De afgelopen twee weken waren fijn. Echt fijn! En dan niet eens alleen door de lentezon. Ik vierde dat oma alweer 90 (!) is geworden, ging met Bart naar de woonboulevard en vertoefde een dagje in Delft. Ook bracht ik mijn stem uit, drongen de voorjaarsschoonmaakkriebels zich aan me op en ging op een culinaire ontdekkingstocht nu ik vanwege prikkelbare darmen het nodige niet meer mag eten. Verder kwam er een fotografe langs voor een fantastisch leuke shoot voor mijn blog, en laat ik je dé foto zien die mijn wereld op één beeld samenvat. Een hoop leuks en liefde in één artikel!

Het is lente. En dus was ik niet meer te houden met mijn drang om een lenteschoonmaak te houden. Ik had vooral heel veel behoefte om een aantal lades netjes te ordenen. Dit waren van die rommellades waar alles door elkaar lag en je altijd goed moet zoeken om die ene oplader of dat ene sleuteltje te vinden. Ik kocht een stapel mandjes bij Action en nu zien de lades er een stuk georganiseerder uit. Word ik blij van!

Toen ik het daarna aan Bart liet zien: “Kijk schat, vind je het niet geweldig hoe ze nu geordend zijn?”. Hij: “Nou, jeetje, wat fantastisch!” (het toontje kun je er vast wel bij bedenken). Ach, een blije vriendin is ook wat waard, toch? 😉

Na mijn vorige – iets te pittige – ervaring bij de Thaise toko bestelden we er opnieuw. Dit keer een gerecht zonder het woord ‘pittig’ in de titel. Het mag er dan in kunstlicht niet erg smakelijk uitzien, dat was het zeker wel. Als je een keer geen standaard afhaalmaaltijd wil, ga eens naar een Thaise toko. Daar hebben ze superlekkere curry’s en meer.

Ik vrees alleen dat ik komende maand even niet in veel restaurants te vinden zal zijn. Ik ben onder begeleiding wat gaan experimenteren met mijn voeding om van de prikkelbare-darmsyndroomklachten af te komen. Een maand lang mag ik geen ui, prei, kool, knoflook, paprika en scherpe kruiden eten. Daarnaast moet ik een maand lactosevrij eten.

Het lactosevrij eten valt me tot nu toe mee. Het is nog even een zoektocht naar de juiste lactosevrije producten, maar langzaam maar zeker ontdek ik wat favorieten. Het eten zonder ui , knoflook en kool is soms wat lastig, vooral als ik ergens anders eet. Ik voel me een beetje een moeilijkdoener met mijn waslijst aan ‘mag ik niet eten’-dingen, maar alles voor een goed doel. Toen ik afgelopen weekend bij Barts vader mee at, was het hen zelfs gelukt om bij de Chinees iets te bestellen waar al die dingen niet in zaten én wat ook nog vegetarisch was. Goals!

Gevulde pasta is één van mijn lievelingsproducten in de supermarkt, maar ook daar zit kaas (en dus lactose) in. Máár ik kwam iets geniaals tegen: deze gevulde pasta is vegan en bevat dus geen kaas. Wel zit er een vulling in van kikkererwten, linzen en rozemarijn. Ik vond hem superlekker! Die ga ik zeker vaker kopen. Ook een lekkere tip als je veganistisch eet en toch een keer gevulde pasta wilt eten!

Dat wat ik had gedacht dat nooit zou gebeuren, is toch gebeurd. Ik spotte Pippa laatst in dit kattenmandje. Ik vind het zelf een fantastisch mandje en er ligt ook nog een heerlijk zacht kleed in. Pippa is er blijkbaar minder van gecharmeerd, want ze heeft er bijzonder weinig in gelegen de afgelopen twee jaar. Toen ik haar er laatst vanuit mijn ooghoek in zag liggen, móest dat dus op de foto vastgelegd worden.

Sinds ik wat meer recepten op mijn blog ben gaan delen, heb ik een enorme voorliefde voor mooi servies, snijplanken en andere serveerattributen. Aangezien ik nog een cadeaukaart van De Bijenkorf in mijn zak had branden, deed ik mezelf dit mooie bord en deze ronde snijplank cadeau. Ze waren niet goedkoop, maar wel tof. Maar als je een cadeaukaart hebt, dan mag je daar best iets van uitzoeken wat je zelf snel te duur zou vinden, toch?

