Terwijl mijn flat volledig wordt verbouwd en ons appartement daardoor aardig op z’n kop staat, vermaakte ik me al nieuwe recepten proberend, genietend in Reeuwijk en wandelend door een Keukenhof-achtig landschap. Ik ontbeet met pompoen, ontdekte hoe je tofu wél lekker kunt klaarmaken, zette met Bart samen de boel in huis compleet op stelten en was een heel trots plantenvrouwtje dankzij mijn meest succesvolle stekje ooit. Kortom: kieken maar! Dit is mijn fotodagboek van de laatste twee weken.

Ik probeerde zondag (samen met Bart, vandaar de dubbele portie!) een voor mij onbekend recept: overnight oats met pompoen en banaan. Hoewel ik van tevoren wat huiverig was voor pompoen in mijn ontbijt, bleek het verrassend lekker. Rozijnen bovenop (mijn eigen “geweldige” toevoeging) was overigens een minder groot succes. Die kwamen na vijf minuten al geflambeerd uit de oven. Maar verder vond ik het héérlijk smaken. Ik volgde er dit recept van Jennifer Krijnen voor trouwens. Ideaal als gezond en vullend ontbijtje dat ook nog eens verrassend veel fruit/groente bevat.

Verder waren we druk bezig met opruimen, opruimen en nog eens opruimen. En daarmee ook juist extra bende maken. Het appartementencomplex waar ik woon, wordt vanuit de VvE flink aangepakt. Er komen zonnepanelen op het dak te liggen, de kozijnen worden vervangen en de berging wordt geïsoleerd. Allemaal fijne verduurzamingsdingen! Maar dat betekende ook dat de hele berging leeg moest, we de balkons leeg moesten halen, heel veel meubels van de kant moeten, alle vensterbanken eraf gehaald moesten worden en nog veel meer. Oftewel: ons huis is op dit moment nogal een zooitje.

Achter mijn werkplek staan midden in de woonkamer twee lege kasten, de vensterbanken liggen eraf en de plantjes staan overal en nergens te wachten totdat ze weer de vensterbank op mogen. Ondertussen staan er buiten steigers en hoor je tijdens Zoom-calls met mij regelmatig vallend metaal, zingende werkmannen en geklop met hamers. Ach, alles met een goed doel voor ogen!

Om eerlijk te zijn word ik wel wat onrustig als het in huis voor mijn gevoel een bende is. Maar nog één week de tanden op elkaar en dan kunnen we van alle vernieuwingen gaan genieten.

Het opruimen bracht ook leuke dingen met zich mee. Zo viel mijn oog opeens op de stekjes van mijn aloe vera, die “plotseling” enorm groot zijn geworden. Ik had ze een paar maanden geleden op de gok in wat aarde gezet, maar ze zijn inmiddels uitgegroeid tot heuse planten. Trots op! Mijn eerste stekje dat het écht goed doet en het niet na een tijdje weer begeeft.

Buiten wandelen vond ik de afgelopen tijd extra fijn. De lente is mijn lievelings. Er groeit en bloeit steeds weer iets nieuws en tijdens een avondwandeling word je ook nog eens vaak getrakteerd op een mooie lucht. Deze blauw-paarse lucht vond ik wel heel bijzonder. Op zulke momenten kan ik het nooit laten een foto te maken. Zoals ik laatst ook in een Instagram-post vertelde: foto’s maken van dingen die ik mooi vind, is een van mijn favoriete manieren om er nog een tijdje van na te genieten. Driedubbel nu zelfs door de foto voor mijn blog opnieuw terug te zien.

In het pre-coronatijdperk ging ik jaarlijks naar de Keukenhof om tussen de toeristen de typische tulpenkiekjes te maken. Dit jaar zat dat er wederom niet om. Maar wie heeft de Keukenhof nodig als je blijkbaar zulke mooie bloemenvelden gewoon om de hoek kunt vinden in je eigen dorp? Ik keek mijn ogen uit en heb zeker vijf minuten stilgestaan om er fleurige foto’s van te maken.

Over bloemen gesproken, die deed ik mijn moeder ook cadeau voor Moederdag. Ik zocht de dag van tevoren nog een origineel cadeau en kwam deze zaadbom en bloembollen tegen bij HEMA. Die moest mijn moeder – hét voorbeeld van iemand met supergroene vingers – hebben. Een bloemencadeau valt bij mijn moeder letterlijk en figuurlijk in goede aarde.

