De Sint is weer in het land. En dat hebben wij gemerkt: met maar liefst 3 Sinterklaasvieringen vielen we met onze neus in de boter. Ik ging er onder andere met een zelf betaald pittig cadeautje en een mooi gedicht vandoor. Maar ik deed de afgelopen twee weken meer dan alleen Pakjesavond vieren op andere dagen dan 5 december. Zo hing ik ongewild de fietsendief uit vanwege een onhandigheid met een sleutel, werd ik per ongeluk een wel heel trouwe ortho-bezoeker, haalde ik herinneringen op aan een Amerikaanse reis uit een ver verleden en leerde ik een wijze les over de combinatie zit-stabureaus en elektriciteitsonderhoud. Kijk je mee?

De winter is nu echt voelbaar. Dus mijn muts, sjaal en megadikke winterjas mogen officieel weer uit de kast. Tot een paar jaar geleden droeg ik altijd stylish trenchcoats in de winter die vaak verre van warm waren. Een paar jaar geleden ben ik daarvan afgestapt: een winterjas moet vooral warm en dik zijn, dus loop ik er tegenwoordig vooral lekker dik ingepakt bij. En toch nog in een vrolijk kleurtje! Dat maakt de winterdagen meteen minder grauw en guur.

Verder was ik zoet met beugelspalkjesgedoe. Mijn spalkje was aan één kant losgeraakt en dat was het begin van een hele reeks ortho-bezoekjes De ortho lijmde het spalkje opnieuw vast, maar er zat zoveel lijm op dat mijn tandknarsbitje niet meer paste. Uiteindelijk kon de ortho wat lijm weghalen, maar bleef de tand gevoelig en moest de tandarts mijn bitje vervolgens bijschaven. Gelukkig lijken mijn tand en ik na die 3 afspraken weer helemaal oké te zijn. Het goede nieuws: dit gedoe leverde me wel een nieuw bakje voor mijn bitje op. Een roze ook nog! Dat maakt veel goed.

Verder had ik twee weken geleden een nogal sullige actie die alles te maken heeft met een elektrisch zit-stabureau. Die maandag zouden we tussen 10 en 16 uur zonder stroom zitten vanwege onderhoud aan het elektriciteitsnet. Ik was op alles voorbereid (dacht ik!). Ik had mijn laptop- en telefoonaccu tenslotte tot 100% opgeladen. De stroomuitval liet iets langer op zich wachten, dus kon ik nog een tijdje op de wifi en met mijn stekker in het stopcontact doorwerken. Ik vergat alleen dat ons zit-stabureau elektrisch is en dat het – als de stroom uitvalt – dus ook niet meer naar beneden kan. Oeps! Je snapt: ik had precies op dat tijdstip mijn bureau in de sta-stand zijn. Inmiddels kan ik uit ervaring zeggen: 2,5 uur noodgedwongen staand werken is geen aanrader 😉

Dus ongevraagde tip van mij: laat je elektrische zit-stabureau lekker laag staan als de elektriciteit er gepland uit ligt. Dan weet je zeker dat je niet, zoals ik, na een tijdje zittend met een laptop op schoot ónder je bureau zit te werken…

Dat weekend kon ik helaas niet mee naar de verjaardag van mijn schoonvader, omdat ik me niet helemaal fit voelde. Hoe lief dat hij deze vegan appeltaartpunten voor me had gehaald én ze meegaf aan Bart, zodat ik die thuis alsnog kon opeten! Ik baal er altijd van als ik afspraken moet afzeggen, ook al is het met een goede reden, dus dit was een leuk onverwachts cadeautje.

Trouwens: als je vegan eet of mensen kent die vegan eten, zijn deze appeltaartpunten ideaal. Ze zijn bij veel Albert Heijn-filialen verkrijgbaar en smaken precies zoals niet-vegan appeltaart.

Verder deed ik mezelf een nieuw keukenhulpje cadeau. Als ik verschillende foodblogs mag geloven, is dit de allerbeste rasp die er bestaat. Hij is vlijmscherp, dus ik vond het eerst een tikkeltje spannend om hem te gebruiken. Maar ik moet de foodbloggers gelijk geven: wát een goed ding! Je kunt er heel makkelijk kaneel, chocola en zelfs allerlei heel harde dingen mee raspen. Sinds we dit ding hebben, koopt Bart ook nooit meer geraspte kaas en raspt hij kaas altijd zelf met deze rasp. Scheelt in de boodschappenkosten!

Hét seizoen van mijn lievelingssoep is weer begonnen: de herfst betekent tijd voor pinda-pompoensoep. Oftewel: pompoensoep met een flinke schep pindakaas erdoorheen. Ik eet dit sinds vorig jaar bijna elke winterse week wel en ben er echt verliefd op. Met dit recept voor pinda-pompoensoep kun je hem ook zelf maken als je net zo’n pompoen- en pindakaasfan bent als ik.

