Deze 2 weken lijken wel na twee keer knipperen om te zijn. Er is dan ook zoveel (vooral leuks!) gebeurd. Zo was dé grote dag daar voor lieve vriendinnen van ons en dus ook voor de jurk die ik speciaal voor deze dag had uitgekozen. Daarnaast scoorde ik retro oorbellen én een heel bijzonder beeldje met een nog meer bijzondere betekenis. En we kwamen opeens zonder stroom te zitten, waardoor ik de thuiswerkdag opeens doorbracht tussen leerlingen die voor hun examens oefenden. Plus: ik ontdekte de allerlekkerste pindakaascreatie ooit. Dit is mijn nieuwste Inkiekje!

Twee weken geleden begon de week meteen goed. Het personeelsblad van Dutch Flower Group zat in mijn brievenbus. Voor dit tijdschrift schreef ik meerdere interviewartikelen met medewerkers van dit mooie bloemenbedrijf. Superleuk om te doen, nóg leuker om het resultaat te zien!

Ik heb veel outfits en items in mijn kast hangen. Maar deze is mijn allergrootste favoriet: een roze blouse met een al net zo roze (tweedehands) vest! Ik trek hem expres aan op dagen waarop ik thuiswerk en weinig afspraken heb. Dan voel ik me toch nog een beetje feestelijk dankzij mijn outfit.

Pippa was de enige van ons drieën die op 5 mei een dag vrij had. Ik kwam er om eerlijk te zijn pas de vrijdag vóór Bevrijdingsdag achter dat bijna iedereen dit jaar op 5 mei vrij is. Ach, zzp-leven! Ik vond het juist wel lekker om zonder binnenkomende e-mails en telefoontjes te werken. En Bart had toevallig ook geen vrije dag van zijn werk.

Die woensdag hadden we ’s avonds een afspraak in Amsterdam. Zie hier twee mensen die niet meer heel erg gewend zijn om er doordeweeks ’s avonds “op uit te gaan”. Ik heb tegenwoordig op maandagavond personal training en op dinsdagavond yoga. Dus als ik op woensdagavond ook nog iets heb, ben ik er bijna zeker van dat ik de volgende dag extra naar me-time snak. Was ook zo! Maar goed, leuke avonden samen zijn de lichte moeheid achteraf dubbel en dwars waard.

Kijk nou, de rozen staan overal weer in bloei! Ik word er zo blij van als ik de mooiste rozenstruiken en -takken weer met vrolijke bloemen boven de stoep uit zie torenen. Wij hebben trouwens ook een verdwaalde roos aan de rand van onze tuin staan. Nog maar heel even en zijn bloemknoppen ontpoppen zich hopelijk ook tot dit soort mooie, weelderige rozen!

Soms vind ik het leuk om onbekende producten uit de supermarkt mee te nemen. Dan daag ik mezelf uit om me daar compleet in te verdiepen, zodat ik er iets bijzonders mee kan maken. Dit keer nam ik granaatappelmelasse mee naar huis. Een tamelijk duur goedje (zo ontdekte ik pas bij de kassa), maar wel eentje dat het volgens Google erg goed doet in dressings voor salades. Eens kijken wat ik hiermee ga fabriceren!

Mocht jij nog geniale kooktips hebben met granaatappelmelasse, laat het me weten!

Vorig weekend was ik bij de winkels te vinden voor een bezoekje aan Xenos. Ik had op Instagram gelezen dat Sanny van Sanny Zoekt Geluk een mooie collectie accessoires had uitgebracht. De vaas op rechts staat sowieso op mijn verlanglijstje. De kandelaar vond ik ook fantastisch, maar helaas zette Bart zijn veto in om te voorkomen dat dit (naar zijn mening) “lelijke en kitscherige ding” het huis in komt. Je kunt (ook letterlijk) niet alles hebben!

