De herfst is nu serieus in het land! Mijn tussenjas mag plaatsmaken voor de echt warme winterjas, de pompoenschotels staan weer op tafel en ik leef tegenwoordig in mijn allerdikste vesten. Tussen het werken en huismussen (mijn lievelingsbezigheid) door, heb ik ook nog het nodige beleefd. Zo ontdekte ik dat squashen niet helemaal mijn ding is, deed ik een paar nieuwe supermarktvondsten, gingen Bart en ik naar IKEA voor een leuke actie en kan ik na vier weken eindelijk weer veilig de weg op in mijn eigen bakkie. Spiek je mee in mijn fotodagboek?

Twee weken geleden stond iets spannends op het programma: ik ging voor het eerst in mijn leven squashen. Bart had dat met een paar collega’s al eens gedaan en wilde het heel graag met mij proberen. Was ik wel voor in! Het bleek erg leuk om te doen. Alleen was ik er motorisch niet helemaal op gebouwd. Ik heb zelf 12 jaar gebadmintond en ben daardoor gewend aan een veel lichtere racket, een lichte shuttle en daardoor een heel andere handgreep. Onbewust probeerde ik met een zwaar squashracket en een zware bal steeds bovenhandse slagen te maken, terwijl dat allemaal wat te heftig is voor je pols. Oeps, die blooper heb ik gevoeld! Pas na twee dagen kon ik mijn pols weer pijnvrij buigen. Dus sorry schat, ik vrees dat ik hier niet helemaal voor gemaakt ben.

Mijn camera en ik! Al vijf jaar kan ik niet zonder mijn Canon-spiegelreflex. De relatie tussen mij en de Canon heeft alleen een klein deukje opgelopen, omdat mijn fotografeertool al zo’n twee jaar kuren heeft met de verwerking van bestanden. Dat betekent in de praktijk dat hij soms tijdens het fotograferen een minuut lang “Busy” is en pas daarna weer klaar is om te fotograferen. Niet helemaal handig als je “even snel” een foto wilt maken wanneer je op reis bent of als je helemaal in de flow zit met foodfoto’s maken. Dus heb ik met mezelf afgesproken dat ik dit jaar een nieuwe camera mag uitzoeken.

Ik zit nog te twijfelen tussen een nieuwe Canon-spiegelreflex of een systeemcamera van Canon. Systeemcamera’s schijnen steeds innovatiever te worden en je kunt er ook je lenzen met een opzetstukje op gebruiken. De prijzen zijn allemaal om te slikken, maar ik zie het maar als kerstpakket voor mezelf. Daar moet je als eigen baas immers zelf in voorzien 😉

Geen Inkiekje zonder een Overblijvers-box van Albert Heijn. Ik vind het altijd het leukst als er producten in zitten die ik nog niet ken. Zo had ik nog nooit cavolo nero gegeten, maar met een goed recept erbij wisten we (lees: Bart) van dat groentezakje iets heerlijks te maken. De falafel-bowl is trouwens ook een aanrader. Ik ben zelf nooit enorm fan van kant-en-klaar-maaltijden, maar ik moet zeggen dat Albert Heijn het erg goed doet. Als ik iets zou moeten meenemen als snelle hap, dan zou ik zeker voor deze falafel bowl met zoete aardappel en tabouleh gaan.

De leukste verrassing in het Overblijvers-pakket was deze vegan tiramisu. Die had ik nog nooit gegeten, maar stond al heel lang op mijn moet-ik-eens-proeven-lijstje. Dit was de perfecte reden om er die avond nog mijn tanden in te zetten. Hij bleek minstens zo lekker als dat het eruitziet op de verpakking. Je proeft de alcohol naar mijn smaak wel wat sterk (ik ben dan ook niet zo’n alcoholliefhebber), maar verder vind ik het een topproduct. Zeker iets wat je met Kerst prima zou kunnen serveren als je zelf niet zo’n zin hebt om een toetje te bereiden!

