inkiekje9 5

Inkiekje #19 | Kattenliefde, kaartjes & kwetsbaarheid

  • 17 november 2020
  • 16 Reacties
Categorieën: Persoonlijk

De afgelopen twee weken stonden in het teken van liefde en emoties, en van dankbaarheid voor fijne, kleine dingen. Zo moest ik hard lachen om een onhandige verwarring in de keuken die bijna misging, werd ik heel gelukkig van een doos vol IKEA-spul en zette ik mezelf over mijn “selfie-angst” heen. Ik neem je graag mee in een heleboel foto’s van mijn ups van de laatste 14 dagen. Ook praat ik je kort bij over hoe het nu echt gaat.

romy spoorrails

Kwetsbaarheid. Je las het al in de titel. Ik voel de behoefte om je eerst een klein beetje meer te vertellen over de afgelopen weken. Die waren best wel a hell of a ride (vandaar dat ik deze spoorfoto wel toepasselijk vond). Twee weken geleden overleed mijn lieve schoonmoeder helaas veel te vroeg. Vorige week was de crematie. Aan de ene kant was het een ontzettend mooi afscheid, maar aan de andere kant was het natuurlijk vooral een verdrietige gebeurtenis waarvan we hadden gewild dat die nooit had hoeven plaatsvinden. Ik ben heel blij dat ik een zelfgeschreven gedicht mocht voordragen om haar te bedanken voor wat ze in korte tijd voor mij is gaan betekenen. Dat was heel bijzonder om nog voor haar te mogen doen.

Maar daarna was er dat gevoel van iemand missen, verdrietig zijn en ook machteloosheid om het verdriet van anderen dat ik niet kan oplossen. Soms keek ik juist heel dankbaar terug of probeerde ik nog harder dan anders om alle mooie dingen te plukken die er nog steeds zijn. En ondertussen was er ook soms – onterecht, ik weet het! – dat knagende schuldgevoel als ik dat laatste deed. Oftewel: af en toe was mijn hoofd even een zooitje. Maar ja, misschien is dat ook wel juist wat past.

Maar zoals ik zei, er was ook dankbaarheid en positiviteit. Dat is iets wat mij altijd door dingen heen sleept en ik merk dat juist dat me ook nu goed doet. Want hoe bijzonder is het dat ik ook in de afgelopen twee weken alsnog een telefoonmap gevuld heb met foto’s van mooie, grappige of fijne dingen die mij stuk voor stuk oprecht heel blij maakten. Juist die dingen wil ik vandaag met je delen.

kaarten condoleance

Het eerste fijne lichtpuntje zijn de lieve berichtjes die ik (en Bart) hebben gekregen. Of het nu was in de vorm van een kaartje, een appje of een berichtje op mijn blog – weet dat ik het enorm waardeer. Ik had helaas de afgelopen twee weken niet altijd de tijd om op blogreacties te reageren, maar ik waardeer echt elk berichtje heel erg.

glutenvrije stol lidl

Ook blij werd ik toen ik dit bij Lidl zag liggen. Vriendlief eet glutenvrij en kan dankzij dit ding ook weer eens van een echte kerststol genieten. Ik probeer er nu elke week eentje te scoren, want ze zijn blijkbaar nogal schaars. Of zou iedereen opeens aan de glutenvrije stol zijn gegaan?

Anyway: tipje voor andere mensen die glutenvrij eten dus!

flessen

Zelf stond ik in de keuken voor een lastig dilemma. Deze twee nogal op elkaar lijkende flessen per ongeluk naast elkaar zetten, was misschien niet het beste idee. Het is dat ik twee keer keek, maar anders had mijn was nu naar jus geroken en mijn avondmaal naar een chemische combinatie van flamingo’s en ananas (?).

Ik moest heel hard lachen toen ik deze straat tegenkwam. Check de verkeersborden. Het komt er dus op neer dat je in de even jaren (dus in 2020) alleen rechts mag parkeren en in de oneven jaren alleen links. Om eerlijk te zijn, zou ik ik geen flauw idee hebben wat ik hiermee aanmoet als ik met mijn auto deze straat in zou gaan. Ik vroeg me ook meteen af hoe dat dan gaat op 1 januari. Moet iedereen zijn auto dan om middernacht verplaatsen?

