De eerste weken van 2025 zitten er alweer op! Ik begon de weken met fluorescerende pillen (a.k.a. 2 antibiotica-kuurtjes) en een gevalletje “expectation vs. reality” uit de airfryer, maar gelukkig was er ook van alles waar ik wél om kon lachen. Zo gaf ik mezelf mijn allerleukste verlate kerstcadeau ooit, deed ik een grote aankoop waardoor ik voortaan écht op wolken loop, werd ik verliefd op de HEMA-babyafdeling en bleek een groot ijzeren gevaarte een ware lifesaver te zijn bij creatieve uitspattingen. Spiek je mee in mijn Inkiekje?

Zijn er meer mensen die weleens zwichten voor zogenaamde lifehacks op Instagram? Bart en ik waren allebei razend enthousiast over het idee om pannenkoeken in de airfryer te bakken. Je raadt het al: op Instagram kwamen de mooiste, fluffy pancakes uit de airfryer, maar in ons geval bleef het één grote plakkerige derrie met krokante randjes. Pas daarna lazen we overigens de comments onder de Instagram-video, waarin de videomaker ervan werd beschuldigd kant-en-klare supermarktpancakes uit de airfryer te halen. Conclusie: geloof niet alles wat Instagram je wijsmaakt en dubbelcheck de comments voordat je de lifehack klakkeloos opvolgt 😉

Gelukkig viel er nog wel iets van het halfgare beslag te bakken. Bart mikte de half doorbakken beetjes beslag in de pan om er zo alsnog handmatig scrambled pancakes van te maken. Niet helemaal het plan, maar gelukkig wel alsnog lekker! Wij blijven ze voortaan lekker in de pan bakken.

Verder keek ik in de kerstvakantie meer films dan ik normaal in een half jaar zou doen. Ik zwichtte vooral voor Nederlandse romcoms en dramafilms op Videoland met over het algemeen bijzonder weinig inhoud. Precies waar ik even naar snakte! Mijn grote favoriet was de film ‘Only you’, die overigens zeker geen standaard romcom is en wél veel inhoud bevat. Het is een dramafilm met een prachtig verhaal en onverwachte wendingen. Wat mij betreft een aanrader!

Op Oudjaarsdag zou ik oliebollen gaan bakken bij Barts vader, maar dat plan viel in de soep. Ik bleek blaasontsteking te hebben, wat verklaarde waarom ik me al een paar dagen misselijk en beroerd voelde. Gelukkig kon de assistente me nog net op de valreep van het oude jaar deze felgekleurde pilletjes (a.k.a. antibiotica) voorschrijven. Daarna heb ik het lekker rustig aan gedaan om wat uit te zieken en me snel beter te voelen. Ik ben nooit zo goed in ziek zijn en daaraan toegeven, maar deed dit keer goed mijn best.

Gelukkig was er tussen het uitrusten door ook ruimte voor leuke, fijne dingen. Zo rondde ik mijn administratie voor het jaar af (en was ik heel trots dat ik in 2024 een hogere omzet had dan het jaar ervoor zonder harder te werken). Ook schreef ik een terugblik op mijn favoriete 2024-momenten en deelde ik mijn nieuwjaarswens voor 2025. Dat soort artikelen schrijven voelt altijd als een fijne manier om te reflecteren, het fijne mee te nemen en het lastige achter te laten. Ik vind mijn Oud & Nieuw-artikelen dan ook altijd een van de fijnste om aan te werken.

’s Avonds vierden we Oud & Nieuw op een niet zo spectaculaire maar wel fijne manier met z’n tweeën thuis op de bank. Bart had heerlijke zelfgebakken oliebollen meegenomen naar huis, we lachten mee met de grappen tijdens de oudejaarsconference en namen nog eens samen het afgelopen jaar door. Om kwart over 12 gingen we langs bij onze 80-jarige buurvrouw, die heel graag samen wilde proosten op het nieuwe jaar, en die gezellig op de praatstoel zat terwijl Bart en ik (allebei normaal niet zulke lange opblijvers) met de minuut een beetje meer aan het inkakken waren 😉 Sorry buurvrouw, ik ben niet zo gemaakt om om 1 uur nog fris en fit te blijven kletsen.

