Mijn kerstvakantie is hier! Ik keek al weken uit naar 2 weken even (bijna) helemaal niets. Er was oer-Hollandse gourmet, er waren typische kerstvakantiebezigheden, er was een kerstpakket dat ik als eigen baas voor mezelf kocht en er was een kattenverrassing die niet per se had gehoeven. Verder bracht ik één dag ietsje anders door dan gedacht. Iets met een dag die op een aflevering van een ziekenhuisserie leek, maar die later gelukkig met een sisser afliep. Kiek je mee in mijn laatste inkiekje van het jaar?

Trigger warning: in dit Inkiekje vertel ik iets over een ziekenhuisopname. Wees niet bang voor enge foto’s – die heb ik niet. Kun je op dit moment niet goed tegen ziekenhuisdingen? Scrol dan even voorbij de foto met het blauwe gordijn en de tekst eronder. No worries: er was niets ergs aan de hand 🙂

Daar is-ie dan: een tikkeltje laat dit jaar, maar de kerstboom staat! Dit is ook meteen de primeur van onze nieuwe kunstkerstboom die we laatst kochten. Ik ben er zo blij mee: voortaan hoeven we alleen maar de boom van zolder te halen en niet meer kerstbomen uit te zoeken, naalden te stofzuigen, etc. Overigens mag er volgend jaar nog wel een extra slinger bij. Dat krijg je als je gewend bent aan een mini-kerstboom, omdat je een niet al te grote woonkamer had.

Ik moest wel lachen om deze superheldere (not!) instructiefoto’s over hoe je de kerstboom in elkaar moet zetten. Als je dit soort donkere foto’s ziet, weet je toch nog steeds niet wat je precies moet doen? Gelukkig wist mijn bèta-vriend Bart er alsnog raad mee en ziet de boom er toch exact uit zoals volgens het plaatje de bedoeling was.

Thuiskomen met een kat is altijd feest: je komt nooit in een stil huis aan en er is altijd iemand die op je wacht. Het is dan alleen wel een kleine anticlimax als blijkt dat in de tussentijd je geweldige welkomstcomité je nieuwe waxinelichthouder als speelgoed heeft gebruikt. Ach, je krijgt er zó veel voor terug… 😉

Verder was het twee weken geleden mijn laatste werkweek voor de kerstvakantie. Het is lang geleden dat ik mezelf 2 volle weken kerstvakantie gaf, dus dit voelde als een fijne (en voor herhaling vatbare) luxe. Ik rondde nog de laatste loodjes af en voelde me helemaal voldaan toen ik op vrijdagmiddag de allerlaatste e-mails en teksten de deur uit deed. Vandaag stort ik me nog op mijn administratie, maar verder zijn dit 2 werkvrije weken. Hoe geweldig leuk ik mijn werk ook vind, even vrij zijn ervan voelt ook heel goed (juist om daarna weer met nieuwe energie en inspiratie aan de slag te kunnen).

Ook goed voor de energie en inspiratie: goede lunches! Ik bakte in het weekend gezonde dadelmuffins met cacaopoeder en tahin. Daar lunchte ik lekker de hele week mee. En omdat het oog ook wat wil, besloot ik de frambozen gezellig in een hartjesvorm op mijn bord te leggen.

Verder liep ik de week vóór kerst al gezellig rond in kerstachtige outfits. Ik ben zo dol op mooie jurken dat ik het altijd zonde vind om ze tot de feestdagen in mijn kast te laten hangen. Dus mijn rode kanten jurk mocht ook op de doodnormale werkdagen gezellig aan.

Ik was best trots op hoe ik deze voor-de-vakantie-werkweek aanpakte. In de zomer kwamen er voor onze vakantie nog best veel extra taken bij en heb ik daar iets te enthousiast en snel ‘ja’ op gezegd, waardoor ik uiteindelijk nog 3 vakantiedagen heb doorgewerkt om dingen af te krijgen. Dit keer was ik vastbesloten om geen dagen van mijn vakantie af te snoepen en daarom maar op sommige dingen ‘nee’ te zeggen. Dat lukte, en daar was ik als ex-pleaser best een beetje trots op.

In die week stond ook een afspraak naar Amsterdam gepland, en dat voelt in de wintermaanden altijd extra fijn. De straten stromen dan vol met toeristen, er branden in het donker lichtjes en de winkelstraten zijn op en top versierd. Ook al kom ik bijna wekelijks in Amsterdam, ik kan het nooit laten om het zoveelste toeristische kiekje van onze hoofdstad te maken.

Deze steen ligt sinds een tijdje op mijn bureau, en ik vind het een mooie reminder om gedurende de dag een paar keer te bekijken. Ik zocht laatst uit een verzameling van 8 stenen met teksten de steen uit die het beste bij mij paste. Ik ging voor deze, omdat ik de laatste jaren heb geleerd dat je – ondanks alles wat er op je pad komt – altijd meer aankunt dan je denkt en dat het belangrijkste is om daar ook zelf in te blijven geloven.

