De afgelopen weken waren mijn gloednieuwe neusdouche en ik beste vrienden. Ik geloof dat heel Nederland er snotterend bij loopt, en ook hier in huis hakten de snottebellen, ontstekingen en zakdoekjes erin. Máár dankzij de neusedouche (die net zo oncharmant is als dat hij klinkt) voel ik me weer een beetje een vrolijk mens. Er was namelijk ook genoeg om vrolijk van te worden. Zo kreeg ik het meest fleurige (en indrukwekkende) bouwpakket ooit met de post, werd ik getrakteerd op het allermooiste hart(e)nieuws na een maand onzekerheid, overwon ik een virus waarvan ik niet eens wist dat dat nog bestond, en voorzag ik mezelf van een gloednieuwe roze werkuitrusting voor op mijn bureau. Spiek je mee in mijn Inkiekje?

Ik ben vast niet de enige die er de afgelopen weken in heel veel laagjes bij liep. Brr, wat een kou! Overigens hoor je mij verder niet klagen over deze tijd van het jaar: eind januari is het alweer veel langer licht dan eind december, dus het voelt voor mij alsof het alweer héél langzaamaan iets lenteachtiger wordt. De gedachte dat het vanaf 21 december alleen maar lichter wordt, vind ik al een paar jaar op rij het allerbeste medicijn tegen een winterdip. Naast warme kleding dus 🙂

Uhm oké, that escalated quickly. Ik zat al een tijdje met een speekselklierontsteking en werd voor de zekerheid naar de kaakchirurg doorgestuurd. Wat bleek? Ik had de bof. Ja, die ene ziekte waarvoor je meestal als kind wordt ingeënt en die al jarenlang nauwelijks voorkomt. Ook ik heb keurig mijn vaccinaties gehad als kind, maar blijkbaar was ik een van de gelukkigen die het virus door het vaccin heen toch heeft gekregen. Yup, inclusief een dikkere wang en nek, maar gelukkig niet zó erg als op de plaatjes die je op Google ziet. Ik was vooral heel blij dat dat ik ben ingeënt (wat veel ellende voorkomt) en dat ik er niemand mee heb kunnen aansteken, omdat ik die week door de snottebellenbrigade toch al onbewust in quarantaine zat.

Juist als ik me niet helemaal topfit voel, probeer ik me leuk aan te kleden. Dat doet meteen een hoop goeds voor mijn humeur. Noem me gek, maar ik trek juist op dat soort dagen geen joggingbroek en slobbertrui aan, omdat een chiquere outfit me helpt om me iets minder ziek, lamlendig en slachtofferig (“Waarom nu alwéér een verkoudheid?”) te voelen. Zo voel ik me toch weer een beetje mens.

Mijn nieuwste pastaontdekking is deze linzenpasta. Ideaal als je vegan, glutenvrij of gewoon graag eiwitrijk eet! Bart eet glutenvrij, maar ik at altijd mijn eigen glutenpasta, omdat ik die maïsachtige glutenvrije pasta’s niet heel smakelijk vind. Deze linzenpasta is echt een uitkomst. Pluspunt is ook dat er onwijs veel eiwitten in zitten, waardoor je het zelfs als een eiwitbron op zich zou kunnen eten.

Bart heeft een paar lievelingsgerechten die ik écht niet lust: zuurkoolschotel, rode-bietjesstamppot en spruitjes. Ik lust bijna alles, maar vind stamppotten écht niet lekker. Dus als hij een van die dingen voor zichzelf maakt, kook ik altijd mijn eigen avondmaal. Dit keer werd het orzo met paprika en vegan balletjes. Ken je de plantaardige balletjes van AH-huismerk al (zie deze vegan review)? Die zijn zó lekker en ook lekker betaalbaar.

Verder deed ik hard mijn best om extra vitamines binnen te krijgen. De afgelopen 4 weken sloegen de virussen en bacteriën hier flink toe. Ik voelde me die week zo slap als een vaatdoek en wilde graag weer wat krachtiger en fitter op mijn benen staan. Nu leerde ik afgelopen maand dat uitrusten soms de beste remedie is. Maar omdat het nooit kwaad kan, besloot ik ook wat extra fruitvitamines achterover te klokken.