De volgende dag stortte Bart zich op een niet leuk maar wel broodnodig project: tochtstrips bevestigen bij de ramen. Op onze bovenverdieping hebben we heel oude houten kozijnen waar de tocht en het vocht vaak zo doorheen komen. We zijn hard aan het sparen om daar ooit kunststof kozijnen met triple-glas te laten plaatsen. Maar tot die tijd zetten de tochtstrips alvast een klein beetje zoden aan de dijk. Pippa vroeg zich uiteraard af wat we aan het doen waren en waar die vreselijke kou vandaan kwam…

Dit is zonder twijfel mijn lievelingsbaksel van de afgelopen tijd: walnootbrood! Dat is dus notenbrood gemaakt van walnoten en een beetje havermeel. Het smaakt stevig, vullend en een tikkeltje zoet. Het is zó lekker! Zelfs toen ik tijdens de blaasontsteking steeds misselijk was, gingen de sneetjes van dit brood er nog goed in.

Ik weet niet wat het is met het nieuwe jaar, maar ik krijg in januari altijd een acute drang om het hele huis schoon te maken en op te ruimen. Dit jaar nam ik dat wel heel serieus, want op 2 januari stond ik al met 2 volle tassen voor de kringloop bij de deur. Dat ‘Who am I?’-spel was trouwens Barts kerstpakket. Sorry aan de hr-mensen van zijn werk die heel lang op dit cadeau-idee hebben gebroed, maar wij waren toch blijer geweest met een pak Lu-crackers en een potje olijven 😉

Het klinkt zo leuk: tassen vol spullen naar de kringloopwinkel wegbrengen. Maar in de praktijk kom ik altijd ook weer thuis met nieuwe tweedehands aankopen. Dit keer bleef een vrolijke bloemetjesjurk in mijn mandje plakken. Met gebloemde kleding maak je mij altijd blij!

Verder maakten Bart en ik een mooie wandeling door het Amsterdamse Bos en werden we daarbij getrakteerd op deze mooie zonsondergang. Op zulke dagen kan ik zo gelukkig worden van de plek waar we wonen. Midden in de Randstad, maar toch met lekker veel groen op fietsafstand!

Een van mijn kleine, lekker makkelijk uitvoerbare plannen voor 2024 was om een keer een “dure kapper” te proberen. Ik was niet meer zo tevreden over mijn huidige kapper en was nieuwsgierig of je echt verschil merkt als je naar een duurdere kapper gaat. Mijn keuze viel op Rob Peetom op de Zuidas (in het kader van: als ik het “duur” wil doen, dan doe ik het goed!). De kosten waren bijna € 90 (en dan had ik nog één van de minder dure stylisten). Ik was zeker wel te spreken over het resultaat, maar kwam tot de conclusie dat een iets betaalbaardere kapper mijn kapsel op zich ook wel prima knipt. Dus volgende keer ga ik toch weer voor een paar tientjes minder naar een andere kapsalon.

Overigens zat mijn haar de volgende dag alweer minder stylish. Als ik bij de kapper zit, ben ik er altijd van overtuigd dat ik vaker mijn haar moet föhnen om ook zo’n mooi resultaat te bereiken. Maar eenmaal thuis heb ik daar puntje bij paaltje de volgende dag alweer geen zin in of tijd voor (of een combinatie van beide). Dus ja, dat zag er alweer snel uit als mijn oude coupe, maar dan met iets meer laagjes. Ach, ook happy mee!

Oeh, ik maakte laatst deze simpele maar lekkere pasta! Soms kom ik op een foto online of zelfs bij een kant-en-klaar-maaltijd in de supermarkt een pasta tegen die mijn trek zo hard aanwakkert dat ik thuis direct de keuken in duik om er mijn eigen zonder-pakjes-en-zakjes-variant van te maken. Dit keer werd het een ravioli met aubergine, courgette en paprika. En met een flinke lading vegan Parmezaanse kaas (die van Lidl!). Het recept verscheen afgelopen week op mijn blog.

