Terwijl de blaadjes van de bomen dwarrelden, plukte ik een weekvoorraad verse appels in de ongerepte natuur. Maar er gebeurden ook minder sprookjesachtige dingen. Zo zag ik met lede ogen toe hoe mijn drie minuten oude panty werd toegetakeld (het leed dat katten hebben heet!) en was een afhaalmaaltijdanekdote goed voor een wijze les van Oprah. Ik laat je meegenieten van mijn fijne hoogtepunten en hersenflodders van de laatste weken.
Twee weken geleden ging ik knutselen bij een vriendin. We leerden elkaar ooit op ons 16e kennen via een scrapbookforum, waar het gemiddelde forumlid qua leeftijd op z’n minst onze moeder of zelfs oma had kunnen zijn. Als jonkies onder de leden hadden we elkaar al snel gevonden. En van wat heen en weer mailen (toen bestond appen nog niet eens!) kwam vervolgens een keer afspreken, nog een keer afspreken, en nog een keer. Heel bizar dat we nu al 12 jaar vriendinnen zijn!
Ik bekeek tijdens onze knutseldate de video van haar prachtige bruiloft (waar ik zowel toen als nu tijdens de video met volle teugen van heb genoten) en we knutselden kaartjes in elkaar. Tussen het kleppen door kreeg ik wonderbaarlijk genoeg ook nog twee kerstkaarten af. Je kunt ze maar vast klaar hebben.
In mijn brievenbus lag een wel heel leuk pakketje: hét boek van Iris van de blog Ik ben Iris niet. Ik vertelde in mijn najaarswishlist al over dit boek, maar inmiddels ligt ‘Een steekje los‘ (*affiliate link) daadwerkelijk op mijn nachtkastje. Ik vind het zo mooi dat Iris openlijk over haar paniekstoornis vertelt en deelt over haar struggles (waaronder ellenlange wachtlijsten bij de GGZ), maar ook over de dingen die haar juist hebben geholpen. Dat steeds meer mensen open zijn over mentale gezondheid, is sowieso iets wat ik alleen maar kan aanmoedigen. Want wat je ook hebt en waar je nu ook mee worstelt: je bent niet gek, je bent niet alleen, je mag er zijn. Verhalen als die van Iris laten zien: er is een weg naar boven, en die is niet bepaald makkelijk maar is het wel meer dan waard om voor te vechten. Het boek van Iris is er één waar ik met veel plezier in ben begonnen. Heel bijzonder hoe ze op een goudeerlijke, kwetsbare en soms ook humoristische manier haar verhaal deelt.
Nadat ik me vol overgave op het boek (en het fotograferen daarvan) had gestort, stond er nog iets leuks op de planning: appels plukken. Appelboomgaard De Olmenhorst is hier niet gek ver vandaan en ze hebben daar de allerlekkerste biologische Elstars. Die je dus zelf mag plukken! Het was vorige week zaterdag een stralende dag, dus dat maakte het nog leuker om vele appels van de bomen te trekken. Een mini-uitstapje dat ons een hele lading lekkere appels opleverde.
In mijn artikel over De Olmenhorst kun je trouwens meer lezen over dit leuke toerist-in-eigen-land-uitje.
Zoals je ziet: appels hingen er nog genoeg. Je snapt vast dat we hier de afgelopen week elke dag wel een appel hebben gegeten. Nu ben ik sowieso al elstarliefhebber en volg ik het “An apple a day keeps the docter away”-advies met alle plezier op 😉 Maar deze week aten we nog net wat meer appels dan anders. Ik maakte onder andere gebakken havermout met appel. Een heerlijk herfstachtig ontbijtje dat ik binnenkort nog eens zal laten zien.
Naast een fruitschaal voor appels, had ik ook plots bijzonder veel pindakaas in huis. Bij ons gaat er sowieso een pot met 600 gram pindakaas per week doorheen. Dus toen ik ontdekte dat Jumbo ook literemmers verkoopt, was ik door het dolle heen. Een emmer met pindakaas in huis hebben, hoe te gek is dat als pindakaaslover! En het is ook nog een slimme bespaartip, want voor zo’n emmer betaal je iets meer dan € 4,50, terwijl je voor een pot van 600 gram € 3,36 moet afrekenen. Fijn voordeeltje!
