De lente is aan! En hoewel ik van het klok naar voren zetten in eerste instantie altijd een brak mens word, voel ik me inmiddels zielsgelukkig met de lange lichte dagen en de vele buiten-de-deur-uitstapjes. Het leukste van de afgelopen weken? Die keer dat ik onverwachts zó enthousiast met een vriendin kletste dat ik om half 10 nog aan mijn avondeten zat. Ook genoot ik van een kleiworkshop waar ik weinig van bakte, maar wel een hoop lol bij beleefde. Ik laat je mijn soort-van-ster-kleiwerk graag zien! Verder loste ik het raadsel van de rondslingerende zaadjes op, was ik apetrots dat ik iets zelf maakte wat ik normaal in de supermarkt kant-en-klaar koop, raakte ik gefrustreerd over hormoonshizzle en waren er twee heel zielige puppy-ogen. Kiek je mee?

De zomertijd is ingegaan, de lente is volop aan en ik merk dat ik me zoveel fijner en energieker voel dan de afgelopen maanden. De ijzertabletjes die ik slik (op huisartsadvies) dragen daar ook zeker aan bij. Maar oh, het leven is wel echt een stuk fijner met lange lichte dagen en een dosis extra energie (zelfs als je geen winterdips hebt). Zijn er meer mensen die altijd helemaal opfleuren als de winter achter de rug is?

Het voordeel van thuiswerken is dat je altijd verse lunch kunt eten en dus ook kunt kijken waar je op dat moment zin in hebt. Dit keer was het brood op en bekokstoofde ik ter vervanging iets havermoutachtigs met pindakaas en diepvriesframbozen. Het was heerlijk en ik had meteen voor de volgende dag ook een lekkere lunch klaarstaan. Een recept heb ik niet. Maar deze havermout met frambozen uit de oven lijkt er een beetje op. Als je daar pindakaas bij serveert, kom je akelig dicht in de buurt van de havermout hierboven.

Haha, Pippa kan altijd zo vreselijk zielig kijken als het over 1 uur etenstijd is. Je moet je voorstellen dat ik een uur lang vanachter mijn bureau naar deze puppy-ogen moet turen. Niet te doen! Soms smokkelen we dan ook maar een half uur met de etenstijd, maar we proberen enige consequentie in de kattenopvoeding te houden. Anders eet Pippa binnen no-time haar avondeten om 9 uur ’s ochtends al 😉

Als Bart thuiskomt van een beurs voor zijn werk met Tony Chocolonely-repen, dan heet ik hem natuurlijk met extra veel plezier welkom thuis. Wanneer hij dan ook nog zegt dat ik de 2 repen wel mag oppeuzelen (ze zijn allebei vegan!), verdient hij al helemaal de award voor het allerbeste vriendje. Dit zijn de leukere werkcadeaus (leuker dan de stressballetjes, zaklampjes, sleutelhangers en dat soort tikkeltje onzinnige dingen die hij ook weleens meekrijgt).

Oeps! Ik vroeg me vorige week zaterdag al af waarom er zoveel pitjes “van het meerzadenbrood” verspreid over de vloer lagen. Na een tijdje leek het alsof ik zelf een spoor van pitjes aan het achterlaten was. En toen ik zelfs pitjes in de bestekla tegenkwam, drong het tot me door: de pitjes kwamen uit het kersenpitkussen dat om mijn nek hing. Bart had dat een keer te dicht tegen de magnetronwand gelegd, waardoor er blijkbaar een gat in is gekomen. Met pijn in mijn hart heb ik hem toch maar vervangen door een nieuw exemplaar (en snel de stofzuiger erbij gepakt om mijn pittenspoor te verwijderen).

Wasmanden zijn over het algemeen niet de meest stylish dingen. Althans, dat vond ik totdat ik deze roze wasmand in de krochten van Google tegenkwam. Hij is van Curver (en is gewoon te koop bij bol.com) en hij fleurt ons washok in één klap helemaal op. We hadden hiervóór een wasmand van riet. Heel stijlvol, hoor! We wisten alleen niet dat riet kan beschimmelen in een vochtige ruimte, en laten wij nou net een vochtig washok hebben. Gelukkig blijft deze plastic wasmand wel voor altijd schimmelvrij.

Verder bakte ik gezonde muffins om de hele week van te eten. Het recept voor deze gezonde ontbijtmuffins deelde ik toevallig gisteren. Ze zijn voornamelijk gemaakt van havermout, rozijnen en plantaardige melk. Reuze-gezond dus! Ik kan uit ervaring zeggen dat ze een prima lunch zijn.

