Dit Inkiekje gaat over hoe een fiets je dag compleet kunt maken, hoe creativiteit je helpt om perfectionisme los te laten en over hoe mooie herinneringen sterker zijn dan wat dan ook. Blik je mee terug op mijn afgelopen twee weken? Ik vertel onder andere over een deur die sloot, zodat ik nieuwe deuren kan openen. Ik laat je een nieuwe Overblijvers-box en een lading creabea-aankopen zien. En ik geef je een waardevolle les mee die deze twee up- en down-weken mij leerden.

We begonnen twee weken geleden met een garage-afspraak. Laatst hield opeens de stuurbekrachtiging van mijn auto er tijdens het rijden mee op. Ik moest opeens al mijn spierkracht gebruiken om door bochten te sturen en reed met een haast irritant slakkentempo door bochten. Iemand vroeg me op Instagram hoe je merkt dat je stuurbekrachtiging niet meer werkt. Geloof me: dat kun je niet missen 😉

Bij de garage bleek mijn stuurhoeksensor (nooit geweten dat je dat ding überhaupt hebt!) kapot te zijn. Helaas heb ik wat pech met zowel de levering van de sensor als met de levering van een tang die daarvoor nodig is, waardoor ik nu nog twee weken zonder auto zit. Maar hé, het garagebezoek kreeg ook een klein positief tintje. Het bleek dat Profile leenfietsen heeft, die je gratis kunt lenen nadat je je auto hebt gebracht. Dat scheelde een flinke wandeling heen en weer! Het zijn de kleine dingen die het leven leuker (en makkelijker) maken.

Over kleine dingen gesproken, hier moest ik ook heel hard om lachen. Mijn nieuwe webcam laat een stuk meer detail zien en heeft een groothoeklens, waardoor je ook een glimp kunt opvangen van wat er zich bij de deur afspeelt. Of beter gezegd: wat Pippa daar uitspookt. Ons poezenkind houdt ervan om door de deur heen te gaan, weer terug te komen, etc. Dat leidt regelmatig tot grappige taferelen in videocalls, zoals mensen die haar eerst door het raam zien staan in de gang, dan haar hoofd door de deuropening zien proppen en haar daarna hard zien rennen door de kamer. Ze komt er ook gewoon mee weg, mijn lieve stoorzender.

Volledig in het blauw! Ja ja, ik heb de kleur blauw compleet herontdekt sinds ik een kleurenanalyse liet doen. Nu had ik op zich wel de nodige blauwe items liggen, maar ik dacht zelf altijd dat die kleur mij niet zo mooi stond. Blijkt die kleur me juist wel goed te staan door het contrast met mijn haarkleur. Sinds ik dat weet, heb ik al mijn blauwe kleding naar voren gehaald en loop ik er een stuk vaker in het blauw bij. Deze blouse is daarbij favoriet.

Yum, curry! Daar maak je mij altijd blij mee. Ik blijf het grappig vinden dat ik een paar jaar geleden nog niets had met koken (ik was al trots als ik een diepvrieszak zonder kruiden met aardappeltjes en een vega-schnitzel had klaargemaakt), terwijl ik nu experimenteren met eten een van de geweldigste dingen vind die er bestaat. Ook deze paprikacurry was een probeersel – eentje die gelukkig heel goed uitpakte. Het recept volgt binnenkort een keer op mijn blog.

Een nieuwe foodontdekking is dit gevriesdroogde fruit. Ik kreeg een pakketje toegestuurd (#nospon!) van Droogfruit en vind dit zo’n geweldige vondst. Het fruit is dus gedroogd door het te bevriezen (duh, dat verklapt de naam al wel!). Het heeft wat weg van gedroogd fruit dat je kent uit het cruesli-schap, maar dan toegevoegde suikers of andere meuk. Het is echt 100% fruit. Ik vind zelf vooral de banaan en frambozen geweldig. De smaak van banaan is nog intenser en het geeft je ontbijtje wat knapperigs.

Een van mijn belabberdste selfies ooit (check die krul bovenop mijn hoofd!), maar wel een blij moment! Ik fietste net voor het donker naar de andere kant van het dorp en was zo enthousiast over de prachtige luchten dat ik elke vijf minuten wel ergens stopte om foto’s te maken van de ondergaande zon. Ik ben zeker niet de grootste fan van de korte dagen, maar de zonsondergang bewonderen is toch wel iets magisch.

De fietstocht ging naar de Albert Heijn om een Vegetarische Overblijvers Box op te halen. We kregen weer een supergeslaagd boodschappenpakket mee naar huis. De kant-en-klare curry madras at ik die avond (hoera voor onverwacht niet hoeven te koken!), de soep was heerlijk voor bij de lunch, de kaas komt dankzij Barts kaasliefde wel op en met de vegan shoarma en spekjes doe je ons allebei een groot plezier. En groenten? Tja, die zak is bij ons als groentegrootverbruikers zo leeg. Goede deal toch voor € 4,95?!