Wat wél mee naar huis ging, was dit setje kookspullen. Hugo Kennis heeft een productlijn met bak- en kookproducten uitgebracht bij Xenos, waar echt leuke accessoires tussen zitten. Wij konden nog wel een extra ovenschaal gebruiken, dus ik nam deze donkerblauwe schaal mee. En hoe leuk zijn deze mini-serveerplankjes. Helemaal tof als je 1-persoons-hapjesplankjes wilt maken!

Zelf dook ik na het tripje naar Xenos ook de keuken in. Volgende week ben ik jarig, dus wilde ik alvast oefenen met taarten maken voor de grote dag dat ik 32 word. De eerste taart die ik maakte (en die ruimschoots door de keuring kwam) was deze vegan kwarktaart met aardbeien. Heel makkelijk te maken met agar agar in plaats van gelatine en superlekker! Die komt sowieso volgende week op tafel. Deze week ga ik nog experimenteren met een ander soort taart (ik gok iets met chocola…), zodat mijn familie straks ieder zijn eigen favoriete taart kan kiezen.

Met de post kwam iets heel moois en bijzonders binnen: dit beeldje van het prachtige merk Willow Tree. Normaal heb ik niet zoveel met beeldjes in huis, maar op dit beeldje was ik op slag verliefd. Het staat voor mij symbool voor heel veel belangrijke reminders aan mezelf.

Zoals je misschien wel kunt raden, staat dit beeldje in eerste instantie voor Pippa en mij. Toen ik op mezelf ging wonen, vond ik dat reuze-spannend omdat ik net 2 jaar hersteld was van anorexia. Ik heb daardoor geen heel standaard puberteit en begintwintigerjaren gehad en vond het best eng om in mijn uppie een huis te kopen. Tegelijkertijd wilde ik dit dolgraag en had ik al sinds mijn 13e elke maand geld opzij gezet om ooit een stulpje voor mezelf te kunnen kopen. Toen ik eenmaal hoorde dat ik de hoogste bieder voor mijn vorige appartement was, besloot ik dat ik een kat zou adopteren. Eentje die, net als ik, al een geschiedenis had! Dat werd Pippa. Als ik het dan een keer lastig of alleen-ig zou vinden, dan was ik dankzij Pippa nooit écht alleen. Altijd was er nog Pip, die mijn grootste fangirl op aarde is (ik bedoel: wie wacht je nu enthousiast op bij de deur als je alleen maar het vuilnis buiten hebt gezet?).

Het beeldje staat voor mij symbool voor een paar dingen. Het herinnert me eraan dat je altijd meer kunt dan je denkt (want dat alleen wonen bleek vooral een snelcursus volwassen worden en mijn eigen pad uitstippelen). En ook dat je nooit écht alleen bent. Je kunt je wel alleen voelen, maar dat bén je niet. Er zijn altijd mensen (of dieren) om je heen die je in lastige periodes graag steunen. Als je er maar om durft te vragen. Dit beeldje is mijn herinnering dat ik niet elke minuut van de dag een independent woman hoef uit te hangen, zelfs al is dat mijn neiging. Ik mag soms ook om hulp vragen, op een schouder leunen of zeggen dat iets niet lukt. Of gewoon mijn kat om een knuffel vragen.

Wat ik ook nog kocht? Een hele lading nieuwe glazen potten en weckpotten van Dille & Kamille! Ik ga erg goed op orde, ook in mijn keukenkastjes. De laatste tijd krijgen we er steeds meer soorten meel en noten bij, dus was het de hoogste tijd om onze pottenverzameling aan te vullen. Binnenkort ga ik nog een keer met mijn labelmaker overal labels op bevestigen, zodat ik precies weet wat waarin zit. Oh, wat word ik altijd blij van zo’n hypergeorganiseerde lade!

Iets minder succesvol en geordend was mijn toetsenbordissue. Opeens viel de letter ‘E’ van mijn toetsenbord af. Oeps! Ik ontdekte dat je – tot mijn verbazing – nog wel kunt typen zonder toets. Het typt alleen een klein beetje onhandig en laat je de ‘e’ nu ook net heel vaak nodig hebben. Iemand een idee hoe je zoiets zelf kan repareren of zit er niets anders op dan mijn laptop een dag afstaan voor reparatie?

