Stadbezoekjes en stokkies in mijn neus – de afgelopen weken beleefde ik best nogal wat uitstapjes. Soms in de verkeerde (veel te koude) outfit, soms wel met veel plezier en zonder wit uitgeslagen koppie. Ik gunde mezelf een succesvolle tweedehands-shopsessie, nam een haast ontploft broodje mee naar huis en kreeg het cadeau der cadeaus: de muismat die als kattenliefhebber niet in mijn kantoorstash mocht ontbreken. Tijd voor een Inkiekje!

Twee weken geleden had ik wat tijd te overbruggen tussen een afspraak in Woerden en een bezoekje aan mijn schoonfamilie. Hoe kun je dat nu beter doen dan met een kop warme chocolademelk? Ik trakteerde mezelf op een zitplek in een volledig leeg HEMA-restaurant en wat lekkers te drinken, en merkte hoe fijn ik het vond om mijn thuiskantoor anderhalf uur te verruilen voor een “werkplek” buiten de deur. Het was dan misschien allesbehalve een co-workingspace en niet heel gezellig (wel lekker coronaproof daardoor), maar het idee van er even uit zijn vond ik al heel fijn. Al helemaal met iets chocolade-achtigs erbij uiteraard.

De chocolademelk was ook een manier om lief te zijn voor mezelf. Het was die dag een jaar geleden dat mijn schoonmoeder overleed en ik merkte dat dat meer met me deed dan ik had gedacht. Het was mooi om op die dag met Bart bij zijn vader, zussen en broer te zijn.

Ik nam deze bos bloemen mee. Die kreeg een plekje tussen de enorme bloemenzee aan boeketten van andere mensen die ook aan haar dachten die dag. Ontzettend mooi en lief!

Aangezien ik al zeker een jaar niet in een Xenos was geweest, ik een ernstig tekort had aan fotoprops voor foodfotografie (hmhm, heus waar!) en er toevallig een Xenos naast de HEMA bleek te zitten, kon ik het niet laten daar rond te neuzen. Normaal ben ik een nogal kritische koper en overdenk ik elk kommetje wel drie keer voordat ik het meeneem. Dit keer besloot ik mezelf wat leuke dingen te gunnen. Ik kwam met deze XENOS-aankopen thuis. Vooral de schaaltjes blijken superhandig. Ze zijn precies groot genoeg (en ook weer niet te groot) voor een stevig havermoutontbijt.

Iets wat ook een traktatie voor mezelf had moeten zijn, is deze amandelyoghurt. Ik ben op zich vegetariër, niet veganistisch, maar verdiep me wel graag in plantaardige opties voor voeding. Zo gebruik ik in ontbijtrecepten altijd amandelmelk in plaats van gewone melk. Mijn geliefde (koeien)kwark durfde ik alleen nooit door iets anders te vervangen. Kwark vind ik zo lekker dat ik het moeilijk aan de kant kan zetten.

En toen kwam ik deze – lichtelijk overpriced – amandelyoghurt tegen bij Lidl. Mijn verwachtingen waren hooggespannen, maar helaas viel de eerste hap al vies tegen en heb ik het bakje zelfs niet helemaal opgegeten. Ik ben bang dat de gezoete variant met suiker toch lekkerder zal zijn. Voor mij voorlopig toch maar gewone kwark.

Iemand tips voor plantaardige kwark die wel goed smaakt? Sojakwark misschien?

De beste lessen leer je meestal als je het hardst op je bek gaat. Nu verwacht je vast een bijzondere levensles over persoonlijke valkuilen, maar daat valt mee. Anderhalve week geleden fietst ik naar de mondhygiëniste een dorp verderop (op 35 minuten fietsafstand). Het zou droog zijn, dus dat leek me top-weer om te fietsen. Ik had er alleen niet bij stilgestaan dat mist ook koud is. Zeker om half negen ‘s ochtends. En al helemaal met een 40den-panty aan en zonder goede handschoenen. Oepsie! Ik voelde me compleet onderkoeld toen ik aankwam en zag helemaal wit.

Dus: volgende keer handschoenen mee, joggingbroek aan, muts op en bij ijskoud weer toch maar de bus of auto pakken voor die lange afstand. Lesje geleerd! Aan de andere kant, mijn nieuwe winterjas heeft de koubestendigheidsproef doorstaan. Mijn middenlijf was namelijk wel goed warm gehouden.