En het sneeuwde! Het leuke aan een uitbouw of schuurtje is dat je opeens een plat dak hebt waarop je de sneeuw en hagel mooi kunt zien liggen vanuit het raam. Ook Pippa keek haar ogen uit vanaf de vensterbank. Extra fijn dat ik die dag de deur niet uit hoefde met de fiets of auto 😉 In die gevallen vind ik sneeuw altijd een minder groot feest.

De volgende dag wandelde ik – zonder sneeuw – door Amsterdam voor een afspraak. Oh, wat is de stad toch mooi als het (bijna) winter is en alle bruggen magisch mooi verlicht zijn. Ook al moet ik er niet aan denken om in de toeristische drukte van de grachten te wonen en elke dag te moeten strijden om een parkeerplek, op zulke momenten kan ik me helemaal voorstellen dat mensen (die toevallig nog een miljoentje of drie hebben liggen ;)) met liefde langs de grachten wonen.

De award voor de beste vriend gaat naar… de mijne! Ik vond het best een prestatie dat Bart met mijn beschrijving uit het enorme assortiment aan panty’s precies de juiste wist te scoren. Hij had vóór mijn uitleg namelijk nog nooit van pantymaten en de term ‘denier’ gehoord.

Overigens koop ik al jarenlang mijn panty’s bij Action. Ik heb ze van allerlei merken (ook veel duurdere merken) geprobeerd, maar die van Action gaan bij mij het langst mee en zijn (in 60 denier) ook warm genoeg voor de echt koude winterdagen.

Aangezien Bart panty’s voor mij haalde, wilde ik hem ook ergens mee verrassen. Voor mezelf maakte ik frambozen-flapjes met bladerdeeg; voor Bart stortte ik me op glutenvrije appelflappen. Althans, dat was het idee. Op de foto links zie je de minder geslaagde uitvoering ervan. Wat een gedoe is dat glutenvrije bladerdeeg! Het plakt voor geen meter, scheurde direct in mijn handen en je kunt er onmogelijk mooie randjes met een vork in maken. Ik durfde Bart haast niet het resultaat te laten zien, zeker omdat pakken glutenvrij bladerdeeg € 6 (!) kosten. Gelukkig was de smaak er niet minder om 😉 Maar ik houd het voortaan maar bij niet-glutenvrij bladerdeeg.

Mijn flapjes met frambozenvulling waren gelukkig wel een succes. Ik vulde ze met frambozensaus, (vegan) witte chocola en pistachenoten en dat bleek een geslaagde combinatie. Ik geloof dat ik mijn nieuwjaarssnack voor komende Oud & Nieuw heb gevonden!

Die zondag vierden we Sinterklaas bij mijn opa en oma met een huis vol (alle kinderen + kleinkinderen + aanhang = 30 man!). Elk jaar doen we met elkaar een dobbelspel, waarbij iedereen 2 cadeaus van € 7,50 inbrengt en je na allerlei opdrachten en spelletjes met 2 cadeaus weer naar huis gaat. Sommige familieleden (ik noem geen namen!) maken er graag een sport van om de meest hilarische cadeaus in te brengen. De zingende deurmat, 10 kilo uien en het gootsteen-ontstop-pakket zijn nog steeds berucht. Dit jaar viel het mee en waren een muurprimer-pakket en een afschuwelijk lelijke nepplant de ergste laat-maar-aan-mijn-neus-voorbijgaan-cadeaus.

Hier zie je de cadeaus waarmee wij zelf naar huis gingen. We mochten zeker niet klagen! Overigens namen we 2 van onze zelfgekochte cadeaus mee naar huis: het pakket met crispy chili-olie (mijn lievelings-ding om overal doorheen te gooien!) en wat spullen van Dille & Kamille. Verder wonnen we een browniepakket, inclusief meel, muffincupjes en andere benodigdheden, en een doosje thee. Dat komt allemaal wel van pas!

Kijk, hoe leuk! Deze huisjes van Dille & Kamille zaten ook bij onze prijzenbuit. Ook een door mijzelf gekochte prijs 😉 Ik koop altijd prijzen die ik in elk geval zelf heel leuk vind. Dan weet ik zeker dat er op z’n minst iemand in de groep blij wordt van de prijs. En vaak is mijn cadeausmaak ook wel representatief voor die van de gemiddelde niet meer thuiswonende vrouw in de groep 😉 Wat een geluk dat deze huisjes met ons mee naar huis mochten om dit jaar in onze nieuwe kunstkerstboom te hangen!

