Inkiekje #118 | Kasteelavonturen, koken voor tien & keelissues

Sommige mensen betalen flink veel geld voor stilteretraites. Ik beleefde hetzelfde effect thuis, maar dan ongepland en wat onhandig getimed. Iets met tegensputterende stembanden en 3 dagen niet kunnen praten. Maar hé, inmiddels ben ik er weer, met mijn eigen stem en al! De afgelopen weken stond er gelukkig genoeg leuks op de planning. Bart blies 33 kaarsjes uit, ik kookte voor het eerst in mijn leven voor meer dan 10 man, we bewonderden hertjes bij een echt kasteel en ik hing voor werk (ja echt!) een dag de afvalsorteerder uit. Kortom: kiek je mee naar mijn afgelopen 2 weken?

Vorige week was ik een week alleen thuis met Pippa. Bart ging een paar dagen met zijn vader op stap, dus wij hadden het rijk alleen. “Vind je dat niet eenzaam?”, vragen mensen weleens als ik zeg dat Bart soms zonder mij een aantal dagen op vakantie gaat. Nee hoor, ik ben altijd al iemand geweest die zich ook in haar eentje prima vermaakt. Bovendien vind ik het juist mooi dat we ook soms ieder ons eigen ding doen en elkaar daarin vrij laten. Ik ben zelf geen groot fan van op vakantie gaan (huismus hiero!) en vind een week weg per jaar wel prima. Bart houdt daar wel erg van, dus soms gaat hij met zijn vader, broertje of vrienden weg. Ik vermaakte me goed met leuke werkopdrachten, dus vervelen was er zeker niet bij.

Ook leuk: we hebben na 7 maanden eindelijk een zeeppomp naast onze wasbak staan. Al een paar keer vroeg visite ons waar ze de zeep konden vinden, waarna ik dan beschaamd moest toegeven dat we onze handen altijd in de toiletwasbak wassen en dat daar de zeep staat. Ik vond onze roze keuken veel te leuk om er een knalblauwe fles bij te zetten en was dé roze zeepfles nog niet tegengekomen. Totdat ik zag dat Rituals mijn lievelingsgeur (“Sakura”) ook in zeepvorm een mooie roze fles heeft. Die vond ik leuk genoeg om wél een plek bij de roze tegeltjes te gunnen. Zodra hij op is, kopen we er goedkopere zeep voor in de plaats om deze leuke roze fles oneindig mee te hervullen.

Verder genoot ik van zonovergoten wandelingen door Amsterdam richting een afspraak. ’s Zomers vind ik onze hoofdstad altijd op zijn mooist, zeker met de vrolijke bloemenperkjes die verspreid over de binnenstad aan bruggen hangen.

Ik krijg trouwens weleens de vraag of ik Amsterdam niet veel te druk vind, ook omdat ik hooggevoelig en introvert ben. Maar grappig genoeg kan ik drukke steden juist heel erg waarderen. Ik denk dat het komt doordat je wel veel mensen om je heen hebt, maar niet per se iets met die mensen “moet”. Je kent ze immers niet. Het voelt gezellig om te wandelen tussen de massa, terwijl ik tegelijkertijd lekker in mijn eigen bubbel kan blijven hangen.

Iets minder florissant waren de bloemen die wij net het weekend daarvoor hadden gekocht. Bart had me nog allerlei watergeefinstructies voor de buitenplanten gegeven, maar blijkbaar had ik deze plant met zijn plekje in de zon per ongeluk een zonnesteek laten oplopen. Gelukkig was hij met een plekje in de schaduw en een flinke plens water nog te redden. Inmiddels staat de plant er weer vrolijk bloeiend bij. Ben ik best een tikkeltje trots op als beginnend tuinbezitter!

Kijk nou hoe lief! Elke avond als wij in de badkamer staan, komt Pippa een kijkje nemen en ligt ze op deze manier tegen de badkamerdrempel aan. Het is altijd een van mijn lievelingsmomenten van de dag.

Als Bart op vakantie is, kook ik vaak allerlei dingen die hij niet lekker vindt, maar ik wel. Dit keer ging ik voor een exotische orzo met harissa, paprikasaus, sperziebonen en stemgember. Bart heeft een gruwelijke hekel aan stemgember (en volgens mij is hij niet de enige), maar ik heb het als kind door mijn oma leren eten. Al op jonge leeftijd smulde ik ervan en nog steeds roer ik het graag door baksels of avondeetgerechten. Vooral als mijn lieve stemgember-hatende wederhelft er even niet is uiteraard.

