Hoe speciaal is het om op een boekpresentatie te zijn van een boek dat aan jou is opgedragen. Een waar feest was het! Ik laat je in dit Inkiekje graag daarvan meegenieten. Daarnaast heb ik nog meer te delen over mijn laatste twee weken. Een tikkeltje oncharmante afhaalmaaltijd bijvoorbeeld en ook een knalroze trui. En verder een heel bijzondere uitnodiging, het spannende avontuur van de kat en de herriemakende föhn, en een pasta die je móet proeven.

Inkiekje #40

Wauw, dit is alweer mijn veertigste inkiekje op mijn blog. Vorig jaar begon ik met deze fotodagboekjes toen Nederland op slot ging. Het leek me een geslaagde manier om die “paar weken” (daar leek het toen nog op!) te overbruggen en je een inkijkje te geven in mijn binnenblijfleven in coronatijd. Gelukkig is de situatie nu iets minder strikt binnenblijverig dan toen, maar de inkiekjes van mijn heerlijke huismusleven ben ik altijd met veel plezier blijven maken.

Tijd voor de veertigste editie dus! Laten we die beginnen met een kattenfoto die mijn hart wist te stelen.

Toen ik laatst een pakketje ontving en Pippa er voor de zoveelste keer mee aan de haal ging, besloot ik een Reels-filmpje op te nemen. Het blijft bijzonder dat bijna alle katten kartonnen wegwerpdozen verkiezen boven krabpalen, designmandjes en fluffy kleedjes. Pip had haar plek in elk geval helemaal gevonden in deze smalle doos. In mijn Reels-filmpje zie je welke met liefde ingerichte kattenslaapplekken ze ervoor links liet liggen.

Wat er in die grote doos zat? Een boom! Een mini-versie dan wel. Deze mini ginkgo-boom gaf ik aan Bart voor ons tweejarig samenzijn. Er zit trouwens een mooi verhaal achter. Zijn moeder, die in november is overleden, was gek op ginkgobomen. Toen zijn ouders voor het eerst gingen samenwonen, hadden ze samen een kastanjeboom in de tuin geplant. Die hebben ze later meegenomen naar hun nieuwe woning en stond al die jaren symbool voor wat ze samen hebben opgebouwd.

Mijn idee is ook om dit boompje ooit mee te verhuizen naar een volgend huis, waar hij hopelijk in de tuin heel groot kan groeien (de boom schijnt 6 meter hoog te kunnen worden!). Daarnaast is het boompje een mooie manier om Barts moeder er altijd nog bij te hebben, waar we ook gaan. Het staat nu in deze zinken teil op het balkon en kan als het goed is zeker twee jaar in een pot overleven.

Andersom werd ik door Bart verrast met deze mooie roze sjaal van de Wereldwinkel (hij kent mijn lievelingskleuren maar al te goed!). Ook kreeg ik een gelukspoppetje dat ik voortaan bij me kan dragen voor een portie extra geluk. Heel lief!

Verder haalden we die dag eten af bij een restaurant om ons jubileum met een thuisetentje te vieren. Wees voorbereid: de foodfoto hieronder ziet er allesbehalve smakelijk uit. Maar geloof me dat het echt heel eetbaar (en lekker) was.

Ik moest heel hard lachen toen ik deze curry-noedels met groenten uit het doosje haalde. Zoals het een echte Instagrammer betaamt, had ik mijn telefooncamera al in de aanslag om dit fotogenieke maaltje te vereeuwigen. En toen kwam er dit uit… Het lijkt net een octopus of visprutje. Nu zien mijn eigen maaltijden er ook echt niet altijd uit om door een ringetje te halen (als het maar lekker is!), maar om dit bijzonder onsmakelijke gezicht moest ik wel heel hard lachen.

Het smaakte overigens een stuk beter dan dat het eruitziet. Dat is het belangrijkste.

Verder ging ik op aanraden van de krullenkapper met een diffuser aan de slag. Met matig succes overigens; ik moet dat ding echt nog onder de knie krijgen. Dat ik al járen geen föhn heb gebruikt (want: veel gedoe), bleek ook wel uit Pips reactie op het geblaas vanuit de badkamer (mijn stopcontact voor de föhn zit buiten de badkamer, dus de deur dicht doen is geen optie!). Een uur na het föhnen durfde ze nog de badkamer niet in te gaan. 

Dat leek me een extra goed excuus om het diffuser-advies van de kapper iets minder trouw op te volgen. Scheelt mij gedoe, scheelt Pip spanning.

Eten dat er wél erg lekker uitzag (en net zo lekker was), is deze verse pasta van Jumbo. Laatst gold voor de verse pasta daar een 3 halen 2 betalen-aanbieding. Dát liet ik me als verse-pasta-liefhebber geen twee keer zeggen. Ik nam voor het eerst deze ravioli van La Place mee, gevuld met geitenkaas en zongedroogde tomaat. Het was oprecht de allerlekkerste verse pasta die ik ooit heb gegeten. Als je van geitenkaas houdt, gaat dit proeven! Goedkoop is het niet (€ 2,99 voor twee porties), maar doe jezelf dit eens cadeau als een lekkere weekendverwennerij. Ga je vast geen spijt van krijgen!

