De afgelopen weken stonden onder andere in het teken van een (iets te) grote kerstboom, een hele stapel werk en een kerstdiner in een prachtig stukje Nederland. Maar ook waren er ondernemersdates, zelfgemaakte lampen, blanco agenda’s en een moment van afscheid. Kortom: ik heb me niet verveeld! Ik neem je mee op ons weekend naar de Veluwe en ook gewoon naar de winterse taferelen bij ons in de buurt (die me meteen een nieuwe goede gewoonte aanleerden). Spiek vooral mee!

Oh ja, Pakjesavond was er ook nog! Nu de kerstboom in de kamer staat, lijkt Sinterklaas een eeuwigheid geleden. Gezellig en heel fijn was het wel! We vierden het met mijn ouders en broers en met de vriendin van mijn broer. Op mijn digitale lootje stond Barts naam, wat een kleine uitdaging was, omdat we meestal de namen van onze lootjes aan elkaar verklappen. Gelukkig wist ik Bart met wat valse hints om de tuin te leiden en had hij pas die avond door dat ik zijn cadeautjeskoper was.

Mijn moeder had mij getrokken en kocht cadeaus die helemaal mijn ding zijn. Ik kreeg warme gele binnensokken (die ik as we speak aan heb om koude voeten te voorkomen), drie mini-bakjes (ik ben gek op servies, houd van kleur en vind mini-dingen op een of andere manier altijd extra leuk) en mooie kaarsen. Ik voel me een ware bofkont met zoveel leuke cadeaus, en natuurlijk met de gezellige middag. We vierden het bij ons thuis en kookten deze paprikarisotto voor zes personen, die gelukkig goed in de smaak viel.

Daarna was het weer tijd om aan de slag te gaan voor werk. De afgelopen weken waren, zoals meestal in december, nogal druk. Mij hoor je niet klagen: ik vind het wel fijn om het jaar knallend (qua werk) uit te gaan, zeker omdat ik weet dat mijn weekje kerstvakantie nog maar 4 dagen op zich laat wachten. Als je tussendoor maar pauzes neemt en jezelf af en toe wat leuks of lekkers gunt. De koppen thee waren hier tussen het werk door niet aan te slepen.

Bart werkte ook hard en maakte in de avonduren helemaal zelf deze houten lamp. Wat een talent hè?! Hij heeft bouwkunde gestudeerd en is heel handig met ontwerpen maken, die volledig uitmeten en weet dan ook precies hoe je zoiets in elkaar zet. Superknap! Ik ben plaatsvervangend trots. Overigens heeft hij het “Begin een webwinkel!”-advies al heel vaak gehad. Maar ik geloof dat hij voorlopig druk is met lampverzoekjes voor familieleden van alle kanten realiseren 😉

Koken (en eten) is een van mijn favoriete uitlaatkleppen na een werkdag. Soms heb ik weinig zin om te koken en maak ik alleen een snelle, simpele pasta. Maar vaak vind ik het wel leuk om me iets meer uit te sloven. Dit keer stond ik een uur in de keuken voor een experiment: groentespiesjes met marinade maken. Gelukkig kwam er na een uur in de keuken staan wat heel lekkers uit de oven rollen: de spiesjes waren precies zoals ik ze had voorgesteld. Oké oké, er mocht ietsje minder sambal op. Maar verder waren zowel ik als vriendlief erover te spreken. Het recept komt over een tijdje online.

Tussen het werken door moet je ook tijd maken voor leuke dingen. Ik ging met Joyce, een trouwe bloglezer met wie ik regelmatig leuk contact heb, uit lunchen bij Anne & Max. Heel leuk om over het ondernemerschap, het leven en katten te praten! Dat deed me meteen beseffen dat ik vaker dit soort dingen moet plannen. Als thuiswerkende ondernemer zit je al snel in je eigen bubbel. Sowieso ben ik heel blij dat ik in Laurie een business buddy heb gevonden met wie ik elke week over werk (en vooruit, ook heel veel over onze katten) praat. Perfect als schop onder je kont, liefdevolle stimulans of kijk-er-eens-anders-naar-motivatie! Netwerkborrelen is niet zo mijn ding, maar dit soort 1-op-1-ondernemersgesprekken zijn dat zeker wel, zo blijkt.

Het werd nog beter toen ik deze lunch voor mijn neus geschoven kreeg. Het is het bananenbroodontbijt van Anne & Max, maar uiteraard doet dit gerecht het ook (meer dan) prima als lunch. Room, veel fruit, blauwe bessen en een flinke scheut zoetigheid erbij… daar kun je niet de mist mee in gaan! Goh, geen slecht idee eigenlijk om bananenbrood zelf ook eens op deze feestelijke manier te serveren!

Vorig weekend stonden nog meer leuke plannen op het schema: een kerstboom halen. Met een boom in de achterbak van de auto en de kerstmuziek aan zit de sfeer er meteen goed in!