Zaterdagmiddag vertrokken Bart en ik naar ons geliefde Bloesempark. Al sinds ik kind ben, kom ik hier elk jaar. Tegenwoordig wonen we er ook nog eens maar 10 minuten fietsen vandaan. Wat een geluk! We grepen die gelegenheid graag aan om dit jaar maar liefst 3x door het mooie bloesempark te wandelen. Inmiddels is de bloesem alweer zo goed als uitgebloeid. Maar het was er weer sprookjesachtig mooi!

Voor wie zich nu al te idyllische voorstellingen maakt bij het Bloesempark: het is er altijd mega-druk. Alleen als je er ’s ochtends heel vroeg of ’s avonds rond etenstijd bent, heb je een kleine kans dat je een foto kunt maken zonder mede-fotograferende mensen op de achtergrond.

Zondag stond ik lichtelijk brak op, want het was zomertijd én ik moest al heel vroeg in de trein naar Den Haag zitten. Ik had me namelijk aangemeld voor een workshop kleien. Dit jaar nam ik me voor om vaker hobby’s te proberen waar ik niet per definitie goed in ben (of waar ik misschien zelfs totaal in faal). Gewoon omdat het goed is om soms iets nieuws te proberen en daar met een lekker lage lat in te gaan. Als het wat moois wordt, is dat geweldig. Als het niets wordt, is er ook geen man overboord.

Het was maar goed dat ik mezelf vooraf toestemming had gegeven om te floppen, want kleien bleek veel lastiger dan ik dacht. Het was geen pottenbakken op een draaischijf, maar kleien met de hand. Ik had me nooit gerealiseerd met de hand een recht potje maken een ware uitdaging is. Mijn potje werd steeds wijder, dus besloot ik na een tijdje om er maar een soort-van-ster van te maken. Hij wordt nog geglazuurd en ik ben benieuwd of de glazuurlaag mijn kommetje nog qua looks kan redden. Maar hé, zoals de workshopbegeleider zei: “Soms moet je gewoon tegen je potje zeggen: hoe je er ook uitziet, je bent mooi zoals je bent!”. Dus heb ik mijn potje inmiddels geaccepteerd met al zijn flaws 😉

Maandag gingen Bart en ik weer naar de personal trainer. Dat was dit keer extra uitdagend, want we zijn van trainingsdag veranderd en hadden daardoor op vrijdag én op maandag een training. Onze spierpijn van vrijdag was amper weggetrokken toen we maandag alweer met gewichten stonden te zwaaien. Gelukkig viel het achteraf alles mee. En na de maandagtraining had ik voor het eerst geen spierpijn. Woohoo! Zou dat iets met vooruitgang te maken hebben of was het gewoon pure mazzel?

De rest van de week voelde ik me een beetje brak door het uur tijdsverschil. Mijn bioritme is altijd nogal strak afgesteld, waardoor ik zelfs aan een uur tijdsverschil al een paar dagen moet wennen. Dan slaap ik slechter in (omdat het nog zo vroeg voelt) en word ik ’s ochtends wakker met het idee dat ik nog had willen slapen. Zijn er meer mensen die dat hebben?

Ach, make-upje erop en ik zie er toch nog enigszins wakker en alert uit.

Mijn haar was alweer even uit model gegroeid, dus boekte ik last-minute een kappersafspraak. Ik heb na lang zoeken eindelijk een kapper in de buurt gevonden aan wie ik mijn haar met een gerust hart toevertrouw. Superfijn! Ze knipte er iets meer een boblijn in zonder mijn haren té kort te knippen.

De volgende dag had ik een ziekenhuisafspraak om te checken hoe het ervoor staat met mijn adenomyose (een vorm van endometriose waarbij je vooral last hebt van hevige en lange menstruatiebloedingen). Goed nieuws: doordat ik nu 3 jaar de pil slik, is de adenomyose stabiel gebleven en niet erger geworden. Ik heb er dan ook veel minder last van dan vóór die tijd.

Helaas voor mij moet ik alleen wel op een andere pil overstappen. Ik was aan de mini-pil en was daar altijd heel tevreden over. Maar de laatste tijd had ik door de pil heen soms wel 6 weken achter elkaar bloedingen… Vandaar ook de ijzertabletjes 😉 Die bloedingen blijken een bijwerking van de mini-pil te kunnen zijn op de lange termijn. Bleh, waarom bestaat er niet gewoon iets anticonceptie-achtigs zonder zo’n hele reeks aan bijwerkingen! Wat hormonen betreft zou ik soms echt liever een man zijn.

P.S. Ik weet dat er ook niet-hormonale anticonceptie is. Maar vanwege mijn adenomyose móet ik juist aan de hormonen blijven.

