Koukleumend wandelen door een mooi winterlandschap, lachen om een kleuterfoto van mijn 4-jarige ik, en nieuwe salontafels scoren – het gebeurde allemaal de laatste anderhalve week. Net als dat ik schoorvoetend Bart gelijk moest geven, in een willekeurige tuin iets aantrof waar ik héél blij van werd en met iets heel tofs bezig was qua werk. Kortom: de hoogste tijd om je in beeld en tekst weer een inkiekje in mijn leven te geven.

Van het idee van sneeuw alleen al werd ik vorig weekend heel enthousiast. Ik ben niet per se gek op de winter. Ook niet op kou trouwens. Maar toen ik hoorde dat het ging sneeuwen, kreeg ik meteen een soort nostalgisch gevoel. Gek dat sneeuw nu haast als “iets uit mijn jeugd” voelde. Het was ook nog de eerste sneeuw met Bart samen én de eerste sneeuw sinds ik in Aalsmeer woon. Tja, noem me sentimenteel, maar die paar witte dwarrelende deeltjes vond ik dus echt een ding. In positieve zin.

Zo enthousiast als ik was om de deur uit te gaan, zo enthousiast was ik ook weer toen we weer thuis waren. Ik was namelijk zo goed voorbereid op het buiten wandelen in de sneeuw – ahum, not! – dat mijn vingers, neus en tenen tegelijk aanvoelden alsof ze er ter plekke af konden vallen. Iets met handschoenen die wel heel mooi maar niet al te dik zijn en een sjaal waar alle kou doorheen kon komen. Oepsie!

Nadat ik Bart schoorvoetend gelijk moest geven dat nieuwe wanten, een nieuwe sjaal en een muts best handig zijn (had-ie een paar weken geleden al gezegd, maar ik was eigenwijs), heb ik toch maar een bestelling geplaatst. Tegenwoordig heb ik deze warme wanten aan mijn handen. Een stuk beter bestand tegen winterweer!

Er kwamen nog meer pakketjes binnen. Nee hoor, ik heb niet zelf goed geld uitgegeven aan een soundbar of stereo-installatie. Technologie heb ik niet zoveel mee en om grote tv’s en stereo’s geef ik al helemaal niets. Maar dit pakket werd voor de buren bezorgd en voordat ik het door had was Pip het van heel dichtbij aan het inspecteren.

Er waren nog meer pakketjes – ook voor mij. Uit deze grote doos haalde ik twee salontafeltjes tevoorschijn. Gekregen voor mijn blog en uitgezocht om mijn huidige salontafel te vervangen. Binnenkort zal ik ze uitgebreid laten zien.

Zoals je ziet, was Pippa vooral onder de indruk van de doos en het plastic. Mevrouw sprint altijd eerst weg zodra de pakketjesbezorger aan de deur staat, maar komt vervolgens elk binnengekomen pakketje uitgebreid bewonderen. Het liefst van binnen en van buiten.

Mijn enige spannende uitje van de week was een bezoekje aan de supermarkt. Deze buit nam ik mee voor Bart. Hij eet glutenvrij, dus sinds we samen zijn ben ik helemaal op de hoogte van nieuwe glutenvrije producten en waar je die kunt scoren. Ik was dan ook vastbesloten om bij dé glutenvrije week van Lidl groots in te slaan. Helaas bleek het wat tegen te vallen. De bolletjes en glutenvrije nuggets waren nergens te bekennen, dus heb leef bij deze koekjes en een pak brood.

P.S. Wie spot het kattenbrokje op de foto? Het voordeel van voer in een voerbal stoppen! De brokjes liggen voordat je het weet o-ve-ral en Pip neemt haar taak als stofzuiger niet altijd even serieus.

Ook glutenvrij (en vegetarisch) is deze lasagne van zoete aardappel. Ik geef toe dat het resultaat er in kunstlicht niet uitziet als iets waar je direct je lippen bij aflikt. Maar het was in werkelijkheid errug lekker. Ik gebruikte er dit recept voor van Leuke Recepten. Vooral de combinatie met (diepvries)spinazie vond ik een succes. Ik voegde aan het recept trouwens twee extra paprika’s toe en heb de mozzarella vervangen door extra veel geraspte kaas, verder heb ik (zeker voor mijn doen) het recept heel netjes opgevolgd.

