Verbouwperikelen, pindakaasboxen, feestontbijtjes, shopsessies en bestelvergissingen die me weer eens deden beseffen dat je nooit op een vermoeide vrijdagavond je online inkopen moet doen – dat waren de afgelopen twee weken in een notendop. We kregen klussers over de vloer voor een paar taken in huis die al heel lang op het lijstje stonden, overleefden de hittegolfdagen en vierden het leven met een high tea. Maar het hoogtepunt van alles was dit: een eerste les boksen, die me naast een hoop spierpijn vooral een mooie les opleverde. Weet dat je nooit alleen maar de hokjes bent waar je jezelf in propt! Goed, op die diepzinnige les na, heb ik vooral een hoop foto’s, dagelijkse beslommeringen en mini-lichtpuntjes klaarstaan in dit nieuwe Inkiekje.

Twee weken geleden haalde ik onze tweede Too Good To Go-box bij De Pindakaaswinkel op. Ik moet bekennen: dat was al 24 uur hét favoriete moment van de dag waar ik naar uitkeek. Als pindakaasjunkie is deze box me op het lijf geschreven en de inhoud stelt me tot nu toe nooit teleur. Ook dit keer ging ik trots en blij met een doos vol pindakaaspotten naar huis. Deze 10 grote en 3 kleine potjes kreeg ik mee voor € 19,95 en er zaten weer veel nieuwe smaken bij.

Dadel-kaneel is tot nu toe mijn grootste favoriet. Als je van zoet, warm en kruidig houdt, dan is dit je pindakaas. Ik ga hem denk ik zelf eens namaken door zelf stukjes dadel en kaneel door basic pindakaas te roeren. Benieuwd of je dan hetzelfde effect krijgt! Maar voorlopig zitten we niet om pindakaas verlegen. Alhoewel, het gaat er bij ons zo rap doorheen, dat we binnen twee weken alweer 2,5 pot leeg hadden. Fanatiekelingen!

Deze currypasta van Fairtrade ging er daarentegen iets minder rap doorheen. Ik dacht “Ik probeer eens iets nieuws” en we weten allemaal dat dat bij supermarktaankopen niet zonder risico’s is. Ik had heus het aantal pepertjes en het woord ‘Pittig’ wel op de verpakking zien staan. Maar een tikkeltje naïef dacht ik dat vier van de vijf pepertjes wel binnen mijn “kan ik aan”-range zou vallen. Niet dus. Bart maakte laatst een curry voor me en gooide er een kwart van deze currypasta in. Mijn mond stond vervolgens bij elke hap in brand. Pittig heet wel! Smaakloos is je eten met dit erdoorheen geroerd zeer zeker niet.

Na het overleven van de wel heel enthousiast pittige avondmaaltijd kwam een vriend langs. We praatten gezellig bij over het leven, werk en andere dingen. Ook had hij iets voor me meegenomen: twee Blond Amsterdam-mokken in Sinterklaas-stijl. Die had hij weer van zijn ouders gehad en zij weer van iemand anders en zo kwamen ze uiteindelijk bij mij als Blond-liefhebber terecht. Helemaal leuk! En ja hoor, ik vind ze té leuk om pas een maand voor Pakjesavond tentoon te stellen, dus ze staan nu al gezellig tussen de rest van de verzameling in mijn Blond Amsterdam-kast.

De dag voor onze eerste werkdag na de vakantie (twee weken geleden) sloten we de vrije weken af met een lunch bij Station Amstelveen. Dat tentje heb ik gebombardeerd tot mijn favoriete lunchroom aller tijden. Alles op de kaart is veganistisch (en dus ook lactosevrij) en ze hebben er de meest fantastische gerechten. Geen standaard broodjes, maar echt bijzondere maaltijden. En dat voor kleine prijsjes! Ik ging voor deze mega-vullende smoothie bowl met mango, kokos, granola en vers fruit. Hij smaakte zó lekker dat ik meteen het plan smeedde om binnenkort maar eens zelf granola te gaan maken én om vaker smoothie bowls als ontbijt te eten.

