De afgelopen weken waren mijn ventilator en luchtbevochtiger mijn beste vriend. Samen met kantoorpoes Pippa. Een onmisbaar eerste-hulp-bij-warme-dagen-team! Gelukkig was er ook genoeg leuks om het typisch Hollandse geklaag over het weer achterwege te laten. Ik genoot bijvoorbeeld van een uitje waarbij ik blij verrast werd door oma’s bowltalent, startte met een cursus die me misschien wel een stapje dichterbij mijn droom brengt, ik herontdekte de broeken in mijn kast en ik werd verrast door een sproet op een tamelijk bijzondere plek. Kiek je mee in mijn Inkiekje?

Ik begon de werkweek met mijn nieuwe Geurwolkje naast me. Nu het weer warmer wordt buiten, verandert mijn thuiskantoor in een sauna, maar dan eentje met een niet zo beste luchtvochtigheid. Een luchtbevochtiger is dan zo’n uitkomst. Ik wilde wel een stijlvol exemplaar en ik zag dat Geurwolkje sinds kort een nieuw ontwerp heeft met terrazzo-print. Is het geen beauty? Ik ben er helemaal blij mee en heb hem de afgelopen 1,5 week elke dag aan gehad.

En kijk hoe mooi dit Geurwolkje in het donker is! Dan geeft hij nachtlampjes-achtig licht. Heel gaaf! Overigens zijn de Geurwolkjes eigenlijk bedoeld om met etherische oliën te gebruiken, maar ik ben zelf niet zo’n fan van heftige geuren in huis. Dus ik gebruik hem gewoon met alleen water. Dan heb ik wel een vochtigere lucht, maar niet de kunstmatige dennengeur in mijn thuiskantoor.

Oh ja, deze post is niet gesponsord door Geurwolkje, ook al lijkt dat misschien wel zo aangezien ik hun merknaam nu al 5x heb genoemd 😉 Gewoon enthousiasme!

Pippa besloot naar onze koele slaapkamer te verkassen om daar heerlijk op bed te relaxen. Ik vind het altijd knap hoe huisdieren de koelste plekjes in huis weten te spotten. Zo ligt Pippa op de allerwarmste dagen ook vaak op de koele badkamertegels of tegen een metalen stoelpoot aan te chillen.

Ik ging voor het eerst in mijn leven naar een podotherapeut om mezelf zooltjes te laten aanmeten. De podotherapeut zag zelfs voordat hij de metingen deed al dat ik X-benen en platvoeten heb. Oepsie, daar loop je dan 32 jaar ongemerkt op rond! Ik ben benieuwd hoe de zooltjes gaan bevallen. Van sommige mensen begreep ik al dat het een kwestie is van rustig opbouwen, zodat je niet op andere plekken in je lijf klachten krijgt. Woensdag mag ik ze ophalen en vanaf dan ga ik ze rustig aan steeds iets vaker gebruiken.

Grappige anekdote: ik had naar de podotherapeut een jurkje aangetrokken en moest voor de tests mijn panty uittrekken. Wist ik veel dat het onderzoek bestaat uit een foto die met hulp van een spiegel van onderaf wordt gemaakt van je voeten… Gelukkig verzekerde de podotherapeut me dat ze echt niet mijn onderbroek in beeld zouden brengen. Goede outfitkeuze weer, Romy! 😉

Mijn lunches zijn altijd nogal random te noemen. Veel mensen ontbijten met iets (soja)yoghurt-achtigs, maar ik lunch daar liever mee. Zeker in combinatie met heel veel cashewnoten en een dikke plak bananenbrood met appelstroop kun je mij met plantaardige yoghurt erg blij maken. Ook meteen goed voor de extra eiwitjes!

Op Instagram mocht ik een spijkermatje van Flowee weggeven. Superleuk! Ik ben zelf al een paar maanden mega-enthousiast over mijn zelfgekochte knalroze spijkermat van dit merk. Flowee had mijn blogpost gevonden en bood aan om samen een winactie op te zetten. Hoe leuk! Mocht je ook benieuwd zijn naar zo’n spijkermatje en er één willen winnen: je kunt nog een paar dagen meedoen via mijn Instagram!

Verder leefde ik de afgelopen weken in – jawel! – broeken. Ik heb 2 wijde flared-achtige broeken die echt fantastisch fijn zitten. Haast alsof je een pyjamabroek draagt! Tot een paar jaar geleden moest ik niets hebben van broeken, maar sinds ik de wijde broeken heb ontdekt, kun je me toch regelmatig in een broek spotten. Deze fijne broek van watMooi is mijn favoriet.

