Inkiekje #114 | Tuinmeubels gekocht, bomen beklommen & Michelin-waardig gegeten

De afgelopen twee weken beleefden we letterlijke en figuurlijke hoogtepunten. Een letterlijk hoogtepunt was toen we in het klimbos op 20 meter hoogte tussen bomen klauterden en roetsjend van ziplines naar beneden gingen. Het kind in mij was weer op en top aanwezig. Daarnaast at ik voor het eerst in mijn leven in een sterrenrestaurant (en wat voor één: hét groene restaurant De Kas), kochten Bart en ik eindelijk een tuinset en trakteerde ik mezelf op een boek dat vele ogen opende. En oh ja, dan ging ook nog mijn nieuwe schrijfwebsite na maanden van hard werken en sleutelen officieel live. Over dat alles en meer klets ik je bij in dit Inkiekje.

De week begon met een good hairday. Een van mijn ultieme blijmaakdingen! Soms heb je van die dagen dat je haar opeens precies zit zoals jij het leuk vindt. Die dagen koester ik, aangezien ik zelf bijzonder weinig doe aan mijn kapsel. Ik zou willen dat ik met krultangen overweg kon en elke ochtend de tijd nam om mezelf van de mooiste losse krullen te voorzien. Maar daar ben ik te onhandig én te ongeduldig voor, dus koester ik maar die paar dagen per jaar dat mijn haar uit zichzelf precies in de krullerige modus zit die ik leuk vind.

Yes, ik heb eindelijk de goede vitamine D gescoord. Ik had per ongeluk een potje vitamine D-supplementen voor kinderen gekocht en had er nooit bij stilgestaan dat die supplementen heel laag gedoseerd zijn. Dat ontdekte ik pas toen mijn vitamine D-waarde aan de lage kant bleek te zijn. Oeps! Toen heb ik op advies deze supplementen gekocht. Ze zijn drie keer zo hoog gedoseerd als de meeste supplementen en ze zijn vegan (in veel supplementen zitten dierlijke stoffen). Die ga ik komende tijd maar braaf slikken.

Ik trok mijn netste jasje aan voor een belangrijke ondernemersafspraak die ik al 4 jaar wilde plannen: een afspraak voor pensioenadvies. Voor mijn werk schrijf ik regelmatig over financiële thema’s (hypotheek, pensioen en arbeidsongeschiktheid), dus ik wist hoe belangrijk het is om iets voor je pensioen te regelen als ondernemer. En dan het liefst al op een leeftijd waarop je pensioen nog een heel-ver-van-je-bed-show is. Ik heb 3 uur (!) op het advieskantoor gezeten met tabellen en grafiekjes voor mijn neus, maar dan is nu wel écht alles geregeld. Voor wie thuis is in pensioenen: ik ga lijfrente-beleggingen doen via Brand New Day en leg elke maand een vast bedrag in. Dan krijg ik na mijn pensioen maandelijks een mooi bedrag uitgekeerd, naast de AOW. Ik was na drie uur gepraat over cijfertjes, financiën en verzekeringen doodop, maar wel voldaan. Blij dat ik dit ondernemersdoel voor 2024 heb afgevinkt!

Ik ben nog steeds elke dag blij met het uitzicht vanaf mijn werkplek: deze Tylko-kast. Helaas voor mij heeft Pippa nu ontdekt dat ze via deze stoel op de kast kan wandelen. Duim je met me mee dat het donutvaasje Pippa’s klimpartijen overleeft?

Ooit, ergens als ik groot ben, wil ik zo’n rozenstruik aan ons muurtje in de voortaan hangen, zodat het er ’s zomers net zo mooi en fleurig uitziet als op deze foto. Totdat we ooit de zin en tijd bij elkaar hebben geraapt om daarmee aan de slag te gaan, geniet ik vooral van de prachtige rozenstruiken die je onder andere in Amsterdam veel tegenkomt. Dit is het straatje achter het Vondelpark en het is zo’n prachtige plek om je ogen uit te kijken.

Ik trakteerde mezelf op het boek ‘Notities van een introvert’ en vond het heel verslindwaardig. Bente beschrijft hoe het haar leven volledig veranderde toen ze ontdekte dat ze introvert is. Hoe houd je je als introvert staande in een wereld vol sociale verplichtingen, moetjes en prikkels? Hoe ga je om met vriendschappen? Hoe maak je je zichtbaar op de werkvloer? Een boek vol mooie anekdotes (mét humor!) die je inspireren om ook zelf uitbundig te leven, maar dan op je eigen introverte manier. Echt een aanrader voor iedereen die zichzelf als (deels) introvert beschouwt!