Verder was het niet mijn beste week. Twee weken geleden kreeg ik mijn injectie voor R-CPD (mocht je denken “Waar héb je het over?”, in dit artikel vertel ik er véél meer over). In grote lijnen: er is botox in mijn slokdarmkringspier gespoten, omdat dat spiertje bij mij te strak aangespannen was en waarschijnlijk mijn buikklachten veroorzaakt. Na de injectie ging het op zich best prima, maar helaas kreeg ik daarna het hele pretpakket aan bijwerkingen. Werkelijk elke mogelijke bijwerking die ik online tegenkwam, kon ik afvinken.

Blijkbaar was een slijmvlies in mijn keel geprikkeld door de injectie, waardoor slikken, praten, inspannen en ademen allemaal lastig gingen (geen zorgen: de adem- en praatklachten schijnen nauwelijks voor te komen bij deze ingreep!). Uiteindelijk was ik 3 dagen mijn stem zo goed als kwijt. Ik grapte al tegen Bart dat ik op een ongepland stilteretraite was. Het waren wat ongezellige dagen, zullen we maar zeggen. Gelukkig gaat het sinds vorig weekend weer een stuk beter en kan ik nu weer gewoon praten, hardlopen en slikken. Hoera! En het mooie van de 3 dagen stil zijn is wel dat ik het daardoor extra waardeer dat ik kan praten. Soms besef je pas hoe fijn iets is als je het even moet missen.

Opeens viel mijn oog op deze vetplant, die zo erg uit proportie is gegroeid dat het nu per ongeluk een hangplant is geworden. Volgens mij zijn alle “steeltjes” wortels en kun je elk blad ook weer los in een potje zetten om een plant van te maken. Binnenkort ga ik er dus maar eens voor zitten om van deze tikkeltje sippe plant een paar nieuwe stekjes te maken.

Vrijdag was Bart gezellig terug. Precies op het moment dat mijn stem weer beter werd, dus de timing was perfect! Hij nam ook nog iets voor me mee waar ik heel erg naar uitkeek: een Too Good To Go-pakket bij De Pindakaaswinkel. Dan krijg je 10 potten pindakaas voor minder dan de helft van wat hun pindakaas normaal nieuw kost. Het is altijd een verrassing welke smaken erbij zitten. Dit keer was ik dik tevreden en bleven de potten met chili-pindakaas (niet mijn favoriet!) ons gelukkig bespaard. Ook Pip werd er nogal enthousiast van.

Op Instagram kreeg ik al de vraag hoe lang we met deze pindakaasverzameling doen. Het antwoord is een tikkie gênant: deze voorraad gaat er bij ons zeker binnen 10 weken doorheen. Een pot pindakaas per week is niet veel voor ons!

Verder kwam de pakketbezorger iets leuks brengen: mijn nieuwe bijzettafel! Op mijn werkkamer had ik tijdelijk de bijzettafel uit onze woonkamer een plekje gegeven, maar die moest een keer terug naar waar hij eerst stond. Deze vrolijke vlekkentafel leek me de perfecte vervanger. Ik heb er eindeloos naar gezocht, maar slaagde uiteindelijk bij de webshop Jotex.

Weekenden zijn voor mij hét bakmoment. En dit keer had ik een extra leuke bakgelegenheid: Bart was afgelopen woensdag jarig, dus ik wilde alvast experimenteren met taarten voor zijn verjaardag. Poging 1 werd deze perentaart met vijgen en rozijnen, en die viel meteen goed in de smaak.

Sowieso vond ik het een smakelijke aanrader om eens peer in plaats van appel in een taart te verwerken én daar stukjes gedroogde vijg bij te gebruiken. Dat zorgt voor lekkere chewy stukjes tussen de zachte peer door.

Zaterdagmiddag maakten we een lekker burgerlijk uitstapje naar IKEA. We kwamen voor een plantenpot en een plantentafeltje, maar zagen van alles behalve de twee dingen die we zochten. Wél kwam ik erachter dat IKEA de laatste tijd heel veel kleurrijke dingen aan zijn collectie heeft toegevoegd. Hoe leuk is dit dekbed bijvoorbeeld!

Na 1,5 uur rondstruinen door IKEA kwamen we uiteindelijk thuis met alleen maar deze roze vaas (wel heel blij mee, en dat voor een tientje!) en een voorraadpot. Wel een goedkoop uitstapje zo! En deze vaas is precies de vensterbankdecoratie die we nog misten op onze roze slaapkamer!