Vorige week vrijdag was een spannende dag. Althans, ik vond het misschien spannender dan had gehoeven. Ik nam namelijk afscheid bij een marketingbureau in Aalsmeer waar ik 2,5 jaar voor heb gewerkt als freelance tekstschrijver. Met enige pijn in het hart besloot ik een paar maanden geleden om mijn lieve collega’s daar uit te zwaaien. Ik had zo veel opdrachten dat ik keuzes moest maken om iets te laten vallen. Het werd dit marketingbureau, omdat mijn hart het snelst gaat kloppen van blogs, e-books en andere kennisteksten mag schrijven. Commerciële salespagina’s vind ik minder leuk. Ook wil ik me meer focussen op doorlopende opdrachten in plaats van ad-hoc-werk. Ik merk dat ik daar als structuurjunkie lekkerder op ga.

Ik kreeg deze toepasselijke chocolade-tablet als afscheidscadeau en werd getrakteerd op een vrijmibo. Hoe leuk! Daarna fietste ik met een fijn gevoel naar huis. Ik ben trots dat ik de samenwerking zo goed heb kunnen afsluiten en alles netjes kon overdragen. Maar ik ben ook trots dat ik voor mezelf durfde te kiezen. Het liet me weer beseffen dat je altijd keuzes hebt wat werk betreft. Als je voelt dat jij meer uitdaging zoekt of een andere weg wilt inslaan, weet dat je niet vastgeroest zit waar je zit. Zelfs niet als je met jouw vertrek anderen teleurstelt. Mensen teleurstellen hoort er helaas soms bij. En als jij op z’n minst dingen netjes overdraagt en keurig afrondt, dan kun je met een goed gevoel de deur achter je sluiten om alle nieuwe kansen te ontdekken die dat weer met zich meebrengt.

Mijn kleine meisje bij thuiskomst! Soms zou ik haar wel plat willen knuffelen met haar fluffy haartjes. Toevallig had ik het bij de afscheidsborrel met iemand over katten adopteren. Dat deed me weer beseffen hoe trots ik ben op hoe wij het met Pippa doen. Pippa heeft eerder in haar leven waarschijnlijk trauma’s opgelopen. Ze is bang voor handen en vindt vreemde mensen heel spannend. Toen ik haar net kreeg, zat ze dagenlang in een hoekje naast de bank. Inmiddels is ze gek op zowel mij als Bart. Zitten we samen tv te kijken? Dan weet Pip niet hoe snel ze erbij moet komen zitten. Op dat soort momenten moet ik bijna een traantje laten om het feit dat ze ons zo vertrouwt.

Ik geloof er heilig in dat elk beestje een eerlijke kans verdient. Met heel veel geduld en liefde kom je daarin ver. Ik ben over het algemeen Mrs. Ongeduld, maar als het op Pippa aankomt ben ik opeens zo geduldig als maar kan. Nog altijd zo blij dat die lieve, eigenzinnige en grappige meisje 3,5 jaar geleden in mijn leven kwam! She’s the best!

Vorige week zaterdag was een geweldig leuke dag. Ik had een soort blind date met Laurie bij de KreaDoe. We kenden elkaar alleen telefonisch, maar kregen het spontane idee om met elkaar naar de KreaDoe te gaan: een creatieve beurs in Utrecht. Het was zo’n leuke dag. De klik was er ook in het echt direct en het was een feestje om in hét knutselwalhalla rond te lopen. Ik kocht vooral cadeauzakjes en stickers voor kaarten maken. Heel blij met mijn vrolijke aankopen! Ik kan er weer even tegenaan met creabea’en.

Het hoogtepunt van de KreaDoe was de workshop bloemen schilderen met aquarelverf. Het hele doel van de workshop was dat het niet perfect hoefde. Het was niet de bedoeling dat jij in drie kwartier een perfecte kaart uit je mouw zou schudden; je moest juist leren loslaten en tijdens het proces afwachten hoe je kaart eruit komt te zien. Het was een goed lesje omgaan met perfectionisme voor mij, en het liet me weer eens inzien hoe fijn creativiteit is als je jezelf geen druk op legt.

Dat wil ik vaker doen: gewoon iets bakken zonder dat het meteen het lekkerste ooit hoeft te zijn of weer eens een kaart maken zonder dat dat een prachtige verjaardagskaart voor iemand moet worden. Gewoon je creativiteit erop loslaten en genieten van het proces. Dan doet het resultaat er niet eens zo toe.

Pippa is altijd heel blij als wij de witte lakens wassen. Die hangen we (bij gebrek aan een droger) te drogen over twee stoelen midden in de woonkamer. Pip ziet daarin de perfecte tent en blijft dan hele dagen onder het laken slapen. Als je haar komt storen (zoals hier), is ze zelfs zwaar beledigd. Zo schattig! Toch jammer dat die stoelen met het laken wel erg in de weg staan, dus we kunnen er geen standaard hoekje in huis van maken.

Het geluid van knisperende bladeren onder mijn voeten is een van mijn favoriete herfst-geluiden. Ik had het vroeger nooit zo op met de seizoenen die na de zomer komen, maar de laatste jaren ben ik de herfst absoluut gaan waarderen. De natuur is wat mij betreft op z’n mooist op het moment dat de bomen hun blaadjes loslaten.

