Het ene weekend sta je op de step in Antwerpen. Het andere weekend pluk je twee kilo appels om als de doorsnee huismus in de herfst appeltaart te bakken. De afgelopen twee weken ging ik van ziek op de bank naar een stuk fitter en vrolijker een kleurconsult bijwonen. Ik genoot van de herfst, liet bepalen welke kleuren kleding bij mij passen, schoof aan bij restaurant Joeri en kwam van de supermarkt terug met spullen die niet helemaal op het lijstje stonden. Dit is weer een inkiekje in mijn afgelopen twee weken.

Twee weken geleden was ik bij een vriendin die ik al een tijdje niet had gezien. Ze had nog een verlaat verjaardagscadeautje voor me. Hoe lief! Ik kreeg deze typische kattenvrouwtjesmok van Blond Amsterdam en twee schattige eierdopjes van hetzelfde merk. Perfecte aanvulling op de Blond Amsterdam-verzameling in de kast!

Gelukkig: een negatieve test! Ik was twee weken geleden voor het eerst sinds tijden ouderwets verkouden. Geen corona, wel een stevige verkoudheid. Ik kon me niet eens de laatste keer herinneren dat ik verhoging had en niet kon slapen van de snotperikelen. Nou, ik heb mijn portie weer gehad! Ik was heel blij toen ik me een week later weer helemaal fit en fijn voelde.

Wat doe je als je je niet lekker voelt? Soep maken! Op een of andere manier krijg ik van nature een intense zin in soep, fruit en alles met heel veel vitamines als ik ziek ben. Helemaal blij dat er in onze Albert Heijn Overblijvers-box een soeppakket zat. Kwestie van alle ingrediënten in een pan met water gooien, de blender erin zetten en klaar!

Ik ben echt heel slecht in ziek zijn. Ik vind het lastig om dingen dan te laten liggen (werk, meetings, huishoudelijke taken – alles eigenlijk) en kom dan meestal ergens op dag 4 tot de ontdekking dat het niet voor niets zo is dat veel mensen een stapje terug doen als ze zich beroerd voelen. Gelukkig kon ik na een paar dagen weer lachen. Dat vroeg om een onvrijwillige selfie met Pip, die er duidelijk minder zin in had dan ik.

Het pompoenenseizoen is aangebroken. Daar ben ik maar wat blij mee, want ik HOU van pompoen. Meestal schillen en snijden we de pompoen in het weekend en koken we dan alle blokjes. Vervolgens pureer ik een deel en bewaar ik de pompoenpuree in een bakje in de koelkast. Dan heb je altijd wat op voorraad om bijvoorbeeld te gebruiken voor pompoenrisotto, pompoencake of – zoals hier – pompoenhavermout. Klinkt misschien vreemd, maar geloof me: het is héérlijk. Je moet er wel wat kruiden (koek- en speculaaskruiden zijn the best!) en iets zoetigs (banaan, honing of ahornsiroop!) bij serveren, maar dan smaakt het fantastisch. Ik maak het nog steeds volgens dit recept voor pompoenhavermout.

Yes, we hebben weer een nieuwe voorraad pindakaas. Tegenwoordig kopen we onze pindakaas meestal bij De Pindakaaswinkel. Maar dan niet voor de volle mep, maar via Too Good To Go. Alle potten hierboven scoorden we voor € 20 in totaal. Op mijn blog schreef ik al eens een review over De Pindakaaswinkel. Ik vind bijna alle smaken een succes. Het heeft sowieso wel wat luxe: pindakaas die net iets bijzonderder is.

Bart moet altijd lachen als ik een pindakaasbox heb besteld. Ik word daar zó blij van dat ik een dag van tevoren wel honderd keer zeg dat ik zoveel zin heb om onze pindakaaspotten op te halen. Bij thuiskomst prijkt er een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht, alsof ik net het beste nieuws ooit heb gehad. Maar goed, pindakaas ontvangen is ook gewoon goed nieuws. Dubbel leuk was dat er dit keer ook een pot pindasaus bij zat. Die kennen we allebei nog niet, dus ik ben heel benieuwd.