Toen ik toch bij HEMA was, nam ik maar meteen twee vrolijke rollen cadeaupapier in. Voor de verjaardag van mijn broertjes moesten we laatst bij gebrek aan iets anders cadeaus inpakken in Sinterklaaspapier. Tja, dat was wat gênant in mei. Gelukkig hebben we nu weer een ander papiertje dan alleen iets met 5 december en Sinterklaashoofden erop.

Overigens is inpakken grappig genoeg een van de dingen waar ik nooit zin in heb. Ik houd enorm van creatief bezig zijn, maar ben met inpakken liever lui dan moe. Het liefst zou ik cadeautjes in een cadeautasje schuiven en op die manier geven. Lekker makkelijk, zeker als je weer eens een cadeau met een onmogelijke vorm in huis hebt gehaald.

Wat ik ook nieuw kocht, is deze hummus van Jumbo. Ik was altijd al gek op hun ‘ras el hanout’-hummus, maar een tijdje geleden was die plotseling uit het koelschap verdwenen. “Neeeeee!” *denk de dramatische geluiden erbij* dacht ik nog. Maar gelukkig was het afscheid niet voorgoed. Blijkbaar had Jumbo een vernieuwde receptuur bedacht. Meestal houd ik in dat geval mijn hart vast en vind ik het eerder zonde dan een vooruitgang. Maar deze hummus vind ik nog lekkerder dan eerst. Hij smaakt meer kerrieachtig. Een aanrader wat mij betreft!

Verder was ik een beetje dom afgelopen weekend. Ik had heerlijk bij mijn ouders in de zon gezeten. Ondanks dat Bart me nog op het hart had gedrukt mijn gezicht in te smeren, was ik zonder zonnebrand de deur uitgegaan. Achteraf moest ik hem schoorvoetend – en met rode neus – alsnog gelijk geven. Mijn neus en ik kunnen je dus één ongevraagde tip geven: vergeet niet een klodder zonnebrand op je neus te smeren.

Op de fiets scoorde ik weer een Too Good To Go-box bij Lidl. Hij past net niet in mijn mandje, maar dat voorzichtige fietstochtje heb ik graag over voor de inhoud van de box. Ik mag er morgen trouwens nóg één ophalen en ben daar nu al enthousiast over.

In de keuken probeerden we iets nieuws uit: gemarineerde tofu met satésaus. Het recept is van mijn broertje, die me inspireerde om toch eens iets met tofu te maken. Ik vond het oprecht heel lekker. We hebben de tofu een uur of 6 laten marineren in 1 theelepel olijfolie, 1 geraspte knoflookteen, 1,5 eetlepel sojasaus, 1 theelepel gemberpoeder, 1 theelepel sambal en een klein beetje water. En dan 30 minuten op de grillstand in de oven! De satésaus is ook zelfgemaakt. Ik vond de combi heel lekker en weet zeker dat ik op deze manier nog vaker tofu wil eten.

Alle credits voor dit recept gaan dus naar mijn broertje Joeri.

Pip had een hectische week. Mijn kleine stresskip (of stress-Pip) zag de hele woonkamer veranderen, keek haar ogen uit met al die werklui voor de deur en moest toezien hoe we haar lievelingsplek om te zonnen (de vensterbank) eraf sloopten. Gelukkig ziet Pip ook graag het positieve in van een situatie en besloot ze dan maar op de bank te gaan luieren. Als ze in deze te schattige pose ligt, kan ik niet anders dan haar plat knuffelen (voor zover ze dat toelaat) of er op z’n minst de zoveelste Pippa-foto van maken.

Verder fleurden we ons huis op met een mooie bos bloemen die zo leuk op tafel stond dat ik het jammer vond toen we er weer afscheid van moesten nemen. Mooi wat bloemen doen, maar echt!

En als laatste brachten we (een deel van) Hemelvaartsdag door in Reeuwijk. Barts tante is daar op vakantie in een huisje en we kwamen haar opzoeken. Wat een prachtig gebied is het Groene Hart toch! Elke keer dat ik erdoorheen rijd, bedenk ik me weer dat ik daar vaker wil gaan wandelen of fietsen.

Helaas deed de lucht vermoeden dat uitgebreid wandelen gisteren een minder goed idee was. Dat leverde dan weer wel deze indrukwekkende foto op. En gezellig was het sowieso om op bezoek te gaan en er even uit te zijn, nadat ik ’s ochtends had gewerkt aan een cursus en wat teksten had geschreven. Een lekker dagje zo. En dan te bedenken dat het ook alweer bijna weekend is. Whoop whoop!

Wat heb jij gedaan op Hemelvaartsdag?