Bij thuiskomst bleek de boom alleen een paar slagen groter dan we in ons hoofd hadden. Pip was er helemaal oké mee, maar hij overwoekert dit hoekje van de kamer nogal. We hebben de boom dan ook een week onversierd gelaten om te kijken naar een andere plek in de woonkamer (shame on us!). Maar het goede nieuws: gisteren hebben we die andere plek dan eindelijk gevonden en vandaag krijgt de boom zijn welverdiende versiering.

Het weekend was een bijzonder heen-en-weer-geslinger qua emoties en gebeurtenissen. Na de kerstboomuitzoekpret ging ik namelijk voor de allerlaatste keer naar het huis van mijn opa en oma. Zij overleden begin dit jaar twee dagen na elkaar, en hun huis is een tijdje geleden verkocht. Aan de ene kant vind ik het prachtig dat in het huis waarin zij 60 jaar gelukkig samen hebben geleefd nu iemand een nieuw leven gaat starten. Aan de andere kant wil ik stiekem het liefst dat dit voor eeuwig het huis van opa en oma blijft. Als een soort museum waar je spontaan kunt binnenwippen om al die “weet je nog toen…”-herinneringen op te halen. Met de ouderwetse bloemetjestegels in de badkamer, de klassieke stoel waarin oma altijd zat en de prachtige tuin waarin oma (en later mama) zoveel liefde stak.

Dag huis! Bedankt voor alle fijne jeugdherinneringen die ik hier heb mogen maken. Ik weet dat de herinneringen veel te sterk zijn om weg te vagen nu het huis anders wordt, en dat uiteindelijk de liefde veel groter is dan die paar muren. Toch was het bitterzoet, die laatste stap over de drempel.

Tijd voor wat positieve afleiding! En ja, daar vallen voor mij voordeelboxen van de supermarkt ook onder. Je raadt het al: ik was weer bij Albert Heijn te vinden voor een Overblijvers-pakket. Opnieuw een box die me zéker niet teleurstelde! Laten die Indische balletjes nu net één van mijn vleesvervanger-favorieten zijn. Die at ik met liefde een paar keer deze week. Ook de rest van het pakket is tot de laatste snipper opgegaan.

En ik kocht nog iets: mijn agenda voor het nieuwe jaar. Niet veel spannends aan: ik nam exact dezelfde agenda als de afgelopen twee jaar, omdat die zo goed bevalt. Het is een heel betaalbare agenda van HEMA (€ 8,00), maar het is de enige die precies heeft wat ik zoek voor mijn werkplanningen. Dat is: veel schrijfruimte (voor elk kwartier is er een lijntje), ook schrijfplek voor het weekend en genoeg plek om je taken trots af te vinken als ze zijn volbracht. Tegelijkertijd vind ik het fijn dat de agenda lekker basic en eenvoudig is. Wat mij betreft een mega-aanrader als je nog geen agenda voor komend jaar hebt!

*De HEMA-link is een affiliate link.

Eén van de Overblijvers-aanwinsten moest uitgebreid getest worden: de plantaardige grillworst. Zowel Bart als ik aten er een paar broodjes mee en vonden hem best prima. Inderdaad een goede namaak van grillworst! Alleen zéker niet zo pikant als de verpakking doet vermoeden. Dus als je wat meer smaak wilt proeven, smeer er dan zelf wat sambal, hummus of wat je ook maar lekker vindt overheen.

Wat was het mooi buiten afgelopen week! Ik ben meestal geen wintermens dat dolblij wordt van temperaturen onder het vriespunt. Maar als de natuur er dan zo ijzig mooi uitziet, verander zelfs ik in een winterliefhebber. Ik heb er oprecht van genoten. Het winterweer zorgde meteen voor een nieuwe goede gewoonte: overdag een wandeling maken tussen werk door. Meestal wandel ik aan het eind van de werkdag als het (in de winter in elk geval) al donker en grauw is. Maar voor een vitamine D-shot en als anti-winterdip-tip is het best fijn om juist te =wandelen als het nog licht en zonnig is. Die gewoonte houd ik erin!

Uiteraard week tijdens die wandelingen mijn camera geen moment van mijn zijde. Er valt zoveel moois te fotograferen buiten met de ijzel. Ook al zijn alle takken kaal en liggen de meeste blaadjes inmiddels op de grond (of op een composthoop), er zijn alsnog heel veel prachtige details om vast te leggen. Op dit soort momenten ben ik extra blij met mijn nieuwe camera! Ik ben nog steeds wat aan het ontdekken hoe het allemaal werkt. Maar langzaam maar zeker raken we – mijn Canon en ik – steeds ietsje meer aan elkaar gewend.

Dit ben ik op mijn gelukkigst: tikkend achter mijn toetsenbord, met een deken (oké oké, het is eigenlijk een badjas) en een lieve kat op schoot, een kop thee naast me en de zon die door de ramen schijnt. Pippa is meestal niet zo’n schootligger. Ze wil wel graag op schoot komen zitten, maar blijft meestal met haar kop boven de tafel staan staren naar mijn laptopscherm. Heel gezellig, maar niet altijd even praktisch als je serieus iets gedaan wilt krijgen! De laatste tijd gaat ze voor het eerst relaxed op schoot liggen zonder ondertussen te staren naar de op het scherm verschijnende letters. Zo lief!