En toen kwamen de snikhete dagen. Als ik weiger thee te drinken, dan weet je dat het warm is. Ik drink normaal ook hartje zomer gewoon mijn dagelijkse mokken thee, maar dit keer vond zelfs ik het veel te heet om iets anders dan koud water naar binnen te klokken. Maar het meeste medelijden had ik met mevrouw Pip. Wat moet het warm zijn in de hitte met zo’n dikke vacht! We gunden mevrouw dan ook graag haar rustige plekje op de koele vloer en bij de drempel.

Bart en ik hadden een slimme strategie voor de warmste dagen: overdag de deur niet uit gaan en dan ’s avonds om half tien een lange wandeling maken. Rond die tijd was het eindelijk koel genoeg om buiten een frisse neus te halen zonder levend te verbranden. Dat je dan ook nog op dit soort uitzichten wordt getrakteerd, maakte de avondwandelingen er alleen maar beter op.

Op 20 juli zou Barts moeder 62 zijn geworden. Helaas hebben we 1,5 jaar geleden afscheid van haar moeten nemen, maar haar verjaardag houden we met de familie elk jaar in stand. Met het gezin van Bart gingen we hightea’en bij Kasteel Groeneveld in Baarn. Het was ontzettend gezellig en de etagères vol hapjes lieten ook niets te wensen over. Voor mij hadden ze allemaal vega én lactosevrije dingen klaargemaakt, en Bart had alles glutenvrij gekregen. De keukenhelden hadden er een feestje van gemaakt! Maar los van het goede eten, was het vooral heel mooi om op deze manier het leven en Barts moeder te vieren. Als ik één ding ben gaan beseffen sinds haar overlijden, dan is het wel dat het leven niet vanzelfsprekend is en dat het belangrijk is om dankbaar te zijn voor wat je hebt en vooral voor wie je hebt.

Over eten gesproken, een ander traktatiemoment liep dan weer helaas uit op een grote teleurstelling. Weet je nog dat ik ooit laaiend enthousiast was over de linzenburgers van Albert Heijn? Ik gaf ze zelfs een 9 en riep dat ik nog bijna nooit zoiets lekkers had geproefd. Hoe anders is dat nu! Blijkbaar heeft AH de hele receptuur omgegooid en zowel de ingrediëntenlijst als de smaak lijken in niets op wat het ooit was. Het is nu een soort groenteburger geworden met wat losse linzen uit blik erdoorheen gemengd. Wat een aanfluiting! Grappig genoeg klaagde mijn broertje er een paar dagen later ook al over. Nee, deze staat zéker niet meer op mijn favorietenlijstje met vleesvervangers. Hij is niet vies, maar gewoon totaal niet wat het is geweest.

Maar… ik ben een oplossingsdenker en besloot de volgende dag een sprintje naar de concurrent te trekken. Bij Jumbo hebben ze ook linzenburgers van het eigen merk die veel weg hebben van het oude linzenburgerrecept van Albert Heijn. Die moest ik hebben! En inderdaad, deze receptuur is gelukkig nog als vanouds. Yum! Voortaan dan maar naar Jumbo voor de linzenburgers.

Twee weken geleden op donderdag verruilde ik mijn werkplek aan de eettafel voor Barts thuiskantoor. We kregen namelijk een schilder over de vloer voor twee deuren die qua verflaag hun beste tijd een half jaar geleden al hadden gehad. Zo fijn dat die klus eindelijk geklaard is (dat het zo lang duurde, lag overigens aan het feit dat we zelf de Werkspot-advertentie plaatsen al vijf maanden voor ons uit schuifden…). Anyway, Pip hield mij met enige tegenzin gezelschap op mijn nieuwe werkstek. We wilden natuurlijk geen kattenpootjes op de pas geverfde witte drempels en laten we nou ook net een nieuwsgierige kat hebben die de drempel als lievelingsslaapplek heeft. Maar we made it, Pip en ik, en de deuren zien er weer als nieuw uit.

