Van Limburg naar de kop van Noord-Holland. We reisden de afgelopen weken wat af. Dat was heerlijk, maar vroeg ook om een sterk staaltje grenzen aangeven en soms voor mezelf kiezen. Daarin bleek Pip weer eens het meest inspirerende voorbeeld. Verder maakte mijn pindakaasliefhebbende hart een sprongetje van een geweldig Too Good To Go-pakket, werd ik geraakt door een lieve foto van vroegâh en ging ik op babykleertjesjacht (en nee, niet voor mezelf). Kiek je mee?
Vorige week hadden we een propvol maar leuk weekend. Via mijn blog kwam ik weer in contact met een vriendin van de middelbare school die aan de andere kant van het land (in Midden-Limburg) woont en die ik al een aantal jaar niet had gezien. Het leek me leuk om weer eens wat af te spreken en dus zaten Bart en ik twee uur in de auto naar het zonnige zuiden. Het waren een heerlijke middag en avond, waarbij het haast voelde alsof we elkaar vorige week nog hadden gesproken.
De les die het me leerde: als je de behoefte voelt om een “oude bekende” weer eens te zien, stuur gewoon een bericht. Wie weet vindt de ander het net zo leuk om na al die jaren weer bij te praten.
Onderweg vanuit Limburg naar huis stapten we uit in een klein dorpje, omdat we het niet konden laten iets van de omgeving te bekijken voordat we weer richten de Randstad zouden karren. Ik blijf het bijzonder vinden hoe anders het landschap en de huizen zijn in dit stukje Nederland en hoeveel meer rust en ruimte hier is. Hoewel ik zelf echt een Randstadmeisje ben en blijf, snap ik supergoed dat regelmatig mensen vanuit de Randstad juist naar andere delen van Nederland verhuizen. Dit is wel het soort uitzicht dat ik graag naar mijn vertrouwde Randstad-dorp zou copy-pasten. Het liefst inclusief de Limburgse huizenprijzen 😉
De volgende dag vertrokken we naar de compleet andere kant van het land: de kop van Noord-Holland, waar mijn opa en oma van mijn vaders kant wonen. Omdat we nog langsgingen voor mijn verjaardag, namen we zelf muffins mee. Ik vind het gek genoeg vaak spannend om andere mensen mijn baksels voor te schotelen. Zouden ze het net zo lekker vinden als Bart en ik? Gelukkig waren deze chocolademuffins een schot in de roos. Die ochtend vluchtig gemaakt en ze waren heerlijk chewy en zoet. Ook opa en oma keurden ze gelukkig goed. Ik heb er overigens maar niet bij gezegd dat ze glutenvrij en suikervrij zijn. Ik merk dat veel mensen bij het horen van die termen zo hun bedenkingen krijgen, terwijl je er echt niets van proeft 😉 Herkenbaar?
Waar wij gaan, gaat Pip. Dit meisje achtervolgt ons graag door het hele huis. Ik hoor er in gedachten altijd de stem “Wat dóe je?” van Phineas & Ferb bij. Zo is dit Pips vaste plek in de badkamer als ik aan het tandenpoetsen ben. Pippa heeft dan graag eersterangs toezicht op hoe ik dat zoal doe.
Vrijdag was ik in de zevende hemel. In de Too Good To Go-app staat elke vrijdag een box van De Pindakaaswinkel. Blijkbaar zit het magazijn daarvoor in Aalsmeer (het had zo moeten zijn dat juist ik als pindakaasfreak daar vlak bij woon!) en op vrijdag kun je dus 10 (!) potten luxe pindakaas ophalen voor maar € 20,-. Na heel vaak te hebben gedacht “Is 10 potten niet wat overdreven?”, kon ik de verleiding niet langer weerstaan. We jassen er hier in huis heel veel pindakaas doorheen en ik ben gek op pindakaas in combinatie met andere ingrediënten. Dus deze 10 potten op krijgen, is voor ons geen enkel probleem. Ik kwam als een blij ei terug met mijn pindakaaspakket. Zelfs de pindakaas met koffiesmaak vond ik lekker. Best frappant voor iemand die nooit koffie drinkt!