Vorig weekend voerde ik ein-de-lijk een plan uit dat ik maanden (of nee, eigenlijk járen) eerder had moeten uitvoeren. Ik kocht namelijk eindelijk eens bij een hardloopwinkel goede hardloopschoenen en hardloopsokken. Ik ben zo iemand die eerst even hard onderuit moet gaan voordat ik besef dat sommige aspecten in mijn leven aan verbetering toe zijn. Mijn hardloopschoeisel bijvoorbeeld! Ik had er een kuitblessure en fysiopreek voor nodig om in te zien dat afgetrapte schoenen écht geen goed plan zijn als je wekelijks hardloopt. Inmiddels heb ik de fysiopreek keurig opgevolgd en loop ik op wolkjes op mijn blauw-paarse schoenen en goede sokken. Nu ik merk hoe fantastisch de vering in deze schoenen is, besef ik inderdaad dat ik deze aankoop een paar jaar eerder had moeten doen.

Het gebeurt niet vaak dat een wandeling mijn allereerste activiteit van de dag is. Maar deze zondag wel! Toen ik in de familieapp las dat het buiten sneeuwde, wist ik niet hoe snel ik me in mijn winterse outfit moest hijsen om deze winterse taferelen in het echt te bewonderen. Ik was precies op tijd, want al tijdens de wandeling smolt alles weg. Maar dit heb ik toch maar mooi nog even meegepikt!

Ik krijg het idee dat iedereen om me heen de kerstboom op 1 januari alweer opgeborgen had. Bij ons stond de opgetuigde boom zelfs vorige week nog te shinen. Niet als statement trouwens. We hadden gewoon geen zin om de boom af te tuigen en op te ruimen, en vonden het allebei wel gezellig staan. Pas dit weekend ging de boom dan echt terug de doos in om daar in december pas weer uit te mogen.

Oepsie, daar ging de beugel uit mijn beha! Ik had per ongeluk een beha zonder waszakje in de wasmachine gestopt, en werd meteen afgestraft voor die actie. De beugel was niet meer terug te stoppen in de beha. Maar – het belangrijkste – de wasmachine zelf was gelukkig nog wel heel. Tip van mij: die waszakjes voor beha’s zijn dus écht geen overbodige luxe 😉

Kijk nou, wat lief! Deze prachtige poezenoorbellen kreeg ik van mijn moeder als nieuwjaarscadeautje. Als kattenliefhebber kon ik natuurlijk niet anders dan dolblij worden van twee fleurige poesjes die in mijn oren bungelen.

Die maandag ging ik weer voor het eerst aan het werk na 2 weken kerstvakantie. Dat was uiteraard even wennen, maar na een halve werkdag voelde ik me alweer helemaal in mijn element. Ik had de leuke werkopdrachten en fijne samenwerkingen zeker gemist. Zijn er trouwens meer mensen bij wie na een tijdje vrij zijn de verveling toeslaat of die juist in een vrije vakantie gaan piekeren over totaal onbenullige dingen? Ook voor mijn altijd-aan-brein was het een goed plan om weer iets werkachtigs te doen 😉

Een van mijn doelen op werkvlak is om – net als vorig jaar – elke dag even te wandelen. Het liefst onder werktijd. Met dat doel ging ik op de ijskoude dinsdag meteen aan de wandel. De natuur geeft me altijd een soort fijne rust. Het is alsof ik in de buitenlucht alles om me heen kan laten razen zonder er zelf iets mee te hoeven. Zo fijn!

Maar niet alles was fijn aan de week. Toen ik net van de blaasontstekingkuur af was, bleek ik een speekselklierontsteking te hebben (yup, dat is blijkbaar ook nog een ontsteking die bestaat!). Daar kwam na 2 dagen ook nog een bijholteontsteking bij. Dankzij de tandarts en een strip antibiotica was de speekselklierontsteking snel weg. Nu nog een paar dagen de bijholteontsteking uitzitten en dan heb ik hopelijk voor de rest van het jaar mijn ontstekingenverzameling genoeg uitgebreid. Pretty please, universum! 😉

Een van mijn plannen voor dit jaar is om weer een paar oude vertrouwde creatieve hobby’s af te stoffen én nieuwe hobby’s te ontdekken. Om mee te starten, bestelde ik een setje met fimoklei en vormpjes waarmee ik oorbellen kan maken. Ik draag zelf altijd graag mooie fimo-oorbellen gemaakt door anderen, maar ontdekte dat je ze ook heel makkelijk (althans, zo lijkt het – vraag me er na een week stoeien nog eens naar!) zelf kunt maken. Ik ben benieuwd hoe het me vergaat en of dit inderdaad een nieuwe hobby wordt.

