Soms vier je mijlpalen die een volle SD-kaart meer dan verdienen. Vorige week hadden wij er zo één! Mijn opa en oma vierden hun 60-jarig huwelijk en keken elkaar nog net zo verliefd aan als jaren geleden. Wat een geluk! Maar er werd ook hard gewerkt. Niet alleen achter de PC, maar ook met verkeerd gekochte pistachenootjes en bij het vrijgezellenfeest dat helemaal in mijn straatje paste. Verder vond ik een crème die mijn huid eens niet van rode vlekken voorziet, kwam er een pakket vol eten binnen en stonden we als vanouds om half 8 al te popelen voor de Koningsdag-vrijmarkt. Nieuwsgierig? Ik laat je mijn afgelopen weken in foto’s zien.

De Paasdagen begonnen met een “zware taak”. Ik had laatst per ongeluk pistachenootjes mét schil gekocht. En laat ik voor een bakproject nu maar liefst 150 gram pistachenoten nodig hebben. Je begrijpt: dat betekende heel veel schillen verwijderen. Uiteindelijk was dat nog het meeste werk van de hele taart, en mijn pijnlijke vingers waren het met mij eens dat ik de volgende keer gewoon weer schilloze pistachenootjes haal.

Maar ik deed het allemaal met een goede reden. De pistachenootjes mondden uiteindelijk uit in deze vegan pistache cheesecake bites met chocola. Het recept deelde ik gisteren op mijn blog. Zelf vond ik het een van mijn lekkerste baksels tot nu toe, en ze zijn ook nog eens minder moeilijk te maken dan je misschien denkt.

De dag na Pasen stond er iets heel bijzonders op de planning: mijn opa en oma waren precies 60 jaar getrouwd. Juist omdat ik de afgelopen jaren meerdere mensen ben verloren op een te jonge leeftijd, vond ik het zo mooi en bijzonder om mee te maken dat opa en oma al zo lang in goede gezondheid samen zijn. Het was een dag met een gouden randje.

Ik greep het moment meteen aan om met mijn lieve opa en oma op de foto te gaan. Zo veel foto’s van ons samen hebben we niet. En zoals je ziet, zijn ook mijn grootouders niet vies van een beetje roze. Zo leuk! Sowieso zijn mijn grootouders voor mij hét voorbeeld dat je ook als je eind 80 bent nog heel fit en hip kunt zijn. Mijn oma liep er de hele dag op roze schoenen bij en met opa appte ik de dag erna fanatiek over het feest. Ik ken niemand die altijd zo snel terugappt (als in: binnen 1 minuut – hoe laat je ook appt) als mijn opa.

’s Avonds reden we net voor zonsondergang een tikkeltje moe maar met een fijn gevoel weer naar huis. Ik maakte nog deze foto van het straatje waar we als kind zo vaak doorheen hebben gereden. Mijn opa en oma woonden jarenlang in een piepklein dorpje in de kop van Noord-Holland (Hensbroek) en we zijn eindeloos vaak via deze weg langs de kerk naar hun huis gegaan. Inmiddels wonen ze in een andere plaats, maar deze plek voelt nog altijd als een stukje jeugdsentiment.

Nog onwijs bedankt voor alle tips voor hypoallergene cosmetica en wasmiddelen op mijn vorige Inkiekje! Ik ben uiteindelijk gegaan voor de huidverzorgingsproducten van het merk Dr. Leenarts. Deze producten zijn ontwikkeld door een dermatoloog en je kunt op de site ook een huidanalyse laten doen. Ik bestelde een hele reeks aan producten voor de gevoelige huid (een paar van deze flesjes kreeg ik er gratis bij cadeau). Tot nu toe bevalt het merk heel goed. Ik heb geen last meer gehad van rode plekken of jeuk in mijn gezicht en nek, en dat is met mijn hypergevoelige huid best zeldzaam.