De hele buit! We kregen zelfs één pot en twee mini-potjes extra cadeau. Wie mij langer volgt dan vandaag, weet misschien wel dat ik pindakaas werkelijk overal bij kan eten. In mijn havermoutontbijtjes, op brood (uiteraard!), verwerkt in bakrecepten of in mijn avondeten (bij deze bananencurry smaakt het superlekker!). Ik denk dat ik aan al deze speciale pindakaassmaken maar een aparte reviewblog ga wijden. Ik heb er helemaal zin in! En hopelijk zijn er onder mijn lezers mede-pindakaasfanaten die zo’n blog ook wel kunnen waarderen 😉 Bart zit alvast onvrijwillig in het testpanel met mij.
Je ziet: pindakaasontbijtjes gaan er hier goed in. Ik ben dol op overdadige (soja)kwarkontbijtjes met veel fruit, rozijnen en kaneel. Grappig genoeg hebben wij een kat die net zo verslaafd is aan pindakaas als wij. Uiteraard mag ze het niet eten, maar mevrouw komt wel heel graag een kijkje nemen als er ook maar iets dat neigt naar pindakaasgeur te bekennen is. Ik heb haar zelfs eens betrapt toen ze met haar voorpoten op mijn bureau de fotosetting voor mijn foodfoto’s kwam verstoren en stiekem in een bakje pindakaas aan het likken was. Terwijl er een “Pip, van die stoel af!” uit mijn mond kwam, moest ik heel hard lachen. Zo baas, zo kat. Sindsdien laat ik pindakaasachtige dingen nooit meer onbewaakt achter in huis.
Van mijn ouders kreeg ik een stapeltje oude foto’s mee, die ze bij opa en oma waren tegengekomen. Van alle foto’s vond ik deze het allermooist. Ik betrap mezelf erop dat ik regelmatig een traantje laat om opa en oma. Ze zijn eind maart en begin april twee dagen na elkaar overleden en ik dacht altijd dat ik daar nuchter in zou zijn (“Ze waren oud en het had zo moeten zijn”). Maar hoewel ik zeker niet elke dag verdrietig ben en het prima met me gaat, zijn er momenten waarop het verdriet en de rouw er extra hard in knallen. Vaak gebeurt dat op besefmomenten als “Goh, wat zou oma hiervan vinden…? Oh ja, die is er niet meer…”. Dan zijn het dit soort foto’s of mooie herinneringen die het verlies wat verzachten.
Ik weet van veel mensen uit mijn omgeving dat het totaal niet vanzelfsprekend is om op te groeien met opa’s en oma’s en dat ook een goede band met hen geen vanzelfsprekendheid is. Daarom ben ik extra dankbaar voor de 28,5 jaar die ik met hen heb gehad en de vele momenten waarop ik bij hen – zelfs op mijn 28e nog – kind mocht zijn. Opa en oma waren dol op al hun kleinkinderen. Er was zoveel liefde. En die liefde kan ik gelukkig door alles heen nog altijd voelen.
Leven en dood liggen vaak zo dicht bij elkaar. Eigenlijk vind ik dat prachtig. Het laat zo mooi zien dat de wereld doorgaat en dat er altijd nieuw leven komt en groeit. Een lieve vriendin van mij kreeg laatst haar eerste kindje. Ik vond het zo bijzonder toen ik hoorde dat hij er was dat ik zelfs een paar traantjes moest laten. Een vriendin die ik al zo lang ken en die gewoon een kind op de wereld heeft gezet.. ik vond het zo speciaal en was zo trots.
Kaarten maken doe ik zeker niet meer dagelijks of wekelijks, maar voor dit soort speciale gelegenheden sla ik graag aan het knutselen. Ik maakte dit kaartje voor de kleine man en zijn ouders.