Maar goed, daar is vast in de buurt-WhatsApp-groep goed over nagedacht.

bloemen

Tijdens onze wandeling spotte ik tussen de herfstblaadjes door ook deze mooie bloemetjes. Ik vind het altijd heel bijzonder om in de herfst en winter alsnog ergens aan een kale tak een paar laatste bloemetjes te spotten. Als ik dat soort dingen zie, krijg ik meteen weer zin om vaker met mijn camera te gaan wandelen en minutenlang bij zoiets kleins te staan klikken. Daar kan ik heel gelukkig van worden.

stekje haworthia

Ook in mijn eigen huis groeit en bloeit de boel volop. Herinner je je nog mijn stekje van de Haworthia? Die is inmiddels uitgegroeid tot dit iets grotere stekje. Hij trekt een beetje scheef, maar doet het veel beter dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Zo trots op dit ding! En ook trots op mijn eigen plantenskills, die toch beter ontwikkeld zijn dan ik dacht.

ikea bestelling

Om mezelf op te vrolijken, plaatste ik laatst een kleine bestelling bij IKEA. De grootte van de doos doet vast anders vermoeden (Pippa was ook zwaar onder de indruk!), maar er zaten echt alleen wat serviesdingen in. Ik bestelde onder andere roze servies, voorraadpotten voor in de keuken en wat andere kleine dingen die ik absoluut in mijn leven móest hebben (tenminste, zo voelde het).

roze bakje ikea

Mijn lievelingsaanwinsten van IKEA zijndeze roze kommen. Die bestelde ik onder andere omdat ik meer met foodfotografie wil gaan experimenteren en een beetje klaar was met altijd maar dezelfde blauwe kommen. Maar een fijne bijkomstigheid is dat deze kommetjes ook een handiger formaat hebben dan mijn enorme blauwe kommen, waarin ik al snel geneigd ben om meer kwark te scheppen dan mijn maag aankan.

inkiekje
pippa op stoel

Je zag haar misschien al op de foto met de IKEA-doos hierboven, maar Pippa mag natuurlijk ook niet in dit overzicht ontbreken. Mevrouw was deze week mijn chagrijnig kijkende Zoom-buddy en mijn oplettende spion. Er zijn werkmannen voor mijn huis bezig en Pip volgt dat alles graag op de voet, waardoor ze tegelijkertijd nogal onrustig is. Met als gevolg dat ik dus een om het hoekje spiekende Pip aantref als ik even twee minuutjes naar het toilet ben geweest. Of ik me in de gaten gehouden voel? Neuh, tuurlijk niet.

paco kat

Nog meer katten! Wie kent deze knappe witte man nog? Ik ging bij mijn ouders langs en zette daar hun kat Paco op de foto. Ik blijf het een gek idee vinden dat dit mannetje alweer 14 is. Ik herinner me nog zo goed dat we hem ophaalden als piepkleine kitten toen ik net in de tweede klas zat. (Even hoor, maar is dat alweer 14 jaar geleden?! Voor mijn gevoel heb ik net eindexamen gedaan!).

Inmiddels is hij toch echt al een stuk ouder. Hij heeft trouwens laatst een ooroperatie gehad. Daarom hangt zijn oortje nu een beetje naar beneden. Vind ik eigenlijk wel schattig! Zolang hij maar geen pijn heeft – dat is het belangrijkst.

linzen-paprikasoep

Nog iets waar ik vrolijk van werd: mijn soepje van vorige week, waar ik vijf dagen lang flinke kommen van kon eten. In het kader van lief zijn voor mezelf heb ik de laatste tijd allerlei nieuwe gewoontes in het leven geroepen. Soep maken is er daar één van. Ik vind het heel fijn om daar even tijd voor vrij te maken, rustig mijn soep op te eten bij de lunch en elke dag te kunnen uitzien naar de heerlijke pan vol die ik nog in de koelkast heb staan. Deze linzen-paprikasoep smaakte al helemaal heel goed, dus dat betekende nog meer uitkijken naar het soepmoment van de dag.

shampoo bars

En als laatste: een selfie. Die zal je niet vaak zien op mijn blog en Instagram. Maar bij wijze van uitzondering ging ik op de foto met twee shampoo bars, die ik gisteren reviewde op mijn blog. Ik maak eigenlijk nooit selfies, omdat ik het wat ongemakkelijk vind om de camera zo dicht op mijn gezicht te hebben. En ook om mijn hoofd heel groot op een computerscherm te zien.