Vijf uur lang met 30 mensen in een relatief klein huis zitten met heel veel dobbelspeldrukte betekende ook dat ik daarna lichtelijk overprikkeld thuiskwam. Gelukkig doet even op bed liggen altijd wonderen. Voorheen vond ik het altijd stom om midden op de dag op bed of op de bank te gaan liggen. Maar tegenwoordig probeer ik daar vaker aan toe te geven. Je hoeft tenslotte niet altijd aan te staan. En het is heel normaal dat je energie na een druk feest even dichter bij de 0% dan de 100% is. Als ik een kwartiertje ga liggen, voel ik me vaak daarna al zoveel fitter. En zo’n relaxsessie op bed geeft meteen een goede gelegenheid om extra van het mooie licht op onze slaapkamer te genieten 😉

De volgende dag startte ik de week weer opgeladen en wel (rustige avonden en relaxsessies doen echt wonderen!). Ik trok een voor mij zeldzame outfit aan met veel zwart. Normaal houd ik vooral van veel kleur, maar in combinatie met roze en bloemetjes kan ik een vleugje zwart wel waarderen.

Verder bracht Albert Heijn een nieuw product uit waar ik razend enthousiast over ben: deze nieuwe vegan en glutenvrije ravioli met een licht pittige vulling. Ik vond de vegan pasta met spinazie ook al heel lekker, maar deze is echt heel goed bij pasta’s met tomaten- of paprikasaus. Ik heb er een nieuwe favoriet bij.

En ik dook de keuken in voor nog een nieuwe ontdekking: gnocchi gebakken in pesto (in plaats van in olijfolie). Dit smaakt zó goed. De gnocchi krijgt er lekker veel smaak door en wordt door het bakken in pesto alsnog licht knapperig. Met veel groene groenten erbij heb je in 20 minuten iets heel lekkers op tafel staan.

Pippa heeft sinds kort een nieuwe slaapplek ontdekt: midden op het hoofdkussen van Bart. Ze kwam hier een paar weken geleden voor het eerst liggen toen ik met een bijholteontsteking op bed lag. Sindsdien ligt ze hier regelmatig. Altijd op Barts kussen, alsof ze de optie wil openhouden dat ik ernaast kom liggen. Echt, katten zijn soms zo onvoorstelbaar lief. Of is dit gewoon mijn eigen interpretatie van haar slaapplekgedrag? 😉

Verder snoeide Bart de bomen in onze achtertuin. Helaas voor hem liep hij er wel een gekneusde rib door op, die nog steeds niet genezen is. Overigens vind ik onze tuin er met de kale bomen wel erg sip uitzien. Gelukkig hebben we voor volgend jaar een tuinverbouwing op de planning staan (althans: hij is nog niet echt gepland, maar het zit in ons hoofd ;)). Ons plan is om de bomen, de witte bak met rozemarijn en de klimop te laten staan en verder al het hout en grind eruit te halen. Zonder het spekgladde “podium” en het saaie grind én met meer groen wordt de tuin vast al een stuk vrolijker. Gelukkig brengt onze vrolijke tuinset tot die tijd een klein beetje fleurigheid.

Ook ik had een niet bijster handige actie: ik ging op mijn fiets naar de supermarkt, maar verloor daar ergens mijn fietssleutel. Helaas was de sleutel onvindbaar, dus zat er niets anders op dan 1 kilometer met mijn achterwiel opgetild terug naar huis lopen. Ik was nog bang om onderweg politie tegen te komen en voor fietsendief aangezien te worden. Dat liep gelukkig met een sisser af. Het enige probleem is dat mijn fiets nu op slot in onze schuur staat en ik dus met de fiets geen kant op kan. Na 5 dagen tevergeefs mijn fietssleutel zoeken ga ik toch maar eens de fietsenmaker om hulp (en om een nieuw slot). vragen.

En ik heb Bart plechtig beloofd dat ik zijn sleuteltip zal opvolgen: een sleutelhanger aan mijn fietssleutel hangen, zodat dit niet nog eens gebeurt…

De was opvouwen is meestal niet mijn hobby. Maar als je het doet met dit mooie uitzicht op zaterdagochtend maakt dat absoluut een hoop goed! Je kunt veel zeggen van de winter, maar dit seizoen levert wel regelmatig de mooiste ochtend- en middagluchten op.

Verder kreeg ik veel leuk nieuws afgelopen weken. Niet één, maar twee vriendinnen vertelden dat ze in verwachting zijn. Ik vind babynieuws altijd een van de leukste soorten nieuws (en blijf het heel speciaal vinden als mensen die me al jarenlang dierbaar zijn een kindje krijgen). Die babyboom op komst vroeg om een aantal leuke kaartjes.

