Inkiekje #117 | Briljante bril, blije bureaulamp & botox in mijn keel

En of er veel gebeurde de afgelopen weken. Terwijl wij de weken tot onze Berlijn-trip al aftellen, stonden er allerlei leuke en spannende dingen op de planning. En vooruit, ook een paar dingen waarbij ik er vooral naar uitkeek dat ze achter de rug waren. Een botoxinjectie krijgen voor mijn darmklachten stond bijvoorbeeld niet heel hoog op mijn zin-in-lijstje. Verder waagde ik me aan een veganize-uitdaging waar ik tamelijk zenuwachtig van werd, kocht ik een nieuwe bril en kreeg ik de allerleukste bureaulamp ooit van een vriendin. Ik neem je mee in de highs en lows in een nieuw Inkiekje.

Twee weken geleden eindigde ik mijn Inkiekje met deze sneak peek van onze kattenbakombouw van Katvriendelijk Huis. Vlak daarna gaf ik hem een mooi plekje in dit artikel over onze kattenbakombouw op maat. Nog steeds zo blij dat we de kattenbak op deze katvriendelijke én stylish verantwoorde manier konden wegwerken. Pippa is ook helemaal oké met haar badkamerupgrade trouwens.

Twee weken geleden begon ik de werkweek met allerlei toffe dingen, dus dat vroeg om een fleurige en feestelijke outfit. Zo startte ik met een nieuw blogproject voor een opdrachtgever: HomeWizard. Dit bedrijf maakt allerlei handige apparatuur om mensen te helpen energie te besparen (iets waar ik zelf ook altijd fanatiek mee bezig ben, dus mij helemaal op het lijf geschreven!).

Daarnaast werd ik in een podcast geïnterviewd door Tim Daalderop, mijn businesscoach, om meer te vertellen over mijn werk als freelance tekstschrijver. Het was een te gekke podcast met vooral veel niet standaard vragen, zoals ‘Wat zou je doen als je eenhoorn was en alles kon?’, ‘Hoe ben je ooit tekstschrijver geworden?‘ en ‘Wat vind je juist het meest frustrerende aan je werk?’. Mocht je benieuwd zijn, dit is de podcast.

Wanneer je kat opgaat in je interieur (wat niet per se de bedoeling was), is dat schattig genoeg om een snelle foto van te maken. Ik ben nog steeds zó blij dat ik deze roze kast heb gekocht. Het kostte me een rib uit mijn lijf, maar deze fijne kast is nu wel dagelijks mijn uitzicht vanaf mijn bureau. En als je ergens elke dag op uitkijkt, is het toch wel fijn als dat een gezellige (en in mijn geval bij voorkeur roze) bedoeling is. Als daar ook nog ergens een kat tussendoor loopt, is het uitzicht uiteraard al helemaal douze points waard.

Yes, het was weer tijd voor mijn knalroze blouse uit Londen! Dit is nou echt zo’n kledingstuk waarin ik me elke dag helemaal feestelijk voel, ook als ik gewoon een dag achter mijn PC doorbreng en verder hooguit een paar voorbijgangers op straat zie. Ik ben gek op een tikkeltje over-de-top-kleding en ben nog altijd zielsgelukkig dat ik mezelf vorig jaar tóch die ene fantastische Ted Baker-top in knalroze cadeau deed.

Nog iets wat ik mezelf deze week met veel plezier cadeau deed, was deze Hands Off My Chocolate-reep. In mijn review met vegan producten liet ik ‘m laatst al zien. Echt, als je een nieuwe reep wilt proberen, dan moet je hier je tanden eens in zetten. Hij smaakt exact naar alles wat de verpakking belooft: citroen, speculooskruimels en witte chocola. En dat is minstens zo lekker als het klinkt.

Wat een feest, deze post! Sinds kort schrijf ik dus teksten voor HomeWizard. Zij maken allerlei slimme apparaten waarmee je bijvoorbeeld kunt testen hoeveel stroom een specifiek apparaat gebruikt, welke apparaten je grootste energieslurpers zijn en hoeveel water je gemiddeld verbruikt tijdens bijvoorbeeld een douchebeurt. Reuze-interessant, zeker als je zoals ik veel bezig bent met het energieverbruik verminderen. Ik voelde me dan ook een lucky bastard (en Bart – de techfanaat bij ons thuis – sprong ook meteen op van enthousiasme) toen ik vanwege deze freelance klus al hun producten kreeg thuisgestuurd om zelf te proberen.