Laatst schreef ik op mijn blog over uiterlijke kenmerken die ik meer ben gaan waarderen. Eén daarvan is het pigmentvlekje op mijn linkerarm. Later besefte ik dat dat ene vlekje op mijn foto’s bij het artikel helemaal niet te spotten is. Dus bij dezen alsnog een foto van mij en mijn vlekje. Grappig detail: als kleuter dacht ik dat iedereen zo’n vlekje had om links en rechts uit elkaar te kunnen houden. Dat is namelijk waar ik het voor gebruikte als geheugensteuntje. Wanneer de juf zei “Jongens, we gaan hier allemaal naar rechts”, stroopte ik snel mijn mouw op (want: rechts = geen vlekje) om te checken of ik de goede rechts in gedachten had.

Ik wilde nog een kleine update geven over de adenomyose. Die diagnose kreeg ik een paar weken geleden op mijn menstruatie geplakt. Na lang dubben heb ik wat knopen doorgehakt. Ik ben nu sinds kort aan de mini-pil. Er waren drie mogelijkheden om de adenomyose te verminderen: aan de pil gaan, een hormoonspiraal nemen en/of het FODMAP-dieet volgen. Nu heb ik met voeding al het nodige geëxperimenteerd. Daar wil ik nog wel verder mee gaan, maar ik heb hoop dat het misschien op een minder strenge manier dan met FODMAP kan. Ik eet al vegetarisch en lactosevrij en zoveel mogelijk vegan; daarnaast stoppen met o.a. soja, gluten en suiker (die laatste eet ik al nauwelijks) lijkt me geen heel fijne combinatie. Dus bleven er twee opties over: de pil of de hormoonspiraal.

Ik ben altijd best wel stellig geweest dat ik geen hormonen in mijn lijf wilde. Maar dat is eigenlijk de enige manier om de adenomyose te verminderen. Na lang wikken en wegen heb ik voor de mini-pil gekozen: een pil met alleen progesteen (geen oestrogeen) die ze vaak ook aanraden aan vrouwen na de borstvoeding vanwege de beperkte hoeveelheid hormonen. Deze pil slik je door, zodat je in principe niet meer ongesteld wordt (dat is de bedoeling omdat adenomyose erger kan worden naarmate je vaker menstrueert). Ik las er positieve verhalen over en heb uitgebreid met een vriendin gesproken die er enthousiast over is. Dus toch maar mijn zorgen over bijwerkingen en hormoonshizzle geparkeerd en hiermee gestart onder het mom “Stoppen kan altijd nog”. Ik heb goede hoop dat het verlichting gaat geven.

Via Instagram doe ik regelmatig inspiratie op voor nieuwe vega-vondsten uit de supermarkt op die ik ook per se in huis wil halen. Eén daarvan is Max & Bien: een vegan-kaasmerk waar veel mensen lyrisch over zijn. Zelfs de vorm (met korst en al) lijkt op echte kaas. Ik ging voor de variant met kruiden & knoflook en ik moet zeggen: WAUW. Van alle vegan kazen die ik heb geprobeerd, is deze zonder twijfel het meest lijkend qua smaak. Ik vind hem ook lekker gekruid en de structuur is goed te raspen. Als je (net als ik) plantaardige kaas meestal maar “mwah” vindt, dan moet je deze zeker proberen. Goedkoop is het niet (dit mini-kaasje kostte bijna € 4), maar dan heb je wel wat.

Herfst ten top! Eén van de mooiste dingen aan de herfst vind ik de boom bij ons voor de deur. Hier kijken we vanuit ons raam op uit en elk seizoen zie ik de boom wat veranderen van kleur. In de herfst lijkt de boom er elke week anders uit te zien en een beetje geler en kaler te worden. Je kunt veel zeggen over de herfst (doe ik ook als zomermens!), maar de natuur in dit seizoen heeft wel iets magisch.