Maar ik heb besloten dat ik daar toch maar eens aan moet wennen. Bonnie van Boncolor deelde toevallig gisteren een mooie kwetsbare vlog over onzeker zijn over kleine dingen aan je uiterlijk. Daarin vertelt ze ook wat social media daarin doen en hoe soms één enkele opmerking je al totaal anders naar jezelf kan laten kijken. Zeker een aanrader om te kijken!

Anyway, dit ben ik dus. Met mijn imperfecties en bescheiden wallen, met alleen wat mascara op. Gewoon zoals ik er meestal op een doordeweekse dag uitzie. En hé, eigenlijk best oké. (Oh ja, en met shampoo bars in mijn hand – want daar ging het uiteindelijk om op deze foto natuurlijk.)

Maak jij regelmatig selfies? Of vind je dat ook een ding?

BLIJF OP DE HOOGTE

Laat je e-mailadres hieronder achter. Dan stuur ik je een mailtje zodra ik een nieuw bericht heb geplaatst.

blogger romy vakervrolijk

Door Romy

Tikgrage theeleut. Nooit uitgekletst. Ik inspireer je graag om vaker vrolijk in het leven te staan. Dat doe ik door goudeerlijke en persoonlijke teksten te schrijven en liefdevolle tips te delen. Mét een vleugje humor.

Ik ben benieuwd wat jij vindt…

  1. Meaghan 17 november 2020 op 8:56 am - Beantwoord

    Wat mooi en dapper dat je op de crematie van je schoonmoeder iets hebt voorgedragen. Lijkt me heel bijzonder en ook verdrietig tegelijk. Gelukkig zie ik ook dat je er een best wel een mooie week van hebt kunnen maken! Hihi dat roze servies van Ikea heb ik ook! Hij is alleen nog niet in gebruik helaas (hopelijk als het einde van het huizen bezichtigen en bieden inzicht is wel) en ik ben er ook ontzettend blij mee. Haha wie wil er nou geen roze servies!
    Ik vind je selfie trouwens erg mooi hoor! Leuk juist om op die manier de shampoobars te laten zien. Je mag er zijn Romy! Je mag zo veel selfies maken als je wilt! Ik ben echt gek op selfies (ik moet ook wel omdat ik vaak gebrek heb aan een fotograaf), en ik omarm zowel de leuke als de minder fraaie foto’s!

  2. Darina 17 november 2020 op 9:00 am - Beantwoord

    Heel mooi dat je een gedicht op de crematie van je schoonmoeder hebt voorgedragen. Heel dapper! En mooi om te zien hoe je geluksmomentjes uit de kleine dingen haalt. De foto’s van Pippa zijn weer zo leuk! En je selfie is prachtig!

  3. Lianne 17 november 2020 op 9:22 am - Beantwoord

    Ik heb precies hetzelfde als jij! Poseren voor een fotoshoot heb ik geen moeite mee, maar selfies vind ik soms nog wel een dingetje. Ik probeer het wel steeds meer te doen om eraan te wennen. Wat mooi dat je een zelfgemaakt gedicht op de crematie van je schoonmoeder hebt opgedragen! Inderdaad, het blijft moeilijk, maar mooi dat ze het afscheid heeft gekregen wat ze verdient. Haha, wel grappig van die straat van dat parkeren! Inderdaad, hoe zien ze dat voor zich op 1 januari? Heb zoiets ook nog nooit gezien!

  4. Shirley 17 november 2020 op 9:32 am - Beantwoord

    Wat mooi dat je je eigen gedicht hebt voorgedragen. Bijzonder en dapper. Misschien hebben de mensen uit die straat last van de geparkeerde auto’s en wisselen ze de kant af. Ik zou er ook een foto van hebben gemaakt.

  5. Audrey 17 november 2020 op 9:39 am - Beantwoord

    Fijn dat het een mooi afscheid was, maar het besef dat jullie zonder haar verder moeten, komt dan natuurlijk wel even extra hard binnen.