Over burgerlijke weekenddingen gesproken (ik vind burgerlijkheid altijd zwaar ondergewaardeerd!): we stortten ons na het IKEA-uistapje op Project Plant Opbinden. Onze monstera is prachtig en groeit als kool, maar hij groeit zelfs zo goed dat hij langzaamaan 1,5 vierkante meter woonkamer in beslag begon te nemen. Daar moest iets aan gebeuren voordat hij ook het looppad naast de bank zou claimen. We hadden allebei nog nooit een plant opgebonden, maar met wat online hulp is het gelukt. De bladeren die nu nog overhangen, moeten ietsje verder groeien voordat we ze aan de stam kunnen vastmaken. Maar het begin is er!

Wanneer jij en je kat stomtoevallig precies dezelfde grote ogen opzetten! Tijdens onze wekelijkse schoonmaakronde mag Pippa altijd bij hoge uitzondering op de slaapkamer komen, omdat ze zo nieuwsgierig is wat ik daar met mijn stofdoek zoal uitspook (spoiler: niet veel spannenders dan stof van spiegels en lichtknopjes vegen). Bart grapt weleens dat haar staart een perfecte plumeau zou zijn. Maar dat leed besparen we onze lieve Pip uiteraard.

Zondag gingen Bart en ik naar Utrecht om een hapje mee te eten bij zijn vader. Ook maakten we een tussenstop bij Appel & Ei in de Domstad. In Utrecht zit sinds een jaar de allernieuwste vestiging van Appel & Ei en die is énorm. Ik ken Appel & Ei altijd als een wat krappe winkel waar je met moeite je kont kunt keren, maar het filiaal in Utrecht is juist extreem ruim opgezet. Ik vond het helemaal leuk om er tussen de op kleur gesorteerde rekken naar mooie tweedehands items op zoek te gaan.

Uiteindelijk ging ik met één ding naar huis: deze knalroze blouse met pofmouwen van Vanilia. Echt een kleur voor mij en hij is door de pofmouwen en strakke band onderaan ook weer heel anders dan wat ik al in de kast heb liggen.

Helemaal blij word ik van onze zonnebloemenpracht. Bart heeft maanden geleden heel veel zaadjes gezaaid in de voortuin. Inmiddels beginnen ze allemaal uit te komen en lijkt het wel een Frans tafereel in onze voortuinbak. Ik word er nog elke keer vrolijk van als ik kom aanfietsen en hierop uitkijk.

Maandag had ik een nogal anders-dan-anders-werkdag. Ik schrijf via een tekstbureau teksten voor Renewi: een bedrijf dat afval verwerkt tot nieuwe grondstoffen én dat organisaties helpt om hun hoeveelheid restafval te beperken. Om een kijkje in de keuken te krijgen, woonde ik een afvalscan bij. Wat dat inhoudt? Er werden vuilniszakken met restafval op tafel omgekieperd en we keken samen wat er bij een organisatie nog aan restafval in de bak belandt én wat misschien nog niet goed gesorteerd wordt.

Ik vond het een reuze-interessante ochtend en voelde me na afloop extra trots dat ik voor zo’n mooi merk mag schrijven. Overigens leerde ik er zelf ook nog van alles van. Ik dacht best een goede afvalscheider te zijn, maar zag al snel een paar verbeterpunten voor mezelf.. Zo ontdekte ik dat niet alle theezakjes bij het GFT-afval mogen en dat kartonnen bekertjes geen oud papier maar restafval zijn. Precies dit vind ik ook het leuke aan tekstschrijven: al schrijvend leer ik op inhoudelijk vlak altijd van alles bij van opdrachtgevers.

Bart kon het niet laten om bij een bezoekje aan het tuincentrum roze tuinhandschoenen voor me te kopen. Zo kan ik “echt in stijl” tuinieren. En inderdaad, dit maakt bezig zijn in de tuin absoluut nóg leuker!

Maar het hoogtepunt van de week waren geen roze handschoenen of perentaarten. Het hoogtepunt was dat Bart afgelopen woensdag jarig was. Dus was ik een dagje vrij, nodigden we de complete familie uit om mee te eten én planden we een gezellige ochtend weg met z’n tweeën. Bart mocht de bestemming kiezen en dat werd…

…Kasteel De Haar! De kenners hadden het misschien al gespot op de foto hierboven. Ik ben al twee keer in de tuinen van Kasteel De Haar geweest en blijf het een prachtige plek vinden om rond te dwalen. De tuinen zijn énorm. Hier zie je alleen nog maar de bloemen voor het kasteel, maar ook het hele gebied daaromheen is zeer de moeite waard.

