Kijk je mee in mijn afgelopen weken? Ik laat zien hoe onze witte zolder werd omgetoverd tot één groot beige bloemetjesparadijs, hoe mijn yogasessies serieuzere vormen aannemen en hoe mijn bureau en ik een slechtere verhouding met elkaar kregen. Verder neem ik je mee in 1,5 week alleen thuis zijn, inclusief herfstige baksessies, gouden deurknopjes en aankopen die het leven vele malen makkelijker gaan maken. En oh ja, ik leerde ook nog een onverwachte les van de APK-sessie van mijn auto, die ik best het delen waard vond.

Twee weken geleden zag onze zolder er nog zo uit: een grote witte muur, de afdruk van een paar muurstickers in de vorm van een oog (vrij creepy wel!) en een geel kastje ervoor. Maar daar kwam daarna heel snel verandering in. De behanger kwam langs om deze muur om te toveren tot iets tótaal anders, namelijk…

…één groot beige bloemetjesparadijs! Oh, wat een feest! Ik vond het best spannend om een vrij druk patroontje op een muur van zo’n 6 meter te laten aanbrengen. Maar het is nog mooier geworden dan ik had gehoopt. En juist doordat het patroon zich herhaalt en de muur zo lang is, oogt het toch rustig. Althans, dat vind ik. Bart vindt het nog steeds “best druk” 😉 Ook het gele kastje kreeg een nieuwe kleur. Op de foto lijkt hij grijs; in werkelijkheid is hij mooi lila. Ik ga er nog nieuwe knopjes op zetten en dan matcht hij binnenkort goed met deze kamer.

Kijk, deze knopjes bestelde ik om op het kastje te schroeven! Ze zijn van het mooie merk Doing Goods, dat allerlei van dit soort schattige knopjes verkoopt voor kastdeuren, lades of kapstokken. Sissy-Boy en Zara hebben trouwens ook altijd prachtige knopjes en niet gek duur ook. Zo leuk hoe je alleen al met een paar nieuwe knopjes een meubel een heel andere uitstraling kan geven!

Nu de pompoenen weer te koop zijn, sloeg ik FLINK in. Ik nam maar liefst drie joekels mee. Arme Bart kreeg vervolgens de schone taak om ze te snijden, omdat ik dat dan weer een rotklusje vind. Meestal koop ik dan ook lekker lui zakjes pompoen uit de koeling. Maar ja, zo’n heel ding is wel véél goedkoper en de zakjes waren ook nog op.

Twee weken geleden reden we ook naar Hilversum voor iets onwijs bijzonders: de boeklancering van Joeri’s kookboek ‘Heilig Boontje’. Joeri is mijn broertje, dus ik ben een apetrotse zus. Nog trotser ben ik omdat hij het boek schreef nadat hij nogal wat hobbels in zijn leven meemaakte. Mocht je daar meer over willen weten: hij deelde op Instagram laatst deze video over zijn weg van een hersenbloeding naar dit kookboek. En je kunt zijn boek bestellen via je lokale boekhandel of bij bol.com.

Bij thuiskomst stond er iets pompoenachtigs op mij te wachten: een kom pompoen-pindasoep. Het recept voor pompoen-pindasoep bedacht ik vorig jaar en sindsdien is dit mijn lievelings-soeprecept voor het najaar. Ik kan dit echt elke dag wel eten, ook omdat het zo’n lekker vullende soep is.

Zaterdagochtend dook ik de keuken in voor een baksessie. Met – jawel! – alweer pompoen! Dit keer maakte ik pompoencake met stukjes chocola. Zó lekker! Als je een keer iets anders zoekt dan bananenbrood dat ook nog gezond is, dan is pompoencake een goede tweede optie. Het recept voor de pompoencake deelde ik gisteren al. Ik heb inmiddels al mijn derde cake hiervan gebakken 😉 En ja, alle stukjes cake zijn hier steeds moeiteloos op gegaan!

Daarnaast werden een paar panty’s toegetakeld. De combinatie van panty’s en schootgrage katten die een tikkeltje lomp uit de hoek kunnen komen, is niet ideaal. Maar goed, daar ben ik de afgelopen 5,5 jaar al een keer of 200 achter gekomen 😉

Daarna reed ik (met een nieuwe panty aan mijn benen) door naar de kapper. Het was weer eens tijd om een paar centimeter van mijn lokken af te knippen. Normaal ga ik niet geheel onbezorgd naar kappersbezoekjes, omdat er bij mij heel vaak per ongeluk meer van af is geknipt dan “alleen de puntjes”. Maar dit keer was de lengte precies goed. Ik heb me meteen voorgenomen om voortaan altijd naar deze kapper bij de salon te gaan. Dan kom ik hopelijk ooit van mijn kappersstress af 😉