Avondwandelingen dus. Daarvan maakten we er best een aantal de afgelopen tijd. De mooiste was die op een koele vrijdagavond waarop er door de miezerregen niemand te bekennen was op straat. Ik heb zelf nooit zo’n moeite met een paar spatjes regen, dus wij wandelden in alle rust door een natuurgebied in de buurt dat ik nog niet kende. Heerlijk om ook na drie jaar hier wonen nog nieuwe stukjes Aalsmeer te ontdekken die op loopafstand vanaf huis liggen!

De volgende dag was Pip meer in haar hum. Ik besloot de zaterdag vroeg te beginnen met een stapel bananenpannenkoeken maken. Met chocola dit keer! Pippa vindt het reuze-interessant als ik iets aan het koken of bakken ben en zit er dan (soms zelfs letterlijk) met haar neus bovenop. Dit keer keek ze op de kattenbak (perfecte VIP-plek!) nieuwsgierig toe hoe ik mijn fotosetting voor de pancakes opbouwde.

Zo zag het spontane feestontbijt er overigens uit na een half uur pannenkoeken bakken en flippen! Ik ben sowieso al een ontbijtgekkie, maar deze pannenkoeken gingen er al helemaal héél goed in. Bij Bart ook trouwens. Binnenkort zal ik het recept op mijn blog delen. Echt, als je van je weekendeten een feestje wilt maken, veel feestelijker dan een stapel pannenkoeken wordt het niet. Toch?!

Waarom ik al zo vroeg aan het bakken was? Omdat we een drukke zaterdag voor de boeg hadden. Die middag gingen we met Barts zussen en broertje shoppen in Putten. Bart kwam zijn hele jeugd elke zomer in een huisje in Nunspeet, met als traditie om in de sale naar de leuke boetiekjes in Putten te gaan. Dat gingen we nu eens met z’n allen doen. Ik moet toegeven: ik was verrast door de leuke winkelstraat. Je hebt daar geen H&M en C&A, maar echt unieke kledingwinkels met mooie merken. In de sale zijn die natuurlijk ook nog betaalbaarder dan anders. Ik kocht niet veel (alleen een blouse en een serveerplank), maar heb me goed vermaakt.

Deze serveerplank nam ik onder andere mee naar huis. Is het geen pareltje? Ik zocht al tijden zoiets en ben blij dat ik in Putten spontaan précies dat wat ik zocht tegen het houten lijf liep.

De keerzijde van zo’n volle dag is dat ik ’s avonds compleet gesloopt was. We waren na het shoppen nog blijven eten en zijn ook nog naar de bioscoop geweest. Die avond kon je me opvegen en kon ik niet veel meer doen dan in mijn uppie YouTube-video’s kijken. Dat hoort ook bij het leven van een introvert! De laatste tijd ontdek besef ik steeds meer dat dát introverte stukje iets is wat je bij veel mensen niet ziet. Als je hun Instagram-profiel bekijkt, denk je waarschijnlijk “Goh, wat een bruisend sociaal leven!”. Ben ik dan de enige die daar moe van thuiskomt? Maar nee, weet dat er veel meer mensen dan jij en ik zijn die hartstikke introvert zijn en na alle gezelligheden nóg blijer worden van op de bank ploffen en hun eigen ding doen.

Hoe dan ook, de volgende dag nam ik me voor, om naast schoonmaken in huis, mezelf zo min mogelijk moetjes op de hals te halen. Ik deed dat waar ik altijd van ontspan: bloggen en bakken. Dit keer maakte ik weer de gezonde chocoladecake waarvoor ik eerder het recept deelde. Ik gebruikte voor de afwisseling rozijnen in plaats van dadels en strooide hazelnoten bovenop. Hij was verrukkelijk!