    Die verkeersborden vind ik ook heeeel verwarrend. Je nieuwe servies is superleuk. Ook heeeel tof dat je stekje zo goed gaat. Ik had hier een stekje staan dat ik eigenlijk al zo’n beetje had opgegeven omdat het er al een paar maanden nogal treurig bij stond. Ik had ‘m desondanks niet weggegooid en er zo nu en dan wat water bij gedaan, en wat denk je: kwamen er vorige week ineens nieuwe blaadjes bij! In november nog wel, haha.

  6. Jessica 17 november 2020 op 10:00 am - Beantwoord

    Wat een mooi overzicht van de afgelopen tijd. Fijn dat je iets hebt kunnen voordragen voor je vriend zijn oma.
    Dat parkeren stiekem ben ik dan wel benieuwd wat de mensen in het nieuwe jaar gaan doen.

  7. Johanna 17 november 2020 op 10:10 am - Beantwoord

    Ja fijn dat het een mooi afscheid was, ik heb ook wel eens iets anders meegemaakt, helaas. En die chaos in je hoofd is normaal. En Pippa redt elke situatie weer. Overigens moet ik dringend naar Ikea. Hier khn je het ook laten bezorgen, maar is erg duur. Andere leveranten doen dat goedkoper. Veel succes met de toekomst.

  8. Ellen 17 november 2020 op 11:19 am - Beantwoord

    Hier in België bestaat er een regeling waarbij je de eerste helft van de maand aan de ene kant van de straat moet parkeren en de tweede helft van de maand aan de andere kant. Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Beurtelings_parkeren 🙂 Ik kom het in praktijk eigenlijk nooit meer tegen, dus ik denk dat het amper nog wordt gebruikt. Is ook niet echt handig … Maar jaarlijks wisselen, daar had ik ook nog nooit van gehoord!

  9. Daenelia 17 november 2020 op 12:04 pm - Beantwoord

    Nee, selfies zijn niet mijn ding. De cameralens van de telefoon vertekent je gezicht zo. Wat niet wegneemt dat jouw selfie enorm leuk en spontaan is! Maar ik denk dat ik met foto’s toch meer op mijn moeder lijk: zij vond het vreselijk om op de foto te gaan en heeft dan ook vaak foto’s verscheurd die wij allemaal prima en mooi vonden. Ik kan ze gewoon van mijn telefoon verwijderen.
    Foto’s die mijn gozer van mij neemt vind ik dan wel weer okay. … Ook al heeft hij echt een vreselijke foto van mij die ik absoluut nooit niet nimmer met iemand ga delen (nee, ik lig op die foto op de bank tijdens een hittegolf met een bierfles in mijn hand, heel onflateus maar wel mét kleding aan…).
    Omgaan met verlies, trouwens, gaat met up en downs. Dat is ook prima. Je mag echt wel genieten van alle mooie momenten, dat weet je. Maar als je even een dipje hebt is dat ook okay, want verdriet verdwijnt niet zomaar. Maar weet dat er ondanks het wegvallen ook altijd weer nieuwe mensen in je leven komen, en dat helpt.

  10. Giovanna Jansen 17 november 2020 op 12:15 pm - Beantwoord

    Mooi inkijkje weer. Ik ben ook niet zo’n selfie maker, maar stap tegenwoordig wel iets vaker over selfie-onzekerheid heen en heb toevallig onlangs twee keer een selfie op social media gezet. Echte foto’s/portret foto’s zijn mooi, maar selfies daarnaast gebruiken geeft wel een echter inkijkje denk ik. Het is een mooie aanvulling zeg maar.

  11. Noor 17 november 2020 op 4:32 pm - Beantwoord

    In België staan er gigantische boetes bij het betreden van treinsporen. Mag je zomaar op de sporen staan in Nederland?

  12. Naomi 17 november 2020 op 6:21 pm - Beantwoord

    Ik dacht altijd dat ik de enige was die niet aan selfies deed. Ik vind mezelf er altijd vreemd op staan, maar blijkbaar zijn er dus meer mensen die het ongemakkelijk vinden.
    Mooi om te lezen dat je lichtpuntjes hebt kunnen vinden in de afgelopen moeilijke, verdrietige weken. Dat is ook een kunst en een cadeau, om dat te kunnen.