Ik ging naar een afspraak in Den Haag met de trein en genoot ondertussen van het mooie uitzicht. Ook al kan ik prima de auto pakken, soms vind ik het heerlijk om naar steden verder weg de trein te nemen. Dat is natuurlijk beter voor het milieu en zo kun je ook nog eens je reistijd aan werk besteden én van het mooie uitzicht genieten. Vanuit de trein valt het me altijd extra op hoe mooi Nederland eigenlijk is.

Verder keek ik deze week de serie Bennie op Videoland. Het is sowieso een van de leukste Videoland-series die ik heb gezien. De serie gaat over een gezin van vijf waarin oudste zoon Bennie geboren is met het Syndroom van Down. Wat de serie zo mooi maakt, is dat het geen té rooskleurig beeld geeft maar echt alle kanten laat zien van deze beperking. De serie is gemaakt door Barry Atsma, die zelf is opgegroeid met een broer met het Syndroom van Down. Met Bennies laat hij zien dat een kind met Downsyndroom inderdaad heel veel moois brengt in een gezin, maar dat er ook veel uitdagingen zijn (vooral zowel de gezinsleden als voor het kind zelf).

Ik vond het een prachtige serie waarin ook veel leuke humor verstopt zit, maar dan zonder dat het afbreuk doet aan het verhaal. Zeker een aanrader om te kijken!

Woensdagavond had ik met mijn vriendin Marissa afgesproken bij het Bloesempark. Zij werkt als fotografe en is nu zelf hoogzwanger. Omdat ik haar laatst bij haar webteksten had geholpen, had ze aangeboden om foto’s van mij te maken tussen de bloesems. Tegelijkertijd vind ik het als amateurfotograaf superleuk om de fijne fotografiekneepjes van haar te leren, dus ik zette haar ook met haar mooie zwangere buik op de foto en kreeg fijne aanwijzingen van haar. Ben zo benieuwd hoe alle foto’s geworden zijn! Daarna waren we zo lekker aan het kletsen dat ik compleet de tijd vergat. Uiteindelijk fietste ik met deze prachtige zonsondergang terug naar huis en moest ik om 21.15 uur nog avondeten. Oeps! Maar het was het door de mooie gesprekken dubbel en dwars waard!

Bart was 2 dagen van huis voor een hackaton van zijn werk. Voordat ik hem kende, had ik ook nog nooit van die term gehoord. Maar het houdt in dat je in een beperkte tijd een probleem van een organisatie moet oplossen of een IT-oplossing moet ontwikkelen. Ik had wel respect voor hem, want bij deze 24-uurs-marathon moest je ook ’s nachts doorwerken en een poging doen om scherp te blijven. Hij had maar 3 uurtjes geslapen. Gelukkig was het wel geslaagd én kreeg hij dit paar sokken mee.

Vandaag komt de hovenier langs om een offerte te maken voor onze tuinverbouwing later dit jaar. Ik kan niet wachten totdat onze tuin er minder grind- en steenachtig uitziet dan nu. Maar deze paar weken van het jaar heeft onze tuin wél iets heel moois: de bak vol bloembollen! Ze komen nu allemaal één voor één uit, waardoor het deze paar weken van het jaar altijd een fleurig geheel is in de tuin. Toch ben ik er niet rouwig om dat de witte bak straks een nieuwe eigenaar krijgt. Er komen veel meer planten en bloemen voor terug straks.

Daarnaast krijgen we deze week een offerte voor een ander klusje dat we hoognodig moeten laten doen: de voegen van ons huis laten repareren. Volgens de dakbedekker hebben onze voegen hun beste tijd allang gehad en is dit ook niet goed voor de kwaliteit van de stenen. Tja, die conclusie hadden we zelf ook al getrokken, alleen we wilden eerst sparen voordat we na een grote verbouwing ook nog de buitenkant van ons huis onderhanden laten nemen. Nu gaan we er toch maar aan geloven. Ik houd mijn hart vast voor de offerte en ben echt benieuwd hoeveel zoiets kost.

Nieuwe producten ontdekken in de supermarkt vind ik altijd een van de leukste dingen die er zijn. Dit keer kwam ik een potje pistachepasta tegen bij Albert Heijn. Het is gemaakt van pure pistachenoten zonder toevoegingen. Heel benieuwd hoe dit zal smaken! Overigens is dit wel een potje om zuinig mee te doen, want er hangt een schrikwaardig prijskaartje aan van € 7,50…

Error, error! Bart lacht me altijd uit om mijn neurotische trekjes, maar ik kan er dus echt niet tegen als een blik op z’n kop in de voorraadkast (of in de supermarkt of waar dan ook) staat. Maar dit keer had Albert Heijn het label verkeerdom opgeplakt, waardoor ik het blik alleen maar zo kon neerzetten. Bart vond dat ik de error moest uitzitten. Ik vond dat ik het blik ook achteraan in de rij mocht zetten, zodat ik er in elk geval niet elke dag tegenaan hoef te kijken.