Vorige week zaterdag brachten we de middag en avond door in Antwerpen. Het was een bliksembezoek, want we gingen bij vrienden van Bart op bezoek voor een housewarming. Toch heel bijzonder om na twee uur rijden in een ander land te staan! We deden naast een toer door het huis ook een mini-toer door Antwerpen. Om te beginnen bij het station, wat ik persoonlijk een van de mooiste stations van Europa vind. Een stuk imposanter dan Amsterdam Centraal!

Aan het eind van de dag hadden we er heel veel kilometers op zitten en had niemand meer puf om nog een half uur te lopen naar het restaurant. De oplossing? Steps reserveren! Ik had zoiets nog nooit gedaan, maar ben helemaal fan. Met een beetje moeilijk doen (en je tas goed vasthouden) pas je met z’n tweeën op een elektrische step. Binnen tien minuten waren we op de plek van bestemming!

Waarom hebben ze dit niet overal in Nederland? Ik vond het echt een uitkomst. Het schijnt dat je Lime in veel grote steden vindt en het idee is supereenvoudig: je reserveert de step op een plek vlak bij jouw locatie en zet hem na afloop ergens anders weer neer. Dan kunnen anderen de step gebruiken. Na afloop betaal je een paar euro voor de tijd dat je de step hebt gebruikt.

Als er iemand goed is in een warm welkom geven, dan is het Pippa wel. Ze herkent het altijd direct aan onze voetstappen (best knap!) als Bart of ik de trap op komt lopen. Meestal merk ik aan Pip dat Bart blijkbaar bijna thuis is, omdat zij dan al opspringt en naar de deur rent. Dit is hoe Pip kijkt als ze denkt dat Bart eraan komt. Eén seconde later staat ze al voor de deur om de thuiskomende huisgenoot als allereerste met een miauwconcert te begroeten.

Mevrouw houdt sowieso van gezelschap. Ook als we in de badkamer staan, komt ze graag kijken. Het liefst ligt ze te rollebollen in de douche als een van ons bij de wasbak bezig is. Dan kan ze alles first row in de gaten houden. Heel lief! Wel iets minder handig overigens als je daarna wilt douchen, want dan moet je eerst mevrouw met veel tegenzin uit de douche zien te krijgen.

Maandag had ik een afspraak buiten de deur op een plek waar een Xenos om de hoek zit. Dat is natuurlijk een gevaarlijke plek om rond te lopen. Ik kon de etalage niet weerstaan en kwam naar buiten met een herfstdienblad en deze mooie kaars. In de Xenos besloot ik per direct dat we maar eens een herfstdecoratie-stukje moeten maken voor op tafel. We verzamelden wat kastanjes buiten, zetten er een vaas bij en creëerden zo iets wat zeker niet de beste-stylist-van-het-land-prijs verdient, maar wat er wel gezellig uitziet.

Hoera voor herfstwandelingen! Zolang het aan het eind van de middag nog licht is, nemen Bart en ik het er graag nog van met de wandelingen na werktijd. Elke dag naar buiten gaan is sowieso een harde afspraak die ik ooit met mezelf heb gemaakt. Zeker in het najaar. Ik ben wat gevoelig voor een winterdip en merk dat het me enorm helpt om mezelf dagelijks minstens een half uur naar buiten te schoppen. Vitamine D, wat zonnestralen en het mooie herfstlandschap doen een mens goed.

Deze week kreeg ik geweldige post. Ik had een lieve blogvolger een paar tips per e-mail gegeven en ze stuurde me als verrassing iets op wat begint met een C en eindigt met een E, zoals ze dat zelf zo mooi omschreef. Uiteraard keek ik na het horen van die hint nóg meer verlekkerd uit naar de post. Uit het chique doosje kwamen deze vijf kunstwerkjes/bonbons tevoorschijn. Ik houd me netjes in en heb met Bart afgesproken om op speciale avonden met aandacht één van de bonbons te delen. Dan kunnen we er meer bewust van genieten dan als je ze hap-snap naar binnen werkt. Tot nu toe zijn overigens alle bonbons verrukkelijk.