Verder trapte ik in een héél suffe valkuil waar ik jou graag voor wil behoeden. Tegenwoordig vliegen de promo-posts voor supplementen je om de oren op Instagram. Maar supplementen slikken is écht niet altijd zo’n strak plan als sommige influencers je (betaald) laten geloven. Zie ook deze aflevering van ‘Gezond of gelul’.
Om maar met de billen bloot te gaan: ik dacht er goed aan te doen om op eigen houtje extra veel vitamine D (6x de aanbevolen dagelijkse dosering) te slikken. Maar uit mijn bloedwaarden bij de huisarts bleek dat ik de supplementen té goed had bijgeslikt. Ik had 2x de normale hoeveelheid vitamine D in mijn bloed (en verder waren al mijn bloedwaarden perfect – hoera!), wat niet gevaarlijk is, maar wel misselijkheid veroorzaakt. Oeps! Gelukkig is het eenvoudig op te lossen door tijdelijk niet meer bij te slikken 😉
Dus laat je niet gek maken door mensen die betaald allerlei supplementen promoten. Ik neem zelf over supplementen alleen advies aan van mijn vaste diëtiste en mijn huisarts. Baat het niet, dan schaadt het soms wel 😉

Over naar iets leukers: veel van onze planten zijn flink aan het stekjes produceren geslagen. Zo haalde Bart uit een klein vetplantje al deze blaadjes. Ik moest lachen om hoe hij ze bij elkaar heeft gezet, maar volgens hem wordt dit uiteindelijk weer één mooie nieuwe plant. Ik ben benieuwd!

Sorry voor deze onsmakelijke foto (hopelijk lees je dit niet tijdens je ontbijt). Maar over planten gesproken: we hebben een nogal vies issue op ons plantentafeltje. Ik kwam daar opeens deze gekke (dode?) wormpjes tegen. Met Google Photos erbij kwamen wij er niet echt uit wat voor wezentje dit is en hoe we eraan zijn gekomen. Heeft iemand een idee? Of misschien een ultieme remedie die langduriger werkt dan de beestjes in de stofzuigerslang laten verdwijnen?

Zondag deed ik iets heel gaafs: ik had mijn allereerste boksles ooit. Vorig jaar smeedde ik het plan om op boksles te gaan. Ik heb jaren geleden een proeflesje gevolgd en vond het verrassend leuk. Nu denk ik dat niemand in mijn omgeving mij als “de typische bokser” ziet, voor zover dat stereotype al bestaat. Maar juist daarom wilde ik me er graag aan wagen. Om alleen al aan mezelf te bewijzen dat je zowel zacht en gevoelig als ook krachtig en stoer kunt zijn. De les was verrassend leuk, dus ik heb meteen een tienrittenkaart genomen. Boksen is echt een fijne manier om je eigen kracht te kunnen voelen en je energie kwijt te kunnen. En ja, ook als je niet van nature een krachtpatser bent!

Boodschappen doen bij Lidl voelt voor mij altijd als een fijn uitstapje, omdat we normaal veel boodschappen doen bij Albert Heijn. Mijn vaste eerste pitstop is het vleesvervangerschap. Dit keer kwam ik weer 2 nieuwe vleesvervangers tegen. De falafel is wat mij betreft sowieso goedgekeurd. Het is gewoon goede falafel, maar dan met een groener tintje en een paar bonen tussendoor. De shoarma gaan we nog testen. Ik ben zelf altijd een tikkeltje huiverig met vleesvervangers op basis van champignons, maar wilde deze toch eens proberen.

Maandag stond een werksafspraak op locatie op de planning. Ik trok er heel toepasselijk een bloemetjesblazer voor aan. Het was namelijk een afspraak op de bloemenveiling bij een oud-ondernemerscollega die nu in loondienst werkt bij een groot bloemenbedrijf. Ze zochten een tekstschrijver voor interviewartikelen voor hun personeelsblad en dat was een aanvraag waar ik direct overeind van op mijn stoel ging zitten. Interviewen vind ik een van de leukste dingen om te doen en ik houd altijd van persoonlijke portretten schrijven. Na onze afspraak mag ik inderdaad een offerte kan maken. Fingers crossed dat ik komend jaar daadwerkelijk met hun teksten aan de slag mag gaan!