Vorige week had ik een roze-lipstick-en-roze-trui-dag. Ik had zin om eens werk te maken van mijn make-up. Althans, de gemiddelde beautyvlogger zal het niet eens een “everyday look” noemen, maar ik voelde me helemaal opgedoft met mijn roze lipstick en blush.
Een jaar of wat geleden maakte ik me altijd nogal druk over wat mensen van mijn lipstick zouden vinden. Is het niet te veel? Ik kreeg weleens te horen dat bepaalde kleuren mij écht niet stonden. Nu heb ik daar lekker schijt aan. Als ik zin heb in roze lipstick, doe ik die gewoon op. En zou ik zin hebben in blauwe lipstick? Dan zou ik mijn lippen net zo lief lekker blauw maken.
Helemaal trots was ik op mijn boeketje droogbloemen, dat ik zelf heb gedroogd. Ik maakte een Reels-filmpje van het proces, waarin ook nog een niet te bescheiden bijrol is weggelegd voor mijn nieuwsgierige Pippa. Het drogen bleek hartstikke simpel. Een leuke manier om langer plezier te hebben van je bloemen!
Mijn andere bos droogbloemen (van broerlief gekregen, niet gedroogd) mocht ook weer tevoorschijn komen nu het herfst is. Helaas bleek deze plek niet de beste keuze. Pippa had de droogbloemen al snel in de smiezen en op deze foto kijkt ze iets onschuldiger dan ze was. Het was natuurlijk stomtoevallig dat mevrouw net in dit vensterbankje kwam zitten, waar ze normaal nóóit zit. De perfecte front row-plek om met je poten tegen de pluimen te tikken Leuk joh!
Excuses voor de vreselijk onsmakelijke foto. Deze was duidelijk niet gemaakt om in te sturen voor mijn cursus foodfotografie. Maar goed, een afhaalmaaltijd + kunstlicht + in de auto zitten zijn ook niet de ideale omstandigheden voor een perfect plaatje. Waarom ik dit kiekje toch wilde delen? Omdat het afhalen van deze pastamaaltijd een avontuur op zich was. Bart kwam spontaan op het idee om onderweg naar zijn vader eten af te halen en dat in het Amsterdamse Bos op te eten.
Hij had een pizza besteld; ik haalde in een ander restaurant een pastamaaltijd af. We hadden een waterdicht plan: mijn maaltijd kon ik een kwartier na de zijne ophalen en dan waren we precies op weg naar het bos. Ik had mijn avondmaal zelfs al afgerekend. Dat kon lekker makkelijk via de site met iDEAL.
So far, so good. Maar toen liep het waterdichte plan in het water.
Het ging als volgt:
“Hoi, ik heb een bestelling geplaatst op naam van Veul!”.
*lange stilte*
“Oh mevrouw, bestellen kunt u hier niet meer via internet. Dat doen we altijd telefonisch.”
“Ja maar, op jullie site staat een bestelmodule en ik heb al betaald.”
*weer een stilte*
“Oh ja, dat hebben we vaker. Maar in principe doen we dat niet meer via internet. Je kunt beter gewoon bellen.”
*dit keer een stilte van mijn kant*
*ik app ondertussen naar Bart: “Dit gaat nog even duren!”*
“Maar het is één pasta. Dat maken we wel even voor je! Wacht hier maar”
Zo stond ik een half uur in mijn jas aan de bar tussen de donderdagmiddagborrelgangers en gezellige etentjes ongemakkelijk een Instagram-scrolrondje te doen, terwijl Bart alvast zijn haast koud geworden pizza opat. Een half uur later ging ik met mijn maaltijd de auto in. Eind goed, al goed. Het bos moesten we alleen overslaan, maar gelukkig is het licht van de A2 ook heel romantisch. En de maaltijd was wel errug lekker (veel lekkerder dan de foto doet vermoeden).