  13. Nikita 17 november 2020 op 9:54 pm - Beantwoord

    Heel mooi dat je dat gedichtje hebt opgedragen voor je schoonmoeder. Ik heb daar denk ik het lef niet voor, maar iedereen doet dat op zijn eigen manier natuurlijk. Voor rouwen is helaas geen algemene handleiding, daar moet je op je eigen manier door. Ergens ook wel mooi, we zijn allemaal uniek en verwerken verdriet allemaal op onze eigen manier. En ondanks alles vind ik het prachtig om te zien dat je juist nu die kleine lichtjes nog ziet. Ik kan daar zo jaloers op zijn. Een heel mooi overzichtje weer. Ik reageer ook niet altijd omdat ik niet meer de energie heb om zoals vroeger elke dag een lange reactie achter te laten. Maar ik lees je blog nog wel heel trouw, dus ik weet wat je publiceert. Heel veel sterkte en dikke knuffel! ♥

  14. Rachel 17 november 2020 op 10:42 pm - Beantwoord

    Ik maakte vroeger enorm veel selfies, maar de laatste tijd zit ik niet zo goed in mijn vel en heb ik wallen haha dus ik skip die foto’s eventjes. Maar lieverd toch nog gecondoleerd… wat een verdriet.. een hele dikke knuffel in ieder geval en veel sterkte in deze situatie. Je kan jezelf enorm hulpeloos voelen.. dat klopt. Eer de mooie momenten samen en neem die mee.

  15. Anouk 18 november 2020 op 8:26 pm - Beantwoord

    Oh selfies, ik maakte ze supervaak als tiener. De laatste jaren eigenlijk nog maar heel weinig, af en toe als ik een profielfoto nodig heb. Alhoewel ik dan ook heel vaak een leuke vakantiefoto pak.

  16. Saskia 19 november 2020 op 8:49 am - Beantwoord

    Wat een mooi overzichtje, vooral in deze lastige tijden voor jullie. Kan me voorstellen dat het dubbel is, want hoe kan je genieten als iemand er niet meer is? Ik denk juist dat ze het fijn had gevonden als je dit toch blijft doen en dicht bij jezelf blijft lieve Room <3

    Ik maak maar weinig selfies. Heb meer foto's van Noa, Noa en nog meer Noa 😉

Recente blogs

Het jezelf moeilijk maken? Welnee, stop met deze 9 dingen!

2 juli 2019|Persoonlijke groei|

Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Het klinkt zo simpel, maar simpel doen is in de praktijk heus niet altijd even simpel als het klinkt. Maar even zonder dollen: we kunnen het onszelf soms aardig moeilijk maken. Bijvoorbeeld door ons eigen geluk te dwarsbomen, door te streven naar torenhoge latten die we eigenhandig op vliegtuighoogte hebben gelegd of door te luisteren naar iedereen behalve onszelf. Ben jij bekend met het jezelf moeilijk maken? Stop dan met deze 9 dingen.

Vegetarische couscous met warme kruiden, rozijnen & amandelen

13 december 2022|Recepten|

Couscous ben ik pas de afgelopen twee jaar gaan eten. Maar sinds ik het heb ontdekt, ben ik verslaafd. Die minuscule bolletjes zijn een perfecte basis voor heel veel soorten gerechten. In het najaar doe je mij vooral een groot plezier met kruidige couscous met veel warme kruiden, rozijnen en amandelen. Koek- en speculaaskruiden en rozijnen maken in mijn ogen heel veel dingen lekkerder, en dat geldt zéker voor deze vegetarische couscous. Wat het gerecht nog iets beter maakt? Je hebt het al in twintig minuten klaar en hebt maar twee pannen nodig. Snel, simpel én lekker dus!

Appels plukken bij De Olmenhorst (met opa & oma)

25 september 2018|Lifestyle, Op reis|

Op maar 25 minuten rijden van mijn woonplaats bevindt zich De Olmenhorst. Al jarenlang was ik van plan om ooit nog eens naar deze appelboomgaard in Lisserbroek te gaan. Het gat in mijn agenda afgelopen zaterdag vond ik een goede reden  om samen met mijn lieve moeder, opa en oma spontaan af te reizen naar Lisserbroek. Het was een middag met een gouden randje met bijna 3 kilo vers geplukte appels als aandenken. Ik laat je in dit fotoverslag graag meegenieten van onze middag appels plukken bij De Olmenhorst.