Whoop whoop, er zat wat leuks bij de post: het boek ‘Kom maar op’ van Jelle Hermus (de blogger achter So Chicken). Ik heb zijn eerdere twee boeken met veel plezier verslonden en ben ook direct in deze begonnen. Dit boek gaat over hoe je je staande houdt en positief blijft in een wereld waarin ook veel “turbulentie” (a.k.a. ellende, chaos, spannende ontwikkelingen, oorlog, klimaatproblemen en meer) op ons af komt. Ik ben nu een paar hoofdstukken verder en vind het echt een fijn, positief en lekker nuchter boek dat ook nog eens leest als een trein.

Verder stortte Bart zich op Project Roze Kast. Deze hoge werkkast van Tylko lag al een tijdje in dozen met plankjes klaar, maar moest nog in elkaar gezet worden. En dat was nog best een klus, ondanks dat de instructiefilmpjes het een fluitje van een cent lieten lijken. Maar na 2 dagen achter elkaar een paar uur bikkelen, kwam Bart me trots roepen: “De kast staat!” Wauw! Ik vind hem zo mooi.

Voor de oplettende kijker: dit is precies hetzelfde type en dezelfde kleur kast als het dressoir aan de andere kant van mijn roze werkkamer. Ik vind het zo cool dat ze opgaan in de roze muur (en vind het idee van de roze kleur overal doortrekken in mijn werkstekkie sowieso nog altijd een goede keuze).

De inrichting van de kast laat nog op zich wachten. Alhoewel ik achter alle deurtjes wel al een hele lading verhuisdozeninhoud heb weten te stoppen. Maar ja, die zit uiteraard niet voor niets achter deurtjes en is niet bijster toonwaardig 😉 Wat ik wel alvast deed, was de schilderijtjes van mijn opa’s en oma’s een mooie plek bovenop de kast geven én een klein deel van mijn boekencollectie op kleur sorteren. Prio’s hè?!

Verder hing Bart onze mooie zonnespiegel op zolder op. Deze spiegel hing in ons oude huis boven de bank en we vinden hem allebei prachtig. Na de verhuizing hingen we de spiegel voorlopig aan een schroef van de vorige bewoner aan deze muur om hem “op te bergen”. Je kunt de spiegel namelijk alleen hangend of liggend bewaren. Maar eigenlijk vonden we de spiegel hier na een tijdje zo mooi staan, dat we de schroef lieten zitten en de spiegel na het behangwerk een nieuw plekje aan deze muur gaven. Ook wel toepasselijk: een zonnespiegel die in de nok van het huis hangt!

Verder haalden Bart en ik voor het eerst sinds tijden weer eens eten af. Ik ben normaal niet zo van de afhaalmaaltijden, ook omdat ik koken veel te leuk vind om dat te skippen voor een afhaalgerecht. Maar dit keer hadden we een speciale gelegenheid en wilden we dat vieren met eten van onze lievelings-afhaaltoko: Eazie. Ik bestel hier altijd udon noedels met pindasaus en een extra grote portie groenten. Zó lekker! De foto van de inhoud zal ik je besparen. Ingepakte noedels bij kunstlicht zien er helaas niet bijzonder aantrekkelijk uit.

Waarom we iets speciaals wilden halen voor het eten? Bart vertrok vorige week maandag met zijn broertje voor 1,5 week naar Egypte. Hij gaat met een grote groep met o.a. meerdere collega’s daarnaartoe om de piramides, de Vallei der Koningen, meerdere musea en nog vele andere culturele bezienswaardigheden te bewonderen. Ontzettend gaaf! Ik mocht op zich ook mee, maar ik ben zelf niet zo’n held met verre reizen en groepsreizen met 25 man zijn zo ongeveer mijn introvertennachtmerrie, dus ik vermaakte me liever lekker thuis 😉 Maar ik vind het wel heel stoer dat hij dit doet én ik geniet met veel plezier mee van alle adembenemende foto’s via WhatsApp.

Nadat ik Bart en zijn broertje naar Schiphol had gebracht, ging ik aan de bak. Er stond een volle maar leuke werkweek op de planning. En ik had goed gezelschap van mijn Stoov-kussen! Nu de temperaturen weer hard omlaag gaan (op een paar plotse zonnige buien tussendoor), probeer ik het nog even te rekken totdat de kachel aangaat. Daarvoor is en blijft de Stoov mijn lievelingshulpje.