En ik nam nog iets mee van de winkels waar ik héél blij mee ben: een nieuwe weegschaal. Onze huidige keukenweegschaal is rampzalig. De batterij is om de 2 weken op. En als de batterij niet leeg is, dan geeft de weegschaal weer een storing aan of valt hij tijdens het wegen uit. Niet heel fijn als je graag bakt en de verhoudingen daarbij nogal nauw steken! Van anderen hoorde ik goede verhalen over deze weegschaal van HEMA, dus die hebben wij nu ook in huis. Wat een verademing om niet meer steeds batterijstress te hebben tijdens het afwegen! Soms is je leven minder stressvol maken blijkbaar al zo simpel als een nieuwe weegschaal kopen 😉

Een van de dingen die ik met deze weegschaal maakte, is deze chocolademousse. De mousse is gemaakt met een nogal verrassend ingrediënt: avocado. Ja, dat klinkt heel smerig. Maar geloof me: je proeft de avocado niet en denkt dat je een chocolademousse naar binnen werkt terwijl je eigenlijk vooral avocado, banaan, pindakaas en cacaopoeder eet. Dat zijn de betere gezonde snacks, nietwaar?

Verder zocht ik zaterdag de hele dag foto’s uit. Mijn opa en oma zijn volgend jaar 60 jaar getrouwd, dus elk familielid mag een paar pagina’s in een fotoalbum vullen met tekst, foto’s en tekeningen. Na een lange zoektocht naar mijn fotomapje (dit zijn typisch van die dingen die bij een verhuizing kwijtraken en ergens achterin een kast belanden…), kwam ik eindelijk mijn fotocollectie tegen.

Alleen zo’n mapje met foto’s doorbladeren kan ik dus nooit doen zonder sentimenteel te worden en heel vaak “Oh kijk, schat, dit was toen…” te roepen tegen Bart. Zo kwam ik deze foto’s tegen van die keer dat ik zo’n 13 jaar geleden in New York rondliep met mijn vader. Hier was ik 18, net klaar met het vwo, toen nog brilloos en vooral enorm onder de indruk van de indrukwekkende 24/7-cultuur in Manhattan.

Vrijdag was het natuurlijk Black Friday. Eigenlijk stoorde ik me die dag vooral aan de enorme lading nieuwsbrieven met deals die ik zogenaamd niet mocht missen. Een goed moment om weer eens een paar keer op de ‘Uitschrijven’-knop te klikken! Maar ik kon het niet laten om één Black Friday-bestelling te doen en kocht bij Holland & Barrett een paar meelsoorten en supplementen met in totaal bijna 50% korting. Dat is nog eens een goede deal, zeker omdat dit producten zijn die we bijna allemaal wekelijks gebruiken.

Ook afgelopen weekend stond een Sinterklaasviering op de planning (en volgende week nog één!). Dit keer vierden we het bij de familie van Bart met het leuke spel Dixit, mooie gedichten en toffe cadeaus. Het bleek dat Bart mij had getrokken (wat hij heel goed verborgen had weten te houden!) en hij had veel leuks voor me uitgezocht bij Sostrene Grene. Ik ben vooral heel blij met mijn extra grote springvorm. Daardoor kan ik voortaan nog grotere taarten bakken.

De dag daarna was, op wat huishoudelijke klusjes na, lekker rustig. Ik bakte onder andere een hele batch met gezonde tahin-dadel-chocola-muffins om deze week van te eten. Sinds 2 jaar bak ik bijna elk weekend wel een gezond baksel waar ik die hele week van kan lunchen. En ja, dit soort cupcakes kun je ook prima zonder suiker en margarine en met bijna alleen gezonde ingrediënten maken! Ik maakte ze dit keer met o.a. havermeel, banaan, tahin, dadels en cacaopoeder.

Ondertussen stortte Bart zich op onze voortuin. We hebben daar een grote bak staan die er al een paar weken wat sip uitzag zonder bloeiende planten. Gelukkig bestaan er winterharde viooltjes, waardoor we in de wintermaanden toch nog een iets meer fleurige voortuin hebben.

En als afsluiter maakten we een wandeling door onze fijne buurt. Ik ben nog elke keer zo blij dat we in een wijk wonen met een groot park om de hoek! Het is heerlijk om je dagelijkse wandeling in het groen te kunnen maken. Sinds we hier wonen, loop en fiets ik meer dan ooit, gewoon omdat de omgeving daar nu echt toe uitnodigt. Zoals je ziet, kwam het laatste beetje zon ook nog even om de hoek kijken tijdens de wandeling (om een gezellige spikkel op mijn neus te toveren).

Wat was jouw hoogtepunt van het weekend?