Op Koningsdag gingen wij traditiegetrouw vroeg uit de veren. Al sinds mijn puberteit ga ik op Koningsdag altijd met mijn vader naar de vrijmarkt in Amstelveen (ook voordat ik hier woonde). De vrijmarkt in Amstelveen is altijd 2 kilometer lang, waardoor er genoeg leuks te vinden is. Bart, mijn vader en ik beproefden ons geluk al om half 8 ’s ochtends, zodat we nog zonder alle topdrukte van de vrijmarkt konden genieten.

Ik ging – ook al traditiegetrouw – niet met lege handen naar huis en scoorde onder andere 2 mooie blazers. Deze gele blazer van Studio Anneloes is mijn grote favoriet. Ik vind ‘m zo leuk en volgens de eigenaar van het kraampje stond hij me mooi. Dat kan ook een verkooppraatje zijn geweest uiteraard. Maar ik was absoluut verliefd.

Bij thuiskomst plofte ik moe op de bank en hadden mijn vermoeide benen even geen zin meer in alles wat ook maar naar activiteit neigde. Later die middag wist ik mezelf toch bij elkaar te rapen voor een bakproject: bananenbrood van volkoren meel!

Speciaal voor Koningsdag trok ik mijn enige soort-van-oranje jurk aan. Helaas moest ik ook meteen afscheid nemen van precies die jurk, want mevrouw Pippa wist er een grote haal van zo’n 50 centimeter in te maken. Beetje jammer, Pip! Maar ach, het was een tweedehands jurkje van een paar euro. Dus als ze een jurk moest slopen, dan liever deze dan een van mijn allermooiste exemplaren.

Verder heb ik mijn spijkermatje helemaal ontdekt. Binnenkort zal ik er nog eens een uitgebreide review over tikken. Maar ik kan alvast verklappen dat ik een van de meest sceptische mensen was vooraf (“Waarom zou je vrijwillig op iets scherps gaan liggen?”, vroeg ik me altijd af!) en er puntje bij paaltje elke dag op lig en dat nog fijn vind ook. Het klopt dus toch wat mijn vriendin zei: je kunt er zowat op in slaap vallen.

Ik wilde Bart verrassen met een vers gebakken glutenvrij brood. Helaas was het een typisch geval waarin de realiteit en mijn ideaalbeeld niet bepaald overeenkwamen. Ik had blijkbaar ergens een receptstap gemist, waardoor mijn glutenvrije brood als een plomppudding in elkaar zakte. Beetje jammer van al het werk en de dure ingrediënten! Gelukkig kon Bart de moeite in elk geval waarderen 😉

Ach, ieder zijn talenten! Broden bakken vind ik een vak apart, maar poké bowls maken lukt me wel aardig goed – al zeg ik het zelf. Dit keer maakte ik een poké bowl met onder andere bulgur, mango, edamame, kikkererwten en tempeh. Echt een feestmaaltijd voor na het sporten wat mij betreft!

Verder kocht ik op aanraden van mijn broer dit boek: De Smaakbijbel. In dit boek kun je allerlei soorten ingrediënten opzoeken en krijg je dan meteen suggesties te zien voor andere ingrediënten waarmee je het kunt combineren. Een superleuk boek ter inspiratie voor als je nog wel iets in de koelkast hebt liggen en je afvraagt wat je daar toch weer mee aan moet.

Deze selfie maakte ik omdat ik versteld stond van mijn zeldzame good hair day. Alhoewel, de laatste tijd heb ik die eigenlijk steeds vaker. Het grappige is dat mijn haar veel beter zit en volumineuzer lijkt sinds ik eczeemshampoo gebruik. Daar ben ik uiteraard niet mee begonnen om mijn kapsel eens een volumeboost te geven (het is een medische shampoo van de huisarts tegen allergische huidreacties). Maar blijkbaar worden mijn lokken er net zo blij van als mijn hoofdhuid. Mooi meegenomen! 😉

Vorige week was een fijne, volle werkweek waarin ik o.a. veel tijd besteedde aan artikelen uitwerken voor Plus Magazine. Ik voelde me helemaal in mijn element! Voor een volgend nummer van het magazine mocht ik o.a. een artikel schrijven over energie besparen en een artikel over de vraag ‘Wat had je eerder willen weten over je pensioen?’. Ik vind het helemaal leuk om me volledig in dat soort onderwerpen onder te dompelen, er mensen over te spreken en daar dan een fijn leesbare tekst van te maken.