Dat de moeheid serieus was, bleek ook wel uit de bestelling die ik had geplaatst bij De Online Drogist. Ik had nieuwe Curly Girl-shampoo en -conditioner nodig en mijn favoriete merk is bijna alleen nog maar online te vinden. Om geen verzendkosten te hoeven betalen, gooide ik er ook een tandpasta en wat agar agar (een vegan alternatief voor gelatine) bij. Maar op één of andere manier heb ik met mijn vermoeide hoofd blijkbaar alle artikelen twee keer in mijn winkelmandje gegooid, alles afgerekend en dat niet eens gemerkt aan het totaalbedrag. Bart lag dubbel en ik eigenlijk ook wel een beetje. Ach, dan heb ik maar meteen een haren-was-voorraad voor heel veel maanden. De rest komt ook wel op.

Donderdag deed ik iets spannends voor de eerste keer: een les boksen volgen. Bart is lid van de sportschool en mag in de zomer gratis een “buddy” meenemen. Ik bood mezelf direct aan als buddy en opperde dat ik de boksles weleens wilde proberen. Het was verrassend leuk. Een paar mensen hadden al tegen me gezegd “Boksen, dat is toch niets voor jou?”). Maar juist om eens te breken met dat “verlegen vrouw”-imago wilde ik dit eens proberen.

Ik geloof heel erg dat je jezelf nooit in hokjes moet plaatsen en dat je altijd én lief en zachtaardig én soms een powermens met sterke mening kunt zijn. Die laatste kant van mezelf probeer ik meer en meer te ontdekken. Was boksen perfect voor!

Het boksen ging verrassend goed en ik vond het mega-leuk. Ik had daarna wel twee dagen spierpijn van de overfanatieke work-out tussendoor met een afwisseling van push-ups en planking, maar dat was het zó waard. Overigens is boksen ook echt niet wat je er misschien van verwacht. Het heeft niets met agressie te maken; het gaat juist over vertrouwen hebben in jezelf en in de ander en contact met elkaar maken. Ik vond het echt een mooie ervaring.

Toen was het tijd voor verbouwing #2. Deze was grootschaliger dan alleen de geverfde deuren. Onze badkamervloer en wc-vloer werden vervangen. Het begon met het idee om de vloeren opnieuw te laten kitten, maar we ontdekten dankzij onze fijne Werkspot-klusser dat de tegels door de vorige bewoners nooit zijn vastgelijmd. Daardoor waren er al wat scheuren in tegels ontstaan en kunnen we ook lekkage krijgen. Kortom: na wat overleg lieten we toch maar de hele vloer in zowel de wc als badkamer vervangen.

Betekende wel twee dagen in het stof zitten en videogesprekken voeren met harde timmergeluiden op de achtergrond (in Barts geval ook nog met een not amused kat op de kamer, omdat ze alwéér opgesloten moest worden). Maar hé, dan heb je ook wat. We zijn trouwens voor precies dezelfde tegels gegaan als die we hadden, dus ik kan je geen verbluffende voor- en na-foto’s laten zien. Maar we zijn alsnog heel blij met het eindresultaat. Pip was vooral blij dat ze weer mocht gaan en staan waar ze wilde… FREEDOM!

Ik sluit af met mijn lievelingsontbijt van afgelopen week. Na de fantastische smoothie bowl in de lunchroom kreeg ik de smaak te pakken om ook vaker met de blender smoothie bowls te maken. Met een doos vol pindakaas in de voorraadkast kon dat niet anders dan een pindakaas-smoothie bowl worden. Ja echt, het bestaat! En het smaakt nog beter dan het klinkt! Deze smoothie bowl maakte ik door 1 banaan, 150 ml plantaardige kwark, 2 el pindakaas en 1 tl koek- en speculaaskruiden samen te blenden. Daarna wat toppings erop en je hebt dit ook best feestelijk ontbijtje.

Nog even over dat boksen: heb jij ooit zo’n les gevolgd die ver buiten je comfortzone lag?