Toevallig of niet: die dag werd er ook een boeket met bloemen bij mij thuis bezorgd. We hebben in de keuken nog een zielige, lege vaas staan. Laatst had Bart daar 3 Lego-bloemen in gezet, maar daar werd het niet veel gezelliger van. Toen ik ontdekte dat Lego nieuwe boeketten heeft uitgebracht, viel ik als een blok voor dit roze exemplaar. Dat gaat zo mooi staan in de keuken en is weer eens wat anders dan echte bloemen of zijdebloemen.

Wel een kleine waarschuwing voordat je heel enthousiast wordt van de resultaatfoto op de doos: de weg daarnaartoe is wel nog een heftige waar veel kleine stukjes aan te pas komen. En nu moet ik heel eerlijk bekennen dat dit boeket maken ook wel een stukje teamwork is in huize Romy-Bart. Als in: Bart neemt het bouwen op zich (lange leve vriendjes die bouwkunde hebben gestudeerd en dit 10x sneller kunnen dan ik) en ik ga het stylen. Ik houd van mindful hobby’s, maar vind dit soort priegel-bouwpakketten met werkbeschrijvingen juist allesbehalve mindful…

Whoop whoop, later deze week voelde ik me na 4 weken met veel neussprays en zakdoekjes eindelijk weer een beetje fitter. Wel grappig hoe erg je een normaal energieniveau opeens gaat waarderen als je dat een tijdje niet hebt gehad! Ik was best trots dat ik voor het eerst in mijn leven écht goed heb uitgeziekt door rustiger aan te doen, minder van mezelf te verwachten en vaker op bed te liggen dan anders. Ik ben normaal veel te graag lekker bezig om toe te geven aan een snotterfestijn, maar dit keer lukte het best aardig. Meestal in gezelschap van mijn fijne verzwaringsdeken en mijn 3,5 kilo extra verzwaring in de vorm van een pluizige Pip op het voeteneind!

Een wazige foto van een week vol wazig weer, mist en regen. Op zulke momenten ben ik zo blij dat ik sinds een paar jaar ben overgestapt op écht goede waterdichte en warme winterjassen, nadat ik jarenlang altijd in onpraktische en waterdoorlatende trechcoats zonder capuchon rondliep. Praktisch en warm gaat toch wel boven alles bij winterweer!

Verder ontdekte ik dankzij mijn huisarts dé ontdekking in de strijd tegen de bijholteontstekingen. Ik was al een tijdje met neussprays in de weer. Maar dit werkt bij mij dus veel beter. Het is een neusedouche en dat is precies net zo oncharmant om te gebruiken als het klinkt. Maar het helpt wel heel erg! Ik moest wel lachen toen Bart en ik tegelijk heel romantisch met onze neusdouches boven de wasbak stonden te hannesen. Tja, na 5,5 jaar samenzijn zijn we gelukkig de schaamte allang voorbij.

Verder trakteerde ik mezelf veel op warme kost. Met dit winterweer lunch ik bijna altijd op z’n minst met één warm ding; dat vind ik dan zoveel lekkerder smaken dan gewoon brood. Dat is meestal deze pompoen-pindasoep, die ik elk pompoenseizoen op repeat zet. Zo lekker en smeuïg en een stuk vullender dan gewone pompoensoep!

Vrijdag was een spannende dag, waar ik al zeker 24 uur van tevoren als een berg tegenop zag. In december belandde ik door een wat onhandige combinatie van klachten op de spoedeisende hulp, waar uiteindelijk niets aan de hand bleek te zijn. Maar de arts had toen “iets” op mijn hartfilmpje gezien, waarvoor ze me naar de cardioloog verwees. Ik wist dat het iets zou zijn waar je op zich gewoon 90 mee kunt worden, maar vond het toch best spannend.
Hoewel de huisarts me al had gerustgesteld dat ze bij de spoedeisende hulp mensen liever te vaak dan te weinig doorsturen, voelde het toch opeens heel spannend toen ik aan de monitor ligt, een hartecho kreeg en de echoscopist er ook nog iemand bij riep. Gelukkig kwamen daarna de verlossende woorden van de cardioloog: “Je hebt een heel normaal hart! Er valt helemaal niets te zien.”
Het bleek dat een vrouwenhart anders werkt dan een mannenhart. Bij een man zou mijn hartfilmpje zorgwekkend zijn geweest, maar voor een vrouwenhart is het doodnormaal (en die woorden kwamen uit de mond van een vrouwelijke cardioloog, dus ik nam ze graag van haar aan ;)). Ik fietste opgelucht en blij weer naar huis. Juist als je even in zenuwen op zo’n ziekenhuisafdeling zit, besef je weer hoe gelukkig je jezelf mag prijzen als je hart elke dag goed voor je werkt. Ik ben in elk geval heel dankbaar voor mijn gezond kloppende “vrouwenhart” <3