Ach, kijk nou. Pip op haar kussen! Dit kussen hebben we een jaar geleden omgetoverd tot “Pip-kussen”. Pippa heeft er een handje (pootje!) van om per ongeluk kleding te slopen. Ik kon panty’s soms al na één keer dragen weggooien. Sinds we dit kussen acuut erbij pakken zodra Pippa op-schoot-zit-neigingen heeft, gaat mijn kleding een stuk langer mee. Het schattige is dat Pippa ook weet wat het betekent als we dit kussen tevoorschijn halen: “Ik ben welkom!”. Ze komt dan meteen extra enthousiast aangesneld.

In de brievenbus lag iets heel gaafs: het boek ‘Tijgertje Timo en de magische schatkist’. Barbara te Boekhorst is coach en helpt mensen op een nuchtere en krachtige manier om meer in zichzelf te geloven. Eerder schreef ze ‘De MAGIC-methode’ voor volwassenen en nu heeft ze ook een kinderboek geschreven. Het doel is dat kinderen door het verhaal van Tijgertje Timo leren om hun eindeloze fantasie en dromen nooit te verliezen. Het is een prachtig boek geworden met vrolijke tekeningen en prachtige levenslessen maar dan in een vrolijk kinderlijk verhaal gegoten. Inclusief praktische oefeningen tussendoor.

Ik ben fan! En nee hoor, niet alleen omdat ik de tekst uit dit boek heb geredigeerd 🙂 Heel trots dat ik Barbara een van mijn opdrachtgevers mag noemen en dat ze haar boek aan mij toevertrouwde! Je kunt het boek via haar site bestellen, en het is zeker niet alleen geschikt voor de allerkleinsten. Alle kinderen van 7 tot 99 jaar zullen plezier beleven aan het boek 🙂

Zaterdagochtend was het tijd voor een snel ontbijtje thuis voordat ik een weekend weg ging! We hadden nog heel veel appels liggen en daar besloot ik een lekker havermoutontbijt mee te maken. De havermout is op de foto niet te bekennen, maar ligt onderin het bakje. Voor de havermout zelf roerde ik 40 gram havermout, 125 ml plantaardige melk, 1 tl vanille-extract, 1 tl agavesiroop 1 tl kaneel door elkaar in een steelpan. Even verwarmen en dan in je bakje schenken! Daarna sneed ik een appel in stukjes en verwarmde ik die met ahornsiroop, kaneel en rozijnen in een pannetje. Strooi het appelmengsel over de havermout en doe er frambozen, cashewnoten en pindakaas bij. Dan heb je een goed vullend appeltaartachtig ontbijt klaarstaan.

Daarna maakte ik het huis schoon, bakte ik nog snel een bananenbrood en stond ik een kwartier te krabben om mijn auto na een week vriezen gebruiksklaar te maken. Toen kon ik dan eindelijk gaan richting Hoenderloo. We zaten een weekend in een Landal Greenparks-huisje (bij Landal Milligenberg) voor een kerstdiner met vrienden. Maar voordat er gekookt werd, was er nog tijd om de prachtige omgeving te verkennen. Dit wandelpad lag gewoon aan het park en was bizar mooi. Sowieso vond ik het een fantastisch Landal-park, ook om met een grote groep naartoe te gaan. De huisjes zijn superknus ingericht en het park is echt heel mooi opgezet. Wie weet gaan we met z’n tweeën nog eens terug!

Maar er kon niet hele dagen gewandeld worden… er moest ook eten op tafel komen voor het viergangenkerstdiner. Een van onze vrienden leefde zich uit op de servetten met een Pinterest-tutorial (wauw, dit resultaat!). Wij stortten ons op één van de twee hoofdgerechten: onze paprikarisotto (ja alweer!). Een supersimpele en stressvrije maaltijd om te maken waarmee je toch hoge ogen kunt gooien.

Het meest indrukwekkend vond ik het voorgerecht: pastinaaksoep. Deze was fantastisch. Ik heb weleens pastinaaksoep gemaakt met een verspakket uit de supermarkt, maar deze soep overtrof al mijn eigen pastinaaksoepprobeersels. Uiteraard heb ik meteen de receptlink gevraagd om thuis ook een poging te wagen.

Ik moet zeggen dat het hoofdgerecht ook enorm indrukwekkend was. Ik at voor het eerst van mijn leven kastanjes (wat – goed klaargemaakt – verrukkelijk bleek!). Daarnaast waren speciaal voor mij bieten gebakken als een soort steak. Lijkt net vlees zo, toch? Goh, zo lekker en chic krijg je het in de meeste restaurants niet geserveerd, hoor! Ik was diep onder de indruk.

De struggles van een introvert: na een hele dag met zes anderen en lang tafelen was ik om half twaalf al toe aan een enkeltje bed. Terwijl de rest nog spelletjes speelde tot in de vroege uurtjes, dook ik als young granny lekker mijn bed in. Om de volgende ochtend alweer vroeg te genieten van dit schitterende uitzicht. Het was een heel geslaagd weekend en dit prachtige stukje Nederland ziet ons zeker nog eens terug!

Wat was jouw hoogtepunt van afgelopen weekend?