Zaterdagochtend stond een bezoekje aan Jysk op de planning. Ik had daar een logeerbed besteld voor onze zolderkamer (deze is het!). Dat moesten we alleen nog even zelf ophalen. Gelukkig mochten we de auto van mijn ouders lenen; in mijn Ford Ka’tje en ook in Barts bescheiden bakkie past onmogelijk een bed. Zoals je ziet, kon ik het niet laten om ook nog een paar accessoires voor op zolder in mijn mandje te gooien.

Verder klusten we volop aan de zolder afgelopen weekend. Dat was tot nu toe vooral een rommelzolder mét een prachtig behangetje en een heel mooi kastje. Zonde dat die nog niet kunnen shinen zoals ze dat verdienen. Dus ruimden we alles op, deden we wat oude spullen weg en bedachten we eindelijk hoe het allemaal gaat worden.

Het belangrijkste project van dit weekend was (naast de was doen, zoals mijn achtergrond verklapt), een kast schilderen. Op deze foto zie je alvast een glimp van het klusresultaat. We gaven een houten ladderkast uit mijn oude huis een grijs tintje, omdat die kas helaas heel veel waterschade had opgelopen. Zo tof dat hij er nu weer als nieuw uitziet! Deze week nog even aflakken en dan kunnen we binnenkort de andere meubels in elkaar zetten en écht met inrichten beginnen.

Verder verbaasde ik mezelf met het feit dat ik uit vrije wil tempeh op tafel toverde én dat nog lekker vond ook. Ik heb heel lang een hekel aan tempeh gehad. Op een of andere manier vond ik de textuur niet lekker en de smaak ook niet fantastisch, terwijl ik tofu wel graag eet. Maar de gerookte tempeh van Albert Heijn is absoluut heerlijk. Dikke tip om die te kopen (en er zitten niet eens veel toevoegingen in!). Met een scheut sojasaus, ahornsiroop en andere sausjes erbij smaakt tempeh al helemaal verrukkelijk. Ik ben alsnog overtuigd dat ik dit ingrediënt echt vaker op tafel moet zetten.

Ook richtte ik mijn servieskast met fotografieservies opnieuw in. Als ik foto’s maak voor mijn receptenrubriek, gris ik daarvoor 9 van de 10 keer servies uit deze kast om het eten tentoon te stellen. Dankzij een paar nieuwe kratjes ziet het er nu weer een stuk netter en overzichtelijker uit.

Mijn grootste prestatie van zondag was zelf granola maken. Of nou, zo moeilijk is dat niet. Maar ik was toch apetrots op het resultaat. Laat ik er wel bij vermelden dat mijn eerste poging tot granola compleet is geflambeerd en naar niets anders dan aangebrande havermout smaakte. Maar poging 2 lukte wél heel goed. Ik maakte granola met onder andere amandelen, pompoenpitten en kokossnippers. Het is zo simpel om te doen! Het precieze recept zal ik nog eens delen. Maar het komt erop neer dat je havermout met kokosolie en agavesiroop en noten naar keuze mengt, en dat dan allemaal goed omschept en vervolgens over een bakplaat verspreidt. Na 15 minuutjes in de oven heb je een heerlijke granola klaarstaan.

Kijk nou! Het ziet er aardig uit zoals granola uit de supermarkt, maar dan bepaal je helemaal zelf welke ingrediënten je wel en niet door je granola roert. Ideaal! Ik ga dit zeker vaker maken om door mijn kwark te roeren. Er dartelen nu al tientallen nieuwe granola-variaties door mijn hoofd.

Ten slotte was ik dolgelukkig met deze – toegegeven: niet bijzonder aantrekkelijk uitziende – knol. Voor wie, net als ik tot een week geleden, geen idee heeft wat dit is: het is een aardpeer. En dat is een groente die het heel goed doet in onder andere soep. Omdat ik nog steeds bezig ben met mijn ‘Elke week een nieuwe groente proberen’-challenge nam ik hem mee naar huis van de Ekoplaza. Eens zien wat ik hiermee kan maken! Ik vermoed dat het een pastinaak-aardpeersoepje wordt.

Heb jij al eens iets met aardpeer gemaakt of gegeten?