Daar heb je weer zo’n mooie lucht! Deze roze lucht bewonderden we vanaf een terrasje, waar we met mijn ouders en broertjes zaten. Heel gezellig om weer eens als het complete gezin bij te kletsen in de plaats waar ik 25 jaar van mijn leven heb gewoond: Uithoorn. Ik vind de boulevard in Uithoorn nog steeds een van de fijnste plekken om te zijn.

Van mijn broer Joeri kreeg ik een verrukkelijk “cadeautje” mee naar huis: twee stukjes van de pompoencake die hij had gebakken. Dit was zó lekker! Nu ben ik sowieso al pompoenfan, maar zijn variant was al helemaal heerlijk luchtig en lekker zoet geworden. Mocht je het recept willen, spiek dan even op zijn Instagram-account.

Op dinsdag 1 november was het precies twee jaar geleden dat Barts moeder overleed aan de K-ziekte. Het was een emotioneel beladen dag, waarop we heel mooi herinneringen ophaalden bij Barts vader, ervaringen deelden, huilden en lachten. Ik heb Barts moeder zelf helaas maar 1,5 jaar gekend, maar ben nog altijd dankbaar dat ik haar heb mogen meemaken. Ze was een prachtige vrouw die in korte tijd een enorme impact op me heeft gehad. Herinneringen en mooie woorden zijn gelukkig veel te sterk om bij iemands overlijden opeens weg te vagen. Haar afwezigheid is helaas soms voelbaar, maar tegelijkertijd is het gelukkig ook heel voelbaar dat ze – vanaf welke mooie wolkje dan ook – nog altijd bij ons is.

Oh, ik heb toch zoiets fantastisch ontdekt in de supermarkt. Ik snap heel goed dat heel veel mensen zullen denken “Wat moet je daarmee?”, maar ik ben een blij mens. Het is namelijk pindakaas in een spuitfles van het merk Whole Earth. Ik vind het altijd leuk om pindakaas enigszins kunstig over mijn ontbijtjes te “drizzlen”, maar dat ging nogal lastig met onze potten pindakaas. Met deze spuitfles lukt het wel perfect. Nu maar hopen dat er meer mensen zo blij van worden als ik, zodat de Drizzler ook in het assortiment blijft 😉

Het ontbijt hierboven is trouwens een variatie op mijn chocolade-havermout. Ik voegde er een theelepel kaneel aan toe en gebruikte wat andere toppings: blauwe bessen, rozijnen, cashewnoten, pompoenpitten, pindakaas en kokosrasp.

We eindigden de week met leuke post. Van SharePeople (een alternatief voor een broodfonds voor zzp’ers) kreeg ik twee Tony’s-repen toegestuurd in heerlijke smaken, omdat ze inmiddels 10.000 deelnemers hebben. Er bestaat slechtere post!

Toevallig is SharePeople sinds een jaar ook een van mijn opdrachtgevers. Ik schrijf met veel plezier blogs voor hen over gezond ondernemen. Maar al voordat ik voor ze ging schrijven, was ik zelf lid. Mijn aanvraag van een arbeidsongeschiktheidsverzekering liep twee jaar geleden door mijn eetstoornisverleden helaas uit op een dubbele afwijzing (die ik uiteraard heb aangevochten op elke mogelijke manier, omdat ik vind dat iedereen een eerlijke kans op een verzekering moet krijgen). Maar SharePeople is daar een prachtig alternatief voor.

Je betaalt veel minder maandelijkse kosten dan bij een verzekering en kunt er de eerste twee jaar arbeidsongeschiktheid mee afdekken. Het is geen verzekering, maar een collectief. Dus er blijft geen geld aan de strijkstok van een verzekeraar hangen, maar je betaalt direct aan zieke leden zelf. Mocht je ook zzp’er zijn en geen AOV kunnen of willen aanvragen, ik kan je dit enorm aanraden. (En nee hoor, ik heb geen aandelen en krijg ook geen commissie. Gewoon heel enthousiast!)

Ik eindig met een blije selfie (wederom in het blauw). De afgelopen weken waren best heftig, hectisch en met pieken en dalen. Maar ik voel me ondanks dat fijn. Ik heb het gevoel dat ik meer mij ben dan ooit. Ik ben op werkvlak veel beter geworden in keuzes maken, ben mijn introversie meer gaan accepteren en ben gaan leren om meer te praten. Gewoonweg praten als je ergens mee zit in plaats van het voor jezelf te houden. Of je nu verdrietig, blij of boos bent, gooi het eruit en blijf er niet alleen mee zitten. Daardoor worden ook lastige weken, zoals die rond het overlijden van Barts moeder, minder zwaar.

Dus gewoon iets wat ik jou nog wil meegeven: laat jezelf zien en horen als je voelt dat je dat wilt. Maak je eigen keuzes, vertel waar je mee zit en deel je emoties met anderen. Dat maakt de fijne momenten nog fijner en de donkere momenten minder zwart.

Wat was jouw hoogte- of juist dieptepunt van afgelopen week?