Om dat te vieren, trakteerde ik mezelf op een feestelijke lunch. Dit is gebakken havermout met de smaak van Nutella en met eindeloos veel toppings. Ik wilde het gerechtje ook meteen fotograferen om binnenkort het recept te kunnen delen. Zie hier hoe het er bij zo’n foto vaak achter de schermen uitziet. Na zo’n gerechtfotoshoot moet ik niet voor niets altijd meteen stofzuigen…

Na 19 jaar vegetarisch (en nu 3 jaar vegan) eten, zijn er maar weinig vleesdingen die ik mis. Eigenlijk heb ik nooit echt van vlees gehouden en vind ik zelfs de geur van vlees na al die jaren een beetje viezig. Maar er is één vleesding waar ik wél goede herinneringen aan heb: bapao. Dit aten wij thuis bij mijn ouders weleens. Toen ik ontdekte dat Albert Heijn een vegan bapaobroodje heeft, móest ik die in huis halen om dit jeugdsentiment te herbeleven. Overigens moet ik het broodje nog proeven, dus ik durf niet te zeggen of het daadwerkelijk een aanrader is. Maar het ziet er op de foto in elk geval veelbelovend uit.


Verder breidde ik mijn ergonomische werkplek uit met 2 nieuwe accessoires: een ergonomische muis en een kleiner toetsenbord. Niet geheel toevallig zijn ze allebei roze! Als ik voor vervanging ga, dan het liefst ook meteen voor roze vervanging! Mijn toetsenbord was al een tijdje aan een opvolger toe. Bart raadde me aan om een kleiner toetsenbord te nemen, omdat de beweegafstand van je toetsenbord tot je muis dan kleiner is. En dankzij Barts ergonomische muis ontdekte ik dat zo’n ding echt veel fijner werkt dan een gewone muis. Dus die twee moesten er komen! Deze muis was even wennen qua houding (je klikt aan de zijkant in plaats van bovenop een muis), maar inmiddels zou ik niet meer zonder willen. Een pluspunt is ook dat hij heel stil klikt, waardoor je nauwelijks nog klikgeluiden hoort.

Dit weekend kregen we gezellig bezoek van mijn schoonvader en de dag erna van mijn ouders. Om iets lekkers bij de koffie te hebben, bakte ik deze upside down appelcake. Als ik iets leuk vind om te bakken, dan zijn het wel omgekeerde taarten. Het is en blijft een spannende verrassing of ze mooi uit de vorm komen als je ze omkiepert. En het blijft toch bijzonder dat de appelverzameling die je hierboven ziet, uiteindelijk leidt tot dit resultaat:

Oeh, goed gelukt! Upside down cakes zien er altijd heel fancy uit, maar zijn echt een makkie om te maken. Je bestrooit de bodem van een springvorm rijkelijk met basterd- of kokosbloesemsuiker, legt daar fruit op en stort dan het cake- of taartbeslag over de fruitlaag. Na een ritje in de oven krijg je zo’n verrukkelijke karamellaag met stukjes fruit bovenop.
Het recept voor deze appelcake zal ik binnenkort delen. Op mijn blog vind je wel al 2 andere recepten voor op-z’n-kop-taarten: deze tarte tatin met nectarines en een upside down cake met banaan.

