Na twee razend spannende weken (nee hoor, valt mee!) vond ik het weer tijd om je een inkiekje te geven in de foto’s op mijn telefoon. Of nou ja, er gebeurden toch wel een aantal spannende dingen. Zo had ik mijn eerste echte huis-tuin-en-keukenongelukje, waagde ik me aan een nieuw soort broodbeleg, mislukte een nieuw gerecht volledig en was Pippa in gevecht met mijn potlood. Spannend of niet, ik laat je weer graag meegenieten van mijn weken in foto’s.

Juist nu vind ik het leuk om wat speciaals uit de kast te trekken. Niet omdat mensen het zien (hooguit die ene collega die via een slechte webcamverbinding een glimp van mij kan opvangen), wel omdat ik er zelf blij van word. Met Pasen trok ik mijn gele jurk van watMooi weer uit de kast. Die jurk doet echt magische dingen. Steeds als ik hem aantrek, voel ik me meteen een stukje zelfverzekerder.

De foto is trouwens gemaakt door mijn vriend. Een volleerd fotograaf, toch?!

Over kleding gesproken, ondertussen mestte ik mijn kledingkast flink uit. Een deel van de kleding ligt inmiddels in de kledingverzamelbak, een ander deel wil ik binnenkort op United Wardrobe zetten. Ik vraag me altijd af of dat werkt, ook omdat ik geen designerkleding van dure merken in mijn kast heb hangen. Ach, het houdt me weer (letterlijk) van de straat.

Hierboven zie je trouwens een deel van mijn kledingkast. Mensen denken vaak dat ik heel veel kleding heb, maar dat valt best mee. Dat komt deels doordat ik kritisch ben op wat ik koop en deels doordat ik elk voorjaar last heb van een ernstige vorm van opruimkriebels. Zoals je ziet, is er nog heel wat ruimte over voor tweedehands pareltjes.

Oude kleding ging het huis uit, een pot hazelnootpasta kwam het huis juist in. Mijn vriend kwam hier vorig weekend mee aanzetten en het is dus écht heel lekker. Toen hij zei dat ik eens hazelnootpasta moest proeven, keek ik hem eerst met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Ik weet ook wel hoe Nutella smaakt”, dacht ik nog. Maar nee, dit is dus échte hazelnootpasta: gemaakt van alleen maar hazelnoten en er komt geen snufje suiker aan te pas. Veel gezonder dan Nutella dus en ook nog eens een stuk lekkerder! Inmiddels laat ik de pindakaaspot wat vaker staan om dit goddelijke goedje op mijn brood te smeren. De potten zijn niet bepaald goedkoop, maar dan heb je ook wat.

Deze periode is goed voor mijn culinaire uitspattingen. Tenminste, vooral als mijn vriend er is. Samen koken vind ik namelijk een stuk gezelliger dan in mijn uppie urenlang achter het fornuis staan. Op verzoek van mijn vriend flansten we laatst deze lasagne in elkaar. Was heel goed te doen! Extra voordeel is dat ik de volgende dag nogmaals van dezelfde heerlijke maaltijd kon eten en daar maar 5 minuten moeite voor hoefde te doen. Hoera voor kliekjesdag!

Helaas zijn niet alle culinaire uitprobeersels van vriendlief en mij even succesvol. We maakten ook gevulde aubergines met rijst, groenten en feta uit de oven. Het mengsel in de aubergines was héérlijk. De aubergines zelf waren – ahum – iets minder lekker. Dat houdt zoveel in als dat ik oprecht twijfelde of ik de niet te eten aubergines (want: keihard geworden!) wel echt bij het GFT kon gooien of beter bij het plastic kon mikken. Gelukkig was het prutje dat erin zat wel heel smakelijk.

Verder zette ik vorige week voet op Amsterdamse bodem. Nee hoor, niet voor een leuk uitstapje. Ik had daar een medische afspraak en kon niet veel meer van Amsterdam bewonderen dan de 100 meter tussen de parkeergarage en de bestemming. Maar toch, ik was in Amsterdam. Alleen al daarvan maakte mijn hart een sprongetje. Ik werd er intens gelukkig van om weer een kleine glimp van de stad op te vangen. Heel bizar trouwens om vanuit de auto te zien hoe leeg het is in Amsterdam.

Gelukkig is in Aalsmeer ook veel moois te zien tijdens mijn dagelijkse wandeling. Mijn lichtpuntje van de thuiswerkdagen! Bijna elke dag kom ik wel met een paar foto’s thuis – soms gemaakt mijn telefoon, soms wat professioneler aangepakt met mijn spiegelreflexcamera. Ik vind het vooral mooi om te zien dat steeds weer andere bomen en bloemen in bloei staan. Nu is het duidelijk de periode van de seringen. De straten staan er vol mee.

Ook sloeg ik aan het knutselen (zie hier het resultaat van mijn creatieve middag) en had Pippa het gemunt op mijn potlood. De volgende dag nog steeds trouwens, aangezien ik het potlood ’s ochtends aan de andere kant van de kamer aantrof.

Verder betrapte ik Pippa toen ze van iets te dicht bij mijn plant bewonderde. Mevrouw wist uiteraard van niets en zette haar meest onschuldige blik op (voor haar nieuwe houten huisje).

Ik beleefde ook nog eens wat deze week. Niet per se het soort avontuur waar ik op zat te wachten, maar een typisch huis-tuin-en-keuken-ongelukje. Ik pakte tijdens het koken de steel van mijn steelpan vast, maar wist niet dat die gloeiend heet was. Tot twee seconden later dus, toen een deel van mijn vinger en handpalm verbrand was. Au! Omdat het veel pijn deed en ik een blaar had, ben ik toch maar even naar de huisartsenpost gegaan. Gelukkig bleek het goed te genezen, is de pijn nu weg en zijn de enige aandenkens aan het ongeluk een enorme blaar en rode plek op mijn middelvinger. Op deze foto – de dag erna – kon ik weer vrolijk lachen dus.

Verder was het een week met ups & downs. Over het algemeen was ik heel positief, vrolijk en enthousiast, ook over leuke nieuwe projecten. Maar ik merk dat zo’n persconferentie als dinsdag er ook wel even inhakt. Eerst voelde ik me daar schuldig over (er zijn genoeg mensen die het erger hebben!), maar inmiddels besef ik dat iedereen op zijn manier verdrietig én vrolijk mag zijn. Ik ben dankbaar voor alles wat kan en voor alle lichtpuntjes die er nog steeds zijn. Maar af en toe is het ook niet erg om ergens van te balen. Het is allemaal niet niks. Maar wat doen we het goed en knap met z’n allen! En wat is dat prachtig om te zien!

Heb jij je kast al opgeruimd deze lente?