Verder kwamen de zelfgemaakte kleiwerkjes binnen waar ik een tijdje geleden tijdens een workshop aan had geknutseld. Eerlijk is eerlijk: ik vond potjes kleien moeilijker dan gedacht, waardoor mijn creaties een tikkeltje scheef zijn. Mijn perfectionistische ik was dan ook niet razend enthousiast over het eindresultaat. Als in: ik zou deze twee kleiwerkjes niet per se prominent in mijn kast tentoonstellen. Maar ach, een poging wagen is soms al genoeg! Nu herinneren de kleiwerkjes me er vooral aan dat het niet altijd allemaal perfect hoeft.

Wél heel blij werd ik van Barts plantcreaties. Hij heeft zaadjes geplant om zonnebloemen in te laten groeien. De best groeiende zaadjes krijgen uiteindelijk een plekje in de tuin, zodat ze misschien wel tot een mega-zonnebloem kunnen uitgroeien. Vorig jaar hadden we een zonnebloem van maar liefst 3,5 (!) meter hoog in de tuin staan. Ik zag hem zelfs vanaf mijn raam op de tweede verdieping. Eens zien of we dat dit jaar nog eens voor elkaar krijgen!

Maandag was een klein beetje een pechdag. Bart en ik waren net lekker thuis aan het werk toen opeens het beeldscherm zwart werd. Ik dacht nog aan een internetprobleem. Maar nee, de stroom lag eruit in de hele straat. Het bleek gepland stroomonderhoud te zijn van 10.00 uur tot 15.30 uur. We hadden er netjes een brief over moeten krijgen, maar die was blijkbaar nooit daadwerkelijk verstuurd. Oepsie! Toen mijn laptop het na een paar uur niet meer zonder stroom volhield, besloten we maar een eindje te fietsen om in de bieb te werken. In mijn studietijd zat ik hier regelmatig voor tentamens te studeren. Grappig om hier na al die jaren opnieuw te zijn, maar dan om te werken voor mijn grote-mensen-baan!

Als Bart niet thuis eet, staat er heel vaak orzo bij mij op het menu. Vanwege zijn glutenintolerantie, mag Bart geen orzo. Dus grijp ik graag mijn kans als hij van huis is om die rijstvormige pasta toch weer eens te maken. Dit keer met harissa, tomaat, paprika en falafel!

Oeh, kijk nou! Voor de bruiloft van een vriendin was ik nog op zoek naar een mooie jurk. Ik wilde alleen wel een jurk van een duurzaam merk én eentje die ook op niet-bruiloft-dagen leuk is om te dragen. Uiteindelijk viel ik voor de charmes van deze prachtige bloemetjesjurk van Lot Keckeis. De jurk valt tot op je enkels en is zó mooi. Ik voel me er helemaal vrolijk en fijn in.

Maar het was nog niet zover dat ik de jurk kon aantrekken. Eerst stond er een afspraak in Haarlem op de planning. Ik doe sinds een tijdje coaching (“lichaamswerk” – noemen ze het) – gewoon omdat ik geloof dat coaching je altijd weer iets moois brengt. Deze sessie ging over “stomme emoties” als angst en verdriet doorvoelen. Het was onwijs mooi en waardevol, en ik had het gevoel dat ik tien kilo lichter de deur weer uitliep.

Haha, wanneer je kat én stofzuiger je spiegelselfie komen photobomben! Ik wilde een foto maken van een van mijn meest zomerse kloffie: de witte blouse met pofmouwtjes en mijn lekker lange rok vol bloemen. Bart noemt dit altijd zijn favoriete outfit uit mijn kast (hij houdt meer van minimalistisch dan van over de top, terwijl ik meestal meer van de slogan “Hoe meer, hoe beter!” ben).