Pippa kan nog steeds geen afscheid nemen van de plastic opbergdozen die al maanden haar favoriete zitplekje zijn. Ik ben nu zelfs op zoek gegaan naar een tafeltje met deze hoogte, omdat Pippa liever op vensterbankhoogte (want: goed zicht op de straat en de vogels) slaapt dan in haar lagere kattenmandje. Tot nu toe is die zoektocht niet geslaagd trouwens, dus misschien moet ik toch maar gewoon hopen dat Pip het ook zonder die niet zo mooie opbergdozen redt. Ach, de dilemma’s van een kattenvrouwtje.

Ik ben nog steeds heel gelukkig met ons behang op de slaapkamer en deze fijne IKEA-spiegel. Die spiegel had ik zelfs al op het oog toen ik mijn eerste eigen huis kocht, maar in onze kleine slaapkamer in het oude huis was er geen plek voor. En zie hem nu staan te shinen! Ik vind het ook helemaal leuk dat ik vanuit de spiegel en vanuit ons bed uitkijk op mooie kraanvogels. Toch een vrolijker gezicht dan de witte muur die we hier eerst hadden! En dat maakt snelle outfitfoto’s in de spiegel ook meteen extra leuk om te maken.

Ik ontdekte een nieuwe favoriete maaltijd voor na lange dagen als mijn kookzin ver te zoeken is (ja, ook ik heb die momenten!). Deze tomatenstoof kost maar 15 minuten om te maken en je hoeft er alleen een paar tomaatjes voor te snijden. Ik noem het “tomatenprutje met limabonen” en het smaakt goddelijk met naanbrood erbij. Deze week heb ik nog zo’n avond met weinig kooktijd, dus ik weet al wat er die dag op het menu staat.

En nog meer eetbaars! Vorige week zaterdag moesten we al vroeg de deur uit voor een heel leuk uitstapje. Maar mijn interne klok werd nog veel vroeger wakker dan de bedoeling was: om half zes. Wat doe je dan met je extra tijd? Nou, een appelcake met tahin maken, dacht ik zo! De volgende dag zou een vriendin langskomen, dus cake maken stond sowieso al op de planning. Altijd handig om de cake alvast klaar te hebben staan! Het is een gezonde appelcake met tahin en walnoten geworden. Het recept zal ik binnenkort eens delen.

Die zaterdag reisden we al vroeg af naar de andere kant van het land. We gingen naar het Drentse dorpje Grolloo voor een familiedag met Barts gezin en andere familieleden. En dat deden we niet zomaar bij een restaurant, maar bij een klimpark. We moesten er meer dan 2 uur voor reizen, maar dan heb je wel een klimpark waar “mijn” klimpark in het Amsterdamse Bos absoluut niet aan kan tippen. Inclusief ziplines over het water, klimparcours op 20 en 40 meter hoogte en heel veel groen om ons heen.

Dit beeld ziet er iets romantischer uit dan het was. Mijn boogschiettalent moest even op gang komen, dus hielp Bart een handje. Voordat we de bomen in gingen, deden we eerst een parcours met allerlei opdrachten, waaronder dus boogschieten. Bierpulschuiven bleek niet mijn nieuwe talent te zijn. Een spijker in minder dan 10x in een houten stam slaan ook niet (na 20x zat hij er nog niet in). Maar waar ik wel een talent voor bleek te hebben, was in de touwen hangen en zo mijn eigen gewicht dragen. Ik hield het 1 minuut vol en was helemaal trots. Kon ik toch ergens punten mee scoren voor mijn team 😉

Verder klommen we op grote hoogte tussen de bomen in het mooiste klimpark dat ik ooit heb gezien. Ik heb hoogtevrees, maar vond dit klimbos goed te doen. Het heeft ook wel wat om jezelf een middag lang uit te dagen en zo te ontdekken dat je vaak meer durft en kunt dan je denkt. Hoogtepunt van de middag? De ziplines! Met de wind in je haren over een parcours roetsjen aan een kabelbaan haalde het blije kind in mij naar boven.

Naast de vele letterlijke hoogtepunten tijdens het klimbosuitje, was er ook een figuurlijk hoogtepunt: de lunch. Ik eet vegan, maar vind het soms nog best lastig om daardoor “ingewikkeld” te zijn bij dit soort uitjes. Maar nu ik ervoor uitkom, krijg ik opeens de lekkerste dingen geserveerd en blijkt dat veel mensen er graag rekening mee houden. De topper van deze lunch was de vegan kroket. Dat had ik al héél lang niet meer gegeten.