Waarom ik dit wilde delen? Omdat ik na dat half uur wachten een lichte zenuwinzinking kreeg. Meestal kan ik heel goed het positieve van dingen inzien, maar ook ik heb momenten dat ik om vrijwel niets me even meh voel. Ik was de hele week al zwaar ongesteld, was moe na een lastig gesprek die dag en dit was net de druppel. En dus rolden er traantjes over mijn wangen.
Een kwartier later was ik weer mijn vrolijke zelf, maar die mindere momenten mogen er ook zijn. Ik heb de laatste tijd geleerd dat je soms ook uit het niets verdrietig of boos mag zijn. Zonder schaamte. En ook in het bijzijn van anderen. Klinkt misschien gek, maar ik vond dat altijd maar stom en hield zulke momenten liever voor mij alleen. Nu zie ik steeds meer in dat anderen je ook mogen zien als je even niet de mooiste versie van jezelf bent.
Een tijdje geleden zei iemand iets moois tegen me: “Seek to be whole, not perfect” (een quote die diegene weer van Oprah had gepikt). Je hoeft niet perfect over te komen naar de buitenwereld toe.
Streef er niet naar in ieders ogen perfect te zijn, maar laat al je kanten (ook de verdrietige kanten) er zijn en (waar dat goed voelt) ook zien.
Na die diepzinnige overpeinzingen, even een herfstplaatje tussendoor. Want wat is het mooi buiten! Gelukkig heb ik van een herfstdip dit jaar geen last; ik vind het juist wel mooi om te zien hoe de bomen weer veranderen in gele en oranje kunstwerken. Ik krijg daarvan altijd extra zin om te wandelen, nieuwe plekken te ontdekken en foto’s te maken. Ook gewoon op loopafstand van huis.
Nu ik helemaal aan het fotograferen geslagen ben (ik heb de smaak qua foodfoto’s, maar ook productfoto’s helemaal te pakken door de cursus die ik volg, zo leuk vind ik het!), haalde ik ook meteen wat “grover geschut” in huis. Ik fotografeerde vaak op een witte kleedje, maar dat is niet altijd praktisch. Ook aangezien losliggend eten weleens vlekken kan maken en ik daarom maar nooit in het rond strooide met kruimeltjes en kruiden. Voortaan kan ik dat wel naar hartenlust doen. Ik bestelde deze foto-achtergronden: harde borden met een mooie opdruk én afneembaar met een doekje. Ik heb er onder meer één met de look van een marmeren aanrechtblad, maar dan gewoon hartstikke nep. Hoe blij kun je worden van een paar platen! Het was voor mij reden genoeg om het hele weekend vol enthousiasme allerlei fotografiedingen uit te proberen. Ik kocht ze trouwens bij Fotoachtergronden.nl en liet ze afdrukken op ‘Board’. Spotgoedkoop zijn de achtergronden niet, maar je kunt er wel járen mee doen.
Verder werd ik zaterdag wakker met een enorme behoefte om naar een kringloopwinkel te gaan. En zo geschiedde. Ik kocht uiteindelijk alleen deze geel wit gestreepte trui, maar die fijne trui alleen al was het kringloopuitje absoluut waard.
Een kiekje waarvan ik het niet kon laten het met je te delen: “kinderappels”. In mijn Too Good To go-box van Lidl trof ik dit keer Pink Lady-appels voor kinderen aan. Ik vond het weer zo’n typische marketingtruc. Uiteraard zijn dit precies dezelfde appels (misschien een slag kleiner) dan de Pink Lady’s, maar met zo’n sticker erop kun je er toch weer € 0,50 meer voor vragen. Wel slim bedacht!
Ten slotte, het leed dat panty’s dragen met een kat heet. Op de foto was mijn panty precies drie minuten oud. Pippa is geen kat met heel veel elegantie als het om op schoot zitten gaat. Weet je precies waarom ik nooit in al te dure panty’s investeer.
Overigens hebben we inmiddels een truc bedacht: als Pippa op schoot gaat zitten en ik kleding aan heb die ik liever niet gesloopt zie, dan leg ik altijd een badjas op mijn schoot. Vindt mevrouw héérlijk en het scheelt wat schade.