Ons eerste uitstapje naar de woonboulevard (we hadden tot nu toe alleen Ikea-bezoekjes van onze ultieme-relatietest-bucketlist afgevinkt) was een feit. Onze huidige salontafeltjes zijn zó robuust dat je glas er wankel op staat en dat ik al twee keer een splinter ervan heb opgelopen. Dat kan niet de bedoeling zijn, dus mag er iets minder robuusts voor in de plaats komen.

We zagen heel veel tafeltjes, maar geen kwam door onze kritische keuring heen. En het tafelsetje dat het wel helemaal was, had een prijskaartje van € 1.100. Oeps, zal je altijd zien! Maar het goede nieuws: we hebben het er zonder discussies van afgebracht en bleken aardig op één lijn te zitten qua meubelkeuze.

Zoals dat gaat bij meubelboulevardbezoekjes, kwamen we zonder het tafelsetje, maar met een (niet nodig, wel leuk!) bankkussen thuis. Dit kussen met schuine strepen past perfect bij de kleur op de muur en bij het vrolijke bloemetjeskussen (waar ik al drie jaar vragen over krijg waar dat te koop is; helaas, een kringloopvondst!). Heel blij mee!

Ik begon de week op maandag met een bananenbrood bakken vóór werktijd. Had ik zin in! Helaas had het bananenbrood zelf iets minder zin. Ik had zelf een recept bedacht, maar dat pakte iets vloeibaarder uit dan ik in mijn hoofd had (zoals de foto al wel verraadt). Bummer! Glutenvrij bananenbrood bakken blijft toch een kwestie van experimenteren en hopen dat het lukt. En drie keer is blijkbaar scheepsrecht, want mijn poging afgelopen zaterdag leidde wel tot het perfecte bananenbrood zoals ik het in mijn hoofd had. Helemaal gelukkig mee! Het recept zal ik over een tijdje delen.

Work, work, work! Want dat moest ook gebeuren de afgelopen weken. Ik merk dat het de laatste tijd echt lekker gaat qua werk. Ik heb het wat minder druk dan een tijdje geleden en vind dat eigenlijk wel fijn. De opdrachten die ik doe, vind ik dan ook echt geweldig om te doen. Ook zeg ik de laatste tijd vaker ‘nee’ tegen klussen waar ik minder enthousiast over ben.

Na heel lang twijfelen zegde ik afgelopen week een samenwerking op met een opdrachtgever waar ik me om meerdere redenen niet lekker bij voelde. Ik zat er al lang tegenaan te hikken en twijfelde of ik het misschien moest gooien op “Ik heb het wat druk”, maar besloot dat ik maar beter eerlijk kon zijn dat de match er voor mij niet is. Anders heb je altijd kans dat je de opdracht over een paar weken alsnog krijgt. Het was zo’n opluchting toen het hoge woord eruit was. Alleen al de bonk zelfvertrouwen die ik eraan over hield, maakte dat spannende besluit het meer dan waard.

Terwijl ik een sollicitatiegesprek had voor een mogelijke freelance opdracht (wat overigens een onwijs leuk gesprek en een te gekke opdrachtgever was!), voelde ik Pippa’s ogen in mijn rug prikken. Big Brother is watching you. Pip is altijd blij als ze de boel kan overzien, dus dit handvat in de kattenmand is wat haar betreft een onmisbare toevoeging. Kun je precies door het gaatje heen je kattenpersoneel in de gaten houden.

Afgelopen maandag werd mijn lieve oma 90 (!) jaar. Ze had net voor haar verjaardag een aantal dagen in het ziekenhuis gelegen, dus het was extra bijzonder om deze dag toch te kunnen vieren. Omdat drukte niet zo prettig is als je net uit het ziekenhuis komt en nog moet herstellen, ging ik in mijn eentje een half uur langs met deze knalroze bos bloemen. Die kreeg een mooi plekje naast alle andere tien boeketten die oma heeft gekregen. Geheel verdiend!