Kijk nou, wat een leuk kerstpakket! Van mijn websitebouwer Lamper Design kreeg ik een mini-kerstboomstekje per post. Ik was er helemaal vertederd door. Het boompje heeft al een mooie plek in een pot in de tuin gekregen, zodat het hopelijk ooit tot een echte (mini) kerstboom kan uitgroeien.

Soms kom ik in de supermarkt vegan producten tegen die me zo “gek” lijken dat ik het niet kan laten om ze te proberen. Deze vegan salami kocht ik overigens vooral voor Bart. Voordat ik vega en later vegan ging eten, vond ik salami al niet lekker, dus ik had niet de illusie dat deze vegan variant helemaal mijn ding zou zijn. Maar Bart is wel gek op salami, dus ik hoopte dat hij hem eens wilde proberen. Ons oordeel (ja, ik heb toch nog een plakje geprobeerd!)? Best prima te eten, maar het smaakt meer naar boterhamworst met een rokerige smaak dan naar salami.

Een lieve volger stuurde me twee boeken toe die ze in een mini-bibliotheek tweedehands had gescoord. Zo leuk en lief! Het Grote Vertraagboek past helemaal bij mijn vertragen-thema van dit jaar, dus dit is een perfect boek om me deze vakantie lekker in te verliezen.

Verder probeerde ik eens iets nieuws als ontbijt: pistache-havermout. Het bleek een ware hit! Ik maakte het met pistache-pasta van So Vegan So Fine, havermout, plantaardige melk, sojakwark en chiazaad. Het leverde een verrassend lekker ontbijtje op. Het precieze recept zal ik binnenkort nog eens delen.

Ook dook ik de keuken in om gezonde muffins voor de hele week te maken, zodat ik daar lekker van kan lunchen. Dit keer maakte ik bananenbrood in muffinvorm. Een dikke tip, omdat ze als muffins makkelijker mee te nemen zijn dan losse plakken. Ik maakte deze muffins geïnspireerd op mijn eigen recept voor bananenbroodmuffins, maar dan gemaakt van speltmeel.

Ik moest hard lachen om Barts reactie toen ik deze eekhoorn in de boom hing. Deze kersthanger zocht ik 5 jaar geleden uit in een outlet en ik vind hem zelf geweldig. Een beetje kitsch hoort wat mij betreft bij kerst. Maar Bart kon alleen maar uitroepen: “Wat is dát voor lelijk ding?!”. Ach, zijn chipszak-hanger mag ook in de boom hangen, dus hij moet het ook maar met deze eekhoorn doen 😉

Verder was vorige week zondag best wel een rotdag. Ik kreeg opeens heel erg pijn bij mijn ribben en kon er niet van slapen. De volgende dag lukte ook lopen niet meer. Alvast vooraf: uiteindelijk bleek er niets ergs aan de hand en dit verhaal loopt met een sisser af. Maar bereid je voor op het hele verhaal achter dit slangetjesgebeuren…

De huisarts van de huisartsenpost was er al snel over uit dat de pijn waarschijnlijk vanuit spieren tussen mijn ribben kwam en schreef me sterkere pijnstilling voor. Puur voor de zekerheid wilde ze me laten checken op longembolie. Ze dacht dat er niets uit zou komen. Ook Bart en ik hadden er ook alle vertrouwen in dat het gewoon ribpijn was. Maar na 2 uur werd ik gebeld dat ik naar de spoedeisende hulp moest komen, omdat ik toch een verhoogde ontstekingswaarde had. Ik schrok me kapot, had geen idee waar ik aan toe was en ging in 2 seconden van rust naar totale paniek. Gelukkig had ik de meest lieve en aardige arts die ik me maar kon wensen en die me probeerde gerust te stellen. Er werd een CT-scan gemaakt, ik kreeg een hartfilmpje, een infuus… Het voelde alsof ik zelf was beland in een van de ziekenhuisseries die ik weleens kijk.

Na 3 uur kregen we eindelijk te horen dat het allemaal in orde was en dat ik alleen pijnstilling hoefde te slikken voor mijn ribbenpijn. Verder was er niets aan de hand. Toch geen longembolie dus! De radioloog noemde mijn longen “de schoonste die hij ooit had gezien”, dus dat compliment kon ik in mijn zak steken. Maar het was al met al best wel een heftige ervaring, waar ik nog een paar dagen slecht van heb geslapen. Maar nogmaals: alle lof voor het ziekenhuispersoneel dat heel lief en fijn was.

Gelukkig kon ik me de volgende dag op een leuker klusje storten: kerstkaarten schrijven en versturen. Yup, rijkelijk laat dit jaar. Zelfs zo laat dat de kaarten no way nog voor de kerst konden aankomen. Maar daar maakte ik me niet zo druk om. Het gaat tenslotte om de intentie en ook op tijd gestuurde kaarten komen volgens mij vaak te laat aan 😉

Waarom we nog zegels uit 2021 hebben? Omdat we per ongeluk – ook dit jaar – steeds nieuwe kerstzegels kopen en er dan later achterkomen dat we nog zegels van jaren geleden hadden liggen… Overkomt dit meer mensen? We hebben in elk geval genoeg zegels liggen voor volgend jaar.

