Een spontaan IKEA-uitstapje mondde uit in een middag lang schroeven aan een nieuwe kast, en een verdacht stille Pip leidde tot een vloer vol hydrokorrels. Mijn afgelopen weken waren goed gevuld. Ik liet een prik in mijn arm zetten, hield een regenachtige autopicknick en kwam met enkel een pleister bij de huisartsenpost vandaan. Eén les heb ik de afgelopen weken wel geleerd: gebruik altijd een schaar om je diepvrieszakken open te maken.

“Schatje, kun je mijn lok misschien knippen?” is hier geen vreemde vraag meer. Toen de kappers gesloten waren tijdens de lockdown, zag ik na een tijdje haast niets meer onder mijn uitgegroeide (en mega-eigenwijze) lok door. Op een gegeven moment was ik er zo klaar mee dat ik Bart vroeg de schaar erin te zetten. Dat pakte zo goed uit dat ik hem nu wel vaker vraag om mijn lok bij te punten. Zie op de foto hierboven het resultaat. Heeft-ie netjes gedaan toch?

Uit een poll die ik op Instagram hield, bleek dat ik een van de weinigen ben die zijn kapsel aan zijn partner durft over te laten, dus ik voelde me een extra mazzelaar.

Als “wederdienst” maakte ik Bart blij met glutenvrije bagels. Die waren blijkbaar nieuw bij Albert Heijn en leken me een perfecte lunch voor een luie zaterdag. Zoals je ziet, was Pippa al net zo nieuwsgierig hoe ze zouden smaken.

Zaterdag op het menu: de bagels. Ik deed een poging de bagels van Bagels & Beans schaamteloos na te maken en dat lukte heel aardig. Op deze goed gevulde bagel gooide ik onder andere geitenkaas, honing en walnoten. De klassieke combinatie die altijd goed is!

Ik kwam sowieso met een tot de nok toe gevulde tas terug van Albert Heijn. Ben ik de enige die heel enthousiast wordt van rondlopen in supermarkten waar ik nooit kom? Ik doe mijn boodschappen standaard bij Jumbo en Lidl, maar ging speciaal voor de vleesvervangers een keer naar Albert Heijn.

Zoals je ziet, heb ik de komende weken aan vega-opties geen gebrek. Ik blijf het leuk vinden om steeds weer nieuwe vleesvervangers te testen. Deze zie je allemaal heel binnenkort in een review op mijn blog terug. Eén ding kan ik je alvast verklappen: één van de vleesvervangers in de bovenste rij was wat mij betreft een daverend succes.

In mijn enthousiasme gooide ik ook deze “plantaardige rasp” in mijn mandje. Het leek me wel een lekkere veganistische vervanger voor kaas over een ovenschotel, maar het ingrediëntenlabel doet anders vermoeden. Bij thuiskomst zag ik dat de reepjes eigenlijk gewoon zetmeel zijn en dat er ongeveer 20x zo weinig eiwit in zit als in een standaard vleesvervanger. Toch niet zo’n goed en lekker idee misschien! Ik heb ze nog niet geproefd trouwens, maar ga een volgende keer maar op zoek naar andere vegan kaas. Dat moet beter kunnen!

Laatst was het ’s avonds verdacht stil, was Pip opeens foetsie en hoorden we een minuut later iets op de grond vallen. Deze rotzooi was het gevolg van Pippa’s speelkwartier met een rondvliegende mot. Dus. Ach, je moet wat over hebben voor je kat. Ook om elf uur ’s avonds nog met stoffer en blik de hydrokorrels overal vandaan vissen.

De schuldige zelf was tijdens het schoonmaken natuurlijk nergens te bekennen. De volgende dag maakten we een statieportret. Ik zie eruit als een vermoeide boer(in) die lacht met kiespijn en het label van het kussen zit precies verkeerd, maar Pip staat er als altijd weer mooi poserend op. Verschil moet er zijn!

Vorig weekend trapten we af met een bezoekje aan de huisartsenpost. Ik gooi die ene tip er toch nog maar een keer in: snijd nooit diepvrieszakken (en überhaupt geen verpakkingen) open met een heel scherp mes. Ik kan het je van harte afraden; de arts bij de huisartsenpost ook.

Ik had met een scherp mes nogal diep in mijn vinger en nagel gesneden en dat mondde uit in een bloederige bedoening. Moet je net mij hebben: ik kan slecht tegen bloed en was dus vooral bezig met NIET naar mijn vinger kijken; Bart was ondertussen de dappere verzorger. Voor de zekerheid toch maar langs de arts!

Gelukkig hoefde het niet gehecht te worden en ging ik met alleen een pleister naar huis. Viel alles mee! Het duurt volgens de arts nog een tijdje voordat mijn vinger netjes geheeld is, maar ik was allang blij dat er geen hechtingen nodig waren en dat de tetanusprik me bespaard bleef. Ik heb Bart en de arts maar plechtig beloofd dat ik voortaan zakken met een schaar openmaak.

