Net voor onze vakantie ontdekte ik dat mijn filmrol zó vol staat dat ik met gemak na een week alweer een Inkiekje kon vullen. Het was dan ook een bruisende week. Of nou ja, bruisend voor mij als introvert met een voorliefde voor de granny lifestyle. Ik was op mijn 29e voor het eerst in mijn leven in een cocktailbar (waar het blijkbaar ook als niet-alcoholdrinker prima vertoeven is), telde de dagen af tot onze vakantie, verbaasde me over een onbenullig supermarktproduct waar ik me gek genoeg door liet verleiden, en beleefde het hoogtepunt van de afgelopen twee maanden: een bezoekje aan de IJ-hallen. Ik neem je graag mee: van IJ-hallen naar coctailbar naar vakantie (inclusief de nodige inpakstress die daar bij mij aan voorafgaat).

Wie weleens op deze plek is geweest, herkent de boog van graffiticontainers vast uit duizenden. En voor wie het niet herkent: hier móet je een keer naartoe gaan als je van kringloopshoppen houdt. Het zijn namelijk de IJ-hallen. Yes, mijn natuurlijke habitat als tweedehands-shop-liefhebber! Ik was er al 2,5 (!!) jaar niet geweest door de welbekende pandemie, dus ik maakte een sprong in de lucht toen ik deze vertrouwde containerboog weer zag. Het was als vanouds leuk, gezellig en fijn om hier de kraampjes te bekijken en voor weinig geld een hoop unieks en moois te scoren.

Bart was ook mee naar de IJ-hallen. Geheel vrijwillig overigens – de lieverd! Hij vond het vooral leuk om mij zo op te zien gaan in alle kraampjes met kleding, maar gaf achteraf toe dat er voor mannen niet heel veel te vinden is en dat het wel héél véél kraampjes zijn. Volgende keer ga ik vast gezellig met mijn moeder of met zijn zussen. Maar dat er snel weer een volgende keer komt, staat vast. Ik werd zelfs half-hyper wakker die zondag vanwege het vooruitzicht dat ik hier weer tussen de kraampjes zou rondlopen.

Een overzicht van mijn geweldige aankopen komt deze week online op mijn blog. Deze top kon ik je niet onthouden. Die scoorde ik voor maar € 3,- en is het van het merk Guess. Hij zit als gegoten en heeft fantastische ruches en een geweldige bloemetjesprint. Het zal je dan ook vast niet verbazen dat deze top alvast een plek in mijn vakantiekoffer heeft veroverd.

Benauwd weer of niet, ik kan het niet laten om de oven aan te zetten voor baksels. Meestal bak ik in het weekend één keer een hele stapel muffins, een bananenbrood of een probeersel dat daar op lijkt. Daar kan ik dan de hele week lekker van eten. Dit keer probeerde ik iets nieuws uit: vegan appelmuffins. Ze zijn verrassend goed gelukt en zijn ook zonder ei onwijs goed gerezen. Ik kan er zo gelukkig van worden als ik iets nieuws bak en dat het dan goed lukt én lekker smaakt (juist omdat dat zéker niet altijd het geval is). Het recept houd je nog even van me tegoed. Ik wil nog wat kleine dingen aanpassen om hem daarna een keer online te zetten.

Ik denk altijd van mezelf dat ik wel goed ben in slimme marketingtrucs doorzien in de supermarkt en onbenullige producten laten staan. Maar dit keer ben ik er toch maar mooi ingetuind. Ik kocht dit potje onder de noemer ‘smoothiefruit’. Handig, dacht ik. Ik zocht nog een soort mangopuree om in mijn ontbijt te gooien, en dacht dat het een puree-achtige substantie was waar je eeuwen mee doet. Toen ik afgelopen week helemaal zin had in een mango-ontbijtje, draaide ik het deksel nietsvermoedend open.

En wat ik toen zag, zal je verbazen… *oké, zo erg als die clickbait zin doet vermoeden, was het ook weer niet*… Maar na het opendraaien bleek dat dit potje gewoon stukjes mango in water bevat. Letterlijk niets meer en niets minder dan dat. Ik betaalde € 1,49 voor dit potje met 10 (!) stukjes mango en een flinke scheut water, terwijl je voor € 4,99 een diepvrieszak met 1 kilo mango koopt. Dus: compleet ingestonken.

