Daar ben ik weer met een hele lading foto’s. Ik legde de afgelopen weken een deel van mijn leven vast op de gevoelige plaat. Natuurlijk neem ik je weer mee in mijn telefoonkiekjes. Ik kocht onder andere mijn allereerste foute kersttrui, deed alvast wat andere kerstinkopen, beleefde mijn 15 seconds of fame op de radio en genoot van mijn eerste (en zeker niet laatste) kop snert sinds 14 jaar.

Laten we beginnen met een bijzondere selfie die ik maakte met Pip. Zoals ik laatst al bekende, is selfies maken niet mijn hobby. Een talent heb ik er ook zeker niet voor. Maar met een harige huisgenoot naast me krijg ik er acuut meer zin in. Pips zin in een selfie was duidelijk iets minder groot. Maar fotogeniek als Pip is, maakte haar snelle wegrenactie de foto alsnog verrassend leuk.

Voor iemand die nauwelijks selfies maakt, deel ik er toch opvallend veel in dit artikel. Maar deze selfie draait niet om mij, maar om de trui die ik aan heb. Bart vond het niet kunnen dat ik als 27-jarige nog geen enkele foute kersttrui in mijn kast heb liggen. Die moest dus besteld worden. En wel nu, aangezien ik niet de enige ben die juist nu op het geweldige idee kwam om op kersttruienklopjacht te gaan. Ik ben erg blij met dit exemplaar. Fout is-ie zeker. Lekker vrolijk gelukkig ook.

Ik was duidelijk niet de enige in kerststemming. Ook een straat bij mij in de buurt heeft er blijkbaar zin in. Hoe leuk dat de hele straat meedoet aan het lichtjesfestijn. Bij sommige mensen stonden zelfs verlichte kerstmannen in de tuin.

Ik pak het zelf liever iets meer bescheiden aan, maar kreeg wel direct zin om ook alvast wat kerstdecoratie in huis te halen.

En zo geschiedde. Omdat ik de drukke winkels liever vermijd, liepen Bart en ik al om 9 uur ’s ochtends op zaterdag door het tuincentrum. Het was er nog heerlijk uitgestorven, waardoor we in alle rust konden kerstshoppen. Ik nam onder andere dit koekmannetje voor in de kerstboom mee. Mijn voornemen voor dit jaar is om wat meer unieke figuurtjes in de kerstboom te hangen in plaats van alleen standaard ballen. Met dit koekmannetje en zijn vriendin heb ik er alvast twee in huis.

De kerstboomversiering is niet het enige wat ik meenam. Bart trakteerde me op deze mooie kerstster en drie kaarsen, waardoor ik nu nog meer kerstsfeer in huis heb gehaald. Overigens staat de kerstster veilig op een plank boven het aanrecht, omdat deze plant helaas nogal giftig is voor katten. Better safe than sorry!

Over Pip gesproken, die had het vooral razend druk met de wegwerkzaamheden voor mijn deur in de gaten houden. Er rijden de hele dag graafmachines en andere wagens heen en weer voor het raam en dat vindt mevrouw natuurlijk razend interessant. Een tikkeltje bang wordt ze er overigens ook van. We hopen samen heel hard dat de bouwvakkers het snel weer voor gezien houden.

Gelukkig waren er ook mooie uitzichten vanuit het raam. Zo werd ik laatst ’s avonds getrakteerd op dit prachtige uitzicht toen ik een blik naar buiten wierp. Je hoeft blijkbaar niet eens de deur uit om dit soort sprookjesachtige plaatjes te kunnen maken. Dat is ook het voordeel van op twee hoog (of hoger) wonen: dan zie je nog eens wat.

Ook een cadeautje vond ik deze twee bordjes die ik tweedehands op de kop tikte. Ik had ooit twee kopjes met deze print, maar helaas zijn die begin dit jaar gesneuveld. Hopelijk blijven deze twee bordjes wel heel. Een tikkeltje kitsch zijn ze absoluut (Bart klonk iets minder enthousiast dan ik toen ik hiermee kwam aanzetten), maar daar houd ik op z’n tijd wel van.