Oh ja, always look on the bright side of life: die mist leverde me wel dit soort bijzondere uitzichten op onderweg.

De allerfijnste avondsetting: vanaf de bank lekker samen tv kijken, kat op schoot, kruik op mijn buik (dat ding wijkt niet van mijn zijde als mijn prikkelbare darmen en maandelijkse feestje opspelen!). Niets meer aan doen!

We zien er op deze foto wel heel vrolijk uit voor een stel dat op het punt staat een stokkie in hun neus te laten steken. A.k.a. een coronatest! Ik heb er in mijn leven pas twee gehad, maar had vorige week wat verkoudheidsklachten (*kuch* daar had die fietstocht misschien iets mee te maken *kuch*). Gelukkig was het nieuws wel vrolijk: negatief. Bij allebei trouwens.

Mijn leven is compleet! Ik heb sinds kort een Pippa-muismat in huis. Op mijn Instagram had ik een samenwerking met een leuk merk waar ik allerlei fotoproducten mocht bestellen. Ik liet ook onder andere een Vaker Vrolijk-gedicht afdrukken op een tas (zie de foto’s bij dit artikel). Maar deze muismat was zeker weten het hoogtepunt.

Mevrouw Pippa herself bereikte ook een hoogtepunt. Letterlijk. Madam ligt graag op de allerhoogste etage van de krabpaal en haalt dan ook met alle plezier gevaarlijke capriolen uit, zoals bijna naar beneden kukelen. Grappig genoeg is de krabpaal deels in beeld bij Barts Teams-sessies met zijn collega’s. Hij heeft regelmatig wat te vertellen als Pip weer eens half hangend in beeld is.

Baby’s! Onze net gestekte baby-pannenkoekenplant wordt blijkbaar tienermoeder en verwacht na een paar weken al haar eerste kindje. Zo schattig! Mijn oudste pannenkoekenplant heeft op één stekje na nooit baby’s gebaard, maar de moederplant van deze plant is zich aan het vermenigvuldigen als een malle. Wel heel leuk! 

Voor mijn werk doe ik het meeste digitaal via Teams, Zoom, Skype en Google Meet (ik beheers het hele scala ondertussen!). Ook los van corona trouwens; met opdrachtgevers aan de andere kant van het land, is digitaal overleggen nu eenmaal een uitkomst. Maar heel af en toe heb ik een afspraak bij een klant. Dit keer was dat in hartje Amsterdam.

Vóór corona kwam ik zeker wekelijks in Amsterdam; nu is dat een heel stuk minder. Toen ik door de mooie stad heen reed, besefte ik weer hoe verknocht ik ben aan onze hoofdstad. Alleen al het stukje lopen naar de parkeermeter voelde als thuiskomen.

Nieuwe dag, nieuwe stad. Zaterdagochtend liepen we al vroeg rond in Haarlem. Ik had enorm veel zin om weer eens in een stad te zijn en gelukkig is het ‘s ochtends nog niet zo druk. We konden ongestoord genieten van de mooie Haarlemse straatjes, de leuke winkels en gewoon weer eens ergens anders zijn.

Ik had stiekem één belangrijke missie in Haarlem: kleding die ik niet meer draag inleveren bij Appel & Ei en mijn openstaande shoptegoed (en een beetje meer dan dat) spenderen aan gave nieuwe tweedehands kleding. Ik slaagde buitengewoon goed. Op de foto hierboven zie je een sneak peek van een paar van de items die ik kocht. Binnenkort zal ik nog eens alles in zijn geheel laten zien in een nieuwe blog met kringloopkoopjes.

Naast dat ik niet met weinig terugkwam van Appel & Ei, namen we ook broodjes mee die zeker niet karig belegd waren. Ik koos voor een sandwich met geitenkaas (de dikke plak kaas zit goed verstopt onder de hele berg groenten!), walnoten en honing. Het was een van de lekkerste broodjes die ik ooit heb gegeten. En ook één van de meest vullende! Ik eet meestal best wel wat met de lunch, maar zelfs ik zat proppievol na het eten van dit broodje.

Dus mocht je eens naar Haarlem gaan en lekkere lunchtrek hebben, Jetties is zeker een aanrader als lunchtentje (ook voor afhaal!). Ze hebben er veel lekkere broodjes, gemaakt met vooral biologische ingrediënten. Ook zijn er allerlei lekkere vegan en glutenvrije opties.

Wat is jouw favoriete plek om te lunchen?