Babykleertjes shoppen vind ik fantastisch om te doen. Ik kan me helemaal voorstellen dat je als aanstaande of kersverse ouder niet uitgekeken raakt met alle mooie rekken vol inimini-kleertjes. Dat gold in elk geval voor mij, en dan heb ik nog niet eens kinderen of plannen in die richting. Ik kwam dit spijkerbroekje tegen in maat 62 en was op slag verliefd. Die zakken ook! Niet dat je 4 maanden oude baby daar spullen in zal bewaren, maar het ziet er wel heel lief uit. Trouwens, ben ik de enige die bij babykleertjes weleens denkt “Misschien moet ik dit ook maar kopen voor als ik ooit…”? Nog nooit gedaan, maar die gedachte popt regelmatig in me op als ik over de afdeling met het hoogste schattigheidsgehalte ooit bij HEMA loop.
Ik kreeg zelf ook leuke cadeautjes. Mijn lieve broertje kwam langs op verjaardagsvisite. Omdat we onze passie voor koken en bakken met elkaar delen, wist ik wel wat ik aan hem wilde vragen: potjes voor overnight oats. Joeri wist precies het soort potjes te scoren waar ik al zo lang naar op zoek was. Heel blij hiermee! Daar kan ik een heleboel lekkere ontbijtjes in gaan bereiden.
En ik kreeg nog een cadeautje, maar dan uit totaal onverwachte hoek. Een opdrachtgever van mij had vorige maand een recordomzet behaald met haar website en wilde dat momentje met mij vieren. Ik schrijf al ruim een jaar haar SEO-teksten. Ontzettend lief dat ze me daarvoor deze Milka-bonbons toestuurde! Ik blijf het zeggen: ik heb de leukste opdrachtgevers ooit.
Tussen de cadeautjes en pindakaaspotten door, deden Bart en ik iets serieus gaafs: op escape tour gaan in een oldtimer. We karden door de Betuwe in een oude Eend om allerlei puzzels op te lossen. Het was een fantastische dag, ondanks de regen. En dan zeker niet alleen vanwege het feit dat we de code wisten te kraken. Het rijden in een Eend was al een spannende uitdaging op zich.
Afgelopen week was Bart veel ’s avonds weg voor afspraken. En op de avonden dat hij thuis was, was ik juist weg. Dat heb je weleens! Ik greep de gelegenheid aan om een paar keer mijn eigen lievelingsmaaltjes te maken. Poké bowls blijven bij mij groot favoriet, vooral in de zomer. Dit keer maakte ik er een met couscous, gebakken champignons en paprika, tuinerwten, mango, mini-burgertjes van Boon en een dressing van pindakaas, tahin en water. Superlekker! Ik vind zo’n bowl er niet alleen heel feestelijk uitzien, maar het smaakt ook gewoon als een feestmaal.
Zaterdag was zo’n fijne dag. Na een paar volle weekenden en weken hadden we eindelijk een dag niets gepland. Daar houd ik van! Als introvert en creatieveling zijn mijn lievelingsdagen de dagen waarop ik heerlijk in mijn eigen creatieve bubbel kan kruipen. Ik bedacht een nieuw bakrecept, stortte me op nieuwe blogartikelen, maakte tig foto’s, ging naar de kringloopwinkel en haalde een Too Good To Go-box op bij Ekoplaza. Die laatste viel helaas wat tegen. De bovenstaande dingen (een peperduur maar heerlijk koekje waarvan ik de naam ben vergeten) en vegetarische paté waren prima te eten. Daarnaast zaten er twee quiches met blauwaderkaas tussen. Ik ben op zich dol op quiches en kaas, maar schimmelkaas is één van de weinige ingrediënten die er bestaat die ik écht niet weg krijg. Balen! Daarom genoot ik maar extra van het koekje hierboven.