Ach, je krijgt er ook heel veel voor terug als trots kattenbaasje van de liefste pluizebol die er bestaat.
Hoe lang houden panty’s het bij jou vol?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Mijn favoriete en meest dierbare sieraden
Sieraden? Om eerlijk te zijn vergeet ik die meestal om te doen als ik 's ochtends in alle haast de deur uit ga. Ik heb dan ook geen uitpuilende kist vol sieraden of doosjes vol met oorbellen. Toch probeer ik de laatste tijd wat meer aandacht aan sieraden te besteden en soms wel iets om of in te doen. Ik ben niet iemand die veel sieraden koopt, maar ik heb wel zo mijn favoriete sieraden in mijn sieradenkistje liggen. Voor vandaag kiepte ik mijn sieradenkist eens om en zocht ik mijn pronkstukken uit. Vandaag laat ik je daarom mijn favoriete of meest dierbare sieraden zien. Kijk je mee?
Ruimte innemen voor jezelf – dat mag jij! (17 tips om dat te doen)
Je struggles maar voor jezelf houden omdat je er anderen niet mee wilt "opzadelen". Het in een vergadering ergens totaal niet mee eens zijn, maar je lippen stijf op elkaar houden. Of tóch meegaan naar dat ene vriendenuitje waar je al drie weken van tevoren als een berg tegen opziet. Het zijn dingen die je misschien herkent als je ruimte innemen lastig vindt. Jezelf wegcijferen hoort er soms bij, maar zeker niet altijd. Dit artikel is een stok achter de deur voor jou (en ook een beetje voor mijzelf) om vaker ruimte in te nemen. Ook deel ik 17 tips om die ruimte te pakken. En nee hoor, daarvoor hoef je geen heuse hork te worden.
Het groeit en het is groen | Mijn favoriete planten
Toen ik 1,5 jaar geleden in mijn appartement introk, had ik nooit kunnen vermoeden dat mijn woning nog eens in een half oerwoud zou veranderen. Ik die ooit een cactus had verzopen? Toch ben ik inmiddels een plantenmoeder met heel wat groene huisgenoten en zijn er inmiddels weinig hoekjes in mijn huis waar geen plant staat. Ik ben zelfs de tel kwijtgeraakt. Natuurlijk sneuvelt er zo af en toe eentje, maar er zijn ook heel wat planten die blijven groeien en bloeien. In dit artikel zet ik mijn persoonlijke favorieten in het zonnetje.
Zo leuk om zelf appels te plukken, ik ben ook een Elstar fan. En de fotoachtergronden zijn heel mooi, goede tip!
En panties draag ik al heel lang niet meer, ik kan niet zo goed tegen de stof 🙂
Hahaha, die liter pindakaas, geniaal! Zelf lust ik het dus niet, maar voor Vriend O. koop ik altijd die 100% pindakaas van de Lidl. 600 gram voor 2,49, dus dat is nog goedkoper. Laatst konden we er via de Lidl Plus-app vier kopen met een euro korting per pot, dat was echt een topdeal.
Die foto van jou met de droogbloemen is echt heel leuk! Ik heb hier bloemen staan die per ongeluk droogbloemen zijn geworden. Ik had een mooi boeket gekregen, toen het meeste begon te verleppen een paar nog mooie bloemen in glaasjes gezet, en ondanks het water dat daarbij zat is een deel toch gewoon gedroogd of zo. Heel fascinerend!
Enne: met dat niet helemaal gelukte eetplan snap ik je reactie echt helemaaaaal. Ik zou precies hetzelfde hebben gehad waarschijnlijk. Als ik al wat overprikkeld ben moet zoiets er echt niet bijkomen, en als ik er dan ook nog honger bij begin te krijgen… 😉
Hihi, helaas ben ik een iets te kieskeurige pindakaasliefhebber en vind ik die van Lidl net wat minder smaken dan die van Jumbo (de ingrediënten zijn bij allebei 100% pinda, dus ik snap het nog steeds niet, haha). Anders was het wel een ultieme besparing geweest!