En toen had ik onverwachts een mijlpaal bereikt. Ik ontdekte stomtoevallig twee dagen later pas dat ik mijn 2000e blogartikel online heb gezet op Vaker Vrolijk. Wauw, bizar dat er al zoveel teksten van mijn hand op deze site staan. Toen ik 6,5 jaar geleden met Vaker Vrolijk startte, zag ik het als een hobbyproject om de tijd goed te besteden zolang ik aan het solliciteren was. Nooit gedacht dat ik 6,5 jaar later nog steeds bezig zou zijn met bloggen én dat mijn leven in die paar jaar er compleet anders uit zou zien.

Best gek om te bedenken dat ik destijds nog thuis woonde, dat ik Pip en Bart nog nooit had ontmoet, dat ik nog geen werk had en ook iets minder in de persoonlijke ontwikkeling zat dan nu. Nog altijd ben ik zo blij dat ik dankzij mijn blog een soort dagboek voor mezelf heb bijgehouden. Alles wat ik in die 6,5 jaar heb beleefd, is wel ergens in een artikel terug te vinden. Alleen al voor mezelf enorm waardevol!

Vorige week zondag was Bart de hele dag van huis. Ik gebruikte de tijd om heel veel blogfoto’s te maken, artikelen uit te werken en een lekkere pasta te koken. Dat alles in mijn Breakie-trui. Echt zo’n fijne zondagoutfit voor een lekkere thuisblijfdag!

Alhoewel, ik hing niet alleen maar tussen vier muren uit. Ik heb er een gewoonte van gemaakt om elke dag even naar buiten te gaan. In de winter vind ik dat misschien nog wel belangrijker dan ’s zomers. Hoe koud en regenachtig het soms ook is, van alleen maar binnen zitten word ik haast vanzelf minder blij en energiek. Dus sleur ik mezelf echt iedere dag naar buiten. In het weekend doe ik dat het liefst vlak voor zonsondergang. Dan word je tijdens je wandeling getrakteerd op dit soort mooie plaatjes.

Yes, deze week kreeg ik na 4 weken eindelijk mijn auto gerepareerd en wel terug. Mijn stuurhoeksensor (had ik tot 4 weken geleden ook nooit van gehoord!) was blijkbaar kapot, waardoor mijn stuurbekrachtiging niet meer werkte. Ik kan je na 3 kilometer ervaring zeggen: da’s geen pretje. Officieel mag je met zo’n kapotte sensor ook niet meer de weg op, dus daar heb ik me maar braaf aan gehouden. Een nieuwe sensor rijker en € 300 armer rijdt mijn auto weer als een zonnetje. Over dat soort uitgaven moet je maar niet te lang nadenken. Ik weet een miljoen leukere dingen die je voor dat bedrag kunt doen. Maar ach, dat soort financiële tegenvallers horen er nu eenmaal bij. Je kunt er enorm over in zitten, maar daar wordt de rekening niet lager van en je hoofd wel gefrustreerder 😉

Toen was het weer weekend! Ik startte het weekend met een heerlijk ontbijtje. Dit is soja-kwark met koek- en speculaaskruiden en een hele shitload aan toppings: 1 banaan, wat blauwe bessen, frambozen, gepofte spelt, pindakaas, kokosrasp en stukjes cashewnoot. Dit ontbijtje kost me hooguit 5 minuten om te maken, maar het is zó lekker.

Mijn broertje plaatste laatst een bestelling bij Koro: een biologische webshop waar je allerlei producten als bonen, pindakaas, tofu en pasta in mega-verpakkingen kan kopen. Of ik ook iets wilde hebben? Eh ja hoor! Ik kreeg onder ander deze speculoos van hem. Het is jaren geleden dat ik dat voor het laatst op had, maar ik weet vrijwel zeker dat ik het nog net zo lekker zal vinden als toen.

Zaterdag hadden we veel leuks op de planning staan. We gingen een middag naar Haarlem om wat winkels te bezoeken. Ten eerste hopten we binnen bij Appel & Ei: mijn favoriete tweedehands kledingwinkel. Ik kwam er met drie prachtige jurken (waaronder twee van King Louie) en een big smile op mijn gezicht vandaan. Daarna deden we wat Sinterklaas-inkopen bij Sissy-Boy. Volgende week doen we een dobbelspel met de familie en daar moesten nog de nodige cadeaus voor gekocht worden.