Zaterdag gingen we al op tijd de deur uit om een dag met Barts familie op stap te gaan. Ik stond vroeg op en begon de dag in de keuken, omdat ik de hele week al kook- en bakinspiratie had waar ik absoluut iets mee wilde. Tijdens het bakken kreeg ik ook nog leuk gezelschap van Pippa die hier duidelijk onhaalbare capriolen (van de stoel op het aanrecht springen) in haar hoofd had. Geen goed idee, Pip! Gelukkig kwam ze zelf ook al snel tot die conclusie.

Wat ik die ochtend maakte? Amandelmuffins! Ik ben zelf altijd al gek geweest op amandelspijs. Als kind kon kerstbrood me gestolen worden. Maar het amandelspijs dat daarin zat? Ja, daar kon je me voor wakker maken! Dit keer maakte ik muffins die één en al naar amandelspijs smaken, met één magisch ingrediënt: amandelextract (in combinatie met amandelmeel). Zó lekker! Het recept verklap ik binnenkort op mijn blog.

Daarna reden we door naar Nunspeet. Barts vader is daar nu op vakantie en we wilden met het hele gezin stilstaan bij de verjaardag van Barts moeder (die helaas 3,5 jaar geleden is overleden). Heel fijn om dat met elkaar in de mooie bossen, met lekker eten en goede gesprekken te doen! Dit stukje Veluwe blijft ook zo’n mooie omgeving. Het is dat je mij niet uit mijn fijne dorp onder de rook van Amsterdam weg krijgt, maar ik snap mensen die speciaal voor het bos naar deze regio verhuizen echt helemaal.

Wat bezoekjes aan Barts vader altijd extra leuk maakt? Hun poedel Toedels. Ik was als kind nooit echt dol op honden, omdat ik ooit heel hard door een hond gebeten ben. Maar sinds Barts vader Toedels heeft, ben ik minstens zo gek op honden als op katten. En dan vooral op Toedels natuurlijk! Hij is zo heerlijk fluffy, lief en speels. En het voelt toch wel speciaal dat ook Bart en ik altijd een VIP-behandeling van hem krijgen als we bij aankomst weer eens vol enthousiasme worden verwelkomd.

Bij thuiskomst viel mijn oog op onze allereerste uitgekomen zonnebloem. Hoera! Bart heeft in ons oude huis wel drie jaar op rij geprobeerd zonnebloemen te kweken. Twee keer mislukte het; de derde keer hadden we wel zonnebloemen, maar bleven ze piepklein. Toen laatst bleek dat de slakken maar liefst 30 (!) zonnebloemen in onze tuin hadden opgevreten, had de arme jongen er een hard hoofd in. Maar zie hier! De aanhouder wint. De eerste zonnebloemen staan al in bloei. Ook de joekel van inmiddels 2,5 meter hoog kan elk moment uitkomen. Wat een vrolijkheid zo voor het keukenraam!

Over vrolijkheid gesproken: “Als je sokken nodig hebt, ga dan altijd voor vrolijke exemplaren!”, zo luidt mijn sokkenmotto. Ik had al jaren geen sokken meer gekocht, omdat ik meestal panty’s draag in plaats van sokken. Maar in de zomer vind ik enkelsokjes toch wel fijn. Hoe leuk dat ik er deze zomer op bloemetjes bij kan lopen!

De fijnste zondagen zijn de zondagen waarop ik de tijd heb om fanatiek aan te rommelen in huis. Mijn lievelingshobby van alle hobby’s die ik heb! Het interieur voor de zoveelste keer veranderen, een winkel in gaan, iets in de oven gooien, spontane ideeën uitwerken tot blogs en… mijn kasten ordenen met nieuwe mandjes. Dit keer stortte ik me op mijn verzameling fotografietheedoeken, die nu allemaal keurig op kleur in bakjes staan.