Afgelopen vrijdag voelde ik me weer ietsje fitter en sprak ik met een opdrachtgever af in een Amstelveens koffietentje. We maakten plannen voor het tekstbureau dat zij runt en waar ik voor schrijf, en dat was reuze-leuk. Sowieso vind ik het altijd een feestje om met andere tekstschrijvers te sparren. Vaak zijn er raakvlakken te over (zowel qua interesses en werkwijze als qua struikelblokken), dus ik kom er altijd weer met een paar wijze inzichten van terug.

Werkafspraken zijn altijd nóg beter als er taart bij komt kijken. Bij dit lunchtentje serveren ze zelfs een vegan tiamisu-taartje. Dat klonk te lekker om mijn “Oh nee hoor, ik hoef niet!”-reactie vast te houden. Ik had er geen spijt van, want dit smeuïge tiramisu-ding smaakte verrukkelijk.

Daarna had ik een heerlijk relaxte vrijdagmiddag met leuke opdrachten, weinig belletjes en een gezellige kat op schoot. Ook kreeg ik nog een nieuwe opdracht binnen die zeker in de categorie ‘droomopdrachten’ valt. Iets met schrijven voor het personeelsblad voor een grote bloemenorganisatie. Helemaal mijn ding! Dat voelde als de kers op de taart na deze fijne eerste werkweek.

Wat er nu toch met de post kwam! Ik had al een tijdje mijn oog laten vallen op de schitterende kleurrijke jurken van het merk Lot Keckeis. Als er een merk is dat 100% bij mijn stijl past, dan is het dit merk wel. En de jurken zijn ook nog eens vaak van duurzame materialen gemaakt! Ik besloot mezelf dit bloemetjesexemplaar te gunnen als verlaat kerstpakket, en ik had me oprecht geen geslaagder kerstcadeau kunnen voorstellen. De jurk is zó mooi.

Wat het nóg leuker maakte, is dat ik per toeval op de verjaardag van de eigenaresse een bestelling had geplaatst en daardoor een gratis trui (van bio-katoen) bij mijn bestelling cadeau kreeg. Ik heb nog bijna geen sweaters in mijn kast hangen en vond dit ook nog eens een heel leuk exemplaar (de achterkant is lekker vrolijk!). Dit zijn de leuke kleine verrassingen van het leven!

Dit weekend dook ik de keuken in voor een nieuw bakprobeersel: miso-brownies. Een verrassende combinatie, maar o zo lekker als je houdt van karamel-zeezoutachtige chocolade! Het recept zal ik binnenkort delen. Maar ik kan nu al zeggen: dit is sowieso een van de meest bijzondere en lekkere brownies die ik ooit heb gemaakt, al zeg ik het zelf.

Dit is hoe mijn geïmproviseerde foodfotostudio er tegenwoordig uitziet! Tijdens een workshop kreeg ik laatst de tip om dit supersonische metalen gevaarte a.k.a. een statief voor foto’s van bovenaf aan te schaffen. Dat bespaart mij mezelf in heel veel bochten wringen en foto’s die net niet écht vanaf 90 graden zijn gemaakt. Ik ben er nu al helemaal happy mee.


Door de antiobioticakuren en ontstekingen was mijn eetlust tot een dieptepunt gedaald, wat best wel een unicum is voor mij. In een vlaag van frustratie besloot ik in de supermarkt alles te kopen waar mijn hoofd en darmen wél naar stonden, zodat ik in elk geval iets zonder tegenzin weg zou krijgen. Deze sojakwark sprak me wel aan, dus daar ging ik voor. En zie daar: dat ging er zowaar goed in de volgende dag. Met een lading fruit, noten, zaadjes, pindakaas en ander spul erbij in de hoop dat ik mijn immuunsysteem weer een subtiele boost kan geven.