Om die mooie taart in perspectief te zetten: lekkere taarten maken lukt alleen als je soms totaal de mist in gaat. Zo probeerde ik zaterdag een vegan cheesecake met appel te maken, maar werd dat één grote kleffe, papperige derrie. De smaak was oké, maar de looks waren – zoals je ziet – om te huilen. Conclusie: appelmoes in de “cheese”-laag gooien is echt geen strak plan.
Ach, ik kan er altijd wel om lachen. Bakken heeft me juist geleerd dat mislukkingen hard nodig zijn om dingen te leren en beter te worden. Als je nooit fouten maakt, leer je ook niet 🙂
Wat is het laatste “mislukte” dat jij qua eten hebt gemaakt?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Dierendag | 9x Waarom ik niet zonder katten kan?
Al mijn hele leven deel ik een huis met een of meerdere poezenbeesten. En dat is absoluut geen straf! Hoewel onze huiskatten Paco en Lily elke dag van het jaar worden verwend alsof het Dierendag is, vond ik 4 oktober wel een goede gelegenheid om mijn harige vriend en vriendin extra in het zonnetje te zetten op mijn blog. Daarom heb ik een lijstje met maar liefst 9 redenen waarom ik Mr. en Mrs. Kat niet zou willen missen.
Succesformule | 10 dagelijkse gewoontes voor succes
Succes begint klein. Succes bereik je niet in één dag. Succesvol ondernemer zijn betekent niet binnen een maand een mega-omzet bereiken. En succesvol zijn in het overwinnen van je angsten, gaat ook niet over in één keer in het diepe springen. Ik geloof dat succes juist betekent dat je kleine stappen zet. Bij voorkeur door van die stappen dagelijkse gewoontes te maken. Daarom besteed ik graag wat aandacht aan die "succesformule". Dit zijn 10 dagelijkse gewoontes voor succes, wat succes voor jou ook is.
Tweedehands geshopt (en flink ook!): mijn nieuwste kringloopkoopjes
Als je me vraagt waar ik rustig én blij van word, dan staat één activiteit bovenaan op de lijst: kringloopwinkel. De afgelopen twee weekenden maakte ik daar eens goed werk van. Ik ging al vroeg 's ochtends naar de Appel & Ei en (een week later) naar de kringloopwinkel om in alle rust te kunnen shoppen. Beide tweedehands-shopuitstapjes waren niet voor niets: ik kwam met maar liefst 9 (!) nieuwe aankopen terug. Kortom: mijn kledingkast is weer goed gevuld voor de winter.
Wat fijn dat met je hart alles goed is! En heel logisch dat je daar, ondanks allerlei geruststellende woorden van anderen, spanning voor had.
Dat legoboeket is prachtig. En goede taakverdeling hebben jullie daarvoor;).
Doe in ieder geval één bloem zelf bouwen! Het is ook heel leuk om echt samen aan tafel te zitten en samen te bouwen. Je kan dat! Deed ik samen met mijn gozer ook wel eens tijdens de lunch (net als een puzzel, heel erg leuk). Dat je niet alles zelf bouwt, okay. Maar zonde om straks niet naar die ene bloem te wijzen en zeggen ‘en die heb ik gemaakt’.
De bapao is redelijk 🙂 Je moet er wel van houden. Het blijft een soort van klef broodje met vulling. Wel lekker warm.
De laatste tijd hebben we geen misbaksels of mislukt eten gehad :S Dat is best goed. Maar dat komt ook omdat we nu beter weten hoe we moeten koken. Dus afgelopen week een butter chicken curry en een jambalaya gemaakt. En heel veel stoofpotjes met veel groenten. De vriezer ligt nog vol met bakjes die zo de oven of de magnetron in kunnen. Deze week: geen pannen afwassen!
Ahh wat jammer dat je niet van lego bouwen houd. Is ook zo leuk en gezellig om samen aan tafel te doen! Je hoeft niet goed te zijn in bouwen om dat te kunnen :p
Goed om te horen dat er niks aan de hand is met je hart. Heb ook wel eens een hartfilmpje moeten maken. Is wel even spannend.
Ik ben al tijden van plan die LEGO boeketten aan te schaffen en samen met Noa te maken voor in huis. Lijkt me erg leuk! Had er een aantal opgeslagen en ga er van de week eventjes naar kijken ^^ Fijn dat ook alles goed was met je echo, zal vast een hele opluchting zijn geweest.
Gefeliciteerd, dat alles goed is met je hart, wel even spannend, dat geeft dan weer een heel blij gevoel. Voor hetzelfde geld hoor je een hele andere uitslag, gezondheid is toch het allerbelangrijkste, wat er is, het hele leven draait om geld, maar al ben je miljonair en je wordt ziek, dan helpt al dat gekd echt niet. Liever arm en gezond !
Wat Lego betreft, ik zou er ook niet aan moeten denken, al dat gepriegel met al die kleine blokjes, niet echt rustgevend, maar juist heel stresserig.