Dat de afgelopen week een achtbaanrit was die ik je niet zou aanraden, deelde ik gisteren al in dit artikel. Maar voorafgaand aan dat alles en ook tussen het afscheid nemen en verdriet door, maakte ik vele kiekjes van de dingen die mij troost of een fijn gevoel gaven. Zo laat ik je een van mijn beste Too Good To Go-buiten ooit zien, had ik een verrassings-babyshower voor een vriendin en stond er plotseling een ui in bloei. Verder waren er bloesems, toepasselijke opa-en-oma-baksels en een Pip die werken haast onmogelijk maakte.

Start je week goed, zeggen ze toch. Daarom begon ik laatst de maandagochtend met dit – ik moet toegeven: aardig stevige – ontbijtje met Oreo-koekjes. Niet de gezondste optie, wel een heel lekker en feestelijk ontbijt. En ongemerkt zit er ook nog één banaan per persoon en een hoop havermout in. Ik blijf het een leuke uitdaging vinden om dingen die op het eerste gezicht heel ongezond lijken, toch nog best gezond (en lekker) te maken. En dan het liefst zonder dat je er allerlei zaadjes en gekke ingrediënten in hoeft te stoppen die alleen de duurste bio-winkel heeft.

Opdrachtgevers die je brownies per post opsturen – die moet je koesteren. Ik was helemaal verrast toen een toffe opdrachtgever me deze Brownie Box toestuurde. Ik heb weleens een fles wijn van opdrachtgevers gehad, maar gaf die als niet-alcoholdrinker vaak weer weg aan anderen. Met deze brownies maak je mij wel mega-blij. Ze bleken ook nog een houdbaarheidsdatum te hebben die niet ver in de toekomst ligt. Wat jammer nou! Dat betekende een paar avonden achter elkaar een brownie nemen. De ellende! 😉

Elk jaar stuiter ik nog net niet van enthousiasme als de eerste bloesems zich laten zien. Meestal ga ik het liefst naar het Bloesempark in Amstelveen, maar volgens lokale nieuwsberichten was het daar zelfs om negen uur ’s ochtends al aardig dichtbevolkt. Gelukkig had mijn broertje een andere mooie plek ontdekt waar de roze bloesem er ook magisch mooi uitziet. Dit straatje in Amstelveen Stadshart was superrustig, terwijl ik het zelfs nog mooier vond dan het Bloesempark. Uiteraard zijn we hier een half uur blijven plakken omdat ik de bloesem van alle kanten wilde fotograferen. Zo prachtig! Juist in deze gekke tijd (toen ik deze foto maakte was oma al heel ziek), vind ik nieuw leven in de vorm van bloesems een fijne troost.

Die avond logde ik weer eens in via de Too Good To Go-app. Voor de verandering bestelde ik een box bij Hoogvliet. De inhoud was allesbehalve teleurstellend: allemaal producten die wij kunnen gebruiken. De hamburgers at Bart op en de vlaflip is toevallig iets wat hij zelf ook zou kopen, dus dat kwam goed uit. De rookworst gaven we aan mijn vader en van de rest kon ik zelf ook genieten. Best een flinke buit voor maar € 5,- toch?

Overigens was ik zelf vooral erg blij met de Alpro kokosmelk (die ook lactosevrij is, dus komt goed uit met mijn prikkelbare-darm-zoektocht, waarbij ik tijdelijk geen lactose eet). Dit is sinds deze box mijn nieuwe favoriete plantaardige melk om havermout mee te maken. Die ga ik zeker vaker kopen! Jammer dat het dan niet met zo’n flinke korting is, maar hij is de prijs meer dan waard.

Samenwerken met een kat is altijd gezellig. Soms wat onhandig ook. Maar vooral heel gezellig. Hier zie je Pippa die met haar dikke kont weer eens pal voor mijn computerscherm moest staan, nog net niet op mijn toetsenbord. Overigens doet ze dit gelukkig bijna nooit in videogesprekken (en is op de tafel staan überhaupt niet toegestaan, wat mevrouw héél goed weet!). Tijdens videocalls blijft ze meestal keurig op de bank wachten totdat ik de laatste woorden heb uitgesproken.

Pippa kijkt letterlijk de salami van je brood (of nou, van Barts brood). Zie je die zielige kat op links? Die krijgt dus echt nooit eten en hoopte dan ook met haar trieste oogjes en hongerige blik eindelijk een keer een hap te krijgen om met haar vermagerde lijfje aan te sterken. Ging ook die zo hard nodige hap aan haar neus voorbij!

Voordat de kattenpolitie hier voor de deur staat: dat was cynisch bedoeld dus 😉 Pips voerbak was ondertussen goed gevuld met eten dat wel voor kattenmaagjes bestemd is.

Je weet dat je een tijdje (vanwege prikkelbare-darm-syndroom) geen ui eet als je de ui op deze manier in de voorraadkast aantreft. Oepsie! Normaal gaan de uien er een stuk harder doorheen, want zo’n grote bloeier had ik nog nooit gezien. Bart gaat onze bloeiende ui nu planten in een potje, zodat we misschien een uienplant krijgen.

Wat ben ik gelukkig met deze toiletspray die perfect matcht met de schilderijen ernaast! Ik voel me soms een pietlut, maar mijn hart maakt altijd een sprongetje als dat soort dingen passen bij de rest van het interieur. Je kunt je vanuit dat idee vast voorstellen dat ik toen ik op mezelf ging wonen soms dagenlang bezig ben geweest met het scoren van dingen waarvan anderen misschien gedachteloos het eerste het beste exemplaar in hun mandje gooien (toiletborstels, waterkokers – dat soort dingen). Ach, als ik het maar leuk vind en er mensen niet mee in de weg zit. Bart vindt de toiletspray ook wel best, geloof ik.

