Ken je het verhaal van de goed gelukte kwarktaart die daarna compleet instortte? Wij sinds dit kerstdiner wel! Gelukkig was ons kerstmenu verder heel smakelijk en het voelde alleen al heel fijn om dierbaren om ons heen te hebben. Dat laatste ook deels omdat we deze week van twee mensen afscheid namen. Ik neem je mee in mijn afgelopen twee weken: twee weken van technische oplossingen, kerstboomversieringen, toetjesvoorpret en ook van het besef dat het leven maar kort is.

Hoi, koukleum hier! Een groot voordeel van thuiswerken is dat je de hele dag onder een dekentje kan zitten. Daar profiteer ik dus maar volop van. De laatste tijd profiteert mevrouw Pip er ook graag van mee. Ondanks dat ze dankzij haar eigen dikke vacht altijd een bontje bij zich heeft, vindt ze het heerlijk om onder de deken tegen mijn voeten aan te kruipen. Heb ik geen enkele moeite mee, want dat geeft mij dan weer extra warme voeten. Win-win!

Anderhalve week had mijn blog een technisch probleem. Of nou, een “probleem” klinkt alsof er “iets” mis was, maar in werkelijkheid lag mijn complete site er een halve dag uit, waren een dag al mijn artikelen compleet verdwenen en kon ik daarvóór al een aantal dagen geen nieuwe artikelen meer klaarzetten. Ik weet niet of je er iets van gemerkt hebt (hopelijk niet!), maar achter de schermen was het goed mis. Het kwam volgens de expert die meekeek neer op “een perfecte storm waarin alles wat kon misgaan daadwerkelijk misging”. Inmiddels is alles verholpen en ben ik weer een vrolijke blogger. Ik hoop oprecht dat jullie er niet te veel overlast van hebben gehad, behalve misschien dat er twee keer geen artikel online is gekomen.

Trouwens, even een shout-out naar Antagonist, mijn hostingpartij. Ondanks dat het probleem niet bij hen lag, hebben ze me enorm goed geholpen, meer dan je van een hostingpartij zou mogen verwachten. Dankzij hun meedenken is alles nu weer gefixt. Dus mocht je nog hosting zoeken voor je site, ik kan hen 100% aanbevelen.

Nog iets vrolijks! Ik probeerde mijn nieuwe hartvormige springvorm uit. Ik maakte laatst havermoutmuffins en had nog wat beslag over na het vullen van de vormpjes. Dat besloot ik in deze springvorm te gieten als verrassing voor Bart. Cheesy maar leuk!

Het weekend voor kerst hadden we het er maar druk mee. Barts zus verhuist binnenkort naar een nieuwe woning en haar spullen moesten allemaal naar een opslag gebracht worden om ze over een tijdje naar haar nieuwe huis te brengen. Dat betekende: heel veel dozen inpakken, die dozen allemaal via de lift naar beneden krijgen en daarna naar een gehuurde box brengen, en dan teruggaan om meer dozen op te halen. We waren er zo’n zes uur zoet mee, en gingen daarna moe maar voldaan naar huis.

Deze foto maakte ik tussen de opslagboxen van Shurgard. Ik vond de setting wel wat weg hebben van een gevangenisserie met alle klinisch witte deuren achter elkaar. Ik kwam haast in de verleiding om aan te bieden dat ik wel kan helpen om het interieur wat op te fleuren. Toch maar niet gedaan 😉

Deze week heb ik kerstvakantie, maar vóór die tijd moest er nog hard gewerkt worden. Ik probeer er altijd voor te zorgen dat er voor mijn opdrachtgevers zo min mogelijk verandert als ik met vakantie ben. Daarom werk ik vaak wat vooruit en dat betekent soms ook dat ik de week van tevoren net iets harder moet werken. Vind ik geen probleem. Door goed te plannen, is dat tot nu toe altijd gelukt (mede dankzij de waardevolle ondersteuning van mijn uiterst serieus kijkende collega op schoot). Dus nu kan ik zonder achterstallig werk van een welverdiende vakantie genieten.

21 december was de kortste dag van het jaar. Die dag vind ik als zomermens altijd iets magisch hebben. Ik vond de winter eerder altijd maar eindeloos duren en had best wel last van een winterdip. De laatste vijf jaar heb ik gelukkig nooit meer een winterdip gehad. Eén van de dingen die mij heeft geholpen, is beseffen dat het vanaf 21 december elke dag een beetje langer licht blijft en we dus ook heel langzaam naar de lente toewerken. Dat idee alleen al vind ik zó fijn. Op Instagram deelde ik er iets over en kreeg ik veel reacties van anderen die er ook op die manier naar kijken.

Naast onze duurzame kerstboom wilde Bart toch heel graag een echte kerstboom in huis. En ik moet zeggen: dat snap ik wel. We waren dit jaar wat last-minute en haalden de dag voor de lockdown nog een boom bij GAMMA. Sinds deze week staat de kerstboom versierd en wel te shinen. Mocht je hem in detail willen zien, spiek dan even bij mijn kerstboom van vorig jaar. We hebben precies dezelfde kerstboomversiering als toen, dus onze boom dit jaar lijkt verdacht veel op die van 2020.