Afgelopen maandag stond iets minder leuks op de planning. Zo niet enthousiast als Pip zichtbaar was over dit uitje, zo erg zagen wij er ook tegenop. Het was weer tijd voor de jaarlijkse cocktailintenting. Nou, ik ken leukere cocktailfeestjes dan met een luid miauwende en gestreste kat 10 minuten in de auto zitten en vervolgens hopen dat ze wil meewerken bij de dierenarts. Gelukkig bleek onze nieuwe dierenarts heel aardig en geduldig. Pip werd helemaal goedgekeurd en zelfs haar gebit kreeg een goede score. Heel blij dat onze al bijna 10-jarige dame het zo goed doet!

Grappig detail over onze enerverende dierenartsbezoekjes: Pip háát dit reismandje, maar weet tegelijkertijd niet hoe snel ze er weer in moet kruipen als de dierenarts niet meer aan haar zit. Dan komt ze er ook écht niet meer uit en zit ze zover mogelijk tegen de achterkant aan om de dierenarts een boze blik toe te werpen. “Goh, ze kijkt nu wel wat chagrijnig!”, luidden niet voor niets de laatste woorden van de dierenarts voordat we weggingen 😉

Gelukkig is mevrouw Pip het altijd snel weer vergeten en doet ze dan thuis alsof er niets is gebeurd. Zo bang en teruggetrokken als ze is tijdens dierenartssessies, zo koninginachtig voelt ze zich thuis weer. Gelukkig maar!

Na het ziekenbezoekje met de kat, was het ook tijd voor mij om naar het ziekenhuis te gaan. Voor iets positiefs trouwens! Ik kan hier een slechte clickbait van maken: “Ik kreeg botox in mijn keel!”. En dat klopt ook, maar het spuitje botox was zeker niet bedoeld om rimpels weg te poetsen. Ik kreeg een botoxinjectie vanwege R-CPD: een te strak aangespannen slokdarmspiertje dat me al jarenlang prikkelbare-darm-klachten bezorgt. Als het goed is, gaat dit ene prikje mijn leven héél veel makkelijker maken.

Lees ook: Mijn ervaring met R-CPD: toen prikkelbare darmen een slokdarm-issue bleken.

Hoe het ging? Nou, de behandeling viel me een klein beetje tegen. Je nek is niet de fijnste plek om geprikt te worden en ik ben sowieso al niet zo’n held met naalden. Dus het eerste wat ik hoorde toen de naald weer uit mijn nek ging, was: “Je ziet wel erg wit!”. Dat omschreef ook wel redelijk hoe ik me voelde op dat moment. Gelukkig kon ik nog ergens op een bed bijkomen om daarna – iets bijgekleurd – weer naar huis te gaan. Ik heb wel nog steeds wat bijwerkingen van de botoxinjectie, zoals lastiger praten, slikproblemen en een brok-in-mijn-keel-gevoel. Maar het positieve nieuws is dat ik nu al minder last heb van mijn buik dan eerst. Echt een bizar wonder na 5 jaar met die klachten rondlopen! Ik ben zó blij.

De dagen daarna at ik vooral veel havermout, sojakwark, risotto, curry en andere min of meer vloeibare dingen. Eten gaat op zich wel prima, maar in eten met kleine “stukjes” of grote brokken verslik ik me nog wat sneller dan anders. Gelukkig ben ik gek op havermout en kwark, dus dat kwam helemaal goed!

Verder was het een drukke bijna-vakantie-werkweek. De weken voordat ik op vakantie ga, zijn vaak wat drukker qua werk omdat ik veel vooruit probeer te werken. Dan loopt bij opdrachtgevers alles gewoon door, ook als ik er niet ben. Maar ik lig nog goed op schema gelukkig! Hier werkte ik een uurtje in de auto, omdat ik precies één uur tussen twee afspraken in had en een autowerksessie me veel tijd bespaarde. Grappig dat een autokantoor best prima werken is! Ik vond het eigenlijk wel lekker, zo’n afleidingsvrij plekje op de bijrijdersstoel.

Die tweede afspraak was trouwens niets werkgerelateerds, maar een afspraak bij de kapper. Mijn verzoek was “Alleen wat puntjes eraf”, maar blijkbaar interpreteerde de kapper dat als een korte boblijn knippen. Ach, het heeft wel wat en gelukkig zitten de extra centimeters er snel weer aan. Maar met net twee centimeter meer haar vind ik mijn kapsel toch iets leuker zitten dan dit.