Kerstochtend startte ik traditiegetrouw met All You Need Is Love. Zoals altijd kostte het maar 5 minuten voordat de tranen over mijn wangen rolden. Cheesy maar fijne tv, en een traditie die ik graag in ere houd! Ik kijk de kerstspecial trouwens altijd in mijn eentje; Bart heeft een gruwelijke hekel aan dit soort tv. En die aversie snap ik wel enigszins, want de kerstspecial is wel cheesiness ten top.

Voor kerst koop ik eigenlijk nooit een speciale outfit. Ik kijk gewoon wat ik in mijn kast heb liggen en probeer daar een combinatie van te maken die ik niet eerder heb gedragen. Dit keer werd het een roze/paars/blauwe combinatie waarin ik me helemaal “mij” voelde.

In die outfit schoof ik op Eerste Kerstdag aan voor de gourmet bij Barts vader. Hij haalt – heel lief! – elk jaar speciaal voor mij de vegan gourmetschotel van Albert Heijn en die was ook dit jaar weer heel geslaagd. Groenten en sausjes erbij en je hebt een lekker Hollands kerstdiner waarvoor niemand lang in de keuken hoeft te staan.

Leuke anekdote: geheel volgens de kerstgedachte lieten wij een “dakloze” aanschuiven bij het kerstdiner. Wie die dakloze was? De buurman van Barts vader, die zichzelf per ongeluk had buitengesloten en daardoor huisloos was en geen kant op kon met kerst totdat de sleutelmaker kwam. Zo kreeg onze gourmet nog een verrassende twist.

Op Tweede Kerstdag schoven we aan bij mijn ouders en broers. Mijn broertje Joeri had zich uitgesloofd op heel veel lekkere gerechten, waaronder deze tostada’s met pompoen en linzen. De foto’s doen ze niet echt eer aan. Maar geloof me: het was heerlijk! Net als zijn toetje van gebakken bananen en zelfgemaakte kletskoppen trouwens. Hij had zichzelf weer overtroffen.

Eerlijk is eerlijk: na twee kerstdagen vond ik het ook héél fijn om een vrije dag zonder plannen te hebben. Ik sliep lekker lang, luierde wat, tikte een paar blogs vooruit, stond in de keuken en mediteerde op bed met dit gezellige gezelschap.

Ook trakteerde ik mezelf op een feestelijke lunch: mango-pannenkoeken. Bananenpannenkoeken zijn je vast wel bekend. Maar wist je dat je ook heerlijke pancakes kunt maken met mango in plaats van banaan? Ik bakte daarmee deze flinke stapel en smulde er 2 dagen van. Perfecte kerstvakantie-maaltijd!

Verder was ik apetrots dat ik me aan een boek van 535 pagina’s waagde. Ik houd zeker wel van lezen, maar haak vaak af als boeken meer dan 300 pagina’s tellen. Yup, daar ben ik te ongeduldig voor of zoiets. Maar eens moet de eerste keer zijn. Je spreekt me vast over een maand of 3 nog eens over hoe dit boek was 😉

Verder was het óók Pippa’s vakantie. Ik heb haar niet op veel andere manieren gezien dan zo liggend op ons dekbed. Overigens kon ik daar zelf ook wel aan wennen. Ik probeer elke dag 2-3x te mediteren en doe dat vaak op bed. Dan is het zó gezellig als een warm friemeltje je bij het voeteneind gezelschap houdt. Soms gaat ze zelfs op mijn buik liggen tijdens de meditatie, als handig hulpje om écht naar je buik te ademen.

Verder stortte Bart zich op een klein klusje met een groots én fijn resultaat. Onze kozijnen op de eerste verdieping zijn niet al te best meer en laten veel tocht door. Het is zelfs zo erg dat we allebei vaak stonden te rillen in de badkamer, zelfs als de thermostaat wel aan stond. Nieuwe kozijnen staan nog op de wensenlijst voor over 1-2 jaar. Maar voor nu hebben we een fijne en goedkope tussenoplossing gevonden: tochtstrips. Dit spul kostte ons maar een paar euro bij de bouwmarkt, maar het scheelt direct enorm veel tocht.

Als kerstcadeautje (je moet als ondernemer toch je eigen kerstpakket regelen!) trakteerde ik mezelf op deze mooie ketting met een blauwe edelsteen. Helemaal passend bij de vele blauwe kleding die ik in mijn kast heb hangen! En een leuke beloning voor mezelf voor een jaar hard werken aan fijne klussen 🙂

Heb jij toevallig met kerst nog cadeautjes gekregen (van een ander of – zoals ik – van jezelf)?