al vanwege de roze designs! Zodra de flessen leeg zijn, ga ik ze hervullen met andere, goedkopere shampoos, zodat ik deze fijne flessen altijd heb staan.

Verder was vorige week zo’n week met wat mini-moeizame dingen, zoals we die allemaal weleens hebben. Zo nam ik per ongeluk de verkeerde afslag op de snelweg, waardoor ik 25 minuten later op de bestemming aankwam, bleek er glasvezelinternet te worden aangelegd (lees: veel herrie) tijdens mijn telefoongesprek en hikte ik tegen een ander lastig gesprek aan. Gelukkig lukt het me steeds beter om dan mijn schouders op te halen en er de luchtigheid ook van in te zien. Soms lopen dingen in de soep of bega je een stomme blooper, maar vaak gaat het om dingen die je de volgende dag alweer bent vergeten. Kop thee erbij, Pippa naast me en weer die fijne fladderige jurk aan, en ik voelde me alweer beter.

Verder wandelde ik voor een afspraak in Amsterdam een stukje over de grachten. Het deel van Amsterdam bij de Kinkerstraat, de Bilderdijkstraat en de gebieden daaromheen is mijn lievelingsstukje van “Mokum”. Samen met de Jordaan dan. Ik kom hier graag en besef tijdens een wandeling door dit deel van Amsterdam altijd extra hoe belangrijk het is om te kijken om je heen. Pas als je rondkijkt in plaats van met je blik op oneindig op je eindbestemming af te gaan, zie je hoeveel moois er wel niet is. Of het geluk je nu toelacht of dat je met dingen zit, en of je nu helemaal zen bent of je suf piekert – tuur eens in het rond. Dat helpt mij altijd enorm om te leven in het nu. Wandelingen zetten me letterlijk en figuurlijk met beide benen op de grond.

Geïnspireerd door de wandeling door onze hoofdstad maakte ik ook deze Instagram-video over niet groots leven, maar het grootse zien in de kleine dingen.

Laatst hoorde ik op tv dat pistachenoten de nieuwste hype zijn onder foodbloggers. Daar had ik niet per se weet van, maar toevallig maakte ik wel in één week tijd twee keer pistache-pasta en één keer een pistachecake. Met deze cake luidde ik het afgelopen weekend in. Pistachecake ziet er misschien wat zorgwekkend uit met zijn groenige details. Maar het is zó lekker! Vooral met een smeuïge laag en aardbeien bovenop. Ik lunchte er de afgelopen dagen regelmatig mee. Want ja, ik houd van cakes die gezond genoeg zijn om voor lunch te kunnen doorgaan. Lunchen met feestelijke dingen is nooit verkeerd. Ook niet als je verjaardag nog 358 dagen op zich laat wachten.

Daarnaast was zaterdag een onverwacht vrije dag en die kon ik goed gebruiken. Ik gebruikte de tijd om een paar verhuisdozen uit te pakken en mijn fijne werkkamerkast leuk in te richten. Ongetwijfeld verander ik de indeling nog een keer of honderd, maar voor nu vind ik hem er leuk uitzien zo. Ik gaf onder andere een paar mooie boeken een plekje, samen met het lieve en betekenisvolle peper-en-zoutstel uit Spanje dat ik ooit van mijn vader kreeg.

Het leukste aan verhuisdozen uitpakken is dat het altijd weer een verrassing is wat eruit tevoorschijn komt. Soms kom je spullen tegen waarvan je niet eens meer wist dat je zoiets leuks had liggen. Zo stuitte ik op de mooie blauwe poster met een maan en vogels. Die stond in ons oude huis in de slaapkamer, maar matcht nu heel mooi met het toilet. Zo leuk hoe alles samenkomt!

Voor het avondeten maakte ik iets kunstigs. Soms houd ik ervan om onverwachte combinaties op tafel te zetten en maar te zien of het iets wordt. Dat zat bij dit gerecht helemaal goed. Het is quinoa met veel groenten, erwten, amandelen, tahin én frambozensaus. Geen standaard-ingrediëntenmix, maar het zoetzurige van de frambozen bleek heel lekker te matchen met de hartige groenten. Dit ga ik vaker serveren!

Een van mijn doelen is om vaker wandelingen en fietstochtjes te maken. Met zo’n mooi park vlakbij is het ook zeker geen straf om een blokje om (of een paar blokjes om) te gaan. Bart en ik sloten de dag af met een fijn stukje wandelen door het groen voordat de zon onderging. Dit is toch wel een van de redenen dat ik blij ben met waar we wonen. Zowel de drukte van de stad als het groen is dichtbij, waardoor het altijd voelt alsof ik zelf kan opzoeken waar ik op dat moment behoefte aan heb.

Ook het groen in onze tuin breidt zich langzaamaan uit. Alle planten van het tuincentrum hebben een plek gekregen in de witte bak in onze voortuin. In de achtertuin hebben we helaas last van een slakkeninvasie, maar in de voortuin doen alle prachtige dahlia’s, asters en andere bloemen het heel goed. Wat ziet het er al opeens fleurig uit zo! Ik word elke keer blij als ik mijn fiets in de berging parkeer en naar dit vrolijke tafereel staar.

Zondag kwamen een vriendin en haar vriend gezellig langs om bij te kletsen. Ook namen ze heel veel leuke DM-aankopen voor me mee als verjaardagscadeau. Hoe lief! Ik ben altijd dol op de doucheproducten van DM en gebruik bijna niets anders meer, dus dit komt zeker op. Ook voor Bart zaten er een paar maskertjes en oogpads bij, zodat we samen een pamperavond kunnen beleven. Gelukkig kan ik Bart wel zo ver krijgen, dus daar gaan we binnenkort maar eens van genieten. Een relaxte afsluiting van het weekend!

Hoe was jouw weekend? Heb jij nog iets leuks gedaan?