En we sloten het weekend heel fijn af. Gistermiddag gingen we gezellig op bezoek bij een vriendin die in verwachting is. Ik kon het niet laten om wat babykleertjes uit te zoeken bij HEMA. De baby-afdeling van HEMA is absoluut mijn favoriete hoekje in het hele winkelcentrum, en inmiddels word ik zelfs steeds wat wijzer over de babymaten en zomer- en winterkleding. Ik kan niet wachten om ergens later dit jaar het mini-mensje te zien dat zijn of haar armpjes in dit pakje steekt.
Wat was jouw hoogte- (of misschien juist diepte-)punt van dit weekend?
Als eerste: dank voor de foto updates van mijn oude hondenwandelroute 🙂 Dat vind ik zo leuk! Je zou denken, al die uitkijkjes over het wijde land zijn hetzelfde, maar ik heb daar zo vaak gelopen dat ik echt elk boompje herken.
En fimo is leuk! Denk ik! Want het staat al heel erg lang op mijn ‘als ik tijd heb’ lijstje voor nieuwe hobbies, Ben benieuwd wat je er van maakt!
Wat leuk dat je de routes en zelfs de bomen nog herkent 🙂 We wonen ook wel echt in een fijne gemeente qua wandelroutes (ook met de hond), moet ik zeggen 🙂
En leuk dat je ook iets met fimoklei wil doen! Ik kende het nog van mijn basisschooltijd, toen ik diertjes met fimoklei namaakte. Heel benieuwd of ik me nog steeds raad weet met deze klei.
Je nieuwe jurken vind ik echt heel mooi! Wel ontzettend balen van die ontstekingen. Laten we hopen dat je nu de rest van het jaar daar geen last meer van gaat hebben.
Dat statief is wel een enorm gevaarte, maar ik kan me voorstellen dat het superfijn is om daar nu je foto’s mee te kunnen maken.
Thanks! Ja, ik hoop ook dat ik nu het vakje ‘ontstekingen’ voor de rest van het jaar heb afgevinkt 😉
Fijn dat je nieuwe hardloopschoenen hebt! Als je dat verschil eenmaal gevoeld hebt, dan snap je waarom ze adviseren om die dingen zo nu en dan te vervangen. Ik vervang mijne na ongeveer 1000 km, dus je kunt uitrekenen op basis van je wekelijkse kilometers hoe lang je met een paar zou kunnen doen. Bijvoorbeeld als je 10 km per week loopt, zouden ze maximaal 2 jaar (100 weken) meegaan.
Wat balen van al je gezondheidsissues ineens. Hopelijk is het nu gedaan met alle ontstekingen.
Mijn hoogtepunt van dit weekend was ook een succesvol kringloopwinkel-tripje! De speakers van mijn geluidsinstallatie waren kapotgegaan (ze waren tweedehands uit de 80s, dus niet gek dat het plastic aan de binnenkant simpelweg verpulverde). We hebben nieuwe speakers gevonden voor een mooie prijs, een tikje nieuwer en niet verpulverd! En ik heb ook een mooie legpuzzel erbij.
Oeh goede tip van dat aantal kilometers! Ik heb echt schandalig lang op mijn oude schoenen gelopen. Maar heb me na de blessure voorgenomen om de volgende keer écht braaf op tijd naar vervangende schoenen te zoeken.
Jullie kringloopbezoekje klinkt heel geslaagd. Wat een goede vondst, die nieuwe speakers!
Die felgekleurde geel-blauwe pillen herken ik helaas :’) Je plas wordt er ook fluogeel van hé?
Ik ben erg benieuwd naar je Fimo maaksels! Heb het ook een paar keer geprobeerd, maar uiteindelijk zit je met zo’n enorme berg oorbellen, dat je niet meer weet wat je er moet mee doen, haha :p
Elke keer als ik in de Hema ben, ga ik toch ook even gluren bij de babykleren. Die zijn zo mooi! Maar Zeeman kan er tegenwoordig ook wat van en die zijn nog wat vriendelijker van prijs.
Haha, yup, die kleur plas herken ik! Ik zat na 2 dagen al geschrokken te googelen op “Word je plas groen van antibiotica?”, haha. Hopelijk blijft het bij ons allebei bij dit kuurtje.
Ik ben ook benieuwd hoe het oorbellen maken mij gaat bevallen. Ik zag op Instagram al dat veel mensen een winkeltje beginnen als ze eenmaal aan het oorbellen maken slaan, omdat je inderdaad een mega-collectie oorbellen krijgt. Nu heb ik niet per se die ambitie 😉 Maar wie weet ga ik ze uitdelen aan mensen om me heen als ik er echt fanatiek mee aan de slag ga.
Hoe fijn om te zien hoe je zelf een studio improviseert 😉 Kan ik nog van leren, haha