Als ik in mijn eentje eet, heb ik soms zin in een supersimpele maaltijd. Dit is een van mijn favoriete razendsnelle nauwelijks-moeite-voor-hoeven-doen-gerechten van dit moment. Het is gevulde pasta met doperwten, champignons en asperges in een sausje van sojaroom met een beetje peper, sambal en chilipoeder. En dan een vega-burger ernaast. De verse pasta hoef je maar twee minuten te kopen, en de asperges en tuinerwten komen uit de diepvries. Handig! Alleen de champignons hoef je te snijden, en verder heb je nul werk aan deze toch lekkere maaltijd.

En toen was daar het eerste heftige moment… Bizar hoe in één week je leven op z’n kop kan komen te staan. Vrijdag kreeg ik van mijn moeder te horen dat mijn oma niet lang meer had, en woensdagochtend overleed opa heel plotseling (negen uur nadat ik hem had gezien).

Deze week was heel intens. Ik was elke dag bij oma, ben veel samen geweest met mijn ouders, mijn ooms en tantes en andere familieleden. Alleentijd was er bijna niet, maar die behoefte had ik ook niet zo. Ik wilde vooral heel graag herinneringen ophalen en samen zijn met mensen die diezelfde herinneringen delen, en ik ben heel dankbaar dat die momenten er veel zijn geweest. Ik kan er wel tien A4’tjes over typen wat er deze week allemaal door mijn hoofd spookte. Maar dat deed ik al in dit artikel over het overlijden van mijn opa en oma. In iets minder dan tien A4’tjes trouwens, gelukkig.

Ik was deze week trouwens extra blij dat ik drie jaar geleden twee portretten liet maken van mijn beide opa’s en oma’s, die nog altijd een speciaal plekje boven ons bed hebben. De tekening van deze opa en oma is nu opeens nog bijzonderder.

De dag dat oma stierf, sneeuwde het volop. Zo gek in april! Bart zei al dat het vast een grapje was van oma. Zij had een hekel aan de winter en was altijd blij als de dagen weer langer waren (dat heb ik van haar geërfd, gok ik!). Het had zo moeten zijn dat juist op haar sterfdag op 1 april (wat ook nog de dag van de grappen is) de bomen in hartje lente wit kleurden.

De dag na oma’s overlijden had ik een babyshower van een lieve vriendin. Hoewel het contrast nogal groot is met het rouwen, vond ik het juist heel mooi en bijzonder om na zo’n week nieuw leven te vieren. Het was fijn om te beseffen dat er ook mooie nieuwe mini-mensjes bijkomen en dat het leven doorgaat. Bovenal het was gewoon een superfijne en gezellige middag. We hadden een high tea met heel veel lekkere zoete en hartige hapjes en een heleboel thee (daar maak je mij altijd blij mee!).

Voor mijn zwangere vriendin kocht ik onder andere een superschattig tuinbroekje en een heel mooi zoekboek met prachtige bostekeningen (*affiliate link). Dat boek vond ik zelfs zo mooi dat ik nu al weet dat mijn toekomstige kinderen (die er hopelijk ooit komen) er ook één in hun boekenkast krijgen opgedrongen. Daarnaast stelde ik voor mijn vriendin een hoe-overleef-je-je-zwangerschapsverlof-pakket samen. Met onder andere schoonmaakdoekjes voor de nesteldrang, chocola voor als de emoties zich opstapelen en een cadeaubon voor als je door het getrappel in je buik niet in slaap komt en een intense behoefte hebt om te internetshoppen.

Bijzonder hoe dood en leven dan zo dicht bij elkaar liggen. Maar in plaats van moeilijk vond ik het juist heel mooi. Het was een middag met een gouden randje. Bij thuiskomst rolden de tranen weer even over mijn wangen, maar van die middag zelf heb ik met een grote glimlach genoten.

Verder maakte ik stroopwafelmuffins. Bij opa en oma kon je er altijd op rekenen dat je een stroopwafel bij de thee of koffie zou krijgen. Bij stroopwafels moet ik dan ook aan hen denken. Mooi om met zoiets én wat positieve afleiding te hebben én op een fijne manier herinnerd te worden aan opa en oma.

Tussen alles door hield ik me ook bezig met werkopdrachten, puur als een soort fijne afleidingstherapie. Ik ben op dit soort momenten extra blij dat ik werk doe wat ik leuk vind en daar ook heel veel plezier en positiviteit uit haal. Ik heb ook wat leuke dingen in het vooruitzicht op werkgebied. Zo mag ik binnenkort voor Tijdwinst.com, een van mijn opdrachtgevers, een timemanagement-training van hen bijwonen om eens zelf te ervaren hoe dat is (en om er vast nog veel van op te steken). Heel tof! Voor een andere opdrachtgever heb ik binnenkort een professionele fotoshoot, omdat ze voor hun website foto’s van elk (freelance) teamlid willen hebben. Ook heel tof om daarvoor eens in een heuse fotostudio te komen.

Ik merk dat dat soort dingen echt een fijn lichtpuntje zijn, en dat ik me daar oprecht op kan verheugen. Niet om de vervelende dingen weg te maken, wel om te zien dat er naast het verdriet en gemis gelukkig ook heel veel is om te koesteren <3

Wat maakte jou blij deze week?