Zaterdagochtend kregen we gezellig bezoek van een vriendin en haar man en twee kindjes. Heel leuk om hen het huis te laten zien en om door hun zoontje ook te ontdekken dat we blijkbaar een leuke speeltuin in de buurt hebben (de brandweerwagenglijbaan bleek een hit)! We werden ook nog eens enorm verwend met twee heel leuke cadeaus, waaronder deze roze lamp in de vorm van een smiley. Als het helemaal donker is, geeft hij mooi roze licht. Je snapt: deze blijmakende lamp moest meteen een plek op mijn bureau krijgen. Nu lacht hij vanaf daar elke dag naar me.

Verder stortte ik me op een bezigheidstherapie-project. Niet dat ik toevallig een tijdsoverschot had, maar mijn hoofd kreeg een error van de pot gemengde noten die al een tijdje in onze kast stond. Ik gebruik zelf altijd óf amandelen óf walnoten óf cashewnoten, maar zou niet zo snel een handje met alles door elkaar nemen. Dus hup, sorteren maar! Bart lachte me hard uit, maar ik vond het een gelukzalig gevoel toen alle noten netjes in de juiste potjes zaten.

Verder stortte ik me op een project dat al heel lang op mijn culinaire-uitdagingen-lijstje stond: vegan tiramisu maken. Van alle gerechten die ik tot nu toe heb geveganized, vond ik dit toch wel de allerlastigste. Er zijn talloze manieren om vegan tiramisu te maken, dus waar moest ik beginnen? Wat wordt het lekkerst? Mijn eerste poging tot mascarpone van kokosroom werd geen daverend succes. Maar de tweede poging met zijdetofu en sojakwark kwam er wel heel goed uit. Na 1 uur opstijven had ik deze romige én lekkere substantie.

Kijk nou, het is gewoon gelukt! Ik kon vegan tiramisu serveren als toetje en hij was zó lekker. Ik maakte de sponscake ook met een schepje cacaopoeder erdoor voor nóg meer chocoladesmaak. Ik geloof dat ik nog nooit zo trots ben geweest op een toetje als dit. Het recept zal ik over een tijdje delen als ik nog een paar kleine dingen heb gefinetuned. Op Barts verjaardag binnenkort staat dit sowieso als toetje op het menu.

Verder fietsten we zaterdagmiddag naar de opticien met een speciale missie: mijn nieuwe bril ophalen! Ik merkte laatst pas dat de grote wazige vlekken op mijn oude bril geen gewone vlekjes, maar diepe krassen waren. Oeps! Dus daarom keek hij niet zo fijn meer. Nu vind ik brillen kopen altijd een grote uitdaging, omdat ik heel veel monturen niet bij mijn gezicht vind staan. Maar toen ik voor de zoveelste keer EyeWish binnenliep, kwam ik opeens dé bril tegen. En hij is eens écht anders dan wat ik normaal draag! Hoe de bril eruitziet? Roze sowieso. Ik zal hem deze week onthullen in een apart artikel op mijn blog.

Zondag was een heerlijke dag met veel blogtijd, productief schoonmaakwerk in huis én tijd om samen het tuincentrum onveilig te maken. We moesten laatst afscheid nemen van een paar bloemen en hadden nog een paar bijzonder lege potten in de tuin staan, dus was het tijd om nieuwe tuinopvulling te halen. Dit keer gingen er onder andere dahlia’s en lavendel mee naar huis.

De man des huizes is van ons tweeën de beste tuinierder en zette alle plantjes in de grond. Voor volgend jaar staat ons Grote Project Tuin op de planning. Dan willen we onder andere de vlonder eruit slopen, het grind vervangen door gras en de boel een beetje opgroenen. Maar tot die tijd brengen we met potten met planten alvast een beetje fleurigheid in de tuin. Wat voel ik me een bofkont dat Bart daar handig mee is! De tuintaken zijn hier goed verdeeld: Bart plant de planten en verzorgt ze; ik ben Chef Onkruid en trek wekelijks de verdwaalde sprietjes en andere plukken onkruid uit de grond.

Puntje bij paaltje doen we maar wat, want ik heb zelf ook nog nooit een tuin onderhouden. Dus ik voelde me extra trots toen laatst iemand die aanbelde complimenten maakte over onze mooie voortuin. Een groter compliment kun je als newbie-tuinierder niet krijgen!

Wat was jouw hoogtepunt van het weekend?