Zie je die glimlach? Die zit er met een reden! Ik besloot namelijk om in te stappen bij de Pitch Club van Yasmine Esser. Zij is coach voor journalisten en helpt journalisten (in spe) om beter te pitchen bij magazines en kranten. Omdat een van mijn doelen voor dit jaar is om vaker voor tijdschriften te schrijven (het liefst op een onderzoeksjournalistieke manier), besloot ik om maar gewoon eens mee te doen. Eerst schoof ik dat doel steeds maar voor me uit, aangezien ik al leuk werk heb en met een volle agenda gezegend ben. Kortom: noodzaak was er niet. Nu besloot ik toch maar gewoon eens tijd te máken voor deze mooie, grote droom. Ik heb er nu al zin in!

Verder maakte Nadine van Studio Malou ons tuinontwerp definitief. Hoe gaaf! Juist nu ik overal mooie bloemen in bloei zie, kijk ik er extra naar uit dat wij straks (als in: volgend jaar) ook zo’n mooie, bloeiende tuin hebben. Met onze eigen blauwe regen, vlinderstruik, bloesemboom, hortensiastruiken en ander moois in bloei.

Een van mijn fijnste geluksmomentjes van de afgelopen weken was de wandeling waarbij ik dit schattige haasje net boven het gras uit spotte. We wonen in een groene wijk en ik voel me altijd een enorme bofkont dat ik binnen een paar stappen midden in de mooie polder sta. Dit paar oortjes boven het gras inspireerde me ook om dit persoonlijke, kwetsbare stukkie te schrijven. Over veranderen als persoon, stoppen met rennen en stressen, en beginnen met voelen en werkelijk leven.

Wie ook heel goed is in stoppen met stressen, is onze kleine Pippa. Ze heeft sinds kort een nieuwe chillplek ontdekt: op de onderste plank van deze kast. Wat Pippa betreft is het design van deze kast perfect: er is precies genoeg ruimte voor haar inimini-stekkie onderin de kast.

Mijn favoriete post is altijd eetbare post. Omdat de boodschappenprijzen (zeker voor een tikkeltje exotische producten) de pan uit rijzen, besloot ik eens een hele berg bakproducten bij De Notenshop te bestellen. Hier koop je onder andere meelsoorten, agavesiroop, noten, dadels en andere bakdingen voor een lagere prijs dan in de supermarkt. Plus: ze hebben een veel groter aanbod aan meelsoorten en noten. Ik kan weer even vooruit met al deze spullen (en trek vandaag meteen een sprintje naar Dille & Kamille, zodat ik weer nieuwe voorraadpotten voor al deze spullen kan inslaan).

Mijn favoriete takeaway is altijd Eazie. Dit keer gingen we niet eens voor afhalen, maar aten we het gezellig bij Eazie aan een tafel op. Ik kwam laatst een tikkeltje laat thuis en had beretrek. Dus zat er niets anders op dan snel noedels halen. Udonnoedels met saté en extra veel groenten – mijn vaste bestelling als ik bij Eazie ben!

Zaterdag kreeg ik de opdracht om roze kleding aan te trekken. Goh, als er een dresscode niet lastig is met een kledingkast als de mijne, dan is het wel: “Draag iets roze”. En die dresscode was er niet zonder reden. Ik was uitgenodigd voor het vrijgezellenfeest van een lieve vriendin, samen met een paar andere leuke meiden die er allemaal net zo roze of paars bij liepen als ik.