To keep it real: onder die rok prijken ook gewoon steunkousen. In de zomer heb ik die ongeveer om de dag aan, omdat mijn voeten anders zo bol van het vocht worden dat ik ze in geen enkele schoen meer kan proppen zonder dat mijn voet in een rollade verandert. Deze kousen zijn misschien niet heel sexy en elegant, maar ze zijn wel al jarenlang mijn allerfijnste redding bij lymfoedeem (vochtophoping in mijn voeten en benen – vooral bij warm weer). Nog een pluspunt: door deze kousen heb ik geen spray tan op mijn benen meer nodig 😉

Mijn collectie retro-oorbellen is nog niet zo groot, terwijl ik wel bijna elke dag dit soort oorbellen draag. Verleid door een Instagram-advertentie bestelde ik deze 2 paar handgemaakte oorbellen bij WOOSH. Ze zijn zó mooi!

Kijk nou! Ik word altijd helemaal blij van dit soort joekels van oorbellen met een kek kleurtje. Waarom voor subtiel en minimalistisch gaan als je ook glitters, kleur en gekke vormen in je oren kunt hangen? Ik ben fan!

Bart grapt altijd dat ik continu zo hard mijn best doe om een independent woman te zijn. De feminist met een flinke vleug eigenwijsheid die ik ben, wil altijd heel graag dingen zelluf doen en geen hulp van een man nodig hebben. Dat uit zich onder andere in fietsen met de weekboodschappen aan werkelijk alle kanten van je stuur. Als ik zo op de fiets zit, heb ik altijd toch een beetje spijt van mijn independent woman-neigingen. Maar het lukt steeds vaker om op dat soort momenten toch even om een helpende hand van vriendlief te vragen (die me overigens maar wat graag helpt – ik ben gewoon zelf degene die het iets te graag zonder hulp doet).

Vrijdag sloten we de week af met een heerlijke chili. Ik had ooit van mijn broertje geleerd dat chili en chocola een verrassend goede combinatie zijn. Dus roerde ik een paar scheppen gesmolten chocola door deze chili. En man, dat is écht verrukkelijk! Het recept voor deze chocolade-chili zal ik binnenkort delen.

Zaterdag was het dé grote dag. Een vriendin en haar vriend stapten in het huwelijksbootje en daar mochten we de hele dag bij zijn. Wat een feest! We hezen ons speciaal voor deze mooie dag in nette outfits en gingen allebei voor een bloemetjeslook. Het werd een geweldige dag met heel veel liefde, gezelligheid, mooie momenten en goed eten.

De locatie was ook nog eens prachtig én we boften met het weer. Ergens onder deze enorm hoge platanen vond de bruiloft plaats. Ik keek met grote ogen naar boven (en naar het bruidspaar natuurlijk), want wij hebben ook 2 platanen in de tuin staan en nu snapte ik opeens waarom het zo belangrijk is die elk jaar te snoeien 😉

Ik voelde me een lucky bastard, want de complete bruiloft was vegan. Oftewel: ik kon werkelijk alles eten wat er stond. Dat is een enorme luxe als je – zoals ik – een dieetwens hebt! Het diner was fantastisch lekker, met dit mierzoete toetje als mijn absoluut favoriete gang.

Zondag stond in het teken van bijkomen van de geweldig leuke bruiloft én het huis boenen. Gelukkig deed ik dat gezellig onder toeziend oog van een pluizenbol die alles nauwlettend in de gaten hield.

En het weekend eindigde wel heel goed: met pindakaasijs! Ik ben een enorm grote pindakaasliefhebber, dus dit ijs past helemaal in mijn straatje. Zelf ijs maken is ook nog eens (ook zonder zo’n supersonische ijsmachine) onwijs makkelijk te doen en ook nog eens heel lekker. Dit pindakaasijs bevat eigenlijk alleen maar gezonde ingrediënten en was lekker verfrissend toen ik het fijne weekend op mijn tikkeltje oververhitte thuiskantoortje afsloot.

Wat was jouw hoogtepunt van het weekend?