Verder stond er de afgelopen twee weken bijna elke dag erwtensoep op het menu. Best bijzonder voor iemand die 14 (!) jaar geen erwtensoep heeft gegeten. Ik ben ermee gestopt toen ik op mijn 13e vegetariër werd, omdat erwtensoep bij mijn familie meestal met rookworst wordt geserveerd. Maar toen ik laatst bij mijn broertje vegetarische erwtensoep kreeg voorgeschoteld, wist ik dat ik dit vaker in mijn leven moest hebben. Oftewel: zo eet je nooit erwtensoep, zo maak je opeens twee grote pannen in twee weken tijd. Drie keer raden wat er voor mijn lunch vandaag op het menu staat…

Overigens is mijn favoriete erwtensoeprecept verrassend simpel: koop een verspakket bij Jumbo, volg de aanwijzingen op de verpakking en smullen maar! Kind kan de was doen.

Ook heel lekker was het recept hierboven. Op de foto is vast niet heel duidelijk te zien wat er op mijn bord ligt, maar het zijn dus gevulde courgettes. Mijn vriend kwam eten op de dag vóór mijn wekelijkse boodschappendag, dus de koelkast was akelig leeg. Een goede reden om creatief te zijn met wat je wel hebt! We improviseerden wat met deze gevulde courgettes met rijst, bonen, groenten en kaas. Zeker een blijvertje wat ons betreft! We aten naast de courgettes trouwens ook nog een hele lading groenten, want er past dus nogal weinig vulling in zo’n courgette.

Verder werkte ik me een slag in de rondte. De afgelopen weken had ik heel wat leuke projecten op de planning staan, waardoor ik soms lange dagen maakte. Mij hoor je niet klagen! Ik kan daar wel van genieten, zeker als het zulke leuke opdrachten zijn als nu.

Ook hoef ik nooit bang te zijn dat ik alleen ben op zo’n dag vol schrijfwerk. Zoals je ziet, was mijn thuiswerkmaatje van de partij voor de nodige mental support. Pippa zit er dan ook echt zo bij als op de foto: met haar pootjes over de rand en meestal met haar blik ongegeneerd op mij gericht.

Zaterdag gebeurde er onverwachts iets heel leuks. Ik was getagd op Instagram dat die avond een gedicht van mij zou worden voorgelezen op Sublime FM. Hoe bijzonder! De presentator las mijn gedicht ‘Licht’ voor tijdens de show Sublime Smooth. Heel bijzonder! Het waren om precies te zijn 15 seconds of fame, maar toch was het heel speciaal om een gedichtje van mij terug te horen op de radio. En dan ook nog eens heel mooi “smooth” voorgelezen.

Er was nog iets leuks: ik kreeg gisteren van een vriendin een spontaan cadeau uit Duitsland. Ze had tijdens haar vakantie een tijdje terug een tas vol DM-producten voor me gehaald. Dat alleen al was geweldig, maar er zat ook nog een lieve verrassing bij: deze adventskalender van Balea. Ik ken de adventskalenders van vroeger toen ik elke ochtend tot kerst met een mini-chocolaatje mocht beginnen. In deze kalender zitten dus geen chocolaatjes, maar wel doucheproducten van DM (allemaal vegan en dierproefvrij). Het wordt een feestje om vanaf morgen elke dag een vakje te mogen openmaken. Dat is niet één leuk cadeau, maar 24 leuke verrassingen!

Deze editie van Inkiekje wilde ik eindigen met een praktische vraag aan jou. Ik ben zelf absoluut geen beauty-expert, maar weet dat er onder mijn lezers mensen zijn die daar wel goed in thuis zijn. Wie kan me helpen?

Ik heb sinds een tijdje vaak last van allergische (?) huidreacties in mijn gezicht als ik crème gebruik. Ik heb al meerdere producten geprobeerd: eerst 100% natuurlijke crème van Kruidvat, toen duurdere crème van Biodermal en nu deze natuurlijke crème van Etos. Maar ik krijg steeds na gebruik rode vlekken in mijn gezicht (inclusief jeuk). Ze verdwijnen wel weer vrij snel, maar het lijkt me niet helemaal een normale reactie.

Nu heb ik zelf geen flauw idee wat voor product ik dan wel moet kopen. Ik gebruik al bijna alleen maar natuurlijke en vegan verzorging. Ik denk zelf dat het misschien komt door parfum in crèmes, maar vindt het lastig om een goede parfumvrije crème te vinden. Heeft iemand een gouden tip voor natuurlijke en parfumvrije crème die wel goed is als je huid wat gevoelig is?

En nog een vraag waar ik gewoon benieuwd naar ben: heb jij al een foute kersttrui?