Ken je die kerstboomkiekjes waarop de rebelse peuter van de familie strontchagrijnig kijkt, omdat hij totaal geen zin heeft in die familietradities? Nou, wij hebben geen rondrennende peuters in de familie, maar wel een stronteigenwijze kat die al net zo min enthousiast werd van een camera op haar gericht. Laat me met rust, humans.

Afgelopen week was een vrij hectische week omdat we afscheid namen van twee mensen. In het weekend overleed Barts oma op de prachtige leeftijd van 89. We hebben haar net voor kerst een mooi afscheid gegeven. Diezelfde week overleed de moeder van een lieve vriendin van mij op veel te jonge leeftijd. Komende week nemen we afscheid van haar en gaan we naar haar crematie. Ik moet zeggen dat haar overlijden me best wel raakte. Het voelde gewoon zo oneerlijk.

Wat de Blond Amsterdam-koektrommel met dit alles te maken heeft? Nou, heel veel. De moeder van mijn vriendin heeft mijn blog vanaf de allereerste minuut heel trouw gevolgd, zelfs nog tot een paar dagen voordat ze overleed. Ze wist dat ik van Blond Amsterdam houd en gaf me eens deze koektrommel van de kringloopwinkel cadeau, omdat ze bij het zien daarvan direct aan mij moest denken. Na haar overleden kreeg iets wat altijd gewoon een vrolijke koektrommel leek opeens een extra bijzondere betekenis. Daarom wilde ik hem ook in dit artikel een speciaal plekje geven.

Wat ik leerde van deze laatste week? Wacht niet met dingen zeggen tegen mensen van wie je houdt en weet dat je leven over veel meer gaat dan verplichtingen nakomen en doen wat je moet doen. Praat met elkaar, doe wat jou gelukkig maakt en vergeet niet dat jij hier op aarde bent om plezier te maken. Je weet nooit wanneer je laatste dag is, dus maak er alsjeblieft iets moois van ♥

En toen was het kerst. Best gek na zo’n week van afscheid nemen. Maar ik vond het ook wel fijn om samen te komen met familie en met elkaar een gezellige tijd te beleven. Ik dofte me helemaal op, trok zelfs mijn vergeten oogschaduwpalet (ik gebruik bijna nooit méér make-up dan mijn standaarduitrusting bestaande uit concealer en mascara) ervoor uit de kast en trok mijn fijne kerstoutfit aan. Genietend van mijn chocolade-havermoutontbijtje, werkend aan een laatste kerstkaart en met een half oog op All You Need Is Love, was het leven weer even heel fijn.

Eerste Kerstdag vierden we bij mijn ouders met een zelfgemaakt kerstdiner. Mijn broertjes hadden allebei iets gemaakt en aan ons was de schone taak overgelaten om het toetje te verzorgen. Laten we beginnen bij de kunstige en vooral overheerlijke hartige taart die een van mijn broertjes had gemaakt. Gevuld met quinoa, zoete aardappel, cranberry’s, abrikoos en nog heel veel meer lekkers. Wauw! Ik denk dat het een recept voor gevorderden zal zijn, maar wil het zeker ook eens gaan maken.

En toen, het toetje! Daarvoor mochten wij het recept dus bedenken. Na lang zoeken kwamen we op een kwarktaartrecept. Had ik altijd al eens willen maken en kerst leek ons daar een perfecte gelegenheid voor. Het was nog best een puzzel, omdat we de gelatine in het recept vervingen door agar agar (aangezien ik vegetariër ben) en we mogelijk iets te laat aan het recept waren begonnen (we hadden allebei over de opmerking “Laat een nachtje opstijven” heen gelezen). Maar we made it! Toen de springvorm er eenmaal van af was, stortte de taart alsnog aan alle kanten in. Maar hé, we hebben de foto nog.

En de volgende dag kregen we nieuwe kwarktaartkansen, want…

We deden een nieuwe poging tot kwarktaart voor bij de schoonfamilie, en dat lukte een stuk beter. Dit recept van Oh My Pie bleek een groter succes dan zijn voorganger. De taart bleef rechtovereind staan en smaakte ook nog eens heerlijk. We hadden er nog net aan plek voor na het uitgebreide gourmetmenu, maar wat was deze taart dat ene laatste plekje in mijn bijna volle maag waard!

Op de terugrit werden we getrakteerd op ijzel op de autoruit. Niet heel bijzonder, zou je denken. Maar deze ijzel zat aan de binnenkant van de autoruit. Je kunt je vast voorstellen dat het een bitterkoude rit naar huis was, ook aangezien mijn bescheiden bolide niet is uitgerust met allerlei toeters en bellen om het in vijf minuten aangenaam warm te maken. Hebben wij even mazzel dat ik de dag ervoor een kerstpakket had gekregen met een plaid erin. Sindsdien hebben we dat standaard in de auto liggen voor bijrijders met koude voeten. Zálig! Beste kerstpakket ooit!

Wat heb jij gedaan deze kerstdagen?