Ik vraag me altijd af of dit soort producten nou echt lopen. Of ben ik gewoon een overdreven enthousiaste ontbijtmaker als ik in zo’n geval liever zelf wat water met diepvriesmango meng voor een kwart van het geld?

Work, work, work! Het waren drukke werkweken omdat ik de laatste dingen voor de vakantie wilde afronden en voor sommige projecten wat vooruitwerkte. Hoor je mij niet over klagen trouwens. Ik vind het wel prima om soms wat druk op de ketel te hebben. Grappig genoeg doe ik het daar af en toe wel lekker op en kan het mijn creativiteit ook juist extra stimuleren. Pippa was ook weer van de partij. Mevrouw zit altijd op zo’n manier op schoot dat je precies niets meer kunt doen. Ach, ik zie het maar als een teken van het universum dat het tijd is voor een mini-pauze én voor een beetje aandacht voor onze zwaar verwaarloosde kat des huizes.

Nou en of, zin in zomer heb ik zeker. Zin om deze Allerhande te lezen ook! Ik word er altijd heel blij van als er weer een nieuwe editie in het schap ligt bij Albert Heijn. Tegenwoordig lees ik nog maar weinig tijdschriften (liever verlies ik me lekker in blogs, online artikelen en boeken), maar voor de gratis supermarktmagazines heb ik een zwak. In de Allerhande staan ook nog eens vaak lekkere en simpele recepten. In elk geval leuk om inspiratie op te doen!

Even een stukje echtheid op je scherm, want tussen de vrolijke shopavonturen en lekkere ontbijtjes door is ook dit mijn leven. Nee, deze foto is geen zwangerschapsaankondiging van een trotse mama in spe. Het is de opgeblazen buik, die me de laatste tijd zeker dagelijks gezelschap houdt. Van mezelf heb ik altijd een platte buik gehad, maar de laatste maanden zijn mijn klachten van prikkelbare-darm-syndroom zo heftig dat ik elke dag wel last heb van mijn buik. Het is dan zo opgeblazen dat zelfs een (normaal niet heel strak zittende) panty te veel druk geeft.

Ik heb al van alles geprobeerd, ook met voeding, maar tot nu toe heb ik dé oplossing nog niet gevonden. Wel heb ik eindelijk de doorverwijzing van mijn huisarts gekregen waar ik zo op hoopte. Eerst nog een wachttijd van ongeveer 100 dagen uitzitten en dan kan ik terecht. Zo fijn! Ik merk dat het vooruitzicht alleen al dat ik ergens terecht kan (en het feit dat deze fijne huisarts me serieus neemt), maakt dat ik me minder druk maak over de klachten. Ik ben ervan overtuigd dat we linksom of rechtsom wel tot een oplossing komen. Als ik weer eens in de krochten van Google zoek op symptomen om op enge diagnoses stuit, fluister ik mezelf steeds weer toe: “Het komt wel goed!”.

Even iets vrolijks: dit kettinkje. Mijn lieve moeder was afgelopen weekend jarig en ik wilde haar graag iets bijzonders geven voor haar verjaardag. Omdat mijn opa en oma (haar ouders) in maart/april twee dagen na elkaar zijn overleden, was ik er snel over uit dat het een aandenken aan hen moest worden. Na een ochtend googelen kwam ik de webshop Saint Clairmont tegen (#nospon, gewoon een welverdiende shout out!). De eigenaar, Anouk, verkoopt prachtige sieraden en graveert die allemaal zelf. Ik viel als een blok voor haar kettingen met geboortebloemen.

De geboortebloemen van mijn opa en oma bleken een narcis en een viooltje te zijn. Heel toepasselijk, want de tuin van opa en oma stond altijd vol met viooltjes en op tafel had oma aan het begin van de lente ook standaard een vaas met narcissen staan. Ik vroeg Anouk of ze ook beide bloemen op één ketting kon graveren en dat was geen enkel probleem. Bij ontvangst werd ik zelfs een beetje emotioneel van het resultaat. Zo’n mooi aandenken! Gelukkig was mijn moeder er ook heel blij mee. Zo kan ze opa en oma altijd een beetje met zich meedragen.