Het vrijgezellenfeest was echt een feestje zoals ik dat zelf ook zou vieren: met een creatieve activiteit en een high tea (en zonder te veel typische vrijgezellenfeest-gekkigheid). We startten met een workshop keramiek schilderen, waar mijn creatieve kant zielsgelukkig van werd.

Ik greep uiteraard als de wiedeweerga naar het roze glazuur (op de foto lijkt de achtergrond nog wit, maar dit wordt in de oven uiteindelijk roze). Het was een heerlijk maar wel tijdrovend klusje: het kommetje is voorzien van maar liefst 3 lagen glazuur en dat was best een klus (maar wel een hele leuke!). Verder versierde ik de kom met hartjes all over the place. Ik ben superbenieuwd hoe hij straks uit de oven komt als het roze glazuur ook écht roze kleurt.

Daarna vertrokken we naar een heel leuke plek in Dordrecht: Villa Augustus. Hier kun je lunchen, high tea’en en dineren midden in een stadstuin waar de groenten voor de gerechten vers worden geplukt. Superleuk! Het was, zeker op een zonnige dag als zaterdag, een heerlijke plek om de zon te zien ondergaan.

De dag daarna voelde ik me zo ongeveer zoals Pippa hier voordoet. Blij en voldaan, maar ook te moe om nog al te veel uit te spoken 😉 We gingen gezellig naar de 30e (!) verjaardag van mijn broertje, maar verder stond de zondag vooral in het teken van rustig hobbyen, schoonmaken en blogs tikken.

Verder loop ik gigantisch achter met Married At First Sight. Met 3 nieuwe afleveringen per week is het ook gewoon onmogelijk bij te benen. Of zijn er mensen die dit wel lukt? Bart en ik kijken hooguit een uurtje tv per dag en volgen ook nog alle andere klassiekers (Boer Zoekt Vrouw, Kopen Zonder Kijken, etc.), dus met Married At First Sight zijn we bij aflevering 3 blijven steken. Luxeproblemen uiteraard! In de komkommertijd ga ik het nog missen dat er in april/mei zoveel te kijken viel.

Ik sloot het weekend af met een rondje buiten om vitamine D op te snuiven en naar de mooie vlinderstruiken en bomen in de buitenlucht te turen. De laatste tijd probeer ik echt elke dag te lopen, zelfs als ik me afgepeigerd voel na een lange dag en ook als het flink regent buiten. Soms moet ik mezelf met enige tegenzin naar buiten slepen, maar uiteindelijk vind ik het toch altijd weer fijn als ik het heb gedaan.

Verder eindigde het weekend met een goede curry. Geïnspireerd door een Indiase kok probeer ik tegenwoordig mijn curry’s iets dikker te maken met amandelmeel. Dat werkt top en geeft ook nog een lekkere, subtiele smaak.

Ik eindig met mijn misbaksel van het jaar! Omdat we op social media en überhaupt op internet meestal vooral de highlights zien, leek het me wel zo leuk en eerlijk om ook eens te laten zien hoe de niet zo goed gelukte baksels uit de koelkast komen. Dit had een cheesecake moeten worden, maar werd een knalgele drilpudding-achtige ravage. Wel lekker, niet helemaal zoals ik het in mijn hoofd had. Maar hé, des te groter is het geluksgevoel straks als ik deze mango cheesecake na een paar pogingen wél keurig rechtopstaand uit de koelkast weet te halen.

Dat is het leuke aan bakken: het is haast een afspiegeling van het leven. Niet alles gaat in één keer goed, soms ga je hard onderuit of maak je fouten, maar ook die fouten wijzen je uiteindelijk de juiste weg. Als je maar niet opgeeft en hoop blijft houden dat het goed kan komen en dat je het beter kunt doen.

Wat was jouw laatste misbaksel (of niet zo smaakvolle maaltijd)?

De link naar bol.com is een affiliate link.