Op zondag kwamen twee vrienden gezellig langs om na lange tijd weer bij te kletsen en om hen ons huis te laten zien. Ze namen ook nog een lief verjaardagscadeau voor me mee: dit prachtige roze schaaltje uit Portugal. Het bleek stomtoevallig perfect te matchen met de kleur van onze keukentegels.

En alsof dat nog niet genoeg was, kregen we als presentje voor ons huis ook nog een prachtige roze orchidee. De orchidee die we van onze buren kregen, staat nu al 6 (!) maanden in bloei bij het keukenraam, maar begint inmiddels een klein beetje uit te vallen. Extra leuk dus dat we nu een nieuw exemplaar hebben dat nog vol bloemen zit.

Verder was het een heel geslaagde werkweek. Ik werkte onder andere meerdere interviews uit, werkte aan een mailingreeks, tikte veel blogs en werd heel gelukkig van één artikel voor een klant waarbij de opdracht was “Maak het maar lekker cynisch dit keer!”. Ik hield me niet in en hoop dat zij er net zo blij mee zijn als ik 😉

Maar het allermooiste hoogtepunt van mijn werkweek was dit…

…mijn nieuwe website voor mijn schrijfwerk staat online! Ik had hiervoor een blauw/oranje/witte site, al sinds het begin van mijn fulltime-ondernemer-avontuur. Maar ik merkte dat ik de site een beetje ontgroeid was en snakte naar meer kleur, meer vrolijkheid en vooral “meer mij”. Toen ik mijn oude site maakte, had ik het idee dat ik met mijn site iedereen moest aanspreken. Ik wilde graag de tekstschrijver voor iedereen zijn, dus hield ik mijn kleurgebruik vrij braaf. Inmiddels geloof ik dat het juist mooi is als je – ook als ondernemer – echt jezelf laat zien, waardoor je klanten aantrekt die bij jou passen en ik bij hen.

Anyway, die hersenspinsels leidden dus na maanden van hard werken tot dit resultaat. Het geweldige website-bouwwerk is van Lamper Design (die ook mijn blog heeft gemaakt). De huisstijl, lettertypes, kleuren en het logo zijn gemaakt door de getalenteerde vormgever Kayleigh’s Graphics en de foto’s zijn gemaakt door Sandra Stokmans. En de teksten? Die schreef ik natuurlijk zelf, maar hebben ook allemaal een upgrade gekregen.

Zelf een kijkje nemen? Dat kan op RomyVeul.nl.

Verder was dinsdag een heel speciale en leuke dag. Al drie maanden stond in grote letters een heel gaaf uitje in onze agenda’s: dineren bij restaurant De Kas. Dit was ons eerste bezoekje aan een Michelin-restaurant. En De Kas is niet zomaar een restaurant met een Michelin-ster. Ze serveren groenten van hun eigen stukje grond en uit eigen kas, hebben elke 3 weken een andere kaart en zijn een held in gerechten maken waarin groenten de hoofdrol spelen.

Wij zijn duidelijk niet de enigen die dat concept aansprak, want vaak moet je al 3 maanden van tevoren je plek reserveren. In maart boekten wij een tafel voor juni. We namen mijn broertje Joeri, die nu zijn eigen kookboek aan het ontwikkelen is met een uitgever en een echte culinaire fijnproever is, mee. Het werd een heel gezellige en smaakvolle avond.

Ik denk dat ik in een apart artikel nog eens uitgebreider deel over onze ervaring met dineren bij De Kas. Maar alvast een kleine spoiler: het was een onvergetelijke ervaring en de gerechtjes waren stuk voor stuk het lekkerste wat ik ooit heb gegeten. Hier zie je nog maar een greep uit hun heerlijke gerechten. Onderaan zie je bijvoorbeeld een creatief gerechtje van rode biet met kersen en een romige saus. Na 5 gangen zat ik propvol, maar gingen we zeer voldaan naar huis. Wat een geslaagde avond en wat een goed eten! Ons volgende bezoekje aan De Kas staat al gepland voor eind augustus, voor als Bart en ik 5 jaar samen zijn. Die mijlpaal vonden we best een luxe etentje waard.

Verder was ik afgelopen week niet topfit. Na een drukke week vorige week en een weekend vol afspraken moet ik vaak even bijkomen. Dan voelt een fijne werkweek soms als bijtanken van het weekend 😉 Na een paar dagen van middagdipjes en inkakkers was ik donderdag eindelijk weer een beetje mijn energieke zelf. Zijn er meer mensen die een tijdje nodig hebben om op te laden na een druk weekend?