Post krijgen we bijna nooit. En als we al post ontvangen, dan is het meestal een blauwe envelop of een of andere rekening. Toen we laatst een officiële brief kregen, opende ik de envelop vol spanning. Wat zou erin zitten? Tja, krijg je dit. Of we willen deelnemen aan het sportprogramma voor 55+’ers die niet tot nauwelijks sportief actief zijn. Dank voor het leuke aanbod, maar nee. Goede doelgroepsanalyse trouwens 😉

In plaats van de 55+-gym, hield ik het maar gewoon bij mijn wekelijkse hardlooprondje. Daarna was het mijn beurt om te koken en ik had zin om een niet-standaard rijstgerecht op tafel te zetten. Bij Wat Eet Je Dan Wel kwam ik dit recept voor vegan pindacurry met rijst tegen. Leek mij als pindakaas- en curryliefhebber heerlijk!

Het smaakte ontzettend lekker en je proeft ook echt de pindasaussmaak, zonder dat je er pakjes pindasaus voor nodig hebt. Mocht je net zo’n pindafan zijn als ik én houden van een gezond maar lekker rijstgerecht, gaat dit proeven!

Er was uiteraard ook gewoon werktijd, waarbij Pip me er weer eens op wees dat verschil er mag zijn. Zij lekker maffen, ik aan de slag. Ik had weer een fijne werkweek waarin ik onder andere een toffe schrijfklus mocht oppakken voor een contentbureau. Ook schreef ik onder meer een aantal artikelen voor Hypotheek.nl (zoals deze over een oud huis kopen), een paar teksten voor Tijdwinst.com over je minder snel aangevallen voelen door feedback, en een artikel over kleding maken van gerecyclede stoffen.

Dat het ‘s avonds eerder donker wordt, heeft ook voordelen. Bijvoorbeeld dat je op mooie luchten getrakteerd wordt als je ‘s avonds naar huis fietst. Deze roze wolken vond ik genoeg reden om even van mijn fiets te stappen.

Het leven is te kort om saaie kleding aan te trekken. Dat dacht ik toen ik besloot om mijn roze trui aan te trekken. Deze kocht ik een tijdje geleden tweedehands en ik was haast enthousiast toen het “eindelijk” koud genoeg was om hem aan te trekken. Misschien vinden sommigen hem te roze. Ik vind hem precies goed.

Afgelopen weekend was ik in Alkmaar. Mijn vriendin Lianne lanceerde haar nieuwe boek ‘Opgescheept’, dat ik voor haar mocht redigeren (en dat ze zelfs aan me heeft opgedragen – zo ontzettend lief!). Ook mocht ik haar tijdens de boekpresentatie interviewen over het verhaal.

Wat deed ze het onwijs goed en wat ben ik trots op de weg die ze heeft afgelegd om tot het boek te komen zoals dat er nu ligt. Het was een feestje om het boek te lezen, te redigeren en nu in gedrukte vorm te zien.

Mocht je nog een heerlijk feelgoodboek zien dat vol zit met humor, leuke plottwists en een verhaallijn waar je vrolijk van wordt, je kunt het boek bestellen via Liannes site.

Bart was ook mee, zodat we er meteen een dagje Alkmaar van konden maken. Wat heerlijk om samen door de stad te wandelen! De binnenstad was ons iets te druk, dus we gingen vooral naar kleine boetiekjes in meer verstopte straatjes en wandelden door het mooie park vlak bij het centrum. Ik was ook verbaasd door het grote aantal tweedehands winkeltjes in het centrum, en sloeg daar uiteraard mijn slag. Met maar één jurkje vond ik mijn buit nog best bescheiden.

Als je een leuke stad voor een dagje weg zoekt, ga eens naar Alkmaar! Ik gunde die stad niet voor niets een plekje in mijn overzicht van leuke steden in Nederland.

Een dagje weg is niet compleet zonder een bagel af te halen. Ik ging voor mijn oude vertrouwde paddoburger. En ja, daar zat meer op dan deze paar blaadjes sla. Ik ben alleen te erg een mes-en-vork-eter om zo’n bagel in één keer in mijn mond te stoppen en moest daardoor één helft met sla en één rijkelijk belegde helft met paddoburger eten. Een les die ik als kind al leerde: bewaar het lekkerste altijd voor het laatst.

Naast de tweedehands jurk, kocht ik zoiets leuks in Alkmaar: dit mini-ovenschaaltje in panvorm. Ik viel natuurlijk voor de roze kleur en ben sowieso gek op dit soort mini-dingetjes om mee te koken en bakken. Hier zie ik mezelf al helemaal ontbijttaartjes in maken. Je schijnt er ook lekkere hartige dingen in te kunnen maken trouwens, dus daar ga ik hem ook vast nog eens voor gebruiken. Mocht iemand speciale tips hebben voor een lekker gerecht in een mini-pannetje, laat het me vooral weten. Hoe meer redenen ik heb om hem te gebruiken, hoe beter!

Wat was het hoogtepunt van jouw weekend?