Nu oma zichtbaar achteruit gaat, besef ik des te meer hoe bijzonder het is dat ze er nog is. Mijn oma betekent heel veel voor me. Ze is de meest eigenwijze 90-jarige die ik ken, is nog altijd ontzettend koppie koppie (politieke discussies kun je prima met haar voeren!) en is een van de allerliefste mensen die er bestaat. Ik hoop zo dat ik nog een tijdje van haar mag genieten, en tot die tijd zorg ik ervoor dat ik haar extra vaak zie, mooie herinneringen ophaal en van de momenten samen intens geniet.

Verder was het deze week tijd voor serieuze dingen: mijn stem laten horen voor de gemeenteraadsverkiezingen. De eerste keer stemmen voor de gemeenteraad in Aalsmeer! Grappig detail: Bart en ik verbaasden ons erover hoe weinig politieke partijen hier zijn. In Utrecht en Amsterdam zagen we reclamezuilen hangen met posters voor meer dan 15 partijen. In Aalsmeer hadden we de keuze tussen zes partijen, en er was niet eens een echt goede stemwijzer. Maar het is alsnog gelukt om een weloverwogen stem uit te brengen.

Ik ben wel benieuwd: is het gebruikelijk dat er zo weinig partijen zijn? Of vind jij zes ook heel weinig? In mijn oude gemeente hadden ze er altijd minimaal acht, als ik het me goed herinner.

Nu het weer vroeger licht is, word ik ook vroeger wakker. Nu ben ik op zich altijd al een vroege vogel, maar de laatste tijd is het soms wel héél vroeg. Half zeven op zaterdagochtend vind ik aardig bijtijds voor iemand die geen baby heeft en ook niet wakker wordt gemaakt door druk verkeer voor de deur.

Anyway, ik ontdekte dat Albert Heijn hier al om zeven uur open is en stond dus al supervroeg daar voor de deur. Toen ik ooit een zaterdagbaantje bij Albert Heijn had, verbaasde ik me altijd over de mensen die al om dit soort tijden naar de supermarkt kwamen. Nu ik zelf groot, volwassen en burgerlijk ben, sta ik altijd op dit soort tijden in de supermarkt. Overblijfsel van de lockdowns! Toen vond ik het vanwege corona fijn om in een rustige supermarkt boodschappen in te slaan zonder om andere karretjes te hoeven zigzaggen. Ook nu de mondkapjes aan de wilgen zijn gehangen, vind ik het nog altijd fijn om in alle rust te kunnen winkelen.

Zaterdag brachten we de middag door in Delft. Een stad waar ik gek genoeg nog nooit was geweest (behalve op het station voor een overstap, maar dat telt niet mee)! Barts broertje gaat er wonen, dus we hielpen hem met verhuizen. Ook gaf hij een rondleiding door het 19e-eeuwse pand waar hij werkt. Heel gaaf! Vanaf de bovenste verdieping hadden we een supermooi uitzicht over de hele stad. Sowieso vond ik het een verrassend leuke stad van wat ik ervan zag. Omdat er ook nog verhuisd moest worden, heb ik alleen nog niet superveel gezien van het gezellige centrum. Daar gaan we dan ook zeker nog eens voor terug!

Bart heeft vroegâh aan de Technische Universiteit in Delft gestudeerd, en wilde me de campus laten zien. Toen hij ook nog het woord “bloesembomen” liet vallen, ging ik al helemaal aan. Langs het fietspad staan oneindig veel bloesembomen in bloei. Zo’n mooi gezicht! Het was perfect wandelweer en het was sowieso leuk om de campus te bewonderen waar hij jarenlang heeft rondgelopen en gestudeerd.

En dan mijn lievelingsfoto van deze week! Afgelopen woensdag had ik een fotoshoot gepland staan met Gea van Blooming Picture. Ik wilde weer eens professionele foto’s laten maken om voor mijn blog, mijn website als tekstschrijver en op social media te gebruiken. Het was een fantastisch leuke ochtend, en we hadden ook nog de mazzel dat het zonnig weer was en dat de bloesem en magnolia’s op veel plekken volop in bloei staan.

Nu Gea er toch was, lieten we haar ook snel een gezinskiekje maken. Zoals je ziet was één van de drie er minder van gecharmeerd (mag jij raden wie!). Maar nadat we daarna rijkelijk met kattensnoepjes strooiden, had diegene ons dit gelukkig vergeven. Zo verliefd op deze foto! Die twee op links zijn wel echt mijn wereld <3

Heb jij weleens professionele foto’s laten maken?