Ook plaatste ik een bestelling bij Baktotaal voor een paar bakspullen. We zochten nog een PFAS-vrije springvorm en daar hadden ze een mooie. Ik bestelde meteen een doosje eetbare bloemen mee. Ze zijn nogal prijzig, maar staan o zo mooi op taartjes. In patisserieën zien cakejes met deze topping er altijd zo kunstig uit. Wie weet maakt het ook mijn amateurbaksels net ietsje mooier.

Bart lachte me hard uit toen hij zag wat voor enorme stapel cupcakevormpjes ik had gescoord. Maar ja, je houdt van bakken of niet. En deze witte vormpjes zijn tegenwoordig schaars in supermarkten; ik kom ze alleen nog maar in kleuren tegen. Voorlopig kan ik weer even vooruit met mijn muffins.

’s Avonds kwamen 2 vriendinnen gezellig op bezoek. Nog voor mijn verjaardag! Ik maakte van de gelegenheid gebruik om op vrijdagmiddag een lekkere taart te maken. Het werd een brownietaart met gekaramelliseerde pecannoten. Een combi van mijn favoriete taartensoorten: pecan pie en brownies!

Van een van de vriendinnen kreeg ik het boek Rooskleurig van dé Roos uit Kopen Zonder Kijken als verlaat verjaardagscadeau. Superleuk om interieurinspiratie op te doen, want ik ben gek op Roos’ kleurrijke interieursmaak. En het knalroze boek staat ook meteen leuk in ons interieur als koffietafelboek.

De andere vriendin gaf me een handig meeneembakje van Mepal. Hierin kun je sojakwark of havermout met toppings handig meenemen. Dat leek me ideaal als ik een keer onderweg iets anders wil eten dan een geplette boterham met pindakaas.

Dat weekend dook ik nogmaals de keuken in: dit keer voor pistachemuffins. Een lepel pistachepasta door je muffinbeslag roeren is dus echt een goed idee. Het recept voor deze pistachemuffins staat al op mijn blog. Ze zijn en makkie om te maken, heel lekker en ook nog relatief gezond.

Een tijdje geleden deelde ik een paar tips om planten te verzorgen als je geen groene vingers hebt. Eén van mijn tips was om rouwvliegjes op te vangen als je plant last heeft van een plaag. Deze foto is het bewijs dat zo’n klevende vliegjesvanger écht werkt. Kijk nou hoeveel vliegjes er al op geplakt zitten!

Laatst besloot ik om voortaan iets luchtigere kost te kijken dan de crimeseries die ik er de laatste tijd doorheen jaste. Ik ben dol op spannende series, maar ze zijn niet altijd top als je gevoelig bent voor nachtmerries. Dus vond ik het tijd voor iets vrolijkers met minder heftigheid en vooral minder donkere scènes. Laat Videoland nu een nieuw seizoen van Eén Grote Familie online hebben staan. Het is een van mijn favoriete Nederlandse series op Videoland en dit tweede seizoen is ook weer top. Veel om gelachen!

Op Eerste Pinksterdag hadden we een volle planning. ’s Ochtends rondde ik een paar dingen voor werk af. Daarna was het tijd voor onze wekelijkse sportsessie bij de personal trainer. Die sessies gaan ook op feestdagen gewoon door (maar dat vind ik niet erg: juist een fijne stok achter de deur!).

Daarna hees ik mezelf snel in een mooiere outfit hijsen voor Sjamadriaan. Voordat je denkt: “Wat is dát nu weer?”. Hij is een wetenschapsjournalist die gezondheidsmythes onderuit haalt. Geen sjamaan dus 😉 Zijn show was lekker energiek, grappig en leerzaam. Soms miste ik een beetje nuance (ik geloof zelf zeker wel – ook op basis van eigen ervaring – dat sommige alternatieve zorg waardevol kan zijn). Maar verder vond ik het een toffe show.

Het lange weekend eindigde met een lekkere maaltijd: bulgur met falafel. Grappige anekdote: de pot met bulgur was vanuit ons vorige huis meeverhuisd en ik heb hem in al die 1,5 jaar niet aangeraakt. De afgelopen weken vind ik bulgur opeens zó lekker dat er een hele pot doorheen is gegaan en dat ik alweer aan mijn volgende zak ben begonnen. Zo zie je maar: soms moet je een ingrediënt een eerlijke kans geven om er vervolgens wellicht verknocht aan te raken.

Dinsdag na Pinksteren besteedde ik een groot deel van de dag in mijn geliefde Amsterdam. Ik voel me altijd net een enthousiaste toerist in eigen land als ik door De Pijp en het Museumkwartier banjer. Zo’n mooi stukje Nederland vind ik dit!