Daarnaast hopten we snel de Jumbo in. Ik kan het nooit laten om op andere plekken te spieken bij het vega-schap. Soms hebben ze in grotere steden een veel uitgebreider assortiment, waardoor ik allerlei nieuwe vega-producten spot. En ja hoor, de Jumbo in Haarlem had allerlei nieuwe producten van BOON die ik nog niet ken. Ik nam onder andere deze curryworsten mee naar huis. Heel benieuwd of het wat is! Ze zijn trouwens ook glutenvrij, mocht je daar vanwege allergie op moeten letten.

Daarna vertrokken we naar IKEA met een kastje in de achterbak. Via Instagram had ik ontdekt dat IKEA aan Bring Back Friday doet. In plaats van mensen te stimuleren om vanwege Black Friday volop te shoppen, motiveren zij mensen juist om oude spullen terug te brengen zodat die een tweede leven krijgen. Nog tot en met 25 november kun je oude IKEA-meubels (die er nog mooi uitzien) inleveren en krijg je daar een extra hoge vergoeding voor. Echt een goede actie! Wij hadden dit kastje al een half jaar in de berging staan, omdat het door de komst van Barts kledingkast niet meer in de hobbykamer paste. Kregen we van IKEA € 36 shoptegoed voor terug! Prima deal!

Dat tegoed was overigens snel op aan leuke aankopen (die we ook écht nodig hadden). We hadden een hele waslijst aan kleine dingetjes die we al een tijdje moesten kopen. Extra wasknijpers, nieuwe glazen, een nieuwe badmat, een stekkerdoos – dat soort niet noemenswaardige maar wel praktische dingen. En we gaven ook wat geld uit in het restaurant. Want daar kun je natuurlijk niet zonder iets te nemen voorbij lopen! Deze plantaardige chocolademousse was fantastisch lekker, ook door het heerlijke sinaasappelsausje. Zeker een aanrader voor als je in het IKEA-restaurant zit en iets anders dan Zweedse balletjes wilt proberen!

Verder liepen we spontaan tegen deze rieten opbergmand/tafel aan bij IKEA. Zowel Bart als ik waren meteen verliefd. In dit hoekje van onze woonkamer stond al heel lang een gekke poef die ik ooit eens in de kringloop had gekocht, maar waarvan ik al twee jaar riep dat er wel wat anders mocht komen te staan. Wat precies, daar kwamen we steeds niet uit. Totdat we deze mand tegenkwamen. Ik vind hem helemaal leuk staan naast de bank. En hij is nog praktisch ook, want in de mand kun je een hoop spullen kwijt. Altijd handig als je in een appartement woont en opbergruimtegebrek hebt!

Gisteren stond de hele ochtend in het teken van schoonmaken en opruimen. ’s Middags had ik wat me-time, die ik besteedde aan mijn blog en foto’s bewerken. Zoals je hier kunt zien, heb ik een fotobewerkingseditor in dienst genomen. Deze medewerker heeft een indrukwekkend cv met 3 jaar aan werkervaring als vliegjesvanger en daarna een lange sabbatical. Nu is ze parttime inzetbaar als mental coach bij fotobewerking. En dat voor het schappelijke salaris van 4 kattensnoepjes per uur. Je begrijpt: ik ben een blije werkgever.

Verder zette ik wat tweedehands aanwinsten op de foto om die binnenkort eens te delen. Ik zal er over een tijdje een artikel over maken, maar deze jurk kon ik niet langer voor mezelf houden. Op de kop getikt bij Appel & Ei voor € 24,95 en hij is van het merk King Louie. De kleur en print zijn helemaal mijn ding en het stofje voelt ook fantastisch. Oh, ik ben een gelukkig mens! Het was sowieso een heerlijk weekend. Helemaal leuk om er even met Bart op uit te gaan en op zondag te kunnen relaxen voordat een nieuwe week start. Zo besteed ik mijn zondagen het liefst.

Wat heb jij voor leuks gedaan dit weekend?