Als ik in mijn eentje kook, maak ik standaard véél te veel eten. Ik ben zo gewend aan tweepersoons-porties dat ik ook voor alleen mezelf de pan per ongeluk helemaal vol gooi. Van deze pindacurry met noedels kon ik nog 3 dagen eten. Geen straf overigens! Ik ontdekte juist hierdoor hoe fijn het is om voor een paar dagen vooruit te koken, zodat je op een drukke avond alleen maar een bakje met “smurrie” in de magnetron hoeft op te warmen.

Verder wist ik niet hoe hard ik naar beneden moest stormen voor de pakketbezorger. Onze robotstofzuiger stond op de stoep! Wat een feest! Ik ben de laatste tijd kritisch gaan kijken waar ik naast werk zoal tijd aan besteed in een week en wat me energie kost of juist geeft. Ik wilde het graag iets rustiger aan doen. Maar ja, waar kun je nu tijd van afsnoepen in het huishouden als je wel graag een schoon huis hebt? Toen ik online iemands lovende review over een robotstofzuiger las, wist ik het: die moest ik ook hebben. Ik had hier al eerder aan gedacht, maar was er nu echt van overtuigd dat dit zomaar mijn nieuwe life-saver kan worden.

Omdat ik zelf altijd thuiswerk, vind ik het extra fijn en belangrijk dat het er netjes en stofvrij uitziet in huis. Maar ja, we hebben ook een grote, lieve harenachterlater (Pippa!) rondlopen én tijdens het thuiswerken kruimel je nog eens wat én ik heb weinig tijd en zin om elke dag een stofzuiger door het huis te halen. Dus: welkom in huis, Freek! Zo hebben we onze HomeRun-stofzuiger van Philips genoemd. Zodra Bart thuis is, gaan we Freek dit huishoudelijke klusje laten overnemen. Want ik moet heel eerlijk bekennen: Bart is Hoofd Techniek hier thuis en ik krijg alleen al de kriebels als ik een handleiding met deze lengte zie 😉

Afgelopen donderdag werd ik opgeschrikt door een telefoontje van KwikFit. Ik had al wekenlang in mijn agenda staan dat ik op 24 oktober mijn auto voor de APK moest langsbrengen. Maar om een of andere reden had ik dit totaal verkeerd genoteerd en stond in hun planning dat ik vorige week donderdag al mijn auto moest langsbrengen. Tja, mijn fout! Gelukkig mocht ik mijn auto nog langsbrengen en had ik tijd om die kant op te komen. Ze deden totaal niet moeilijk en konden mijn auto alsnog onder handen nemen. Wat een geluk!

Overigens was ik achteraf vooral trots op hoe ik met de situatie omging. Ik kan mezelf vaak ontzettend stom voelen over dit soort kleine foutjes en neem het me dan uren later nog kwalijk. Of ik vraag me steeds af waar het mis is gegaan en hoe ik toch “zo dom” had kunnen zijn. Maar dit keer besloot ik dat het voldoende was om een oprechte “sorry” uit te spreken en er daarna niet meer over in te zitten. Het was nu eenmaal gebeurd. Ik had het goed opgelost, en vergissen is soms menselijk. Het maakt echt zoveel verschil als je jezelf in dit soort situaties niet ook nog een trap na geeft, merkte ik. Shit happens soms en mensen maken fouten. Met dat besef stapte ik blij op de (leen)fiets terug naar huis.

Ietsje minder blij werd ik van de APK-rekening. Mijn auto was, net als vorig jaar, afgekeurd. De uiteindelijke schade was € 645 voor een hele waslijst aan dingen waarvan ik de helft niet begreep. Bart vroeg al of ik merkte dat mijn auto fijner reed. “Jaha,” appte ik, “die nieuwe kogelfuseehoezen voel je meteen!”. Grapje uiteraard. Ik heb nul verstand van auto’s (als het rijdt en een kleurtje heeft, ben ik blij!), dus mij kan een monteur alles wijsmaken. Maar goed, toch fijn dat ik de weg weer op mag! Nu hopen dat mijn auto de APK-ronde volgend jaar wel in één keer overleeft, het liefst met een iets lagere rekening toe.

Verder had ik die week twee afspraken in het altijd mooie Amsterdam. Ook nog in mijn favoriete stukje van de stad: de Negen Straatjes in het gebied rondom de Elandsgracht. Per ongeluk wandelde ik door dé hotspot van Amsterdam Dance Event waar hordes mensen met luide muziek hun tickets bemachtigden voor de komende dagen. Maar dit soort meer idyllische herfstplaatjes maken veel goed!