Voor mijn eten werd deels gezorgd. Mijn lieve broer Joeri (die van de foto hierboven) is nu druk bezig met zijn kookboek vol recepten met bonen en peulvruchten. Dat betekent dat hij soms wel 3 maaltijden op een dag maakt om te fotograferen én dat hij daardoor heel veel maaltijden over heeft. Geen enkel probleem! Daardoor kunnen we regelmatig een paar tupperwarebakjes en ovenschalen met heerlijke maaltijden ophalen. Zo lunchte ik laatst met deze heerlijke ovenschotel met limabonen en veel groenten.

Verder zette ik onze woonkamer uitgebreid op de foto voor dit inkijkje in onze warme woonkamer. Ik vind het zo leuk om steeds meer glimpen van ons huis te laten zien op mijn blog. Hopelijk kan ik binnenkort ook foto’s van ons toilet delen als we daar eindelijk (shame on us!) een handdoekhaakje en toiletrolhouder hebben hangen. Dan is dat (na de keuken en onze gang met trapkast) de volgende ruimte die helemaal af is.

Zaterdag stond ik traditiegetrouw in de keuken om een recept op de foto te zetten. Dit keer een ontbijtje met havermout, sojakwark, blauwe bessen en citroen. Zomers, fris en erg lekker! Overigens heb ik een haat-liefdeverhouding met maanzaadjes. Waarom blijven die priegelige bolletjes toch altijd tussen je tanden zitten? Of ben ik de enige die dat heeft?

Die zaterdag hadden we een blanco dag zonder plannen. Heerlijk! We besloten om naar Amersfoort af te reizen, naar Kees Smit Tuinmeubelen. Het buitenzitweer komt er als het goed is snel aan, maar wij hadden nog geen meubels in de tuin staan. Gelukkig had Kees Smit Tuinmeubelen enorm veel keuze. Alleen al qua tuinkussens was de keuze reuze. Wat een opties! We hadden trouwens geen idee wat we qua tuinset zochten behalve dat het niet te kolossaal mocht zijn en dat we geen houten meubels wilden (want: veel onderhoud). Toen we tegen deze set aanliepen, wisten we opeens precies wat we wilden…

Namelijk exact dit! We hebben nog nooit zo snel knopen doorgehakt over interieuraankopen als nu. Deze tuinset werd het! Hij is gemaakt van gepoedercoat metaal in een roze/terra-achtige kleur. We gingen voor een bankje, twee grote stoelen en een bescheiden tafeltje. Op zich vind ik zo’n grote loungeset ook altijd wel mooi, maar onze tuin is niet enorm en we wilden niet alle ruimte laten opslokken door een kolossaal meubel. En het mooie is: donderdag hebben we de tuinset al in huis. Nu nog duimen dat het zomerweer zich snel laat zien, zodat we er daadwerkelijk gebruik van kunnen maken!

Oh ja, mocht je nieuwsgierig zijn: het zijn deze lounge-tuinstoelen van Kees Smit. De tafel en het bankje komen uit dezelfde serie.

Daarna deden we nog een rondje Loods5. Dat is mijn favoriete woonwinkel en hij bleek naast Kees Smit Tuinmeubelen te zitten in Amersfoort. Ik liep er onder andere deze vaas tegen het lijf, waar ik op slag verliefd op werd. Wat een prachtig ding! Ik besloot er nog even een paar nachtjes over te slapen, want hij is wel tamelijk groot én opvallend én prijzig.

Het weekend eindigde met een gezellig bezoekje aan mijn ouders voor Vaderdag én met een bijzonder experiment in de keuken. Ik daagde mezelf namelijk uit om een keer een chocoladecake met courgette te maken. Ik had al vaker gezien dat foodbloggers met courgette de lekkerste cakes maken waarin je niets van courgette terugziet. Maar ik moet toegeven: de courgette-substantie op foto 1 liet me daar eerst een beetje aan twijfelen. Hoe kon dat nu in een smeuïge chocoladecake veranderen? Maar het lukte verrassend goed. Op rechts zie je beslag dat er wél heel chocoladecakeachtig uitziet. En het resultaat…

Dat was dus een échte chocoladecake met een heerlijk pure chocoladesmaak en geen enkel spoortje courgette te proeven. Ik was blij verrast. Dit ga ik vaker proberen! Je kunt de courgette heel goed als bindmiddel gebruiken en zo zitten er ook nog wat verdwaalde vitamines in je chocolade-lekkernij. Niet verkeerd!

Wat was jouw laatste experiment in de keuken? En was het geslaagd of niet?