Ten slotte een foto van een relaxende Pip. Als iemand weet hoe je moet ontspannen én hoe je moet aangeven dat je het zou waarderen als iedereen je met rust laat, dan is het Pip wel. Mijn grenzen-aangeef-held! Deze foto plaatste ik laatst in Instagram Stories om het te hebben over een voor mij belangrijk thema: grenzen aangeven. Eigenlijk is dat een steeds terugkerend onderwerp in mijn leven, waar ik vooral het afgelopen jaar veel mee bezig ben geweest.
Als introvert kan ik soms iets minder sociale afspraken op een dag aan dan de gemiddelde extraverte Nederlander. Na de coronatijd merk ik dat alles sociaal gezien in rap tempo weer op gang komt. Vind ik aan de ene kant geweldig: hier had ik zo lang naar uitgezien. Aan de andere kant merk ik dat er een flinterdun lijntje is tussen “Ha leuk, ik ben erbij!” en “Pff, ik moet nu echt even ontspannen”. Ik word er steeds iets beter in om naar mijn lichaam te luisteren en soms gewoon te zeggen “Dit weekend lukt niet, een ander keertje wel” als ik merk dat tijd voor mezelf het enige is waar ik behoefte aan heb.
Wat mij vooral heel erg helpt de laatste tijd is om voor te bereiden op drukke weken. Dus als ik weet dat ik in het weekend vrijwel twee dagen van huis ben, dan probeer ik de avonden in de week ervoor zo min mogelijk te plannen en zeg ik tegen verzoekjes al snel “Volgende week komt me beter uit. Kun je dan ook?”. Dan ga ik in elk geval redelijk uitgerust het weekend in. En zitten we bijvoorbeeld veel in de auto voor sociale dingen? Dan probeer ik in de auto naar huis me even af te zonderen met een podcast, Instagram of een goed boek. Ik kan dan wel gewoon die leuke sociale dingen doen die gepland staan, maar kom er niet overprikkeld/uitgeblust van terug. Zo fijn!
Wat doe jij om bij te komen na een drukke sociale dag?
BLIJF OP DE HOOGTE
Ik ben benieuwd wat jij vindt…
Recente blogs
Jezelf troosten | 8x troostende woorden voor als je je rot voelt
Verdrietig? Boos? Ontzettend bang? Haast paniekerig? Jaren geleden had ik voor al die gevoelens maar één oplossing: diep wegstoppen. Hoppa, in een doosje ermee! Achter slot en grendel. Zodra ik de sleutel weggooide of het doosje in een stoffig hok op mijn hersenzolder verstopte, had ik het idee dat de gevoelens weg waren. Opgeruimd stond netjes. Totdat ik ging merken dat emoties zich niet in een doosje laten proppen, en dat je ze maar beter kunt aankijken en voelen. Ik ontdekte ook dat jezelf troosten dat alles makkelijker maakt. Want echt, het is oké. Het mag er zijn. Je doet het zo al goed. Dit zijn 8 dingen die je op zo'n moment tegen jezelf kunt zeggen.
Jezelf verwennen? 33 fijne manieren daarvoor die soms maar 5 minuten kosten!
We verdienen allemaal zelfzorg in ons leven. Tijd en aandacht voor jezelf omdat je vindt dat jij het waard bent én omdat je weet dat je dat tussen de drukte door soms nodig hebt. Je hoeft echt niet meteen een compleet verzorgd saunaweekend te boeken of de hele Zara leeg te shoppen om jezelf te verwennen. Het kan ook iets veel kleiners zijn. Het zit 'm vooral in één ding: jezelf tijd gunnen voor dingen die je fijn vindt en daar met volle aandacht van genieten. En ja hoor, dat kan ook als je een drukbezette ouder bent, een goedlopend bedrijf runt of in gevecht bent met een chronisch tijdgebrek. Al trek je er maar 10 minuten voor uit! Dit zijn 33 kleine manieren om jezelf een fijn moment te geven.
Kerstactie | Wil jij een kerstkaart van mij ontvangen?