Oeps, ik schrok zelf van dit close-up shot met grote poriën en zichtbaar niet zo netjes aangebrachte mascara (ik heb andere talenten…). Maar zie je dat ene stipje in mijn oog? Ik ging naar Amsterdam voor een bezoek aan de oogarts vanwege precies dit vlekje. Niet zorgwekkend en ook niet eng, aldus de huisarts. Maar ik moest het wel even laten checken just to be sure. Het bleek een oogsproet te zijn. Yup, je kunt ook in je oog pigmentvlekken hebben. Over een half jaar gaan ze hem nog eens opmeten en daarna heb ik er geen omkijken meer naar.

Ach, ik houd altijd wel van unieke uiterlijke kenmerken, en er is vast niemand met groene ogen die precies dit vlekje heeft. Dus welkom, oogsproet!

Bart trakteerde me op bloemen omdat ik vorige week iets deed wat ik onwijs spannend – echt van het niveau slechte-nachten-spannend – vond. Zo lief! Het ging overigens helemaal goed, dus de angst bleek weer eens nergens voor nodig.

Verder had ik de allereerste sessie van een toffe cursus waaraan ik ben begonnen: de Pitch Club van Yasmine Esser. Hier leer je hoe je goede pitches schrijft voor tijdschriften. Dus pitches waarmee magazines je ook aannemen als ze je naam nog niet kennen.

Het afgelopen jaar besefte ik dat ik heel graag extra zingeving aan mijn werk wil toevoegen. Het liefst door – naast het mooie schrijfwerk dat ik al met veel plezier doe – regelmatig voor magazines of kranten te schrijven over maatschappelijke onderwerpen die ik belangrijk vind. Alleen hoe je dat dan aanpakt? Ik had geen idee. In mijn enthousiasme kan ik soms zo enorm veel tijd en ook tekst in een pitch steken dat redacties zich waarschijnlijk rot schrikken van de lengte van zo’n pitch. Deze cursus leek me een goede stok achter de deur om vaker te pitchen én om het – ondanks mijn enthousiasme – allemaal wat beknopter te houden.

Mijn eerste pitch gaat naar Psychologie Magazine. En ja, dat vind ik reuze-spannend, want ik heb dit magazine zelf altijd heel hoog in het vaandel staan. Ik ben heel benieuwd naar hun reactie. En – zoals ik bij de cursus leer – als het bij deze pitch niet lukt, dan misschien wel bij een volgende.

Oeps, zie hier een van mijn allerslechtste gewoontes: te laat naar de benzinepomp gaan. Zodra het wijzertje van de tank naar het rode gedeelte gaat, denk ik altijd: “Nu komt het niet uit. Dat doe ik wel voordat ik de volgende keer wegrijd!”. Maar uiteraard vergeet ik dan bij de volgende rit dat ik nog moet tanken en dus eerder naar huis moet. Het gevolg is dat ik regelmatig met een wel heel lege tank (en een flinke dosis stress daarover) het eerste het beste benzinestation moet zien te vinden op de terugweg. Gelukkig was ik er op het nippertje bij.

Les voor de volgende keer: een reminder in mijn agenda zetten als de tank nog niet vol genoeg is.

P.S. Yup, de datum op mijn dashboard klopt niet meer 😉 Ik ben hem een paar jaar geleden vergeten goed in te stellen en heb nooit meer de moeite genomen om dat te herstellen. Nog zo’n slechte gewoonte 😉

“Wat een leuk verlengsnoer heb jij!” is geen compliment dat ik dagelijks krijg tijdens videogesprekken. Extra leuk dus dat het laatst iemand opviel tijdens een call en dat hij er zelfs een compliment over maakte. Ik had afgelopen weken sowieso veel video-interviews en genoot daar enorm van. Het blijft bijzonder om verhalen van mensen te horen én kennis te verzamelen in gesprekken met gepassioneerde experts. Dat vind ik een van de mooiste dingen aan mijn werk!

Het leukste van dit weekend vond ik dat we de laatste puntjes op de ‘i’ zetten voor de zolder. Het verandert langzaamaan van een rommelhok in een écht fijne plek. Deze week kwam onder andere het poefje binnen dat je hier ziet. Ik word er zo blij van dat deze kamer meer af is. Zijn er meer mensen die pas merken hoe onrustig ze worden van troep als alle troep is opgeruimd?

Ook heel leuk: ik stortte me op mijn allereerste smoothie bowl met de Nutribullet. Die kreeg ik van mijn ouders voor mijn verjaardag. En hoewel ik hem niet per se vroeg om smoothies mee te maken (wel voor beslag, sauzen en pasta’s), vond ik dat ik mezelf wel een keer aan een smoothie met dit ding moest wagen. Het werd een smoothie bowl, want ik houd van smoothies die zo stevig zijn dat je ze kunt oplepelen. Mijn eerste smoothie bowl werd een combinatie van ananas, mango, banaan en lijnzaad. Lekker zomers!