Ik tikte zelfs eens een artikel over de parken rondom het kasteel voor als je meer over dit leuke uitje wilt weten. Dit is ‘m:

Lees ook: Parken bij Kasteel De Haar: een magisch herfstuitstapje (maar ook heel leuk in de zomer dus!).

Het allerleukste onderdeel van het park vond ik zonder twijfel de mooie herten die relaxed gras aan her herkauwen waren in de kasteeltuinen. Wat een mooie dieren zijn dat toch! Met mijn spiegelreflexcamera kon ik een van de herten zelfs op zo’n manier fotograferen dat het leek alsof ik pal voor hem zat. Zo bijzonder!

Nadat we terugkwamen van het kasteel, hebben we de hele middag geschrobd in huis en vooral veel in pannen en beslagkommen geroerd. We kregen voor het eerst sinds we hier wonen 10 mensen te eten. Dat vroeg om héél veel eten. Bart maakte zijn geliefde pastagerecht. Ik zorgde voor een vegan maaltijd met harissa, tofu en tomaatjes. Oh ja, en ik maakte mijn vegan tiramisu voor de tweede keer. Vond ik best spannend voor een gezelschap zonder mede-vegans (Vinden ze het dan wel goed genoeg smaken? Wat als iemand het stom vindt dat het een vegan versie is?), maar dat toetje viel gelukkig goed in de smaak.

Grappig detail: chaotisch als we zijn, kwamen we er natuurlijk ter plekke achter dat we maar 4 placemats hebben. Niet helemaal handig met zo veel gasten! Het was al te laat om nog een tafelkleed te kopen, maar gelukkig bedacht ik in een creatieve bui dat we nog een oud kerstkleed in de berging hadden liggen dat zelfs met ons mee is verhuisd vanuit het oude huis. In het kader van “hulst groeit vast ook in de zomer!”) gooiden we dat op tafel. Probleem creatief opgelost én zo zijn we ook meteen van dat kleed af dat al te lang plek in de berging opslokte.

Verder trakteerde ik mezelf op een roze muismat om mijn roze werkkamer compleet te maken. Bart lachte me hard uit, maar ik kreeg een error van een roze werkkamer met een blauwe muismat. Dus móest ik een tientje uitgeven om voortaan met mijn muis over een toepasselijk roze matje te kunnen rollen.

Gisteren was ik zéér trots op mezelf. Ik deed iets waar ik al maanden (zo niet langer) tegenaan hikte: mijn harde schijf en sd-kaart opruimen. Sinds ik foto’s in RAW schiet, nemen mijn foto’s onwijs veel plek in beslag. Zelfs zó veel dat mijn sd-kaart in no-time vol raakt, terwijl ik al een tamelijk groot exemplaar heb. Dus was het tijd om alle foto’s uit te zoeken, op mijn harde schijf te zetten én een kopie van die harde schijf te maken voor het geval er een keer iets met de andere schijf gebeurt. Het was een rotklus waar ik wel 5 uur zoet mee was, maar het gevoel van voldoening toen ik dit balkje steeds meer richting 100% zag gaan, is me veel waard. Eindelijk is dit klusje geklaard!

De donderdag eindigde met een van mijn vaste-prik-weekonderdelen: bananenbrood maken. Ik bak bijna iedere week wel een gezond bananenbrood en eet daar dan lekker de hele week van. Zo heb je nog eens iets specialers dan gewoon brood zonder dat je daar elke dag tijd aan kwijt bent. Dit keer bakte ik voor het eerst een bananenbrood van speltmeel, en met stukjes walnoot tussendoor. Het werd een heerlijk succes. Die combinatie ga ik vaker gebruiken!

Daarnaast werd ik blij van mijn ultieme zomerjurk die weer uit de kast mocht. Deze enkellange jurk van King Louie kocht ik een paar jaar geleden tweedehands en bewaar ik vaak voor speciale gelegenheden. Maar gisteren dacht ik: “Waarom zou ik hem in de kast laten hangen als ik hem ook gewoon kan dragen wanneer ik wil?”. Dus hup, die jurk ging aan op een doodgewone donderdag. Als je vrolijk wordt van bepaalde kleding en je er zelfverzekerd in voelt, laat dat item dan alsjeblieft niet in je kast verpieteren. Draag het vooral zo vaak als je maar wilt, juist op deze warme zomerdagen.

Maak er alvast een heerlijk zomers weekend van!

In wat voor outfit voel jij je het meest zelfverzekerd?