De volgende dag mocht ik wél een prik halen. Niet voor tetanus, maar voor het welbekende C-virus. Mijn eerste dosis Pfizer zit erin!

Wist je trouwens dat ik heel lang heel slecht tegen prikken kon? Ik ben heel vaak onwel geworden in het ziekenhuis of bij de prikpoli als ik na een prik weer eens bijna van mijn stokje ging. Inmiddels heb ik dé methode ontdekt waardoor ik daar nooit meer last van heb. Ik kijk standaard weg als ik een prik krijg en vraag de prikker of hij vanaf drie kan aftellen voordat de naald erin gaat. Dan schrik ik niet van de naald, maar hoef ik ‘m ook niet te zien. Soms kijken prikkers wat gek op als je zo zelf het heft in handen neemt, maar ik ben allang blij dat ik nooit meer met mijn hoofd tussen mijn benen hoef te zitten.

Het nuttige met het aangename verenigen is helemaal mijn ding. Daarom reden we na mijn vaccinatie in de RAI meteen door naar Eazie, mijn favoriete afhaaltoko. Ik koos voor mijn altijd-goed-gerecht: volkoren noedels met extra groenten en Bombay Curry-woksaus.

Een leuk gevalletje Expectation vs. Reality. Ons oorspronkelijke plan was om in een mooi park in Amsterdam-Zuidoost de Eazie-wok op te peuzelen, maar met de stortregen en grijze lucht bleek dat niet zo’n goed idee. Dan maar een autopicknick op een idyllische parkeerplaats. Grappig detail: een paar honderd meter bij ons vandaan vond een overdekte babyshower of kinderverjaardag plaats, dus we konden ook nog meegenieten van gezellige achtergrondmuziek.

Verder gingen we uit eten bij Restaurant Schoonzus. Oftewel: gewoon bij de zus van Bart thuis. Ze had speciaal voor mij een gerecht met geitenkaas gekozen, omdat ik daar zo gek op ben. Dit is risotto met gepaneerde geitenkaas en het smaakte verrukkelijk. Daar kunnen niet veel geitenkaasgerechten in restaurants aan tippen.

Tijdens deze werkweek spendeerde ik als altijd veel tijd achter mijn computer vergezeld door mijn Apple-oortjes. Echt de aankoop van het jaar! Ik weet niet hoe ik het steeds zonder goed werkende oortjes heb gedaan, want met studiemuziek op werk ik standaard veel productiever.

Ook ideaal trouwens voor tijdens het EK als vriendlief een wedstrijd kijkt en ik ondertussen in opperste concentratie – zonder juichend publiek op de achtergrond – een blog aan het tikken ben.

Zoals bijna elke week, was ik weer bij Lidl te vinden voor een Groente- en Fruitbox. Over deze inhoud was ik wederom erg tevreden. Ik voelde me een ware bofkont dat er Pink Lady-appels in bleken te zitten. Dat vind ik de allerlekkerste appels, maar ik laat ze zelf vanwege de prijs meestal liggen. Hoe leuk dus dat er in mijn groentebox van € 3 zes van deze appels bleken te zitten.

’s Avonds maakten Bart en ik een aantal fijne wandelingen. Het lijkt de laatste tijd wel alsof overal in Aalsmeer huizen worden gebouwd. We genoten dus maar extra van dit stukje groen voordat er een nieuwe wijk van wordt gemaakt. Met het zonnetje erbij zag het er toch nog heel reisgidswaardig uit.

Terwijl ik op vrijdag de laatste puntjes op de i zette voor mijn to-do-list, vierde Pippa alvast weekend. Die was natuurlijk doodop van het motten vangen, aan bagels ruiken en op de foto gaan. Relaxen it was!

Maar goed ook dat Pip vrijdag tot relaxdag had gebombardeerd, want de dag erna was de toestand in huis iets minder rustgevend. Ik kwam spontaan op het idee om naar IKEA te gaan omdat ik wat dingen op de hobbykamer wilde veranderen. Dat betekende een middag lang een KALLAX-kast en heel veel lades en deurtjes in elkaar schroeven en draaien (vooral Barts werk!). Pip was duidelijk uit haar hum dat we haar rustige weekend kwamen verstoren.

Onze IKEA-score was flink. Dit alles was trouwens bedoeld voor één kast. Ik vind het helemaal leuk dat je voor de KALLAX-kast tegenwoordig ook mintgroene lades en grijze kastdeurtjes kunt kopen. Matcht perfect met de rest van mijn hobbykamer! Wonder boven wonder kregen we dit alles ook nog in mijn Ford Ka gepropt zonder dat ik Bart hoefde achter te laten bij IKEA (of hij mij) vanwege ruimtegebrek. Er past altijd meer in een auto dan je denkt.

Er bleef die klusmiddag gelukkig geen schroefje over en de kast staat volledig in elkaar. Ik ben er zó blij mee. Nu we samenwonen, was wat extra opbergruimte heel welkom. Alles staat weer netjes in bakjes en mandjes gesorteerd in geordende lades – daar word een controlfreak als ik blij van.

Wat is jouw favoriete IKEA-kast?