Vrijdag was het zover: om half zes rondde ik de allerlaatste werkdingen af. Oftewel, in één woord samengevat: VAKANTIE! Werk loslaten vind ik sinds ik zzp’er ben best een ding. Ik heb geen collega’s die ik een zorgvuldig uitgewerkte overdracht kan sturen en ik heb vaak zo’n 10-15 opdrachtgevers tegelijk, voor wie ik allemaal projecten netjes wilde afronden voor de vakantie. Maar het is helemaal gelukt. Ik ben een echte planner en dat komt in dit soort situaties goed van pas. In een eerder artikel deelde ik vorig jaar mijn tips om vakantie te nemen als ondernemer. Ik heb ook dit jaar zelf al die tips toegepast. Dus: tijd voor twee weken vrij.

Voordat we in de auto stappen naar Duitsland hadden we eerst nog een verjaardagsweekend voor de boeg. Vrijdagavond vierde Barts zusje haar verjaardag, zaterdag een vriendin van mij en zondag mijn moeder. Druk, druk, druk! Maar wel met leuke dingen allemaal. Barts zusje vierde haar verjaardag in een cocktailbar en dat was verrassend leuk. Als niet-alcoholdrinker dacht ik – tikkeltje naïef misschien – dat ik daar weinig te zoeken zou hebben. Maar ze bleken ook heerlijke alcoholvrije cocktails te drinken. Ik kreeg dit enorme glas met een mierzoete mix van ananas, vanille, hibiscus en andere zoetigheid. Heel leuk om eens te proberen!

De volgende ochtend stond ik al vroeg mijn ontbijtje te fotograferen. Foodfotografie is één van mijn grote liefdes geworden afgelopen jaar. Het is zelfs zo “erg” dat ik nog een stuk of 10 recepten als concept heb klaarstaan om te plaatsen en dat er steeds meer nog te plaatsen recepten bij komen. Ach, het komt vast een keer van pas dat ik er nog een heleboel op de plank heb liggen.

Toen ik laatst een mango-ontbijtje met havermout maakte, was ik zo’n fan dat ik er per se een fotowaardige versie van wilde maken. Die komt vast ooit – ergens na die andere 10 recepten – op mijn blog te staan. Hier zie je alvast een glimp van mijn geïmproviseerde fotostudio: twee planken die op een krukje tegen de badkamerdeur leunen. Werkt perfect!

Weet je nog dat ik in mijn vorige Inkiekje riep dat de bloemen uit onze vetplant maar saai zijn? Die woorden neem ik terug. Sorry, plant! Na een paar dagen geduldig afwachten, werden we getrakteerd op deze mini-bloemetjes. Schattig wel! Ze zijn nu alweer uitgebloeid, maar het was wel een grappig gezicht: zo’n kleine plant met een stengel van 25 centimeter eruit en een paar bloemetjes bovenop.

Verder stond het weekend in het teken van inpakken, schoonmaken en pre-vakantiestress. Ik mag dan geen stress over werk hebben vóór de vakantie, het inpakproces verandert me wel in een complete (stress)kip zonder kop. Ik wil dan alles netjes achterlaten thuis, alles schoongemaakt hebben, de kastjes netjes ordenen, zeker weten dat ik niets net dat potje lievelingscrème mis in mijn koffer, een slimme maaltijdplanning maken voor de dagen voor vertrek zodat er niets in de koelkast hoeft te verpieteren, mijn SD-kaart leegmaken… Je kunt het er maar druk mee hebben. Gelukkig is Bart iets meer zen in dit soort situaties, waardoor ik alsnog met een gerust hart mijn koffer kon dichtklappen. Allemaal gelukt! Ik probeer mezelf ook maar in te prenten: als er ergens een verloren hoekje nog stoffig is of als we de tandenborstel vergeten, dan is er ook heus geen man overboord.

Vandaag nog even afscheid nemen van dit lieve, vrolijke, pluizige meisje en dan is het tijd voor vakantie. Hoewel ik ook een pietsie last van heimwee heb, heb ik ook heel veel zin in onze reis. We hebben veel leuks gepland en tussendoor ook genoeg ruimte overgehouden voor helemaal niets. Heel veel zin om samen het mooie Zwarte Woud, het prachtige Colmar en allerlei plekken daar in de buurt te ontdekken. Oh ja, en om eindelijk weer eens van een échte rodelbaan (die heb je in mijn ogen alleen in Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland) af te gaan. Here we come!

P.S. Gelukkig wordt voor ons huis en dit meisje ook uitstekend gezorgd. Pip krijgt elke dag bij ons thuis liefde, brokjes, vers water en éxtra lekker voer van Gourmet van mijn lieve ouders. Is het ook voor haar een beetje vakantie!

Heb jij voor deze zomer vakantieplannen?