Na een volle week snakte ik naar een lekker rustig weekend. What’s new? Ik ontving laatst een pakketje met Zespri-kiwi’s voor Instagram en dook daarmee de keuken in om een gezond en vitaminerijk ontbijtje te fabriceren. Ik was best trots op hoe dit bakje kokoshavermout met kiwi uitpakte. Overigens zijn het Kiwi Gold-kiwi’s. Die vind ik zelf altijd véél lekkerder dan de gewone, groene kiwi’s.

Verder gebruikte ik de zaterdag om veel eten te “meal preppen” voor de rest van de week. Sinds deze week heb ik de smaak daarvoor helemaal te pakken. Bart is nog een paar dagen op vakantie, dus ik kook elke avond zelf. Maar soms heb ik ’s avonds een afspraak staan of ga ik naar yogales of hardlopen, en dan heb ik weinig tijd én weinig zin om ook nog in pannen te roeren. Dat hoeft gelukkig niet dankzij deze koelkastplank vol gevulde tupperware-bakjes. Zo’n fijn gevoel!

Verder werd er yoga-post voor mij bezorgd. Ik zit nu vijf weken op yogales en heb de smaak helemaal te pakken. Ook thuis oefen ik er veel mee door. Dat vroeg om een paar nieuwe yoga-aankopen. Ten eerste kocht ik dit roze meditatiekussen, dat niet geheel toevallig goed matcht met het roze vloerkleed op mijn kamer.

En dit vage ding? Dat is een oogkussentje. Tot voor kort had ik daar ook nog nooit van gehoord, maar bij yogales gebruiken we dit standaard. Het is een pittenkussentje met lavendelgeur om op je ogen te leggen. Het helpt heel goed om je oogspieren te ontspannen. Zelf heb ik bij meditaties weleens moeite om mijn hoofd echt helemaal uit te zetten en soms gaan mijn oogspieren dan juist aanspannen. Zo’n kussentje werkt voor mij top op die momenten.

Verder kwam ik zaterdag bij de masseur om mijn nek en schouders opnieuw los te masseren. Het ging eigenlijk heel goed de afgelopen weken, maar na één week zaten mijn schouders weer opeens compleet vast (terwijl ik net zo lekker bezig was met oefeningen, sporten en de goede houding aannemen). “Heb je misschien iets anders gedaan dan anders?”, vroeg de masseur. “Nee!”, dacht ik nog. Maar bij thuiskomst besefte ik opeens dat ik de weken hiervoor vanwege de schilders en behanger aan de eettafel aan mijn bureaustoel had gewerkt. Deze week had ik voor het eerst weer achter mijn fijne bureau in de werkkamer gezeten. Zou het daar misschien aan liggen? Ja dus…

Bart heeft een zit-stabureau in huis, dus ik besloot daar eens achter plaats te nemen en het bureau in te stellen op de juiste hoogte voor mijn lijf. Oeps, ik kwam uit op 65 cm hoogte, terwijl het bureau in mijn werkkamer 79 (!) centimeter hoog is. Ai, dat verklaarde wel enigszins waarom ik zo veel last had van kantoorlijfklachten en het maar niet weggesport of geoefend kreeg… Oftewel: dat wordt broeden op een oplossing (poten afzagen of toch een zit-sta-bureau) en voorlopig weer aan een andere tafel werken. Echt weer een actie voor mij dit!

Totdat Bart terugkomt van vakantie, werk ik dus maar tijdelijk achter zijn zit-stabureau. Best een fijn ding eigenlijk! Overigens heeft Bart, toen hij zijn bureau bestelde, wel 10x tegen me gezegd “Zou jij niet ook zo’n bureau kopen?”. Maar ik ben zo’n eigenwijs mens dat dan eerst zelf flink tegen de lamp moet lopen om vervolgens te zeggen “Goh, daar had je best een goed punt!”. Wordt nog vervolgd 😉 Maar dat zit-stabureau is opeens een aantrekkelijke optie geworden dus.

Gelukkig voor mij verhuist Pippa altijd gezellig mee als ik naar een andere kamer verkas. Voor Pippa heb ik echt stroop aan mijn kont. Waar ik ga, gaat zij. Wel heel gezellig! Ik zocht een knuffelkat en die heb ik in haar zeker gevonden.

Verder bracht ik het weekend schoonmakend én met heel veel afleveringen van Oogappels door. Op NLZIET heb ik heel veel afleveringen vooruitgekeken, waardoor ik na twee dagen alweer bijna door de serie heen ben en in een “Oh nee, wat nu te kijken?”-gat dreig te vallen. Het is dan ook echt een heel mooi seizoen, waarin weer veel mooie en belangrijke thema’s aan bod komen. Het wordt nog lastig om hierna een serie te vinden die minstens zo mooi en boeiend is.

Wat is jouw favoriete tv-programma of serie op dit moment?

De links naar bol.com zijn affiliate links.