Wat grappig dat je bloemen spontaan gedroogd zijn! Mij is dat ook eens overkomen met eucalyptusbladeren. Die heb ik daarna nog een half jaar gedroogd in een vaasje laten staan. Grappig dat je dat blijkbaar per ongeluk goed kunt doen 😉
Panty’s houden het bij mij best lang vol omdat ik ze niet zo vaak draag haha 🙂 Mijn ervaring is wel dat dure langer meegaan dan goedkope, maar dure kunnen natuurlijk ook niet op tegen kattennagels
Leuk inkiekje! Wat een gedoe zeg met het bestellen van die pasta! Denk je snel een simpele afhaalmaaltijd te bestellen, blijkt dat nog ingewikkeld te zijn ook! Je hebt trek, en wil gewoon je eten! Heel herkenbaar. Haha, gelukkig is het allemaal goed gekomen.
Wat een leuke trui heb je gekocht! En in appels zal je voorlopig niet verlegen zitten zo te zien! Wat leuk dat je appels ging plukken. Echt een hele herfstige activiteit!
Haha, ja, ik ben stiekem ook wel echt iemand die ‘hangry’ kan worden. Als ik enorme honger heb, ben ik niet op mijn best 😉 Gelukkig was het eten daarna wel echt heel lekker.
Wat een gedoe met dat eten! Snap best dat je daar even behoorlijk meh van werd.
Zo’n knutselvriendin klinkt heel gezellig. Gewoon lekker samen aan de knutsel en ook nog bijkletsen.
En eh, panty’s? Bij mij gaan de dikke panty’s (60 of meer denier) wel een winter mee en komen ook keurig uit de wasmachine, maar alles daaronder is toch min of meer een wegwerpproduct.
Leuk inkiekje! Wat vervelend dat die pasta later kwam… en dat je je daarna niet goed voelde. Ik kan me voorstellen dat het dan even te veel werd. Gelukkig voelde je je daarna gauw weer beter! Op zulke dagen probeer ik ook het beste om positief te blijven en echt rust en tijd voor me te zelf te nemen. Even niet stug doorgaan, even de boel de boel laten, even rustig worden. Ik ga dan ook niet veel dingen op 1 dag plannen. Mooi die quote van Oprah!
Ik draag ook vaak panty’s. Door het lezen van jouw blog, koop ik ze ook altijd bij de Action maar dan wel de 60 den. Ik zag laatst dat ze nu ook extra dikke panty’s voor de winter hebben. Die lijken me ook erg fijn. Ze gaan gelukkig niet zo gauw kapot. Maar ik laat mijn katten niet op mijn schoot zitten als ik een panty draag, dan leg ik een kussen of deken op mijn schoot. Wat mooi zeg, die droogbloemen. Toevallig heb ik vanmiddag bij de Intratuin droogbloemen gekocht en nog wat materialen. Ik wil namelijk een mooie droogbloemenkrans maken! Je hebt ook kransen speciaal in de herfsttinten, ook erg leuk!
Mooi gezegd! De boel de boel laten is vaak al zoiets fijns op dagen dat het even tegenzit.
De 60den-panty’s heb ik toevallig vorige week ook gehaald. Die iets dikkere panty’s zijn al iets beter bestand tegen Pippa’s nagels. En inderdaad, zo’n kussen op schoot tegen kattennagels is geen slecht idee 🙂
Ben heel benieuwd naar jouw droogbloemenkrans trouwens. Ik vind dat er altijd zo mooi uitzien, zeker nu in de herfst.
Wauw, hoe doe je dat met de panty’s? Respect! Zelfs bij de heel dikke panty’s doe ik helaas niet zo lang. Enne, helemaal met je eens: alles onder de 60den lijkt gewoon niet zo geweldig. Alhoewel ik gelukkig met de panty’s van Action al veel langer doe dan met de panty’s van HEMA, Zeeman en andere merken die ik eerder probeerde.
Haha mijn panty’s zien er zonder kat ook zo uit :p
Zo stom van dat bestelde eten. Snap niet waarom ze het dan niet van hun site halen…
Wat leuk zeg om zelf appels te gaan plukken! Ik zou eigenlijk niet weten waar dat hier bij mij in de buurt kan.