Qua werk zit ik echt in een fijn ritme de afgelopen weken. Ik ben altijd al een structuurfreak geweest en houd ervan om met een heldere takenlijst en duidelijke agenda aan de slag te gaan. De afgelopen weken merk ik beter mijn tijd kan afbakenen en ook beter ‘nee’ weet te zeggen. Zo had ik een gesprek met een potentiële opdrachtgever deze week. Te gekke opdracht. Toffe mensen. Mooi bedrijf. Leuke cv-ervaring. Maar ik kon me niet vinden in één van de voorwaarden. En die voorwaarde was niet iets kleins, maar zou echt een flinke vrijheids-opoffering vanuit mijn kant zijn. En dus zei ik vol overtuiging ‘nee’. Best trots op mezelf!

Vorige week aten we bij mijn broertje Joeri en dat is altijd een feest. We krijgen nooit een simpele roerbak voorgeschoteld, maar altijd een feestmaal dat met veel liefde is bereid. Dit keer werden we zelfs getrakteerd op een luxe voorgerecht voordat het échte eten op tafel kwam. Dit is aubergine met zelfgemaakte hummus met een vleugje koffie.

Vrijdag stond er zoiets gaafs op de planning. Een cadeautje van mij aan mij! Ik ging namelijk naar Kleurkeuze: een kleurenconsulent die me advies gaf over welke kleuren kleding het beste bij mijn huid, haar en oogkleur passen. Ik bleek een lentetype te zijn, wat betekent dat kleuren als rood, oranje, beige, zeeblauw, groen en goud goed bij mij passen. Grappig, want ik had mezelf eerder ingeschat als herfsttype. Ik vond het echt heel leerzaam en heb er veel van opgestoken. Ik zal er binnenkort nog een uitgebreider artikel aan wijden.

Jut en Jul gingen naar de supermarkt voor weekboodschappen en kwamen thuis met een heel arsenaal aan planten. Helaas besloten een aantal van onze planten de laatste weken het loodje te leggen, dus waren een paar lege potten toe aan een groene nieuwkomer. Het werden een klein boompje, een vrolijke vetplant en een sprieterig ding waarvan ik geen flauw idee heb hoe het heet. Na een korte inspectie door Pip kreeg alles een mooi plekje in huis. Geen kale potten meer, hopelijk wel weer een paar jaar springlevende planten! We gaan ons best doen.

Dit weekend stond ik heel veel in de keuken. De herfst is qua koken en bakken helemaal mijn seizoen. Noem een typisch herfstgerecht en de kans is groot dat ik er dol op ben. Voor het avondeten stond onder andere couscous met kruidige tomaten, paprika, aubergine, rozijnen en linzen op het menu. Wat mij betreft heel goed gelukt en ook bij Bart kwam het door de kritische keuring. Het recept verschijnt over een tijdje dus op de blog.

Nog zo’n herfstding waar ik dol op ben: appels plukken. We zagen hier al weken naar uit, maar steeds kwam er wat tussen waardoor we toch maar niet naar de appelboomgaard gingen. Tot dit weekend! Gelukkig hingen ook het laatste weekend dat je appels kon plukken de bomen nog vol met rode zoete appels. We kwamen met twee kilo appels terug. Ik vrees dat er niets anders op zit dan binnenkort appeltaart te bakken. Wat erg nou!

Mocht je je afvragen waar je appels kunt plukken, dan is De Olmenhorst in Lisse zeker een adres om te onthouden. Ik schreef er al eens een artikel over, inclusief foto’s van mijn opa en oma (stuk voor stuk foto’s die me na hun overlijden nog veel dierbaarder zijn geworden).

Verder gaven we het interieur een kleine upgrade met onder andere de nieuw gekochte planten. Zie hier het vrolijke boompje naast onze open kast. Ziet er best vrolijk uit toch?! De groene steel die je in de plant ziet staan, is trouwens een watermeter. Als hij rood kleurt, weten we dat de plant water nodig heeft. Handig! Hopelijk blijft deze plant daardoor de verzuipings- of verdrogingsdood bespaard.

P.S. Spot jij Pip op deze foto?

Wat is het leukste dat jij dit weekend hebt gedaan?