Over lekkere dingen gesproken: op dit moment gebruik ik deze handcrème van Balea. Sinds corona is een goede handcrème hier onmisbaar, want mijn handen zijn daadwerkelijk regelmatig “stuk gewassen” (zoals Rutte dat zo mooi zegt). Deze handrème heeft de uiterst natuurlijke (ahum!) geur van yoghurtperzikijs. Stel je een mierzoet luchtje voor dat ruikt naar de knalroze Bubblicious-kauwgom van vroeger. Eén ding: verrukkelijk!

Mijn week stond ook in het teken van een grootse mijlpaal. De beugel mocht eruit! Ik heb nog nooit zo veel selfies gemaakt als die dag. Overigens is dit natuurlijk niet mijn natuurlijke glimlach, maar de eerste beugelloze selfie vroeg om een big smile. Ik moet zeggen dat ik best wel gewend was aan de beugel, dus wat dat betreft was het geen enorme opluchting dat-ie eruit is. Maar bij het eten van spinazie (zie hierboven) is het toch wel een verademing dat er niets meer tussen je beugel blijft plakken.

Net voor het eten wandelde ik een rondje met Bart. De zon was al onder, maar we konden nog van een piepklein beetje roze lucht genieten. Dat vroeg om een foto van dit prachtige uitzicht aan het water.

Op dat soort momenten besef ik weer hoe gelukkig ik mag zijn dat ik op zo’n fijne plek en in een mooie omgeving woon – juist in coronatijd, nu ik meer tijd dan ooit doorbreng in mijn eigen dorp.

Ik beleefde nóg een mijlpaal deze week. Tijdens het wandelen kwam ik de allereerste krokussen tegen. Whoop whoop, een eerste teken van lente in de winter (naast het feit dat het weer steeds langer licht is)! Dat moest vastgelegd worden. Hopelijk duiken binnenkort de eerste narcissen ook op.

Pip en ik aan het werk. De afgelopen twee weken was ik enorm druk met werk en calls. Ik was onder andere bezig met de voorbereiding voor een grote schrijfopdracht (een klus voor een opdrachtgever waar ik een heel jaar zoet mee ben!). Heel tof allemaal! Vandaag heb ik mijn offerte naar die opdrachtgever gestuurd. Fingers crossed dat ik er een akkoord op krijg!

Gelukkig kan ik ook op dat soort spannende momenten rekenen op de steun van mijn katlega. Mevrouw hier houdt de wacht en ziet toe of er inderdaad geen spelfout aan mijn aandacht ontsnapt.

Nog wat leuks: mijn moeder kwam bij een opruiming van mijn oude slaapkamer een heleboel spullen van vroegâh tegen. Deze foto van mij bijvoorbeeld! Ik gok dat ik hier een jaar of vier was. Toen al met felrood haar en duidelijk toen al met dé kruin in mijn pony die me als tiener deed besluiten dat pony’s geen goed idee zijn met mijn eigenwijze lokken.

Ten slotte ben ik dit weekend lekker bezig geweest in huis. Aanrommelen is een van mijn lievelingsbezigheden. Spullen in huis verplaatsen blijf ik heerlijk vinden om te doen. Ik gaf de nieuwe tafeltjes een plek (hierboven kun je er alvast een grote glimp van opvangen!), deelde mijn open kast opnieuw in en bestelde samen met Bart wat dingen bij Ikea. Er komt onder andere een extra kledingkast bij, zodat we niet meer samen de plankjes hoeven te delen.

En dan als laatste: een blik op mijn nieuw ingedeelde open kast. Helemaal tevreden ben ik nog niet, maar dit zijn van die projectjes waar ik altijd een paar dagen over moet slapen. Waar ik wel heel blij mee ben, is met het geweldige idee van Bart om de kabels van de tv en router beter weg te werken. Mijn stopcontact zit midden op de muur achter de kast, waardoor je altijd drie grote kabels midden over mijn muur zag lopen. Die heb ik nu met een verlengsnoer ietsje meer weggewerkt. Waar je al niet blij van kunt worden!

Wat was jouw kleine blijmaker van de afgelopen week?