Vandaag heb ik iets leuks voor je in petto. Hoewel Sinterklaas nog in het land is, ben ik namelijk al fanatiek bezig met kerstkaarten maken. Juist in een tijd waarin kerstwensen vaak via Facebook of WhatsApp worden verstuurd, vind ik het leuk om nog echte post te verzenden. En dit jaar doe ik dat niet alleen naar bekenden, maar ook naar 5 lieve volgers van mijn blog! Om jullie te bedanken en iets liefs terug te doen, maak ik namelijk 5 volgers blij met een kerstkaart mét persoonlijke boodschap. Lijkt dat je wat? Lees dan snel verder.
Herkenbaar…als ik drukke dagen en weekenden heb hou ik daar van tevoren rekening mee. Anders krijg ik veels te veel prikkels.
Wat leuk zeg, om na al die tijd weer een oude bekende op te zoeken! Die pindakaaspotten lijken me voor jou/jullie ook geen probleem om op te krijgen.
Herkenbaar trouwens, om na een afspraak in de auto even bij te komen. Ik heb/had er altijd een hekel aan als er iemand mee wil rijden naar sociale activiteiten. Ik rijd liever alleen, zodat ik dat moment van en naar de activiteit kan gebruiken als oplaadmoment en niet dan óók nog sociaal moet doen.
Gelukkig is tijd met mijn gozer ook alleentijd. Ik bedoel, samen zijn met hem levert mij energie op. Best raar, want verder kan een sociaal gebeuren mij best uitputten. Ik krijg energie van bijvoorbeeld een spelletje te spelen. Misschien dat ik daarom zo lekker Animal Crossing speel voor het werk. En een MMO na het werk.
Wat een fijne dingen allemaal! Ik weet natuurlijk maar al te goed hoe fijn het wonen is in (Midden-)Limburg. Ik heb sinds een paar jaar ook weer contact met een vriendin van de middelbare school, en dat is superfijn. Gelukkig woont zij wel dichtbij. Maar ik heb ook contact met iemand die helaas helemaal in Groningen woont. We gaan zeker ooit eens afspreken als de kinderen wat ouder zijn, maar moeten het nu toch echt doen met online contact.
Ik heb zelf echt een hekel aan pindakaas, maar ik werd toch plaatsvervangend vrolijk van je buit! Heerlijk als je een pakket kunt scoren dat helemaal perfect bij je past. Enne, schattige babykleertjes, daar weet ik natuurlijk alles van. Fijn om dubbel zoveel te kunnen kopen 😉 Al probeer ik ook wel veel tweedehands te shoppen – maar dat is tegenwoordig bijna net zo leuk. Ik durfde het nooit te jinxen door voor ik echt zwanger was al babyspulletjes te kopen.
Enne: dat kaartje is superschattig, maar zie ik nou goed dat je een N miste en daarom creatief bent geweest met een M? 😉
Goed idee om weer eens met oude vrienden contact op te nemen…. Na een drukke dag, tijd of werkdag, dan neem ik tijd voor mezelf. Ik reis per OV, dus ik zoek in de tram een rustig hoekje en kijk naar buiten. En in de trein reis ik 1e klas, daar is het altijd veel rustiger. En dan ook weer of lezen, of gewoon niets doen en naar buiten kijken. Daar is altijd wel iets te zien.
Aww, wat een mooie foto van jou en je oma! En inderdaad heel bijzonder dat je vriendin een kindje heeft gekregen. Ik vind Noud ook echt een hele leuke naam. Lijkt mij ook wel gek dat je vriendin opeens moeder is. Die Pokebowl ziet er trouwens heerlijk uit. Ik ben ook dol op Pokebowl, maar ik maak het eigenlijk nooit zelf. Ik laat het eens per maand thuisbezorgen van uit een heel goed Pokebowl to go restaurant als mijn salaris net is gestort. Ik en mijn vriend hebben de regel dat we eens per maand niet hoeven koken en wat voor onszelf mogen bestellen. Meestal ga ik dan dus voor een heerlijke Pokebowl, maar je inspireert me om het ook eens zelf te maken!