Bart knutselde ondertussen een klein deel van mijn Lego-boeket in elkaar. Dit boeket zag er zo leuk uit op de foto’s, maar ik heb een gruwelijke hekel aan zulke bouwpakketten. Gelukkig woon ik samen met een afgestudeerd bouwkundige en vindt hij dit soort dingen wel helemaal leuk (zelfs als er een handleiding van 79 pagina’s bij zit…). Ik bof!

Verder ging ik naar de kapper. En kijk wie daar ook was: deze kat! Er zit een grappig verhaal achter trouwens. Deze kat is eigenlijk van de dierenwinkel een paar panden verderop. Maar de kat loopt elke ochtend naar de kapper en staat dan miauwend voor de deur, omdat ze hier wil liggen. Dus heeft ze haar eigen mandje en drinkbak gekregen bij de kapperszaak en logeert ze hier steeds overdag. Vlak voor sluitingstijd haalt de eigenaar van de dierenwinkel haar op, zodat ze weer naar haar eigen thuis kan. Heerlijk eigenzinnige beesten ook, die katten!

Verder scoorde ik een mooie nieuwe vaas bij De Bijenkorf. Een paarse van Pols Potten! Ik had de grote variant hiervan al heel lang op het oog, maar die was wel heel duur. Dit kleinere exemplaar was een stuk goedkoper en is alsnog heel gaaf. Ik kocht hem voor op onze paarse zolderkamer.

En die zolderkamer? Die wordt ook steeds meer af. Hoera! We hebben de afgelopen weekenden hard gewerkt om onder andere een kast te schilderen, een bed in elkaar te zetten, plintjes te leggen en alle rotzooi uit verhuisdozen op te ruimen. Maar dan heb je ook wat! Ik zal de hele zolderhoek binnenkort nog uitgebreider laten zien. Maar hier zie je er alvast een glimp van.

Het kastje dat je hier ziet, was ons voorheen knalgele tv-meubel uit het vorige huis. Het is nu zacht lila geworden en heeft bloemetjesdeurknoppen gekregen. Daardoor past het mooi bij het bloemetjesbehang.

Ik vind dit zo’n fijn hoekje voor onze toekomstige logés (die we overigens hooguit eens in de 2 jaar hebben!). De houten balken op onze zolder geven me altijd een soort vakantiegevoel, en creëren ook meteen een gezellig nisje hier.

Zondagochtend stond in het teken van heel veel opruimen en schoonmaken in huis. Gelukkig kan ik altijd rekenen op Pippa’s support. Hier was ze in de kledingkast geklommen om daar een uur lang tussen de jurken te liggen pitten. Heerlijk maf beest ook!

Ik stortte me ook nog op een inimini-schilderproject. Dit kratje van IKEA kreeg een blauwgroene tint, zodat hij straks mooi matcht met Barts werkkamer. Het kratje heeft nog een extra laag nodig, maar ik ben tot nu toe heel blij met hoe het wordt. Ik krijg er helemaal zin van om meer van dit soort kratjes in te slaan, zodat ik roze exemplaren kan maken voor mijn eigen werkkamer.

Verder was ik weer eens héél blij met mijn verzameling verzorgingsproducten van Dr. Leenarts. Ik heb de laatste tijd een hypergevoelige huid. Als in: de meeste wasmiddelen, shampoos, douchegels en crèmes bezorgen me een rode huid, vlekken, jeuk en een allergische reactie. Sinds 2 maanden gebruik ik alleen nog maar hypoallergene producten. Voor mijn huidverzorging vind ik Dr. Leenarts echt een heel fijn merk. Dit zijn een paar producten die ik er vaak bij pak.

Lijkt het iemand trouwens leuk als ik een keer deel wat ik zoal aan producten gebruik (wasmiddel, shampoo, etc.) voor een gevoelige huid? Het was voor mij destijds best een zoektocht. Dus ik dacht: misschien heeft iemand iets aan mijn favorietenlijstje 🙂

Na 1,5 make-uploze dag besloot ik mezelf weer eens in een mooie jurk te steken en iets op mijn gezicht te smeren. We eindigden het weekend namelijk met een bijzonder feestje: voor het 60-jarige huwelijk van mijn opa en oma gingen we met opa en oma en alle kleinkinderen en aanhang bowlen en steengrillen. Eigenlijk wel heel bijzonder dat we in totaal met 20 man zijn tegenwoordig!

En voor wie benieuwd is: ja, mijn opa en oma kunnen zelfs op hun 85e en 86e nog prima bowlen. Ik was bijna ingehaald door oma met haar mooie score. Ik denk niet voor niets vaak: “Laat mij maar 100 worden zoals mijn opa en oma!”.

Wat was jouw hoogtepunt van het weekend?